Kiezen is een keuze

By Eva van Kasteren

Esther verhuist naar een nieuwe stad en leert al snel nieuwe vrienden kennen. Helaas voor haar kunnen degenen met wie ze omgaat het niet goed met elkaar vinden. Zal het Esther lukken om met iedereen om te blijven gaan of moet ze, net zoals sommige anderen, een keuze maken tussen haar nieuwe vrienden?

• Language: Nederlands
• Publisher: Eva van Kasteren
• Release date: Jul 1, 2019
• ISBN: 9781393458203

Book preview

Hoofdstuk 1

Bij de bushalte waar Esther naar toe liep, stond al een jongen van haar leeftijd te wachten. Esther had net wat verhuisdozen uitgepakt, maar had besloten om naar het centrum te gaan om de nieuwe stad te leren kennen.

De jongen stond naar zijn mobiel te staren, maar keek op toen Esther bij hem kwam staan.

‘Hoi.’ Esther glimlachte vriendelijk. ‘Gaat deze bus naar het centrum?’

‘Ja.’ De jongen was verbaasd. ‘Waar moet je naar toe?’

‘Winkels.’

Hij glimlachte en keek haar aan. ‘Ben je nieuw hier?’

‘Ja.’ Esther knikte. ‘We zijn hier een paar dagen geleden komen wonen.’

‘Waar ergens?’ vroeg de jongen.

‘Daar in de wijk.’ Esther wees naar achter. ‘Eerste straat links.’

‘In die villa, met dat platte dak?’

‘Ja.’ Esther was verbaasd dat de jongen dat wist. ‘Hoe weet je dat?’

Hij grijnsde. ‘Ik woon aan de andere kant, een paar huizen eerder.’ Hij stak zijn hand uit. ‘Ik ben Sjors.’

‘Esther.’

‘Maar je komt hier niet vandaan?’

‘Nee.’ Esther schudde haar hoofd. ‘Ik kom uit de buurt vanTilburg. We zijn verhuisd voor mijn vaders werk.’

‘En je bent hier niet eerder geweest?’ vroeg Sjors verbaasd.

‘Nog nooit.’ zei Esther. ‘Dus vertel me maar waar ik zo uit moet stappen.’

Sjors grijnsde. ‘Bij dezelfde halte als ik. Ik moet ook naar het centrum. Ik werk daar in de snackbar in de winkelstraat.’ Hij keek naar Esther. ‘Naar welke school ga je?’

‘Geen idee.’ zei Esther. ‘Ik begin maandag pas en omdat het nu vakantie is, kon ik nog niet gaan kijken.’

Sjors grijnsde. ‘Welk niveau doe je?’

‘Gymnasium.’

‘Dan zul je op het Stedelijk zitten, waarschijnlijk.’ zei Sjors. ‘Dat is de enige school waar ze een gymnasium hebben. Ik zit op het KSG, dat is een andere school hier in de stad. Vind je het leuk om hier te wonen?’

‘Ik ken nog niemand.’ Esther glimlachte. ‘Maar de buurt ziet er leuk uit.’

‘Wil je mensen leren kennen?’ vroeg Sjors.

‘Zeker weten.’ zei Esther.

‘Heb je plannen vanavond?’

‘Nee, nog niet.’ Esther keek hem verbaasd aan. ‘Hoezo?’

‘Er is een feest op de hockeyclub en ik heb nog kaartjes over.’

‘Klinkt goed.’ vond Esther. ‘Wie komen er allemaal?’

‘Vrienden van mij.’ Sjors glimlachte. ‘Ook vriendinnen. En ik zal je aan iedereen voorstellen die ik ken. Er komen ook mensen van je school.’

‘Zit je op hockey?’

‘Nee, maar de vader van een vriend van me is de grootste sponsor van de club, dus we hebben altijd kaarten. Dus ga je mee vanavond?’

‘Ik moet het aan mijn ouders vragen, maar ik mag wel.’

‘Oké, dan kom ik je rond negen uur ophalen. Ik heb afgesproken bij Julian, die vriend van me. Heb je ook nog broertjes of zusjes?’

‘Ik heb een broertje van veertien.’ zei Esther. ‘En een oudere broer, maar die woont op kamers.’

‘En je hobby’s?’

‘Dansen en tennissen.’ zei Esther.

‘Echt, zit je op tennis?’

‘Dat wil ik wel.’ Esther knikte.

‘Ik ook.’ zei Sjors. ‘Al een jaar of tien. De tennisclub is vlak bij de hockeyclub. Ik weet niet of er nog plaats is in een van de teams, maar ik weet wel dat een aantal teams geen reservespelers hebben, dus daar zou je naar kunnen vragen.’

‘Goed om te weten.’ Esther glimlachte. ‘Hoe oud ben je eigenlijk?’

‘Zestien. En ik woon bij mijn moeder en mijn stiefvader. Ik heb een halfzusje en een stiefbroertje dat om het weekend bij ons is.’

‘Dat klinkt ingewikkeld.’ Esther lachte en zag een bus aan komen rijden.

‘Daar is ie.’ zei Sjors. ‘Ik laat het wel weten als we er uit moeten.’

––––––––

‘Esther, je weet hoe laat je thuis moet zijn, hè?’

‘Nee.’ Esther keek haar vader aan.

‘Eén uur.’

‘Haal ik niet.’ zei Esther meteen.

‘Als je het maar niet veel later maakt.’

‘Nee, pap.’

De bel ging.

‘Stel je ‘m nog wel even voor?’ vroeg haar vader terwijl ze naar de deur liep.

‘Tuurlijk.’ riep Esther vanuit de hal. Ze opende de voordeur.

‘Hallo.’ Sjors begroette Esther met drie zoenen.

‘Hoi.’ Esther glimlachte. ‘Kom even binnen.’

Sjors liep naar binnen en Esther deed de voordeur dicht. Ze liep voor Sjors de woonkamer in.

‘Sjors, dit is m’n vader en dit is m’n broertje Luke.’

‘Hallo.’ Sjors gaf hen beleefd een hand.

‘Dus jij gaat met Esther naar een feest?’ vroeg Esthers vader aan hem.

‘Ja.’ Sjors knikte.

‘Heb je misschien enig idee hoe laat jullie thuis zijn?’

‘Meestal ben ik rond half drie thuis.’ zei Sjors. ‘Het is om twee uur afgelopen, maar dan moet je nog je jas gaan halen en je fiets zoeken en ik blijf altijd nog even kletsen...’

‘Half drie is een mooie tijd. Esther, heb je een sleutel bij je?’

‘Ja, pap.’

‘Oké, dan zie ik je morgenvroeg wel. Veel plezier vanavond.’

‘Dankjewel.’ Esther pakte haar jas en liep met Sjors naar buiten toe. Ze fietsten naar Julians huis.

‘Komen er nog veel anderen naar die Julian toe?’ vroeg Esther.

‘Drie, volgens mij.’ zei Sjors. ‘Twee jongens van de tennis in ieder geval, en nog een meisje... Een van hen zit op hockey.’

‘En weten ze dat ik meekom?’

‘Dat zullen ze zo wel zien.’

‘Wat voor mensen zijn het?’ wilde Esther weten.

‘Nou, gewoon knap, sportief, populair... Wat wil je nog meer?’

‘Wordt dit een koppelpoging?’ vroeg Esther.

‘Nee, ik ben alleen maar aan het vertellen dat m’n vrienden geweldig zijn.’

Esther glimlachte. ‘Ja dus. Zitten die vrienden bij je op school?’

‘Nee, die zitten op het Margrietcollege.’ zei Sjors. ‘Alleen Julian zit bij mij op school. We moeten deze straat in.’ Hij ging linksaf en stopte voor een rijtjeshuis. Hij zette z’n fiets op de oprit. ‘Ik ga altijd achterom. Meestal zijn de anderen er al en Julian moest zelf tot negen uur werken.’

‘Oké.’ Esther deed haar fiets op slot en liep achter Sjors aan de tuin in.

Binnen hing Sjors hun jassen aan de kapstok en Esther liep achter hem aan verder het huis in.

‘Hoi Sjors.’ Julians moeder was de keuken op aan het ruimen. ‘Wie heb je meegebracht?’

‘Dit is Esther, mijn nieuwe buurmeisje.’

‘O, daar heeft Julian mij niets over verteld.’ Ze gaf Esther een hand. ‘Ik ben de moeder van Julian.’

Esther glimlachte.

‘Woon je daar al lang?’

‘Nee, iets meer dan een week.’

‘Oké. En op welke school zit je?’

‘Ik begin maandag pas. Ik zit op het Stedelijk.’

‘Oké.’

‘Kom, ik stel je aan de rest voor.’ Sjors duwde Esther naar de anderen toe. ‘Is Julian nog niet klaar?’

‘Jawel.’ Julian stond aan de andere kant van de huiskamer en liep naar hen toe. ‘Hé, jij bent die meid van vanmiddag.’ Hij begroette Esther met drie zoenen. ‘Gezellig dat je meekomt.’

Esther glimlachte.

‘Esther, dat zijn Loes, Victor en Tigo. Jongens, dit is Esther.’ Sjors keek rond. ‘Ze woont sinds deze week bij mij in de straat.’

‘O, ik dacht dat ze je vriendin was.’ Tigo grijnsde.

‘Dan had ik je dat wel eerder verteld, hoor.’

Esther ging naast Loes op de bank zitten.

‘Wil je iets drinken?’ vroeg Loes.

‘Nee, dat hoeft niet.’ zei Esther.

Sjors pakte een flesje bier uit de krat en maakte het open. Hij ging bij Tigo zitten.

Julian pakte een stoel bij. ‘Zeg Tigo, hoe zit het nu met Melissa?’

‘Tja...’ zei Tigo. ‘Ze komt vanavond ook, maar ze ging natuurlijk met haar vriendinnen mee.’

‘Heb je niet gevraagd of ze met ons mee wilde?’ vroeg Sjors.

‘Zou jij dat goed vinden dan?’

‘Nou, bij de tennis is ze toch ook aardig?’

‘Weet je nog vorige keer met het hockeyfeest?’ vroeg Julian. ‘Als jij ook maar één woord zei tegen een andere meid, kwam zij er al tussen.’

‘Ja, maar als Tigo haar nu de hele avond bezig houdt, dan heb ik geen last van haar.’ Sjors nam een slok bier.

‘Melissa heeft iets met Sjors gehad.’ legde Loes aan Esther uit. ‘Maar sinds hij het heeft uigemaakt is ze jaloers op alle meiden die maar in zijn buurt komen.’

‘Oké.’ zei Esther.

‘Ze is wel aardig, hoor.’ zei Sjors. ‘Maar ze wil gewoon altijd haar zin krijgen. Ze zit bij Tigo in het tennisteam en ze zit ook op hockey. En ze zit bij Juul en mij op school...’

‘Esther, in welke klas zit je eigenlijk?’ vroeg Loes.

‘Vier gymnasium.’

‘Merel zit op het stedelijk in vier vwo. Volgens mij komt zij vanavond ook.’

‘Oké. Het zou wel fijn zijn als ik al iemand op school ken.’

‘En naar welke school gaat je broertje?’ vroeg Sjors.

‘OLV.’ zei Esther.

‘Oké, gezellig.’ zei Sjors.

‘Waarom ben je eigenlijk verhuisd?’ wilde Tigo weten.

‘M’n vader was hier z’n eigen bedrijf begonnen.’ zei Esther. ‘M’n moeder had ook al meteen een baan gevonden toen ze hier in de buurt ging zoeken. En ik vond het ook niet zo’n probleem om te verhuizen.’

‘Waar woon je ergens?’ vroeg Tigo.

‘Je weet toch die drie grote huizen tegenover mijn huis?’ vroeg Sjors.

‘Ja.’ Tigo knikte.

‘Nou, zij woont in de laatste.’

‘Dat is echt supergroot.’ vond Tigo. ‘En met een zwembad in de tuin...’

Esther glimlachte. ‘Ja, dat vind ik ook wel leuk.’

‘Vond je het echt niet erg om te verhuizen?’ vroeg Loes. ‘Ik zou hier echt nooit weg willen.’

‘Ik vind het altijd wel leuk om nieuwe mensen te leren kennen.’ zei Esther. ‘Ik vind het wel jammer dat ik m’n vriendinnen nu niet meer iedere dag kan zien, maar ik denk dat ik hier ook wel snel nieuwe vriendinnen vind.’

‘Dat denk ik ook wel.’ zei Sjors. ‘Zullen we gaan, jongens?’

‘Jij mag toch niet drinken vanavond?’ vroeg Julian plagend. ‘Jij moet Esther thuisbrengen.’

‘Dat kan ik nog wel als ik gedronken heb, hoor.’ zei Sjors.

Julian stond op. ‘Ik ga even de kaartjes halen, want die liggen nog boven.’

Terwijl Julian de kaartjes haalde, dronk de rest hun drinken op en pakten hun jassen om te vertrekken. Esther, Sjors en Loes stonden al buiten op de andere twee te wachten, toen Esthers mobiel af ging.

‘Met Esther.’

‘Hé meid, hoe is het aan de andere kant van het land?’ groette Miranda.

‘Gezellig.’ zei Esther meteen.

‘We gaan vanavond met z’n zessen stappen en we vinden het echt heel jammer dat je er niet bij bent. Kun je niet een keer langskomen? Dan kunnen we weer gezellig met z’n zevenen uit, zoals altijd.’

‘Misschien komend weekend wel.’

‘Wat ga je vanavond doen?’

‘O, ik ga naar een hockeyfeest.’ Esther keek even naar Sjors.

‘Wat? Zit je nu ineens op hockey?’

‘Nee, ik kwam in de stad iemand tegen die bij me in de straat woont en hij vroeg of ik vanavond mee wilde.’

‘Hij? Een jongen?’

‘Ja.’

‘Je woont er pas net, dat doe je goed joh.’

Esther glimlachte.

‘Ken je al veel mensen?’

‘Nee, ik ga maandag pas naar school. Ik heb een week vakantie gehad.’

‘Onze vakantie is al een week voorbij...’ Miranda zuchtte. ‘Nou ja, over een paar maanden is de meivakantie wel weer. En dan kom je echt een keer langs, zodat we met z’n allen uit kunnen.’

‘Dat zal ik zeker doen.’ beloofde Esther. ‘Doe je de groeten aan de andere drie?’

‘Ja.’

‘En jij niet te veel zoenen vanavond, hè?’

‘Ik zal me inhouden.’

Esther glimlachte. ‘Veel plezier.’

‘Bedankt. Jij ook. Dus ik zie je volgend weekend?’

‘Ik ga het proberen.’ zei Esther.

‘Fijn. Ik spreek je morgen wel.’

‘Dat is goed.’

‘Doei.’

Esther hing op.

‘Wie was dat?’ Sjors keek naar Esther.

‘Mijn beste vriendin.’ zei Esther. ‘Ze gaat nu stappen.’

‘Wij gaan naar een hockeyfeest.’ zei Sjors. ‘Dat is toch bijna hetzelfde?’ Hij keek naar binnen. ‘Julian! Schiet eens op!’

‘Nee, ik vind stappen wel iets anders dan een hockeyfeest.’ zei Loes.

‘Ja, maar het grootste verschil is dat jij nergens binnenkomt als je gaat stappen, omdat je te jong bent.’ zei Sjors plagend.

‘Ik denk dat stappen meer gezelligheid is dan een hockeyfeest.’ zei Esther.

‘Maar als je zin hebt om een avondje te zoenen, dan kun je beter naar een hockeyfeest gaan.’ vond Sjors

Esther glimlachte. ‘Dat klopt. En daar heb ik geen zin in, maar ik ga toch mee.’

Julian kwam naar buiten toe. ‘Ik ben klaar. Zullen we dan nu maar gaan?’

‘Eindelijk.’ vond Sjors.

Hoofdstuk 2

‘En hoe vind je het hier tot nu toe?’ Sjors gaf Esther een biertje en keek haar aan.

‘Gezellig.’ Esther glimlachte.

‘Gelukkig maar.’ zei Sjors.

‘Ken je nou echt iedereen hier?’ wilde Esther weten.

‘Wel veel mensen.’ zei Sjors.

‘Je zei toch dat Julians vader een sponsor was?’

‘Ja, zijn bedrijf is hoofdsponsor.’ zei Sjors. ‘Julians ouders zijn gescheiden en hij woont bij z’n moeder. Hij komt eigenlijk nooit bij z’n vader, maar hij krijgt alles van ‘m. Echt alles. En z’n zusjes trouwens ook.’

‘Waarom woont ie dan niet bij z’n vader?’

‘Omdat de nieuwe vriendin van z’n vader niet zo aardig is.’ zei Sjors. ‘Tenminste, dat vindt Julian. Ik ken haar niet.’

‘O, oké.’ Esther nam een slok bier.

‘Joep!’ Sjors trok een jongen naar zich toe. ‘Jij zit op het Stedelijk.’

Joep knikte.

‘Zij is nieuw op jullie school.’ Sjors knikte naar Esther.

Joep gaf haar een hand. ‘Hoi, ik ben Joep.’

‘Esther.’ Ze glimlachte.

‘Ze woont bij mij in de straat.’ zei Sjors. ‘Ze zit in de vierde.’

‘Volgens mij heeft er niemand iets gezegd over een nieuwe...’ zei Joep. ‘Ik zal het zo wel eens aan iemand anders vragen.’

‘Sjors, hallo.’ Een meid stapte op Sjors af en gaf hem een zoen een z’n wang. ‘Hoi Joep.’

Joep gaf geen antwoord.

Sjors glimlachte. ‘Hoi.’

Ze keek naar Esther.

‘Hai, ik ben Esther.’ Esther gaf haar een hand.

Sjors boog naar Esther toe. ‘Dit is dus Melissa.’

‘O.’ Esther knikte dat ze hem gehoord had.

‘Kom.’ Melissa sloeg haar arm om Sjors heen en nam hem mee naar de bar.

‘Dus...’ Joep keek naar Esther. ‘Ken je verder al mensen hier?’

‘Ik ken alleen Sjors en Julian.’ zei Esther. ‘Nou ja, ik heb ze vanmiddag ontmoet en Sjors vroeg me of ik vanavond mee wilde.’

‘En dat wilde je natuurlijk wel.’

‘Inderdaad.’ zei Esther.

‘Arthur!’ Joep stootte een jongen aan die net langsliep.

‘Hé.’ Hij begroette zijn vriend en boog naar hem toe. ‘Ik dacht dat ik je beter even niet kon storen.’

Joep grijnsde. ‘Dit is Esther. Ze komt bij ons op school.’

‘O, jij bent die nieuwe over wie ze verteld hebben.’ Arthur gaf Esther een hand. ‘Ik ben Arthur.’

‘Hoi.’ Esther glimlachte.

‘Met wie ben je hier?’

‘Sjors en Julian.’

‘Zozo, dat heb je goed geregeld.’ vond Arthur.

‘Hé, ik heb nog iets van je tegoed.’ Een meisje keek Arthur aan. ‘Vorige keer moest je ineens weg.’

Arthur grijnsde en liep met haar weg.

‘Moet jij geen jongens gaan versieren?’ vroeg Joep.

Esther glimlachte. ‘Ik hoef op school niet meteen bekend te staan als iemand die op één avond met meerdere jongens heeft gezoend. Dus ik ga me zeker de eerste weken een beetje inhouden.’

‘Ja, dat is wel een goed idee.’ vond Joep. ‘Zeker op onze school. Het is niet zo groot, dus de meeste leerlingen kennen elkaar wel.’

‘O, dat is wel gezellig.’ vond Esther. ‘Maar moet jij geen meiden gaan versieren?’

‘Nee.’ zei Joep. ‘Ik heb een vriendin. Maar ze zit in Turkije, want ze is een weekje weg met haar ouders.’

‘Oké.’ zei Esther.

‘Maar ik vind het wel gezellig dat jij er bent, want ik had eigenlijk verwacht dat ik de halve avond alleen had moeten staan, omdat al m’n vrienden druk bezig zijn met meiden.’

‘Sjors had tegen me gezegd dat ie me wel de hele avond gezelschap zou houden.’ Esther glimlachte.

‘Dat houdt Sjors nooit vol.’ zei Joep. ‘En zeker niet als Melissa er bij is.’

‘Ik heb al iets over Melissa gehoord, ja.’ zei Esther.

‘Ach, ze kan vast wel aardig zijn. Ze kan in ieder geval goed hockeyen.’

‘Zit jij ook op hockey?’

‘Nee. Maar Arthur wel. En ik ga altijd met ‘m mee naar de hockeyfeesten. Ik hou meer van voetballen. Jij?’

‘Tennis.’ zei Esther. ‘Waar ken je Sjors en Julian eigenlijk van?’

‘Arthur kent Julian van de hockey, omdat ze hier allebei gewoon bijna altijd rondhangen. En Sjors en ik werkten vorig jaar in dezelfde supermarkt. Daar hebben we elkaar leren kennen en toen kwamen we er achter dat we eigenlijk best op elkaar leken. We gaan elk weekend op dezelfde plaatsen stappen en na schooltijd en als we geen training hadden, dan zagen we elkaar vaak bij het zwembad in de zomer. En we komen allebei naar de hockeyfeesten hier. We komen elkaar gewoon heel vaak tegen en sinds kort spreken we af waar we naar toe gaan, omdat het gewoon altijd gezellig is als we er allebei zijn.’

‘Oké.’ zei Esther.

‘Ik zie even iemand staan die ik nog moet spreken.’ Joep keek langs Esther. ‘Ik kom zo terug.’

‘O, ik zoek wel iemand om mee te praten.’ Esther glimlachte.

‘Oké, ik zie het zo wel.’ Joep liep naar de jongen toe.

‘En, vermaak je je een beetje?’ Loes kwam naar Esther toe. Er stond een jongen naast haar.

‘Ja, gezellig hier.’ vond Esther.

‘Kom mee dansen, joh.’ zei Loes.

‘Met jullie?’ vroeg Esther.

‘Ja.’ Loes knikte. ‘En dit is mijn broer.’

‘O, oké.’ Esther glimlachte en liep met Loes en haar broer mee naar de dansvloer.

‘Ging je vaak uit?’ wilde Loes weten.

Esther knikte. ‘Elk weekend. Elke vrijdagavond.’

‘Oké.’ zei Loes. ‘Hier in de buurt is het meer op zaterdagavond. Ik ga eigenlijk nooit, behalve naar de hockeyfeesten. Overdag hebben de meesten op zaterdag een baantje.’

‘O, dat had ik niet, hoor.’ Esther glimlachte.

‘Zie je die jongen daar?’ Loes knikte naar een jongen bij de bar. ‘Met hem heb ik vorige week gezoend.’

De jongen zag dat Loes naar hem keek.

‘We hadden een feestje...’

‘Oké.’ Esther glimlachte.

De jongen liep naar hen toe.

‘Maar ik weet niet eens hoe dat ie heet...’ Loes glimlachte.

‘Nou, vraag het hem.’ stelde Esther voor.

Loes stapte op de jongen af en iemand anders kwam naar Esther toe.

‘Hoi.’

Esther glimlachte. ‘Hoi.’

‘Ik heb je nog nooit eerder gezien hier.’

‘Klopt.’ zei Esther. ‘Ik kom hier voor het eerst.’

‘Met wie ben je hier?’

‘Sjors en Julian.’

‘Oké. Waar zijn ze nu?’

‘Ik heb geen idee.’

‘Zin om te dansen?’

‘Ja, waarom ook niet?’ dacht Esther.

Ze danste een tijdje met de jongen en zag Sjors met Melissa bij de bar staan.

De jongen boog naar haar toe. ‘Wil je iets drinken?’

‘Nee, dank je.’ zei Esther.

‘Weet je het zeker?’ vroeg de jongen.

‘Ik hoef niet.’ zei Esther.

De jongen legde zijn hand op haar schouder. ‘Ga je even mee naar buiten dan?’

‘Nee, ik vind het hier wel gezellig.’

‘Buiten kan het ook heel gezellig worden, hoor.’ vond hij.

‘Nee, dank je.’ zei Esther.

‘En als ik het nou heel lief vraag?’

‘Laat haar met rust.’ Arthur duwde de jongen weg van Esther.

‘Wat moet je?’ De jongen keek hem aan.

‘Dat weet jij best. Rot op.’

De jongen keek naar hem en liep toen weg.

Esther keek verbaasd naar Arthur.

‘Kom even mee naar buiten.’ Arthur pakte haar hand en nam haar aan de achterkant mee naar buiten toe.

Esther had langer met de jongen gepraat dan met Arthur, maar toch vertrouwde ze Arthur meer dan de andere jongen.

‘Sjors heeft je zeker niet gewaarschuwd voor Jim en z’n vrienden?’ Arthur keek Esther aan toen ze buiten stonden.

‘Nee...’ zei Esther langzaam.

‘Die jongen die net bij je stond, dat was Jim.’ zei Arthur. ‘Hij heeft bij ons op school gezeten, maar hij is van school gestuurd omdat hij ehh... laten we het maar houden op ongewenste intimiteiten. Bij meiden op onze school. Ook met een heleboel andere meiden trouwens. Maar hij deed het gewoon op school. De schoolleiding heeft besloten om hem van school te sturen.’

‘En waarom zit hij niet gewoon in de gevangenis dan?’

‘Er is niet genoeg bewijs.’ zei Arthur. ‘Ook al hebben er minstens tien meiden aangifte gedaan. Dat zeggen ze tenminste. Maar omdat er geen bewijzen zijn, laten ze hem altijd binnen op hockeyfeesten. Hij zit op hockey, dus ze kunnen ‘m moeilijk weigeren. De beveiliging hier heeft nog nooit iets aan ‘m gemerkt. Maar hij neemt altijd een meid mee naar buiten, zodat de beveiliging er niets van kan zien. Hij pakt het gewoon slim aan.’ Hij keek naar Esther. ‘Je hebt toch geen drinken van ‘m aangenomen?’

‘Nee.’ Esther schudde haar hoofd.

‘Vooral niet doen. Vorige keer zag een meisje dat hij drugs in een drankje deed.’

‘Dat zou je van hem echt niet verwachten.’ zei Esther. ‘Ik bedoel, hij ziet er heel normaal uit.’

‘Ja, hij ziet er uit als de ideale schoonzoon.’ zei Arthur. ‘Echt zo’n jongen met wie je van je ouders wel thuis mag komen. Maar als je weet hoe hij werkelijk is...’

‘Dank je dat je me hebt geholpen.’ Esther glimlachte. ‘Hij vroeg me inderdaad mee naar buiten en toen ik zei dat ik dat niet wilde, bleef hij wel aandringen...’

‘Ja, dat heb ik vaker gehoord.’ zei Arthur. ‘Hij is gewoon niet te vertrouwen. En z’n vrienden ook niet, denk ik, maar daar heb ik nog geen enkel meisje over horen praten...’

‘Jij stond toch net bij een meid?’ Esther keek hem aan.

‘Ja.’ Arthur knikte. ‘Maar ik vond dat ik beter jou even kon gaan helpen.’

‘Esther!’ Sjors kwam naar buiten toe.

‘Ja, je moet die meid een beetje beter in de gaten houden, Sjors.’ Arthur grijnsde. ‘Waarom heb je