Peter Brugman en De Geheime Missie

By Bert-Jan Nauta

Peter is een fan van Sherlock Holmes. Op zijn twaalfde verjaardag hoort Peter van zijn ouders dat hij een Antemoor is. Zijn ouders leggen hem uit, dat hij, net als zij, van een andere planeet komt. Hij ziet er dan wel uit als een mens, maar er zit een capsule in zijn hoofd met daarin zijn eigenlijke Antemoorse ik.
Als Peter er net aan is gewend dat hij een Antemoor is, verdwijnt een klasgenoot. Hij gaat samen met zijn beste vriend, Tim, op onderzoek uit.

• Language: Nederlands
• Publisher: Bert-Jan Nauta
• Release date: Nov 13, 2021
• ISBN: 9781005218911

Book preview

De nacht na zijn twaalfde verjaardag realiseerde Peter zich, dat hij geen Sherlock Holmes was. Zijn klasgenoten wilden voetballer worden, of filmster, of zanger of zangeres, of tenminste YouTuber. Tim, zijn beste vriend, had zijn carrière al gepland: hij voetbalde nu bij VV Hauten en zou binnenkort worden ontdekt door FC Utrecht, waarna hij via Ajax, bij FC Barcelona terecht zou komen, waar tegen die tijd zijn grote idool Lionel Messi trainer zou zijn. Peter hoefde geen voetbalster te worden. Peter vond puzzels leuk. Hij droomde ervan om moordzaken op te lossen óf ingenieuze complotten te ontmaskeren. Waarna de slechteriken hun verdiende loon kregen en Peter als held werd geëerd en door iedereen zou worden bewonderd om zijn slimheid.

Er was echter één probleem. Peter woonde in Hauten. Zijn ouders vonden dat een fijne rustige plek, waar Peter en zijn zus Tanja veilig konden opgroeien. Rustig en veilig waren dan misschien aanbevelingen voor bezorgde ouders, voor een toekomstige superspeurder bood het weinig gelegenheid om zijn speurvermogen te ontwikkelen. In Hauten gebeurde namelijk nooit iets.

Toch was er een groot geheim geweest. Een geheim dat hemzelf betrof en hij had het niet ontdekt. Achteraf gezien, waren er wel aanwijzingen geweest. Niet veel, moest hij zijn ouders nageven, toch waren enkele zaken hem opgevallen.

Zo wilde zijn vader nooit met hem voetballen. Tim wilde altijd voetballen en als ze bij Tim thuis waren, dan liet Tims vader zich wel eens overhalen om mee te doen. Dat was geweldig, dan speelde hij met Tim tegen Tims vader. Het was altijd spannend en meestal wonnen zij. Als ze bij Peter thuis speelden, dan wilden ze ook graag dat Peters vader meedeed, maar hoe ze ook zeurden, Peters vader wilde nooit. Peters vader wilde ook nooit met Peter alleen een balletje trappen. Peters vader voetbalde gewoon nooit. Bij Tim thuis hadden hij en Tim er een keer over geklaagd, toen had Tims vader gezegd dat sommige mensen gewoon niet van voetbal hielden, maar aan zijn gezicht had Peter kunnen zien, dat hij het ook raar vond.

Het andere voorval dat hij altijd vreemd had gevonden, gebeurde bijna twee jaar geleden. Hij had leren schaken van zijn vriendje Tim. Hij had het leuk gevonden, ook omdat hij had gewonnen. Ze hadden nog een paar keer gespeeld en Peter had elke keer gewonnen, steeds makkelijker tot het eigenlijk niet meer leuk was. Tims vader had een keer gekeken en had gezegd dat hij talent had en dat, als hij het leuk vond, hij op een website kon gaan schaken tegen andere mensen. Zodra hij thuis was, had hij de laptop gepakt en was naar zijn kamer gegaan. Het was goed gegaan, een enkele partij had hij verloren, maar de meeste won hij tegen steeds sterkere spelers. Hij was de tijd vergeten tot hij werd geroepen voor het avondeten. Tijdens het eten had hij trots verteld over zijn vooruitgang in schaken die middag. Zijn moeder verstijfde en zijn vader verslikte zich. Daarna was zijn vader boos geworden en had gezegd dat hij niet meer mocht schaken en ook geen andere spelletjes via het internet mocht spelen. Peter had tranen in zijn ogen gekregen, hij had het leuk gevonden en was er goed in, waarom mocht het dan niet? Een dag later had hij ook nog een e-mail gekregen van de schaakwebsite, dat zijn account was geblokkeerd, omdat hij vals zou hebben gespeeld.

Peters verjaardag viel in de zomer. Ze waren met zijn vieren op vakantie in Zwitserland. Hij wilde heel graag een spelcomputer hebben. Dat had ook bovenaan zijn verlanglijst gestaan, maar hij was weinig hoopvol geweest, gezien zijn eerdere ervaring en de reactie van zijn ouders over het spelen van spelletjes via internet.

’s Ochtends was Peter als eerste opgestaan. Hij was wakker en kon niet meer slapen. Beneden gekomen zag hij, dat er slingers hingen in de woonkamer van het vakantiehuis en er hing een grote opgeblazen 12 voor het raam. Zijn moeder kwam ook snel, ze was wakker geworden van zijn gestommel. Ze gaf hem een dikke knuffel en kus en feliciteerde hem met zijn verjaardag. Zijn vader kwam even later naar beneden. Hij gaf Peter ook een knuffel en kus en ging snel een kop koffie maken. Zodra zijn zusje ook beneden was, zongen ze luid een hartelijk ‘Lang zal hij leven’. Peter mocht kiezen of hij eerst wilde ontbijten of eerst zijn cadeaus wilde. Natuurlijk koos hij voor de cadeaus. Tanja gaf ze. Als eerste maakte hij het kleine pakje open. Het bevatte een spelletje ‘Black Stories’. Daar was hij heel blij mee. Het spel bestond uit een aantal kaartjes met op elk kaartje een puzzel. In elke puzzel is er iemand doodgegaan en door slimme vragen te stellen, moet je erachter komen, hoe dat is gebeurd. Er was ook een groot pak. Hij scheurde het papier van de doos en zag tot zijn grote geluk de nieuwste PlayStation. Hij danste door de kamer. Zijn vader zei nog: We gaan vanavond nog wel even bespreken, hoeveel tijd je op de spelcomputer mag spelen, maar dat hoorde Peter nauwelijks en als het al tot hem doordrong, was hij te blij om er aandacht voor te hebben.

De rest van de dag was het ook feest. Peter had mogen kiezen wat ze gingen doen. In plaats van de dagelijkse bergwandeling, waren ze naar een zwemparadijs in de buurt gegaan. Ze hadden taart gegeten en een spelletje Black Stories gedaan. (Mensen waren gestorven omdat het er zo veilig was. Door slimme vragen kwam Peter erachter dat de mensen waren omgekomen door een brand in een bank, waar door de brand de elektriciteit was uitgevallen en de veiligheidspoortjes niet meer opengingen en de mensen niet naar buiten konden vluchten). Het avondeten mocht Peter ook kiezen. Pizza dus!

Nadat Tanja naar bed was, vroeg Peter of hij nu op zijn spelcomputer mocht.

Peter, laten we even zitten, dan kunnen we nog even praten, stelde zijn moeder voor.

Zijn vader bracht een pot thee met wat lekkers en ging naast zijn moeder op de bank zitten.

Ben je blij met je cadeaus?, begon zijn vader.

Jazeker, ik ben heel blij met de Black Stories en de spelcomputer. Ik had er niet op durven hopen, antwoordde Peter voorzichtig. Hij had wel door, dat er nog iets komen ging, maar hij had geen idee wat.

We willen even met je praten, zei zijn moeder.

In Peters hoofd schoten verschillende gedachten: Ze gaan scheiden, al was dat onwaarschijnlijk, waarom zouden ze dat op zijn verjaardag vertellen? Eén van beiden heeft een ernstige ziekte, ook onwaarschijnlijk, weer waarom zouden ze dat op zijn verjaardag vertellen? Zijn oom Henk of tante Jolanda dan, maar ook dan zou het niet voor de hand te liggen, dat zijn ouders hem dat nu vertellen. Ze gaan verhuizen, dat zou kunnen. Misschien wel naar Zwitserland, maar dan zou hij toch iets gemerkt hebben van huizen bekijken, of andere dingen die geregeld moeten worden op vakantie en hij had niets gemerkt. Hij hield de opties in gedachten en wachtte af wat er zou volgen.

Weet je nog dat we je vertelden, dat Sinterklaas niet bestond? vervolgde zijn moeder. Peter knikte.

Je kon het toen in eerste instantie niet geloven, weet je nog? Wat we nu gaan vertellen zal ook een schok zijn.

Ze keek zijn vader aan. Hij schraapte zijn keel en vervolgde: Je bent een Antemoor!

Peter wachtte even, maar zijn vader ging niet verder. Daarom vroeg hij: Wat is een Antemoor?

Wij zijn ook Antemoren, zei zijn vader. Dat betekent, dat we geen mensen zijn, maar van een andere planeet komen. Antemoor is trouwens niet de echte naam, de werkelijke naam is onuitspreekbaar. Daarom hebben we afgesproken om ons in mensentaal Antemoren te noemen, maar dat terzijde.

Peters hoofd was volledig leeg. Hij had geen gedachten, geen emoties. Zijn vader ging door.

We zijn 14 jaar geleden op aarde aangekomen. We zijn hier met een groep van ongeveer 100 Antemoren. We doen hier onderzoek. Het is onze missie om zoveel mogelijk kennis te verzamelen over mensen, of beter gezegd, over primitieve beschavingen. Dit is de eerste keer dat we een missie doen, waarbij we ons een tijd onderdompelen in een buiten-Antemoorse maatschappij.

Peter herstelde zich langzaam. Hij werd opstandig en zei op agressievere toon dan hij bedoelde Dat kan toch niet. Ik ben een mens. Ik zie eruit als een mens. Jullie zijn mensen. Ik groei als een mens. Hij stopte, toen hij zijn moeder zag glimlachen. Ze keek zijn vader aan en zei: Ik zei toch dat hij eerst over het lichaam zou beginnen. Hij is heel menselijk geworden.

Tegen Peter ging ze verder: "Sorry, voor Antemoren is het lichaam of de fysieke verschijningsvorm niet zo belangrijk. Het grootste deel van de tijd hebben we niet eens een lichaam. Voor mensen is het lichaam heel belangrijk. Dat hebben