Yola Düştük Geceden

By İbrahim Kuzi

Yaşadığımız bir ağır süreç pek çok kabiliyet ve istidatları ortaya çıkardı. Büyük sevdalar büyük fırtınalardan sonra ortaya çıkar diye boşuna dememişler.
Sürecin insanları, şiir yazıyorlar, hikâye yazıyorlar, hatıra yazıyorlar, kitap kulüpleri kuruyorlar, kitap yayınlıyorlar.
İyi ki de yazıyorlar. Yaşadığımız sürece anıları, şiirleri, hikâyeleriyle ayna tutuyorlar.
İstikbale gelecek nesillerin zevkle okuyacağı mektuplar gönderiyorlar. Bugün yaşananları gelecek nesiller o mektuplardan öğrenecek.
İbrahim Kuzi de bunca ağır yaşamaya karşın ‘yürekte yaşanan umut ancak şiire yüklenebilir’ diye durmadan şiir yazıyor.
Elinizdeki kitap onun beşinci kitabı. Daha önce Faylar Kırıldı Ülkemde, İki Zindan Arası, Sevdayla Yürünür Yollar, Dillerden Dökülen İnciler adlı kitapları Crab Publishing kitapları arasında çıktı.
Kuzi, tıpkı Yunus gibi şiirlerini doğal yazıyor. Kolay kurduğu cümlelere hikmet dolu manalar yüklüyor.
Şiirlerinde önden giden atlılardan bahsederken onların gittikleri ülkelerde sevilmelerini de Yunus diliyle konuşmalarına bağlıyor.
Bu süreçte onların başına gelenlerden dolayı yılmamalarını söylüyor. Durmak yok yola devam diyor.
Hayatın güzelliğini Hizmet’e bağlıyor. Hayat Hizmet’le güzel diyor.
Kuzi’nin bir özelliği de her hafta Samanyolu Haberde yayınlanan yazılarımdan esinlenerek yazıdaki manayı şiire döküyor. O yönüyle de Kuzi benim içim özel bir insan.
Ama onu asıl özel kılan gerçek anlamda yakın, gerçek anlamda dost ve gerçek anlamda insan olmasından kaynaklanıyor. Şiirlerinde insanı, toprağı, vatanı, çocukluğu, dostluğu yaşıyor, hem de büyük bir duyarlılıkla yaşıyor.
Hayatın kendisini sürüklediği aymazlıklara, yozluklara dirençle karşı koyuyor. En görkemli direnci de sessiz çığlıkları ve soylu suskunluğudur. Bu sessizliğin arkasındaki gönül çağlayanları sanatının öz kaynaklarını besliyor.
Şiirlerin hayatından damıtılmış, içli, sıcak, yalın ve sade bir söyleyişle yazıyor.
Bazen bizi elimizden tutarak çocukluğuna, köyünün bağlarına bahçelerine götürüyor. Bazen yurdun ovalarında obalarında bizi dolaştırıyor. Bazen kutsal topraklarda, bazen önden giden atlıların at koşturduğu bozkırlarda, çöllerde...
Bazen de pek çok şiirine esin kaynağı olan Fethullah Gülen Hocaefendi’nin şiirleri arasında gezdiriyor.
Alevleri gül bahçesine dönüştüren İbrahim Kuzi’nin “Yola Çıktık Geceden” adını verdiği şiir bahçesine buyurun.

Harun Tokak

• Language: Türkçe
• Publisher: Crab Publishing
• Release date: Feb 29, 2024
• ISBN: 9798215670361

İbrahim Kuzi

1967’de Bayburt doğdum. İlkokulu Bayburt’ta Nişantaşı Köyünde, Orta Okul ve Liseyi Kdz. Ereğli’de tamamladım. 1991 yılında Marmara Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi Elektrik Öğretmenliğinden mezun oldum. Millî Eğitim Bakanlığı bünyesinde yaklaşık 24 yıl öğretmenlik yaptım. Küçük yaşlardan beri hece ölçüsüyle şiirler yazıyorum. Dolayısıyla kitap okumak, şiir yazmak ve futbol oynamak sevdiğim uğraşların başında gelmektedir.Evliyim, üç oğlum var.

Book preview

Yaşadığımız bir ağır süreç pek çok kabiliyet ve istidatları ortaya çıkardı. Büyük sevdalar büyük fırtınalardan sonra ortaya çıkar diye boşuna dememişler.

Sürecin insanları, şiir yazıyorlar, hikâye yazıyorlar, hatıra yazıyorlar, kitap kulüpleri kuruyorlar, kitap yayınlıyorlar.

İyi ki de yazıyorlar. Yaşadığımız sürece anıları, şiirleri, hikâyeleriyle ayna tutuyorlar.

İstikbale gelecek nesillerin zevkle okuyacağı mektuplar gönderiyorlar. Bugün yaşananları gelecek nesiller o mektuplardan öğrenecek.

İbrahim Kuzi de bunca ağır yaşamaya karşın ‘yürekte yaşanan umut ancak şiire yüklenebilir’ diye durmadan şiir yazıyor.

Elinizdeki kitap onun beşinci kitabı. Daha önce Faylar Kırıldı Ülkemde, İki Zindan Arası, Sevdayla Yürünür Yollar, Dillerden Dökülen İnciler adlı kitapları Crab Publishing kitapları arasında çıktı.

Kuzi, tıpkı Yunus gibi şiirlerini doğal yazıyor. Kolay kurduğu cümlelere hikmet dolu manalar yüklüyor.

Şiirlerinde önden giden atlılardan bahsederken onların gittikleri ülkelerde sevilmelerini de Yunus diliyle konuşmalarına bağlıyor.

Bu süreçte onların başına gelenlerden dolayı yılmamalarını söylüyor. Durmak yok yola devam diyor.

Hayatın güzelliğini Hizmet’e bağlıyor. Hayat Hizmet’le güzel diyor.

Kuzi’nin bir özelliği de her hafta Samanyolu Haberde yayınlanan yazılarımdan esinlenerek yazıdaki manayı şiire döküyor. O yönüyle de Kuzi benim içim özel bir insan.

Ama onu asıl özel kılan gerçek anlamda yakın, gerçek anlamda dost ve gerçek anlamda insan olmasından kaynaklanıyor. Şiirlerinde insanı, toprağı, vatanı, çocukluğu, dostluğu yaşıyor, hem de büyük bir duyarlılıkla yaşıyor.

Hayatın kendisini sürüklediği aymazlıklara, yozluklara dirençle karşı koyuyor. En görkemli direnci de sessiz çığlıkları ve soylu suskunluğudur. Bu sessizliğin arkasındaki gönül çağlayanları sanatının öz kaynaklarını besliyor.

Şiirlerin hayatından damıtılmış, içli, sıcak, yalın ve sade bir söyleyişle yazıyor.

Bazen bizi elimizden tutarak çocukluğuna, köyünün bağlarına bahçelerine götürüyor. Bazen yurdun ovalarında obalarında bizi dolaştırıyor. Bazen kutsal topraklarda, bazen önden giden atlıların at koşturduğu bozkırlarda, çöllerde...

Bazen de pek çok şiirine esin kaynağı olan Fethullah Gülen Hocaefendi’nin şiirleri arasında gezdiriyor.

Alevleri gül bahçesine dönüştüren İbrahim Kuzi’nin Yola Çıktık Geceden adını verdiği şiir bahçesine buyurun.

Harun Tokak

BİRİNCİ BÖLÜM

HIZIR SOLUKLAR

AN GELİR

Sararmış yaprak gibi hazana maruz kaldım

Kuş uçmaz kervan geçmez ıssız yollara daldım

Bahar da yağmur yedim kendimi yele saldım

Kuru dallar yeşerir fidanlara can gelir

Düştüm gurbet ellere bundandır yüzüm yerde

Yıllar var ki ararım çare bulunmaz derde

İçim içime sığmaz taşar kuytu yerlerde

Taze yaralarımdan oluk oluk kan gelir

Kökü maziye doğru dalda gazel gibiyim

Viran olmuş bağların bahtsız andelibiyim

İçimde mayalanmış bir sevgi sebiliyim

Ağyara meyletmeden kor gibi yanan gelir

Kurşundan ağır yükler yükleniyor belime

Yüreğimde yangın var aksediyor dilime

Ümit kandillerimi tutuşturdum elime

Garibim, gurbet elde aklıma canan gelir

Samyeliyle savruldum düşsem bile doğruldum

Aşka müptela oldum kor ateşte kavruldum

Elekten geçirildim acılarla yoğruldum

Vefayla yamacıma hakka uyanan gelir

Kar, tipi, boran olur kesilir sık sık yollar

Arsız atlardan farksız içimde fırtınalar

Bir kutlu ticaret ki verilir tatlı canlar

Çile meclislerine severek konan gelsin

Mukaddes yüke hamalı olanlara karıştım

Geriye dönmek yoktur ölesiye yarıştım

Çileyle, ızdırapla lebaleb dolup taştım

Yolun kaderi böyle bilip, inanan gelir

Yıllardır yollardayım hicret dedim hasrete

Katlandım Allah için yağın yığın külfete

Talibim rızasına, ihsanıyla cennete

Ardım sıra benimle sesimi duyan gelir

Bir kararsız dünyada kâh konar kâh göçerim

Zehirle pişmiş aş yer ağulardan içerim

Yoluma su serpiyor inandım ki kaderim

Kapı aralığından beklediğim an gelir

AŞK YOLU

Çiçeğe dururuz bütün dallarda

Ömrümüz tükenir tozlu yollarda

Gözümüz gönlümüz yoktur ballarda

Zora talip olan aşk yolcusuyuz

İnsanlardan bir insandır payemiz

Hakkı tutup kaldırmaktır gayemiz

Tevazudur, mahviyettir çaremiz

Nefsiyle uğraşan aşk yolcusuyuz

Ferhat’ız yükümüz dağlardan aşkın

Mecnun’uz gezeriz bir ömür şaşkın

Kerem’de yangınlar veriyor taşkın

Engelleri aşan aşk yolcusuyuz

Yurdu yuvası olmayan kuşlarız

Kulu değil, nefsimizi taşlarız

İşimize muhabbetle başlarız

Hedefine koşan aşk yolcusuyuz

Bir ömür koşarız hiç dinlenmeden

Kalpten söyleşiriz biz, dillenmeden

Kızmadan, küsmeden ve cinlenmeden

Hak yolda yarışan aşk yolcusuyuz

Zaman bizim için kurşundan ağır

Göz görmez bizleri, kulaklar sağır

Sevgiyle, şefkatle açmışız çığır

Her canla barışan aşk yolcusuyuz

Derdimiz, çilemiz varsın bitmesin

Çiçekler açmasın, kuşlar ötmesin

Bizi kimsecikler meşgul etmesin

Var da yok da coşan aşk yolcusuyuz

Kime dokunsan dertli, efkârlıdır

Yangın yeri yürekleri harlıdır

Kaybedeni yok, ticaret kârlıdır

Dolup dolup taşan aşk yolcusuyuz

İncinsek de incitmeyiz bu yolda

Hiç kimseye kin gütmeyiz bu yolda

Yorulmayız, pes etmeyiz bu yolda

Çöllerde dolaşan aşk yolcusuyuz

BARIŞ GÜVERCİNLERİ

Mevlana’ca coştular, Yunus’ça konuştular

Biz kardeşiz diyerek dünyayla tanıştılar

Yetmiş iki milletle bir olup kaynaştılar

Masmavi semamızın barış güvercinleri

Renk renk çiçek gibiler kara toprakta açan

İyiliğe sevdalı kötülüklerden kaçan

Karanlık dünyalara habire ışık saçan

Masmavi semamızın barış güvercinleri

Ellerini kaldırıp vurana vurmadılar

Kırılsa da bin defa kimseyi kırmadılar

Sevgiyle, muhabbetle gönüllere daldılar

Masmavi semamızın barış güvercinleri

Bal damlıyor sanırsın her birinin dilinden

Kimseye zarar gelmez Yed-i Beyza elinden

Vefadır, sadakattir bizlere dost ilinden

Masmavi semamızın barış güvercinleri

Hayır kervanlarında canlarla eğleştiler

Dostum, kardeşim deyip dertliyle dertleştiler

Omuz omuza verip tek yürek birleştiler

Masmavi semamızın barış güvercinleri

Tanış olmak derdinde kadını, erkeğiyle

Herkese gönlü açık gülüyle, dikeniyle

Geçinirler dünyada hepsi alın teriyle

Masmavi semamızın barış güvercinleri

Kavgadan, gürültüden fersah fersah kaçarlar

Çöllerde, bozkırlarda renk renk çiçek açarlar

Uzak yakın demeden ilden ile uçarlar

Masmavi semamızın barış güvercinleri

İnlerler gece gündüz dostluk, kardeşlik derler

Bu yolun güllerini dikeniyle severler

Kin tutmaz, nefret etmez herkesi affederler

Masmavi semamızın barış güvercinleri

Dertlerle sarmaş dolaş, sancıları yamandır

Fırtınalar sert eser başları kar-dumandır

Bütün sermayeleri Hakk’a güven, imandır

Masmavi semamızın barış güvercinleri

Rengiyle deseniyle hepsi Muhammediler

Dünyayı dolaştılar, karınca ezmediler

Herkesi kucakladı biz kardeşiz dediler

Masmavi semamızın barış güvercinleri

BİR YOLCUYUZ DÜNYADA

Her gün yirmi dört saat ömür denen sermaye

İnsan için Rabbine kulluk en büyük paye

Her yolcu hayatını örgüler ilmek ilmek

Marifet imtihanın farkında olabilmek

Yolcuya azık iman ve de aşk-u şevk gerek

Yaşamalı kulluğu duyarak, hissederek

Rahmet vadilerinden inci mercan saçılır

Her kulun kaderine farklı yollar açılır

İnişli yokuşludur bize sunulan hayat

Yeknesak bir hayatın bütün tatları bayat

Yolumuzun üstüne bazen dağlar dikilir

Bazen de deryalarda bin bir zorluk çekiler

Karakışta her yanı kaplar tipi, boran, kar

Yazın çöller, bozkırlar cehennem gibi yakar

Oturup dinleniriz ağaç gölgelerinde

Rolümüzü oynarız hayat sahnelerinde

Zorluklarla örülmüş cennete giden yollar

Son menziline varır Hakka inanmış kullar

Kervan himmetle yürür ter çıkmalı enseden

Hesap günü hayır yok bizlere hiç kimseden

Eser hazan yelleri dalda gazel oluruz

Sararmış yaprak gibi rüzgârda savruluruz

Yolcu yolunda gerek bir şeye takılmadan

Salih amel demeli bıkmadan, yorulmadan

Kadın erkek dünyada imtihandan geçeriz

Tozlu yollardan yürür, pınarlardan içeriz

Celali tecelliler, Cemali tecelliler

İçinde külfetiyle lütfedildi nimetler

İnsanlara tastamam say ettiği veriler

Cennete, cehenneme sermayeyle girilir

Geri dönüşü yoktur keşke keşke desek de

İki büklüm olarak ağlayıp inlesek de

Müflisin eyvah vardır kopan naralarında

Cehennem filizlenir gönül karalarında

Ecel gizli gelenler göçüp gidiyor bir bir

Hayat tatlı uykuda sonsuza akan nehir

Günü gelir ruhumuz çıkar ten kafesinden

Hayata nokta konur kulun son nefesinden

Kulundan razı ise bu dünyada Yaradan

Gösterir cemalini perde kalkar aradan

BİTTİ BİTECEK GECE

Yürekler yangın yeri

Olmaz bundan beteri

Hakta fani olmaktır

Bu sevdanın ederi

Eskidi hep takvimler

Kışa döndü mevsimler

Nadan elinde balta

Yürekleri dilimler

Yollar Çin’de Maçin’de

Bir kuyunun içinde

Katmerlidir çileler

Dünyanın her yerinde

Niceleri sabreder

Niceleri kaybeder

Niceleri arafta

Hani benim payım der

Kalanlar var zindanda

Savrulan var harmanda

Yükselip alçalmalar

Mukadderdir zamanda

Yurt döndü viraneye

Uğradı her haneye

Musallat oldu kurtlar

Senelerdir gövdeye

Günler geceden kara

Açıldı onca yara

Ürpertiyor insanı

Yürek yakan manzara

Gülistan hasret güle

Yol göründü bülbüle

Keremler Aslı için

Yanıp döndüler küle

Yapraklar sararsa da

Yolculuklar yorsa da

Allah deyip yürüdük

Musibetler artsa da

Sabrı çatlatacaklar

Yürek hoplatacaklar

Yiğitler badireden

Bizi atlatacaklar

CAN KARDEŞLERİM

Pörsümüş gönüllerin hayat mumları söndü

Hasret üstünü hasret günler geceye döndü

Yürüdüğünüz yollar ışığa giden yöndü

Alnından öpülesi esatiri Yiğitler

Kapı aralığından yıllar yılı bekledik

Hayalini kurarak gece gündüz inledik

Her seste, her solukta şimdi geldiler dedik

Alnından öpülesi esatiri Yiğitler

Issız beyabanlarda kayıp Yusuflarsınız

Kangren olmuş dertlere aynı dermanlarsınız

Bizler için cansınız, hem de cananlarsınız

Alnından öpülesi esatiri Yiğitler

Dal gibi kırıldınız kadın, erkek demeden

Bir hayat yaşadınız rahat yüzü görmeden

Tereddüt etmediniz Allah için vermeden

Alnından öpülesi esatiri Yiğitler

Sizlerden ayrılalı Kerbela’da kaldık biz

Kor düştü sinelere deryalara daldık biz

Katmerli gurbetlere özümüzü saldık biz

Alnından öpülesi esatiri Yiğitler

Tam aksiyon vaktiydi sizler için her zaman

Kalbinizde ızdırap tüterdi duman duman

Dağlardan da aşkındı taşıdığınız iman

Alnından öpülesi esatiri Yiğitler

Karlar, buzlar içinde bahar deyip durdunuz

Ipıssız bozkırlarda gül rüyası kurdunuz

Her mevsim ter ü taze meyve veriyordunuz

Alnından öpülesi esatiri Yiğitler

Hasretle inliyoruz yıllar geçti