Kaldık Dağlar Başında

By İbrahim Kuzi

Tarihin değişik zaman dilimlerinde değişik olaylarla gerek ferdi gerek ailevî gerekse devletler olarak imtihanlara maruz kalmışızdır. Bu imtihanlar sonucunda kaybettiğimiz değerler olduğu gibi bir takım kazanımlarımızda olmuştur.
Fitne dönemleri ak ile karanın birbirinden ayrılmasında ciddi bir fonksiyon eda etmiştir. Omurgasızların samyeliyle devrilip gitmesine mukabil, vefa abidelerinin de tanınıp bilinmesine vesile olmuştur.
Millet olarak yaşadığımız son süreçte yılların emekleri bir çırpıda yok edilmiş, nice istidat ve kabiliyetler öldürülmüş ya da hücrelerde çürümeye terk edilmiştir. İnsan haysiyeti, onuru ayaklar altına alınmış ve çiğnenmiştir. ‘Vatanım, milletim’ diyenler, yaşatmak için yaşayanlar, şahsi füyuzat hislerinden vazgeçenler adeta bitirilmeye çalışılmıştır. Bu sebeple de belki yüz binlerce insan vatanını, yurdunu, yuvasını terk ederek dünyanın değişik yerlerine hicret etmiştir.
Milletin varlık ve bekasına hizmette vesile olsun diye açılan okullar, yurtlar, yuvalar, pansiyonlar harap edilmiş, talan edilmiş ve bir kısmı itibariyle de yok edilmişlerdir. Zorlu ve çetin bu süreçte inananlar gayrete gelmiş, iş başa düştü diyerek herkes kendi imkanlarıyla bu örfaneye iştirak etmiştir. Kimi alın teriyle, kimi maddi imkanlarıyla, kimi de elindeki kalemiyle tarihe not düşerek katkı sunmuş ve sunmaya devam etmektedir.
Bu süreçte birçok yazar da elindeki kalemiyle sürekli yazarak, yapılanları kayda geçirmeye gayret etmiştir. Bir gün kara bulutlar dağıldıktan sonra yeni nesil yazılan bu şiirleri, hikayeleri, masalları veya tiyatro eserlerini okumak suretiyle bir dönemi en doğru şekilde anlamaya çalışacaktır. Hadiselerden ders çıkararak bir daha tekrarlanmaması adına önlemler alınmasına vesile olacaktır.
Bu şairlerden biri olan İbrahim Kuzi Bey kardeşimiz, şiirin akıcılığı içinde, kelimelerin gücünü kullanarak yazdığı birbirinden güzel şiirlerle önümüze ışık tutmaktadır.
Yaşanan sürecin bir mağduru olmasına, cezaevinde kalmasına ve beş yıldır da bir başına gurbeti göğüslemesine karşın asla küsmemiş, yılmamış, ara sıra düşse de hemen doğrulmuş ve bir şeyler üretmeye, elinden geldiği, kadar üretmeye gayret etmektedir.
Yer yer Çağlayan Dergisi’nde şiirleri yayınlanan ve Crab Publishing tarafından 5 kitabı okuyucularıyla buluşan İbrahim Bey’in bu kitabı da dört bölümden oluşmaktadır.
Hazan Mevsimi adını verdiği birinci bölümde daha ziyade hasret-hicran duygularının ağır bastığı şiirler yer almaktadır.
Sonsuzluk Kapısı olarak isimlendirilen ikinci bölümde Allah ve Rasulü’ne iltica, dua ve münacaat temaları işlenmiş.
Susadığımız Soluklar olarak ifade edilen üçüncü bölümde ise hayallerimizi süsleyen “Altın Nesil” dillendirilmekte, onlara ait vasıflar dile getirilmektedir.
Müteferrik olarak isimlendirilen dördüncü bölümde de farklı farklı renk ve kokusu olan güllerden ve çiçeklerden demet yapıp bizlere sunmaktadır.
Her kışın bir baharı ve her gecenin de neharı olacağına kati inanmış olarak yazmaya üretmeye ve bunlarla tarihe not düşmeye ve sizleri de bu çiçek bahçesine davet etmektedir.
Hürmetlerimle...

Abdullah Aymaz

• Language: Türkçe
• Publisher: Crab Publishing
• Release date: Apr 5, 2024
• ISBN: 9798224899333

İbrahim Kuzi

1967’de Bayburt doğdum. İlkokulu Bayburt’ta Nişantaşı Köyünde, Orta Okul ve Liseyi Kdz. Ereğli’de tamamladım. 1991 yılında Marmara Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi Elektrik Öğretmenliğinden mezun oldum. Millî Eğitim Bakanlığı bünyesinde yaklaşık 24 yıl öğretmenlik yaptım. Küçük yaşlardan beri hece ölçüsüyle şiirler yazıyorum. Dolayısıyla kitap okumak, şiir yazmak ve futbol oynamak sevdiğim uğraşların başında gelmektedir.Evliyim, üç oğlum var.

Book preview

TAKDİM

Tarihin değişik zaman dilimlerinde değişik olaylarla gerek ferdi gerek ailevî gerekse devletler olarak imtihanlara maruz kalmışızdır. Bu imtihanlar sonucunda kaybettiğimiz değerler olduğu gibi bir takım kazanımlarımızda olmuştur.

Fitne dönemleri ak ile karanın birbirinden ayrılmasında ciddi bir fonksiyon eda etmiştir. Omurgasızların samyeliyle devrilip gitmesine mukabil, vefa abidelerinin de tanınıp bilinmesine vesile olmuştur.

Millet olarak yaşadığımız son süreçte yılların emekleri bir çırpıda yok edilmiş, nice istidat ve kabiliyetler öldürülmüş ya da hücrelerde çürümeye terk edilmiştir. İnsan haysiyeti, onuru ayaklar altına alınmış ve çiğnenmiştir. ‘Vatanım, milletim’ diyenler, yaşatmak için yaşayanlar, şahsi füyuzat hislerinden vazgeçenler adeta bitirilmeye çalışılmıştır. Bu sebeple de belki yüz binlerce insan vatanını, yurdunu, yuvasını terk ederek dünyanın değişik yerlerine hicret etmiştir.

Milletin varlık ve bekasına hizmette vesile olsun diye açılan okullar, yurtlar, yuvalar, pansiyonlar harap edilmiş, talan edilmiş ve bir kısmı itibariyle de yok edilmişlerdir. Zorlu ve çetin bu süreçte inananlar gayrete gelmiş, iş başa düştü diyerek herkes kendi imkanlarıyla bu örfaneye iştirak etmiştir. Kimi alın teriyle, kimi maddi imkanlarıyla, kimi de elindeki kalemiyle tarihe not düşerek katkı sunmuş ve sunmaya devam etmektedir.

Bu süreçte birçok yazar da elindeki kalemiyle sürekli yazarak, yapılanları kayda geçirmeye gayret etmiştir. Bir gün kara bulutlar dağıldıktan sonra yeni nesil yazılan bu şiirleri, hikayeleri, masalları veya tiyatro eserlerini okumak suretiyle bir dönemi en doğru şekilde anlamaya çalışacaktır. Hadiselerden ders çıkararak bir daha tekrarlanmaması adına önlemler alınmasına vesile olacaktır.

Bu şairlerden biri olan İbrahim Kuzi Bey kardeşimiz, şiirin akıcılığı içinde, kelimelerin gücünü kullanarak yazdığı birbirinden güzel şiirlerle önümüze ışık tutmaktadır.

Yaşanan sürecin bir mağduru olmasına, cezaevinde kalmasına ve beş yıldır da bir başına gurbeti göğüslemesine karşın asla küsmemiş, yılmamış, ara sıra düşse de hemen doğrulmuş ve bir şeyler üretmeye, elinden geldiği, kadar üretmeye gayret etmektedir.

Yer yer Çağlayan Dergisi’nde şiirleri yayınlanan ve Crab Publishing tarafından 5 kitabı okuyucularıyla buluşan İbrahim Bey’in bu kitabı da dört bölümden oluşmaktadır.

Hazan Mevsimi adını verdiği birinci bölümde daha ziyade hasret-hicran duygularının ağır bastığı şiirler yer almaktadır.

Sonsuzluk Kapısı olarak isimlendirilen ikinci bölümde Allah ve Rasulü’ne iltica, dua ve münacaat temaları işlenmiş.

Susadığımız Soluklar olarak ifade edilen üçüncü bölümde ise hayallerimizi süsleyen Altın Nesil dillendirilmekte, onlara ait vasıflar dile getirilmektedir.

Müteferrik olarak isimlendirilen dördüncü bölümde de farklı farklı renk ve kokusu olan güllerden ve çiçeklerden demet yapıp bizlere sunmaktadır.

Her kışın bir baharı ve her gecenin de neharı olacağına kati inanmış olarak yazmaya üretmeye ve bunlarla tarihe not düşmeye ve sizleri de bu çiçek bahçesine davet etmektedir.

Hürmetlerimle...

Abdullah Aymaz

24 Mart 2024, Almanya

Birinci Bölüm

HAZAN MEVSİMİ

AĞLAMAK KADERİMİZ

İnsana hizmetti dert ve davamız

Cehaletle, tefrikayla kavgamız

Deştikçe kanıyor taze yaramız

Yıllar var ki kaderimiz ağlamak

Yuvamızı ateşlere verdiler

Utanmadan hainsiniz dediler

Hor-hakir görüldük sürgün ettiler

Yıllar var ki kaderimiz ağlamak

Her yanda ihmal her yanda ihanet

Onlarca sıkıntı ve onlarca dert

Yakıyor, yıkıyor ülkeyi namert

Yıllar var ki kaderimiz ağlamak

Semaları delip geçti feryatlar

Zehire dönüştü sofrada tatlar

İnsanlar arasında koptu hatlar

Yıllar var ki kaderimiz ağlamak

Değişmiş yerleri akın, karanın

Dinmiyor öfkesi arzın, semanın

Çaresi aşk, kalplerdeki yaranın

Yıllar var ki kaderimiz ağlamak

Mum gibi eridi hücrede canlar

Oluk oluk aktı sebepsiz kanlar

Adanmış ruhlardır bütün kurbanlar

Yıllar var ki kaderimiz ağlamak

Hangi yana baksan enkaz, sefalet

Ne devlet aklı var ne de adalet

Acıyla inliyor yaralı millet

Yıllar var ki kaderimiz ağlamak

Sahibi yok mazlum boşa çabalar

Çaresiz bir halde anne babalar

Dans ediyor etrafta akbabalar

Yıllar var ki kaderimiz ağlamak

Bağlar bozuldu güllerimiz yasta

Bülbüller yaralı bir çoğu hasta

Ne aş var ne iş ne de çorba tasta

Yıllar var ki kaderimiz ağlamak

Hanlarımız yıkık hancısı kayıp

Gömemedik cenazeyi yıkayıp

Yeter de artar bizlere bu ayıp

Yıllar var ki kaderimiz ağlamak

Gördük bu devirde höykürenleri

Haramla saltanat sürdürenleri

Arsızı, hırsızı güldürenleri

Yıllar var ki kaderimiz ağlamak

Vefa dedik, çeksek de çektirmedik

Hiç kimseye sırtımıza dönmedik

Her dertliyle inim inim inledik

Yıllar var ki kaderimiz ağlamak

Sevgiyle besledik kalplerimizi

Sinemize gömdük dertlerimizi

Hakkın yanında aldık yerimizi

Yıllar var ki kaderimiz ağlamak

ANNEME MEKTUP

Gecelerim uzun şafak sökmüyor

Yıllar var ki kara bahtım dönmüyor

Sinem delik deşik, yüzüm gülmüyor

Tadı tuzu yoktur gurbetin anne

Yürüdüğüm yollar sarpar yokuşa

Baktıkça ağlarım böceğe, kuşa

Hasret, hicran, sıkıntı baştan başa

Tadı tuzu yoktur gurbetin anne

Akıllılar sırdaş olmuş deliyle

Hançerlendim bir zalimin eliyle

Gönlüm yorgun dikeniyle, gülüyle

Tadı tuzu yoktur gurbetin anne

Bazen gece bazen sabaha karşı

Çığlıklarım yırtar yükselir arşı

Duyup dinlediğim cenaze marşı

Tadı tuzu yoktur gurbetin anne

Lime lime olmuş toprak gibiyim

Dalında sararmış yaprak gibiyim

Bozkırda kavrulmuş başak gibiyim

Tadı tuzu yoktur gurbetin anne

Gözyaşlarım taşkın çağlayanlardan

Eşim, dostum hepsi ağlayanlardan

Elimi, kolumu bağlayanlardan

Tadı tuzu yoktur gurbetin anne

Elmasları döndürdüler bakıra

Sahte dostlar çekti beni çukura

Cepler delik cüzdan hasret mangıra

Tadı tuzu yoktur gurbetin anne

Yudum yudum içiyorum dumanı

Karıştırdım gayri sapla samanı

Ninnilerle sallıyorum zamanı

Tadı tuzu yoktur gurbetin anne

Sofrada dert yerim ben kaşık kaşık

Ruhumda kar kış var almıyor ışık

Çölde bir başına ne yapsın âşık

Tadı tuzu yoktur gurbetin anne

Hayalet misali kaldırımlarda

Gök gürültüsünde, yıldırımlarda

Umudum titriyor kuru dallardan

Tadı tuzu yoktur gurbetin anne

Hayaletler sarmış dört bir yanımı

Vampirler emiyor her gün kanımı

Aşı, işi, düşü sıkar canımı

Tadı tuzu yoktur gurbetin anne

AZ İLERDE BAHAR VAR

Yangınlar kor halinde yaralı yüreklerde

İnsanca bir dünya var tertemiz dileklerde

Şehrayin yaşanıyor yerlerde ve göklerde

Açan güller, çiçekler müjdeliyor baharı

Her başlangıç zorunludur bir o kadar çetindir

Yürekler yorgun ama iradeler metindir

Yiğidim, adanmışlık tükenmez servetindir

Açan güller, çiçekler müjdeliyor baharı

Hapisler ve sürgünler biliyor azimleri

Beyinlere kazıyor muhteşem resimleri

Kadın erkek, genç yaşlı baldan tatlı dilleri

Açan güller, çiçekler müjdeliyor baharı

Buzları eritiyor sinelerde yanan kor

Çekilen sancıları çeken sahibine sor

Kim ne yaparsa yapsın güneşe direnmek zor

Açan güller, çiçekler müjdeliyor baharı

Ayrılıklar, hasretler emanet ney sesine

Dertler dağ gibi binmiş yiğidin ensesine

Sevgi hayat oluyor dünyanın çehresine

Açan güller, çiçekler müjdeliyor baharı

Muhaciri, Ensarı hep el ele vermişler

Yılmadan, yıkılmadan zora göğüs germişler

Bir bedende yekvücut ağlayıp, inlemişler

Açan güller, çiçekler müjdeliyor baharı

Gönül yamaçlarında mayalanır hoşgörü

Sevmeler, sevilmeler Yaratandan ötürü

Anlayacak yakında dilsiz, kalpsiz ve körü

Açan güller, çiçekler müjdeliyor baharı

Yürekler mangal gibi bir o kadar cesurlar

Çağlayanlar misali canlar fokur fokurlar

Işığın etrafında aşkla dönüp dururlar

Açan güller, çiçekler müjdeliyor baharı

Cennetten esintiler doluyor ciğerlere

Vefa, sadakat hâkim yaralı yüreklere

Acılar, ızdıraplar yüklenmiş senelere

Açan güller, çiçekler müjdeliyor baharı

Karakış son dansını bitirmek üzeredir

Kaldıysa da ümidi yitirmek üzeredir

Sevgi, nefreti silip süpürmek üzeredir

Açan güller, çiçekler müjdeliyor baharı

BEKLEMEK YÜREK İSTER

Yolunu gözlediğim neredesin yıllardır

Sinem de senin için taze umutlar vardır

Belli ki yol adabı, dişini sıkmak gerek

Beklemekten yorulsa hem çatlasa da yürek

Önümüzde kızgın çöl yakıp kavuran güneş

Çilelerim katmerli yoktur hiçbirine eş

Susmuyor volkanlarım habire lav saçıyor

Yüreğimde tap taze gonca güller açıyor

Korkularım bitmiyor yokuşta terliyorum

Aynı çizgi üstünde hep gidip geliyorum

Yılan çıyan, akrepler resmi geçit yapıyor

Akbabalar habire yere konup kalkıyor

Yalan, fani dünyanın lezzetleri, tatları

Yüzüstü kor insanı tek mevsimlik dostları

Her gün daha uzuyor vuslata giden yollar

Tek tek elimde kaldı tuttuğum kuru dallar

Gülecek talihimiz bir gün devran dönecek

Izdıraplar bitecek, gözyaşları dinecek

Bahar gelinceye dek savursun fırtınalar

Biraz daha kanasın taze derin yaralar

Geçtikçe güçleniriz feleğin çemberinden

Hayatı yudumlarız her gün daha derinden

Bir gün inayet gelir yollar erer menzile

Hitama erer elbet her sıkıntı ve çile

Gönüller bir olunca uzaklar yakınlaşır

Dil dudak olmasa da sevgililer anlaşır

Giydik üzerimize, sabır çelikten yelek

Yolumuza su serper tebrik eder her melek

Beklemek yürek ister harcı değil herkesin

İnanan ve sabreden vuslata erer kesin

BİR GARİP DÜNYALIYIM

Sinem açık herkese açabildiğim kadar

Nefsimden kaçıyorum kaçabildiğim kadar

Uçuyorum göklerde uçabildiğim kadar

Mülk Allah’ın mülküdür ben de aciz kuluyum

Yanlışlara değil de yalnızlara katıldım

Her şey olmaya namzet bir deryaya atıldım

Kâh zirvelerde gezdim kâh pazarda satıldım

Mülk Allah’ın mülküdür ben de aciz kuluyum

Zalimin nazarında terörist görüldüm ben

Yıllarca etrafına duvarlar örüldüm ben

Yurdundan, yuvasından bir gece sürüldüm ben

Mülk Allah’ın mülküdür ben de aciz kuluyum

Ellerimde kelepçe, ruhum pervaz ediyor

Çöle dönmüş vicdanlar gülleri reddediyor

Kalbim, kafam birlikte her gün beni yediyor

Mülk Allah’ın mülküdür ben de aciz kuluyum

Mum gibi eritildim sopsoğuk hücrelerde

Aylar, yıllar geçirdim ıssız viranelerde

Firari mülteciyim bulunduğum yerlerde

Mülk Allah’ın mülküdür ben de aciz kuluyum

Şimdi nereye gitsem bir garip oluyorum

Kaybolmuş kimliğimi gurbete buluyorum

Estikçe hazan yeli düşüp doğruluyorum

Mülk Allah’ın mülküdür ben de aciz kuluyum

Kaç ülkeye uğradım kaç şehir dolaştım ben

Vefa bilmeyenlerle yıllarca uğraştım ben

Bir gece yola düştüm deryaları aştım ben

Mülk Allah’ın mülküdür ben de aciz kuluyum

O kadar yorgunum ki dünyalar var sırtımda

Acı var, gözyaşı var, çığlıklar var ardımda

Bir dünyalı yazıyor, bakın kimlik kartımda

Mülk Allah’ın mülküdür ben de aciz kuluyum

Karakışın ardından bahar geri gelecek

Uzak yalnızlıklarım bir gün elbet bitecek

Sevenler kavuşacak, gözyaşlarım dinecek

Mülk Allah’ın mülküdür ben de aciz kuluyum

BİR TANEM

Elim ayağım sensin

Dilim dudağım sensin

Gözüm kulağım sensin

Bir tanem

Seninle dallardayım

Seninle kollardayım

Seninle yollardayım

Bir tanem

Yaş dolu gözlerimde

Özlem var sözlerimde

Çiçekler ellerimde

Bir tanem