Kritik Kırılmalar

By Emin Osman Uygur

Yüreğim yangın yeri duyuyor musun sesleri
Yandı bütün hayallerim yandı tüm kuş sesleri
Kırdılar bütün ümitleri ezdiler tüm çiçekleri
Boğulan ne canlar var haykırmak çare değil
Yüreğim yangın yeri duyuyor musun sesleri

• Language: Türkçe
• Publisher: Crab Publishing
• Release date: Jan 12, 2024
• ISBN: 9798215757055

Emin Osman Uygur

EMİN OSMAN UYGUR1966’da, bir Temmuz günü gelmişim dünyaya. Meyve ağaçlarının ve ormanların yemyeşil dünyası ile az ötede sanki ebede uzanmış masmavi bir deniz iklimi arasında geçti kimliksiz yıllarım... Yıldızlara bakarak uyudum yaz gecelerinde... Kâinat ve etrafımdaki varlıklar müthiş bir laboratuvar gibiydi benim için... Ne yazık ki çocukluk yıllarımın o heyecan ve gözlem aşkı, uzun süre bir yerlerde bekleyecekti. Ve ben kaderin çizdiği yolda eğitim dünyasında buldum kendimi. Belki de okumanın, tefekkürün verdiği ilhamlar, beni zihinsel keşifler yapmaya yönlendirdi. Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliğini bitirdikten sonra özel ve resmi kurumlarda 25 yıl görev yaptım. Bu arada Sızıntı dergisi ile tanıştım ve bu dergide yazma imkânı buldum; Çağlayan’a evrildiğinden beri de yazmaya devam ediyorum. Ve yazmayı her zaman konuşmaya tercih ediyorum.Crab Publishing’den çıkan diğer kitaplarım:1.Meriç’e Düşen Dua2.Çekirdekte Tefekkür Deneyi3.Gece Yağıyordu Üstümüze4.Cennetin Son Yolcusu5.Bu Yol Uzundur

Book preview

Susuyorum demiştin ya

Gönlüm bu ifadeden yana

Biliyorum sen de geçiyorsun

Ne ateşlerden hem yana yana

Bir dem bir mürşit ocağında

Yunus misali

Bir dem deryanın karanlıklarında

La ilahe tevbesi

Susuyorum demiştin ya

Gönlüm bu ifadeden yana

Susmakla kapanıyor belki

En onulmaz yaralar zamanla

Sonra

Bir inayet yetişiyor

Bir lütuf imdat ediyor

Hiç umulmadık bir anda

Ve bir güneş gibi parlıyorsun

Nice ufuklara

Susuyorum demiştin ya

Gönlüm bu ifadeden yana

Hani Yusuf Nebi nasıl yükselmişti

Kör kuyudan

İhanet çukurundan

Sabırla

Takıp nurdan kanatları

Aşkın ilahi burçlarına

Susuyorum demiştin ya

Gönlüm bu ifadeden yana

Rahmetine teslimim ben O’nun

Hikmetine ram oldum

Evvel O’nun ahir O’nun

Şer duygular girmesin dünyama

Zor zamanları yak sen de

Gönlündeki nur-u imanla

Susuyorum demiştin ya

Gönlüm bu ifadeden yana

Kim bilir kalbinde ne ummanlar

Kaç defa çarpılmıştır

Deli dalgalara inat karalar

Kaç defa savrulmuştur

Hayalinden

Gözlerinden

Ve nihayet dilinden

Can yakan

Cana can katan hatıralar

Ve

Göklerinden yere düşen damlalar

Susuyorum demiştin ya

Susma ne olur

KIRILDIM DOSTUM

Kırıldım dostum

Kırıldım ta orta yerimden

Kırıldım da bir ah çıkmadı dilimden

Dağlar yankılandı

Sert kayaların sinesinde

Gün karardı belki benim s’özümden

Sustu gök bakışlı martılar

Masmavi denizler

Kırıldım bulutlar yaş dökmedi g’özümden

Kırıldım dostum

Kırıldım ta orta yerimden

Hakkım var değil mi benim de

Hakkım var değil mi

Bir ok saplanınca

Tam ortasından yüreğime

Sayha olup haykırmaya

Bahar çiçekleri toplarken

Düşen bir kelebek gibi

Çırpınmaya

Kırıldım dostum

Kırıldım ta orta yerimden

Tarifi imkânsız bir sefer

Bir harf kaç gram

Bir kelime kaç atmosfer

Anladım

Daha ağırmış bir söz bir kurşundan

Öylece savruldum

Acı bir nida geldi ruhumdan

Şimdi sana dua ediyorum

Kör karanlık kapıların ardından

Elimde çaresizlik iksiri

Sırtımda büyük bir heyelan

Kırıldım dostum

Kırıldım taa orta yerimden

Gri bir gök savruldu üstümde

Güvercinler uçtu yerlerinden

Döküldüm ben de yaprak yaprak

Baharın ellerinden kayarak

Çöl kızıllığından arta kalan bir serabın

Dökülmesi gibi

Kızgın kumlar üzerine bir öğle vakti

Dünya işte bu devranın adı

Dökülsen

Kırılsan

Savrulsan

Vurulsan

Ne olacak ki

Alacakaranlıkta bir şiir tesellisi benimkisi

Gün karardı belki benim s’özümden

Kırıldım bulutlar yaş dökmedi g’özümden

OLMAZ VERONİKA

Veronika ölmek istiyordu

Çılgın kız

Ne istedin hayattan

Deli kız

Olur mu böyle

Her canı çeken

Bir ip alsın

Ve sallansın uzaktan

Canı sen mi taktın o kalbine

Sokakta mı buldun

Bu güzelim hayatı

Veronika olmaz güzelim

Olmaz Veronika

Hadi gel

Şafak vakti

Güneşi izleyelim

EYLÜL’E VEDA

Berlin Kreuzberg caddesinde

Bir ıhlamur ağacının altındayım

Kaldırıma dökülmüş hatıralar

Ayaklarımı okşuyor

Biri rüzgârın elinden tutmuş

Son bir gösteri tadında

Aheste bir raks yapıyor

EYLÜLSÜZ OLMAZ

Eylülsüz olmaz bir tanem

Sana demiştim

Bir eylülde gelmişti ihraç kararım

Ben bir eylülde

O sulardan geçmiştim

O gün işte o gün

Benim de kalmadı kararım

Eylülsüz olmaz bir tanem

Sana demiştim

On bir eylülü bilirsin hani

Dev kuleler

Yıkıldık işte biz de

Bir yanında eylülün

Dilimizde yanık türküler

Yürüdük durmadık

Yolumuz uzundu

Koşup geldi ardımızdan kararnameler

Eylül sarısı idi hani

Sen içerde ben dışarda işkenceler

Eylüsüz olmaz bir tanem

Sana demiştim

Bizdik işte o tek tek yere düşen

Altın sarı yapraklar

Bizdik işte o renk renk

Üzülen tablolar

Bizi çiziyordu keyifle ressamlar

Ellerinde fırçalar

Yağarken yağmur ürperdi içimiz

Ürperdi bizimle loş kaldırımlar

Eylülsüz olmaz bir tanem

Sana demiştim

Bir kurşun sekecek illa bir köşeden

Kaybolup gidecek karanlıkta

Hızlı adımlarla bir hain siluet

Düşerken egenin soğuk sularına

Aylan bebek

Tarihler iki eylülü gösterecek

Eylülsüz olmaz bir tanem

Sana demiştim

Gök değişecek yer değişecek

Ufukta yine göçmen kuşlar belirecek

Eli ıslak toprağa değecek

Yaşlı bir çınarın

Ellerine dokunacak belki uzaktan

Bir ümit gibi baharın

Bir ümit gibi gülecek

Benim de intizarım

MÜMKÜN DOSTUM

Name yazmak nam kazanmak

Hepsi burda mümkün dostum

Kelimeden köşkler kurmak

Tütsün duman mümkün dostum

Neden bana gelmedin sen

Elin neden vermedin sen

Her an beni görmedin sen

Deyip gitmek mümkün dostum

Herkes vefa deyip durur

Gün doğana yüzün sürür

Saygım sevgim işte yürür

İlan etmek mümkün dostum

Sözde eza olmaz deme

Başa bela söz söyleme

Ettiklerin verip yele

Boşa gitmek mümkün dostum

Ama o da ama bu da

Sanki Hint’te aziz Buda

Bir zamanlar mavi suda

Yüzüp gitmek mümkün dostum

Şikâyetin bana bildir

Mükâfatın al sen götür

Neden bilmem aşkın bitir

Yüzün dönmek mümkün dostum

Özgür olmak haktır elbet

Özgür kalmak ilelebet

Gönül bağı şeker şerbet

Dolup taşmak mümkün dostum

Sana derim Eminou

Şaşırdın mı yoksa yolu

İstikamet sağı solu

Bulup gitmek mümkün dostum

BIKTIK

Ben de geçtim bu yollardan

Bata çıka çamurlardan

Meriç suyu tanır beni

Aşıp geldim t/uzaklardan

Bot patladı tam ortada

Biz sularda alabora

Tut elimden can yoldaşım

Bin bir acı bin bir dua

Sürgün olduk vatandan biz

Bıktık insan satandan biz

Bıktık billah çıktık yola

İşkenceden talandan biz

Dayandılar kapılara

Kırın girin açılmazsa

Adalet mi hak getire

Ne ararsın kitaplarda

Otomatik silahlarla

Onlarcası bir arada

Ne katiliz ne de cani

Bekliyoruz mapuslarda

Sürgün olduk vatandan biz

Bıktık yalan dolandan biz

Bıktık bizden uzak ola

Kibir dolu tirandan biz

Karanlığa isyanımız

Sevgi dedik barış dedik

Gönüllerce yarış dedik

Nefret oldu son hissemiz

Olur olmaz laflar yedik

Yol vermedik isyanlara

Kin tutmadık tutanlara

Çepeçevre sarıldık hem

Selam olsun zindanlara

Hep birlikte terk edildik

Uzaklara yol edildik

Bin iftira üstümüzde

Çeke çeke çok gerildik

Kader dedik takdir dedik

Ege dedik Meriç dedik

Ölsün diye bıraktılar

Ağaç kökü