Peter Brugman en De Bedreigde Missie

By Bert-Jan Nauta

Een inspecteur komt de voortgang van de missie onderzoeken. Hij lijkt niet tevreden. Ondertussen wordt de missie ook door iets anders bedreigd. Iemand is achter de aanwezigheid van Antemoren op aarde gekomen. Hij of zij wilt dat de Antemoren teruggaan anders wordt hun geheim onthuld. Peter, Tim en Patricia gaan op onderzoek uit.

• Language: Nederlands
• Publisher: Bert-Jan Nauta
• Release date: Jan 28, 2022
• ISBN: 9781005734220

Book preview

Oom Henk liep naar de oude klerenkast met Antemoorse apparaten. Hij had de sleutel in zijn hand. De deur klemde en het kostte oom Henk enige moeite om hem open te krijgen. In de kast stonden de meest vreemde metalen apparaten, maar oom Henk kende ze en sloeg er geen acht op. Hij stak zijn hand uit om een pyramide-vormig apparaat te pakken, toen hem iets opviel. Uit een metalen cilinder die op de plank erboven stond, kwam een paars licht. Hij stopte zijn beweging, en pakte voorzichtig de cilinder vast. Anders dan op de meeste voorwerpen in de kast, lag er een dun laagje stof op de cilinder. Oom Henk keek verbaasd naar de cilinder alsof hij niet kon geloven, dat hij dat paarse licht zag.

In de vijftien jaar dat ze hier waren, was de cilinder nooit gaan gloeien. Oom Henk had regelmatig een verslag gestuurd. De eerste verslagen gingen vooral over de missie. Hoe de Antemoren moesten wennen aan een menselijk lichaam, dat ze in de war raakten van de menselijke gevoelens en gedachten, die hun menselijke hersenen genereerden. Hoe ze een plek vonden waar ze veilig en in het geheim konden verblijven. Hoe ze zich langzamerhand onopvallend onder de mensen begaven. Vervolgens gingen de verslagen steeds meer over wat ze hadden ontdekt over mensen. Hoe mensen leefden, wat ze dachten, deden, konden, wilden, droomden, eigenlijk alles wat ze over mensen te weten kwamen. Ook deed oom Henk af en toe verslag over Peter. Misschien niet zo kort en bondig als had gekund, bedacht oom Henk. Maar ja, hij was ook erg trots op zijn neef. Peter was namelijk de eerste Antemoor die gelijk als mens en Antemoor was opgegroeid. Geen Antemoor kon mensen begrijpen, zoals Peter dat kon. Oom Henk had in zijn verslagen verteld, hoe goed Peter met menselijke kinderen omging, hoe hij zich ontwikkelde, hoe hij dacht zoals mensen dachten, en nog veel meer. In recente verslagen had oom Henk verteld, hoe Peter was omgegaan met het nieuws, dat hij een Antemoor was. Peters ouders hadden hem dit een jaar geleden, op zijn twaalfde verjaardag, verteld. Maar die verslagen konden nog niet zijn aangekomen, bedacht oom Henk.

Oom Henk maakte een snelle rekensom. Een verslag deed er vijf jaar over om de afstand van vijf lichtjaar te overbruggen. Dus als dit bericht vijf jaar geleden was verstuurd, dan kon dat alleen komen door verslagen van tien jaar geleden. Toen was Peter net drie. Oom Henk haalde opgelucht adem, dan kon de ontwikkeling van Peter niet de aanleiding zijn voor dit bericht. Oom Henk probeerde te bedenken, welke verslagen hij tien jaar geleden had verstuurd. Hij kon zich niets bijzonders herinneren, het waren gewone verslagen over mensen geweest.

Hij zette de cilinder op één van de dozen op zolder en drukte een knop in. De cilinder maakte een zoemend geluid. Er kwam langzaam een papiertje uit. Oom Henk pakte het vast en las het papier. Het was een kort bericht. Het was in het Antemoors opgesteld. In het Nederlands las het ongeveer als volgt:

Geachte vertegenwoordiger,

Op basis van uw verslagen heeft de Raad besloten een onafhankelijke inspecteur te sturen om de voortgang van de missie te beoordelen. Tevens zal de inspecteur een eigen oordeel vormen over de beschaving van mensen en hun ontwikkeling. Om onafhankelijkheid van de inspecteur te waarborgen, heeft de Raad besloten een Baleoor als inspecteur te sturen. U kunt hem ongeveer een week na dit bericht verwachten.

Wij vertrouwen erop dat u de inspecteur volledige medewerking verleent.

Vriendelijke groeten,

Secretaris van de Raad der Beschavingen niveau 1.

Oom Henk snakte naar adem. Het bericht was ernstiger dan hij had verwacht. Een inspecteur die wordt gestuurd om een missie te controleren, komt slechts zelden voor. Dan niet eens een Antemoor, maar een Baleoor. Dat was geen goed teken. Oom Henk bedacht dat hij de komst van de inspecteur goed moest voorbereiden. Allereerst moest hij de anderen op de hoogte brengen.

Even verderop in Hauten wachtte Peter vol spanning op zijn bezoek. Hij was twee weken geleden dertien geworden, maar toen waren ze op vakantie geweest. Nu ze terug waren, kwamen Tim, zijn beste vriend, en Patricia, een vriendin uit de klas, op bezoek. De bel ging en Peter stormde de trap af. Hij was net voor zijn vader bij de deur, hij deed hem open en daar was Tim.

Hallo, ik ben wat laat. Ik moest het cadeautje nog inpakken. Is Patricia er al? zei Tim.

Nee, Patricia is er nog niet. Je bent prima op tijd hoor. Oh, daar komt ze aan.

Patricia kwam er net aan fietsen en zwaaide al. Peter en Tim wachtten even tot ze er ook was. Daarna gingen ze met zijn drieën naar binnen.

Lusten jullie een glaasje fris, of thee, of sap? vroeg Peters vader.

… en een stukje taart? vulde Peters moeder aan.

Dat lusten ze alle drie wel. Ze gingen aan de eetkamertafel zitten en Tanja, Peters kleine zusje, kwam erbij zitten. Zij had ook wel zin in fris en taart.

Tim gaf zijn cadeautje. Hij kon zijn lachen bijna niet inhouden. Peter maakte voorzichtig het cadeau open. Toch kon hij niet voorkomen dat er veel gras en klavertjes op de tafel en grond vielen. Tim lachte hardop. Er zat een kaart bij, dat Peter nu hij 13 was geworden wel wat geluk kon gebruiken, vandaar dat hij klavertjes had gekregen.

Je moet alleen zelf het klavertje vier ertussen vinden, zei Tim. Ik heb ze zelf vanochtend geplukt. Nou ja, ik heb ze eigenlijk gemaaid.

Dankjewel Tim, dit brengt me vast veel geluk, zei Peter. Hij kon er ook om lachen.

Daarna gaf Patricia haar cadeau. Het was van haar en Tim samen. Peter maakte het snel open. Het was een spel. ‘Scotland Yard’ heette het.

Eén van de spelers is een mister X, die is op de vlucht. De andere spelers zijn detectives en proberen hem te vangen, zei Patricia. We dachten dat jij dat als detective wel leuk zou vinden.

Peter was geen echte detective. Hij wilde later wel detective worden. Hij had vorig schooljaar zijn spreekbeurt over Sherlock Holmes gehouden. Hij was een groot fan van Sherlock Holmes, een privédetective die begin 20ste eeuw veel misdaden had opgelost door goed te kijken en na te denken. Tenminste in de boeken waarin hij de hoofdpersoon was. Patricia noemde Peter een detective, omdat hij, samen met Tim, vorig jaar een echte zaak had opgelost. Een zaak die Patricia betrof. Patricia was op een dag verdwenen. Ze had net voor haar verdwijning een aantal aanwijzingen achtergelaten voor Peter. Peter en Tim hadden haar uiteindelijk opgespoord. Ze bleek thuis te zijn bij haar ouders, die haar terug wilden sturen naar Antemoor. Dankzij Peters advies was ze nog hier. Tim had toen ook ontdekt dat Peter een Antemoor was. Tim was de enige mens, die wist, dat er Antemoren onder de mensen leefden.

Dat vind ik hartstikke leuk. Als jullie het ook leuk vinden, kunnen we het zo spelen. Ik wil het wel proberen, zei Peter.

Ja leuk, zei Patricia en Tim knikte.

Ho ho, wel eerst even dat gras en die klavertjes opruimen, zei zijn moeder.

Het gras en de klavertjes lagen deels op tafel en deels op de vloer. Peter haalde de stoffer en blik en veegde alles op. Tim keek nog of er een klavertje vier tussen zat. Maar die kon hij toch niet vinden.

Toch geen geluk, zei Tim.

Goed opgeruimd, zei zijn moeder, toen ze alles hadden opgeveegd.

Heb jij het berichtje van Henk gezien? vroeg zijn vader aan zijn moeder.

"Ja, ik