Heksenschool - Boek 1: Voor meisjes van 9-12 jaar

By Katrina Kahler

Boeken voor meisjes van 9 tot 12 jaar: Stel je voor dat je 11 jaar bent en ontdekt dat je een heks bent! Voor Charlotte was dit een enorme verrassing! Ze had geen idee dat haar moeder een heks was en ze stond op het punt om toegelaten te worden op de meest prestigieuze Heksenschool ter wereld. In het begin was ze angstig, maar toen ze nieuwe vrienden en geweldige leraressen ontmoette, en bijzondere, magische belevenissen meemaakte… begon ze van de school te houden. 

Dit mooie nieuwe boek van Katrina Kahler neemt je mee op een magische reis. Je zult van Charlottes nieuwe vriendinnen gaan houden, zelfs Alice is onderhoudend. Maar wanneer Charlotte het pad van Margaret Montgomery kruist, gebeuren er slechte dingen… Je zult genieten van de spanning en drama. Een perfect boek voor meisjes van 9 tot 12 jaar!

• Language: Nederlands
• Publisher: Kc Global Enterprises Pty Ltd
• Release date: Mar 1, 2020
• ISBN: 9781507191415

Book preview

Hoofdstuk Een

Het schelle geluid van de ambulance, toen hij de oprit op kwam, was oorverdovend. Maar in elk geval overstemde het de geluiden van de paniekerige moeders, die rond de stijf bevroren jongen in het midden van de kamer bewogen.

Gelukkig was Charlottes moeder vlak voor de ambulance aangekomen bij het verjaardagsfeest. Ze nam de scène in zich op en wist precies wat ze moest doen.

Dit is het moment waarop Charlottes leven voor altijd veranderde...

Het begon allemaal op het verjaardagsfeest van Charlottes naaste buren, en het gekke is dat ze er niet eens had willen zijn.

Er waren stapels ballonnen verspreid door de kamer, allemaal in verschillende tinten roze. Een spandoek met de boodschap 'gefeliciteerd met je verjaardag' erop nam de helft van de tegenoverliggende muur in beslag, en een groep volwassenen stond aan de zijkant van de kamer, slokjes thee drinkend en zichzelf volstoppend met overgebleven broodjes. 

Charlotte Smyth zat in kleermakerszit op de grond, tussen een meisje dat haar neus bleef afvegen aan haar mouw en een jongen met steil haar, die al gewonnen had met appelhappen en muzikale beelden. Ze voelde zich belachelijk, zoals ze daar als elfjarige spelletjes zat te spelen, maar het was een feest van een familievriend en ze wilde het jarige meisje niet van streek maken, dus deed ze er braaf aan mee. Charlotte nam het in roze papier verpakte doosje over van het neus afvegende meisje en op dat moment stopte het One Direction-nummer met spelen.

'Dat is niet eerlijk, ZIJ SPEELDE VALS!' gilde de jongen met het steile haar.

'Dat deed ik niet', antwoordde Charlotte, voordat ze de laag papier van het pakje scheurde, daarmee een tweede laag papier en een lolly onthullend.

'Je hield het eeuwen bij je', zei hij, terwijl hij de lolly uit het papier griste.

'Hé, die is van mij.' Charlotte probeerde de lolly terug te pakken, maar hij bleef het buiten haar bereik houden.

'Ed, geef het terug, de muziek stopte bij Charlotte', zei een meisje dat tegenover ze zat.

'Kom op, geef het terug Ed', zei een andere jongen.

'Het is ok, ik heb er meer', een van de toekijkende volwassenen kwam onzeker naar ze toe en trok een lolly uit haar borstzak om het aan Charlotte te geven.

De jongen grijnsde naar Charlotte voordat de muziek weer aangezet werd, hij graaide het pakje uit haar schoot en gaf het onwillig door aan het arme kind dat naast hem zat.

Het doorgeefspel was klaar en Charlotte stond op om weg te lopen toen deze enorm irritante jongen een sarcastisch geintje maakte. 'Je haar krult heel erg.'

Charlotte keek op en zag de steil harige jongen naar haar grijnzen. 'Het ziet er stom uit, je ziet eruit als een reuze-pluizebal.'

'Hou je kop', gromde ze terug.

'Wat zei je, pluizebal? Ik hoorde je niet onder al die pluizen.'

Charlotte staarde naar de grinnikende jongen, geïrriteerd en boos over zijn opmerkingen.

'Ja nou, jij bent een...' Pas op dat moment realiseerde ze zich dat de jongen niet bewoog. Hij grijnsde nog steeds, maar zijn hele lijf bewoog niet. Ze zwaaide met haar hand voor het gezicht van de jongen, maar hij knipperde zelfs niet.

'Stop met dat gedoe, het is niet grappig', ze prikte met haar vinger tegen zijn arm en keek vol afgrijzen hoe zijn bewegingloze lichaam achterover tegen de grond viel.

Een meisje dat er vlakbij stond gilde, en een paar van de volwassenen kwamen naar ze toe gerend.

'Edward, Edward, lieveling, zeg nou iets', riep een vrouw terwijl ze hem zachtjes schudde. 'Hij beweegt niet. Hij is verstijfd!'

'Het beeldenspel is voorbij, vriend', een man knielde naast de jongen en probeerde zijn armen te buigen, alleen bewogen ze niet. 'Wat krijgen we nou', hij liet Ed los en zette een stap achteruit. 'Hij is stijf bevroren, hij lijkt wel een standbeeld.'

'Blijf daar niet zo staan Keith, bel een ambulance', snauwde de vrouw tegen hem.

De man graaide in zijn zak naar zijn telefoon, vond hem eindelijk en belde 112 voor noodhulp. Binnen een paar minuten konden ze de ambulance horen naderen, en net toen hij de oprit op kwam...rende een knappe, goedgeklede vrouw, met haar dat net zo kroezig was als dat van Charlotte, naar de jongen toe en knielde voor hem neer.

'Hij is in orde, hij heeft gewoon een glas water nodig', zei ze tegen de moeder van de jongen.

'Hij is niet in orde, HIJ IS STIJF BEVROREN!' snotterde zij.

'Heb je alsjeblieft wat te drinken voor hem', de vrouw met het kroeshaar dwong zichzelf tot een glimlach.

Ed's moeder vroeg een andere moeder om een beker water te halen, en zo snel mogelijk, want haar geliefde zoon was stervende.

'Een beetje ruimte alsjeblieft', zei de vrouw tegen de verzamelde kijkers, en ze zetten allemaal onwillig een stap naar achteren. Ze boog zich over Ed en fluisterde een paar woorden.

Kuchend en sputterend kwam Ed overeind zitten, hij schudde zijn ledematen en knipperde een paar keer met zijn ogen voordat hij ze op Charlotte richtte.

'Zij, zij was het!' wees hij recht naar Charlotte.

'Ik deed niks.'

'Jawel, je deed wel wat, jij deed dit bij me. Ik zag dat je het deed!'

De vrouw kwam terugrennen met het glas water en hield het tegen Ed's lippen.

'Het is goed liefje', zijn moeder sloeg haar armen om hem heen.

'Zij was het mama, Ik zag het haar doen.'

'Met het allergrootste respect, maar ik zie niet hoe mijn dochter zoiets zou hebben kunnen veroorzaken', de kroesharige vrouw stond op en liep naar Charlotte. 'We gaan', fluisterde ze tegen haar.

Terwijl Charlotte achter haar moeder aan de kamer door liep, voelde ze hoe iedereen naar haar staarde terwijl ze tegen elkaar roddelden. Ze was boos geworden op Ed, en ze had gewild dat hij stopte haar te plagen, maar ze zag niet hoe zij hem had kunnen bevriezen. Ze kwam tot de conclusie dat hij iets geks gegeten moest hebben, omdat mensen gewoon niet zonder reden bevroren.

Haar moeder was stil terwijl ze naar huis liepen, maar dat vond Charlotte niet erg. Tijdens het lopen vroeg ze zich af of ze ooit nog op een feestje uitgenodigd zou worden.

Het was pas later op die dag dat Charlottes moeder haar naar de keuken riep en gebaarde dat ze naast haar aan de ronde tafel moest komen zitten.

'Hallo lieverd, ik wil met je praten over wat er eerder vandaag op het feestje gebeurde', zei haar moeder, met een vriendelijke stem.

'Ik raakte hem niet aan mam, hij pestte me, maar ik deed niks.'

'Ik weet dat het niet je bedoeling was om iets te doen, maar dat betekent niet dat je niets deed', ze zuchtte voordat ze verder ging. 'Je vader weet dit niet, omdat hij gewoon is, een mens, maar ik ben een heks.'

'Een w-wat?'

'Toen ik nog een kind was, merkte ik dat ik dingen kon doen, bijzondere dingen, en het lijkt erop dat jij ook krachten hebt', ze legde een hand op die van Charlotte. 'Het is niets om bang voor te zijn, het is eigenlijk juist spannend, maar je moet ergens naartoe waar je op de juiste manier getraind kunt worden, zodat zoiets als er vandaag op het feestje gebeurde nooit meer voor zal komen. Zoals ik al zei, je vader weet niets over heksen. Hij is gewoon. Dit moet dus ons geheim blijven.'

'Het was helemaal mijn bedoeling niet om die jongen wat aan te doen, hoewel hij afschuwelijk was. Ik ben geen h-heks', Charlotte trok haar hand onder haar moeders hand vandaan en deed haar armen over elkaar.

Haar moeder keek de keuken snel rond om er zeker van