Een Verborgen Patroon

By Marc Brookhuis

Voor het eerst sinds lange tijd is in Nederland weer een seriemoordenaar actief. Het onderzoek zit muur vast en dus wordt politieagent Marcel Sturing ingeschakeld om mee te denken. Hij zoekt naar een patroon dat hem naar de dader kan leiden maar er lijkt geen enkel verband tussen de moorden. Zijn zoektocht leidt uiteindelijk naar de Belgische Ardennen maar nog steeds heeft hij geen antwoord op de vraag: Wat is in godsnaam het verband?

Een verborgen patroon is deel 2 van de Marcel Sturing-serie.
Zie ook deel 1: Een verstilde hardloper

Fragment:
‘Een seriemoordenaar? Maar dat is toch iets Amerikaans?’ Suzanne keek de commissaris verbaasd aan. ‘Wij hebben in Nederland toch nog nooit een seriemoordenaar gehad? Serieverkrachters, dat wel maar...’
De commissaris keek op van achter zijn papieren. ‘We hebben 18 moorden die allemaal met elkaar in verband staan. Lijkt me een serie.’
Marcel Sturing staarde voor zich uit en dacht even na. ‘Ehm, het Beest van Horkstede... Nee, Harkstede. Dat was een Nederlandse seriemoordenaar. Willem van Eijk of Van Eck... zoiets. Vijf moorden, vrij recent nog. Er zijn er genoeg hoor maar meestal niet met zo veel slachtoffers.’

Zie ook deel 3 en 4 van deze serie:
- Een Leeg Bestaan
- Een Klein Einde

Of bekijk de nieuwste politieroman van deze schrijver: Bewarier.

• Language: Nederlands
• Publisher: Marc Brookhuis
• Release date: Feb 9, 2013
• ISBN: 9781301774081

Marc Brookhuis

Marc Brookhuis is zen-leraar, mental coach en schrijver van diverse fictie- en nonfictie boeken. Zie ook 4 & 2, zen coaching en advies (www.vierentwee.nl)

Book preview

Een verborgen patroon

Marc Brookhuis

© Copyright 2013 Marc Brookhuis

Smashwords Edition

Smashwords Edition, License Notes

This ebook is licensed for your personal enjoyment only. This ebook may not be re-sold or given away to other people. If you would like to share this book with another person, please purchase an additional copy for each recipient. If you’re reading this book and did not purchase it, or it was not purchased for your use only, then please return toSmashwords.com and purchase your own copy. Thank you for respecting the hard work of this author.

1

‘Een seriemoordenaar? Maar dat is toch iets Amerikaans?’ Suzanne keek de commissaris verbaasd aan. ‘Wij hebben in Nederland toch nog nooit een seriemoordenaar gehad? Serieverkrachters, dat wel maar…’

De commissaris keek op van achter zijn papieren. ‘We hebben 18 moorden die allemaal met elkaar in verband staan. Lijkt me een serie.’

Marcel Sturing staarde voor zich uit en dacht even na. ‘Ehm, het Beest van Horkstede… Nee, Harkstede. Dat was een Nederlandse seriemoordenaar. Willem van Eijk of Van Eck… zoiets. Vijf moorden, vrij recent nog. Er zijn er genoeg hoor maar meestal niet met zo veel slachtoffers.’

De commissaris keek hem, over zijn leesbril heen, wat verstoord aan. ‘Goed. Hoe het ook zij… We hebben een seriemoordenaar en jullie mogen meedoen, leuk hè.’

‘Ehm, waarom wij?’, vroeg Suzanne.

‘Nou, het blijkt dat jullie twee hoog scoren in het oplossen van Moordzaken. Ik wist dat eigenlijk ook niet maar ze hebben de statistieken er op na geslagen.’

Marcel Sturing keek naar de grond, verbaasd over de statistieken. Maar nu hij er over na dacht kon het best waar zijn. Hij had het alleen nooit bijgehouden. Ze hadden weinig onopgeloste zaken ingeleverd, dat klopte. Of dat veel over hun zei, betwijfelde hij. De meeste zaken losten zichzelf op.

‘Ehm...’ Hij schraapte even zijn keel. Zijn stem was ‘s ochtends nooit zo sterk. ‘Hoe kan het eigenlijk dat we er niets van gehoord hebben? Niet in de kranten, niet op televisie.’

De commissaris keek hem, opnieuw geïrriteerd, aan. ‘Omdat we het stilhouden? De moorden zijn ieder apart wel genoemd maar wij hebben verder niets losgelaten.’

De commissaris zette zijn leesbril af en ging achterover zitten. ‘Bovendien zit er een ruime tijd tussen. De eerste moord is al weer twee jaar geleden. Ze zijn trouwens sterk verspreid, over Nederland en België. Het heeft ook lange tijd geduurd voordat we de moorden met elkaar in verband konden brengen.’

Hij keek de commissaris aan. ‘Er is dus een patroon?’

‘Ja, genoeg patroon in ieder geval. Je krijgt het allemaal wel te horen van Hendrik Peeters, leider van het onderzoeksteam. Die wil jullie vanmiddag spreken, in Den Haag. Dus ik zou maar opschieten als ik jullie was.’

De commissaris zette zijn leesbril weer op zijn neus en pakte zijn papieren ten teken dat het gesprek voorbij was. Ze stonden op en liepen, zonder een woord te zeggen, de deur uit.

Suzanne keek chagrijnig ‘Altijd hartelijk, onze commissaris. Een cursus personeelsmanagement zou goed aan hem besteed zijn.’

Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik vond hem best aardig, voor zijn doen. Denk dat hij zelfs een goede dag had.’

2

Hendrik Peeters was een lange man. Meer een ambtenaar dan een politieagent maar dat gold tegenwoordig voor bijna de helft van het korps. Ze zaten voor zijn bureau, een groot bureau in een grote kamer. Chique ook. Peeters was nog aan het bellen, een saai gesprek leek het. Iets over de juiste cijfers. Peeters liep heen en weer, achter zijn bureau, telkens hetzelfde rondje. Bijna op de centimeter precies draaide hij om en liep terug, om daar, ook op de centimeter, weer om te draaien.

Suzanne trommelde zachtjes met haar vingers op de leuning van de stoel. Hij keek ondertussen wat om zich heen. Hij had nog nooit zo’n grote kamer voor zichzelf gehad. Niet dat hij reden had tot klagen. Hij en Suzanne hadden hun eigen kantoor, groot genoeg, maar dit was wel erg chique.

Peeters