Gunlock of Pak de ster en vecht: Western

By Pete Hackett

Gunlock zat te lunchen in een restaurant, kauwend op een sappig stuk biefstuk, toen een uitgemergelde man met een groene paraplu over zijn ogen en een stuk papier in zijn hand het restaurant binnenkwam. Hij keek zoekend om zich heen, want Gunlock was niet de enige gast hier, zijn blik viel op de schutter en zijn ogen flitsten. Hij haastte zich snel naar Gunlocks tafel. "Een telegram voor jou, Gunlock. Ruikt naar kruitdamp en lood. Ondanks alles - bon appétit ..."

Hij hield het briefje voor Gunlock, die het aannam, het omdraaide zodat hij het kon lezen en zijn ogen op de regels richtte die de telegrafist op het papier had gekrabbeld.

Hallo oude vriend, ik heb een groot probleem met een grote ranch - ik moet uw hulp inroepen - kom zo snel mogelijk .

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: May 8, 2024
• ISBN: 9783745237849

Book preview

Pete Hackett

Gunlock of Pak de ster en vecht: Western

UUID: 8399d265-5ceb-4ad4-96e0-75b9b1f0fee4

Dieses eBook wurde mit Write (https://writeapp.io) erstellt.

Inhaltsverzeichnis

Copyright

Gunlock of Pak de ster en vecht: Western

xxx

Copyright

Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Bathranor Books, Uksak Sonder-Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© deze uitgave 2024 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De fictieve personages hebben niets te maken met echte levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en onbedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg ons op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg ons op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe releases en achtergrondinformatie!

https://cassiopeia.press

Alles wat met fictie te maken heeft!

Gunlock of Pak de ster en vecht: Western

door Pete Hackett

Gunlock zat te lunchen in een restaurant, kauwend op een sappig stuk biefstuk, toen een uitgemergelde man met een groene paraplu over zijn ogen en een stuk papier in zijn hand het restaurant binnenkwam. Hij keek zoekend om zich heen, want Gunlock was niet de enige gast hier, zijn blik viel op de schutter en zijn ogen flitsten. Hij haastte zich snel naar Gunlocks tafel. Een telegram voor jou, Gunlock. Ruikt naar kruitdamp en lood. Ondanks alles - bon appétit ...

Hij hield het briefje voor Gunlock, die het aannam, het omdraaide zodat hij het kon lezen en zijn ogen op de regels richtte die de telegrafist op het papier had gekrabbeld.

Hallo oude vriend, ik heb een groot probleem met een grote ranch - ik moet uw hulp inroepen - kom zo snel mogelijk .

Het telegram was verzonden vanuit El Paso. De afzender was Harvey Allen, een oude kennis van Gunlock die drie jaar eerder besloten had om land te kopen aan de Delaware River bij Pine Springs in Culberson County, Texas, en een boerderij te beginnen. Harvey was achtenveertig jaar oud, zijn vrouw Donna drie jaar jonger. Het echtpaar had een dochter genaamd Virginia, en zij was drieëntwintig.

Het was een goed jaar geleden sinds Gunlock terug was geweest naar de Delaware River. Nu leek de ellende daar de ventilator te raken. Harvey was altijd een man van actie geweest die wist hoe hij zijn zaken zonder hulp van buitenaf moest regelen. Als hij Gunlock nu vroeg om hem te helpen, dan moest zijn probleem immens zijn en onmogelijk voor hem om alleen op te lossen.

Dank je, zei Gunlock tegen de telegrafist. Je hebt waarschijnlijk gelijk, Dick. Dat ruikt naar ergernis.

Breek een been, Gunlock, gromde de magere kerel die Dick heette. Kom gezond en wel terug.

Hoe wist je dan dat ik reed?

Het zou de eerste keer zijn dat je een vriend in de steek laat.

De telegrafist grijnsde hoekig, tikte met zijn wijsvinger op het groene scherm op zijn voorhoofd, draaide zich om en liep naar de uitgang - en hij botste bijna tegen een andere man op die op dat moment de eetzaal binnenkwam. Hij was achter in de twintig en had een six-pointer van de hulpsheriff op zijn vest gespeld. Sorry, Dick, ik ben op zoek naar Gunlock. Is hij...

Dick wees met zijn duim over zijn smalle schouder. Die kant op, tien passen, gromde de telegrafist, en het volgende moment haastte de hulpsheriff zich langs hem heen. Dick mompelde iets in zichzelf en verliet het restaurant. Ondertussen liep de assistent van de sheriff naar de tafel van de lange man in de zwarte jas en met het zwarte krulhaar, aan wiens riem twee holsters hingen met zware 45 Colt revolvers met lange loop, die hij als geen ander wist te hanteren.

Hoi, Gunlock, hijgde de hulpsheriff terwijl hij met zijn dijen tegen de rand van de tafel stootte waar Gunlock aan zat. De sheriff heeft me gestuurd. Drie jonge kerels zijn in Santa Fe aangekomen op zoek naar jou. De ene heet Rand Overholser, een slungelige kerel die, net als jij, twee riemwapens draagt. Hij noemt zichzelf Gunsmoke Randy. Zegt die naam je iets, Gunlock?

Gunlock dacht even na, schudde zijn hoofd en antwoordde: De naam Overholser zegt me niets, en ik heb ook nog nooit van Gunsmoke Randy gehoord. Zei de jongen waarom hij mij zocht?

Nee. De sheriff denkt dat het een van die kerels is die beroemd wil worden door de legendarische Gunlock te verslaan in een vuurgevecht. - Ik wilde je alleen waarschuwen, Gunlock. Wees op je hoede. Deze kerels nemen eerlijkheid soms niet al te serieus, en Gunsmoke Randy heeft twee vrienden meegenomen.

Gunlock haalde zijn schouders op. Ik heb zojuist een bericht ontvangen van een goede vriend die tot zijn nek in de problemen schijnt te zitten. Daarom stap ik dit uur nog op mijn zwarte paard en rijd ik naar de Delaware River. Op een gegeven moment zal Gunsmoke Randy zeker zijn geduld verliezen en weer uit Santa Fe verdwijnen.

Oké, je weet hoe het gaat. Veel geluk op de Delaware River, Gunlock.

Dat zal ik zeker nodig hebben, riep Gunlock de hulpsheriff na, die zich al had omgedraaid en naar de deur liep.

Hij maakte zijn biefstuk op, betaalde, ging naar het hotel om zijn zadeltassen en het parker geweer te halen en ging toen naar de stalhouderij. De stalknecht hielp hem met het zadelen en hoofdstellen van het zwarte paard. Gunlock borg het geweer op, deed zijn zadeltassen om en leidde het trouwe dier aan het hoofdharnas over de lichtlijn onder het hek en het erf op. Hij werd even verblind door het felle zonlicht en toen zijn ogen zich aan de schittering aanpasten, trok hij zichzelf in het zadel. Giddap! Hij spoorde de hengst aan met een lichte duw van zijn dij. Kleine stofwolkjes dwarrelden rond de hoeven van het briesende dier. De avonturier stuurde het dier de weg op - en aan de andere kant van de stoffige rijbaan viel zijn blik op een magere jongen met een buscadero riem om zijn heupen, een geweerriem met twee holsters. Hij leunde nonchalant tegen de muur van een huis, zijn linkerbeen gebogen en de zool van zijn laars tegen de muur. Zijn handen rustten op de uitstekende lopen van de revolvers.

Gunlocks alarm ging meteen af en hij besefte plotseling dat Gunsmoke Randy had gevonden. Hij trok de hengst de stal in. Zijn blik ging naar links, naar rechts en een plotselinge spanning greep hem aan, want er was geen teken van de twee metgezellen van de magere jongen.

Gunlock voelde een vreemde tinteling tussen zijn schouderbladen. Maar hij liet niets merken van het plotselinge onbehagen dat hem vervulde toen hij zijn handen op elkaar legde op de hoorn van het zadel, zijn bovenlichaam een beetje naar voren boog en nors riep: Ik ben gewaarschuwd voor een kerel die Gunsmoke Randy heet. Ik denk dat jij Gunsmoke Randy bent.

Nu duwde de slungelige jongen zich los van de muur van het huis, deed twee stappen op de rijbaan, stopte met zijn benen uit elkaar, deed zijn hoofd een beetje naar achteren en antwoordde: Dat klopt, Gunlock - ik ben Gunsmoke Randy. De naam is geen toeval. Er zijn plaatsen waar je ineenkrimpt als je die naam hoort.

Ik begrijp het, zei Gunlock, niet onder de indruk. Zijn paard stampte onrustig en snoof met gepufte neusgaten. De revolverheld spande zijn dijen een beetje aan en het dier stond stil. Het spijt me, mijn jongen, dit is de eerste keer dat ik die naam hoor. Waarom zoek je mij?

Je hebt een legendarische reputatie als snelle schutter, en ik wil erachter komen of je echt zo goed bent als ze allemaal zeggen.

Is dat de echte reden? Is het niet eerder dat je beroemd wilt worden? Gunsmoke Randy - de man die de beroemde revolverheld Gunlock versloeg. Je zou een reputatie als een donderslag bij heldere hemel verdienen.

Nou ... Gunsmoke Randy grijnsde lui en boog zijn bovenlichaam een beetje naar voren, alsof hij een stevig houvast zocht tegen de mogelijke inslag van een revolverkogel. Hij duwde zijn kin naar voren en er verscheen een ijzige flikkering in zijn ogen. Genoeg gepraat, Gunlock. Trek!

Op dat moment stapte er zo'n vijftig meter verderop een man de rijbaan op. Hij had zijn handen op schouderhoogte geheven, en achter hem liep een lange, breedgeschouderde man met een ster op zijn vest. Het was een van de hulpsheriffs. Hij hield de loop van zijn revolver tegen de ruggengraat van de man voor hem en schreeuwde: Ga maar achter die jongen aan, Gunlock. Wilson greep de andere.

Alsof het laatste woord het bevel voor de andere hulpsheriff was geweest, dreef hij Randy's tweede kompaan onder schot van achter een gebouw naar buiten. Wilson grijnsde breed en riep: Ik vraag me af of wilde Randy nog steeds zo zijn mond opendoet.

Gunsmoke Randy stond daar als verlamd, zijn gezicht trilde de ene kant op en dan weer de andere, terwijl zijn vrienden aan de kant van de weg stonden als verwaterde poedels en vermeden om naar hem te kijken.

Gunlock zwaaide van zijn paard en liep met korte, gebeitelde passen op Gunsmoke Randy af. Nou, mijn jongen, wil je nog steeds de reputatie verdienen dat je Gunlock op zijn neus hebt gezet in een vuurgevecht? De lange man in de zwarte jas had het bijna zacht uitgesproken. De blik van zijn diepblauwe ogen was doordringend gericht op de jongen met de twee revolvers, waarvan de lopen nog steeds in zijn vuisten geklemd waren.

Toen Gunlock een armlengte voor hem stopte, werd hij nerveus. De flits in zijn ogen was als een signaal. Maar hij kreeg zijn revolver niet eens half uit de holsters toen Gunlocks linker Colt al op zijn lichaam gericht was. Het was een nauwelijks waarneembare beweging met zijn ogen geweest toen hij de revolver had getrokken. Er klonk een metalen krak toen hij de hamer in de schietpositie bracht. De trommel klikte toen hij een kamer verder bewoog.

Randy liet zijn zesponders terugglijden in hun holsters, maar zijn handen bleven op de handgrepen.

Als ik dat zou willen, zou je nu dood zijn, mijn jongen, gromde Gunlock tussen zijn tanden door. Laat dat een les voor je zijn. Je bent niet de grote revolverheld die je denkt te zijn. En je leeft maar één keer, jongen. Onthoud dit: zelfs als het je zou lukken om mij te doden, dan zou dat kerels zoals jij op het toneel brengen, en die zouden achter jou aanzitten omdat ze de man willen verslaan die Gunlock versloeg. U zou nooit meer vrede met hen hebben en op een dag zou u uw meester vinden. De roem die mijn dood u zou hebben gebracht zou zeker van korte duur zijn.

Gunsmoke Randy slikte en verslikte zich. Maar hij keek Gunlock aan. En de verraderlijke glinstering in zijn ogen vertelde de revolverheld dat de man niet openstond voor woorden. Desondanks ontgrendelde hij zijn revolver, liet hem één keer rond zijn wijsvinger draaien en liet hem met een vloeiende beweging in de holster zakken. Bijna tegelijkertijd draaide hij zich om - en zag vanuit zijn ooghoek dat Randy op het punt stond zijn revolver