Dood van een snuffelaar (N.Y.D. - New York Detectives)

By Alfred Bekker

Steve Tierney pakte de dictafoon en probeerde voor de laatste keer zijn verslag af te maken. Maar eigenlijk wist hij dat het ook deze keer niets zou worden. Hij kon zich gewoon niet concentreren. Toen zijn blik opzij ging, zag hij zijn eigen hand een beetje trillen.

Ik heb al een lange weg afgelegd!, ging het door hem heen. Hij haalde diep adem, stond op uit zijn ongemakkelijke bureaustoel en legde de dictafoon op het rommelige bureau. Tierney's kantoor was in de Lower East Side omdat hij zich niets duurders kon veroorloven. Maar nu heeft hij misschien een kans om de klim te maken van smalspoor speurder naar gentleman onderzoeker. Maar de zaak was nog niet zeker. Het was op het scherp van de snede en als hij pech had, zou dat mes uiteindelijk zijn keel doorsnijden. Tierney moest heel voorzichtig zijn en hij wist het. Maar de verleiding was gewoon te groot geweest. Die kans was er twee keer niet...

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Dec 9, 2022
• ISBN: 9783745226058

Book preview

Dood van een snuffelaar

Misdaadroman van Alfred Bekker

De omvang van dit boek komt overeen met 105 paperback pagina's.

Copyright

Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur COVER STEVE MAYER

© van deze uitgave 2022 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Gelijkenissen in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg mij op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg mij op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Hier vindt u het laatste nieuws:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

New York 1991

Steve Tierney pakte de dictafoon en probeerde voor de laatste keer zijn verslag af te maken. Maar eigenlijk wist hij dat het ook deze keer niets zou worden. Hij kon zich gewoon niet concentreren. Toen zijn blik opzij ging, zag hij zijn eigen hand een beetje trillen.

Ik heb al een lange weg afgelegd!, ging het door hem heen. Hij haalde diep adem, stond op uit zijn ongemakkelijke bureaustoel en legde de dictafoon op het rommelige bureau. Tierney's kantoor was in de Lower East Side omdat hij zich niets duurders kon veroorloven. Maar nu heeft hij misschien een kans om de klim te maken van smalspoor speurder naar gentleman onderzoeker. Maar de zaak was nog niet zeker. Het was op het scherp van de snede en als hij pech had, zou dat mes uiteindelijk zijn keel doorsnijden. Tierney moest heel voorzichtig zijn en hij wist het. Maar de verleiding was gewoon te groot geweest. Die kans was er twee keer niet...

Tierney stapte naar het raam en keek naar buiten, de duisternis in. Het was al laat. Eigenlijk had hij allang thuis willen zijn, maar in zijn beroep mocht je niet op de klok kijken.

Hij dacht plotseling aan zijn vrouw Karen en Michael, zijn zoon, die over een paar weken tien jaar zou worden. Omwille van hen had ik nooit betrokken mogen raken in deze verdomde zaak! ging het pijnlijk door zijn hoofd. Maar nu was het te laat om nog spijt te hebben. Nu moest hij zich er doorheen slaan en hopen dat alles goed ging. Als de zaak voorbij was, zouden ze er alle drie beter van worden en een betere toekomst hebben. Geen nachtelijke observaties meer van ontrouwe echtgenoten, niet meer urenlang rondhangen bij geldautomaten om fraudeurs met cheques op te sporen....

Veiligheidsconsultancy voor grote bedrijven - zoiets had Tierney in gedachten voor de toekomst. Met vaste kantooruren indien mogelijk. En, natuurlijk, met meer tijd voor zijn familie.

Op dat moment deinsde Tierney onwillekeurig terug. Het overkwam hem nu vaker. Zijn zenuwen hadden nogal geleden sinds hij bij deze affaire betrokken was. Hij had een geluid aan de deur gehoord. Iemand drukte op de bel, maar die deed het al een hele tijd niet meer. Dus een seconde later werd er geklopt.

Tierney had zijn schouderholster losgemaakt en op het bureau gelegd. Nu ging zijn greep daarheen om het pistool in zijn hand te krijgen. Het was een Beretta en hij voelde zich veel beter toen hij de pistoolgreep in zijn rechterhand voelde.

Met het geweer in de aanslag liep hij naar de deur, waar een tweede keer werd geklopt, deze keer iets ongeduldiger.

Tierney wierp een blik door het kijkgaatje. Een man die hij niet kende stond in de gang.

Wat wil je? riep Tierney.

Doe open, ik moet met je praten! kwam er door de deur. Maar niet zodat de hele wereld het kan horen! Of neem je geen klanten meer aan?

Tierney dacht even na. Zijn hersenen werkten koortsachtig. Die man daar was waarschijnlijk geen klant - hoewel Tierney bekend stond om zijn bereikbaarheid op elk moment van de dag of nacht. Maar in zijn huidige situatie, geloofde hij het gewoon niet. Veel dichter bij huis was een andere mogelijkheid. Iemand had waarschijnlijk een soort engel des doods gestuurd om van Steve Tierney af te komen.

Een ogenblikje! riep Tierney, zonder zich echt te willen openstellen voor de vreemdeling. Hij probeerde alleen tijd te winnen. Tierney kroop achteruit en keek rond in zijn armoedige kantoor, waar hij nu zat als in een muizenval. Er was geen manier dat hij eruit kon komen. Er was geen balkon, geen brandtrap, zelfs geen mogelijkheid om uit het raam te springen, waarvan het kozijn zo krom was geworden dat hij het in de winter had moeten vastspijkeren om niet dood te vriezen terwijl hij de vermoeiende kantoordingen deed.

Er was nauwelijks dekking in Tierney's kantoor. Het was geen plek om je te verstoppen. De meubels waren schaars. Afgezien van het bureau waren er alleen een paar zelfdragende planken aan de muren waar hij de dossiers met zijn onderzoeksdocumenten bewaarde.

Tierney was net bij het bureau toen er een lelijk geluid klonk. Het klonk bijna alsof iemand hard had geniest, maar Tierney wist dat het iets anders was.

Een pistool met een geluiddemper! De man had het slot zonder verdere omhaal kapotgeschoten. De deur ging op een kiertje open.

Tierney deed het licht uit en verschool zich achter het bureau. Toen haalde hij de veiligheidspal van zijn eigen pistool. Hij greep de Beretta met beide handen vast en wachtte gewoon de volgende seconden af, die eindeloos langzaam leken te verlopen. Het eerste wat hij door de deur zag komen was de langgerekte geluiddemper.

Hij wachtte nog even. Tot de man halverwege was gekomen. Tierney zag niet veel meer van de indringer dan een schimmige omtrek. Maar als doelwit, was dat genoeg. Steve Tierney dacht er niet eens aan om te wachten tot de moordenaar hem probeerde te vermoorden. Zijn enige kans was om hem voor te zijn. En zo kwam hij uit zijn dekking, zette de Beretta op en vuurde.

De indringer reageerde echter in een flits. Hij liet zich opzij vallen en toen ging het 'Plop! Drie keer kort na elkaar vuurde de moordenaar en schoot raak. Een schok ging door Tierney's lichaam. Hij wankelde naar achteren en trok zijn Beretta nog eens omhoog om te vuren. Maar voordat hij de kans had, had de moordenaar de trekker weer overgehaald. Het schot raakte Tierney recht in de borst. De kogel kwam er aan de andere kant uit en verbrijzelde de ruit. Tierney werd achteruit gerukt, zodat hij uit het raam tuimelde. Zeven verdiepingen, dat was nogal een val. Ondertussen, deed de moordenaar de lichten weer aan.

De defenestratie was niet echt gepland. Maar uiteindelijk betekende het alleen voor de moordenaar dat hij nu sneller moest werken. Hij schatte dat hij minstens vijftien minuten had. Hij keek even uit het raam. Een lelijk gezicht.

Iemand was al bij de dode man en had zich over hem heen gebogen, een ander kwam eraan. Maar niemand zou naar het kantoor komen totdat de politie was gearriveerd. De moordenaar wist dat uit ervaring. Zo waren de mensen. Ze wilden iets zien, maar nergens bij betrokken raken.

De moordenaar stak zijn pistool in zijn zak en richtte zich toen op de dossiers waarmee Steve Tierney zijn planken had gevuld. Een voor een werden ze eruit gescheurd, doorgebladerd en toen op de grond gegooid.

2

Kapitein Toby Rogers van Manhattan Moordzaken C/II was een corpulente kolos. Hij kwam puffend uit zijn stafauto en bewoog zich in de richting van de plaats delict. Zijn jas en vest stonden open, de knopen van zijn hemd waren tot het breekpunt gespannen.

De talrijke uniformen konden het leger van toeschouwers nauwelijks voldoende wegduwen en ook Rogers had enige moeite om zich door de menigte heen te dringen.

Uiteindelijk had hij zich een weg gebaand naar luitenant Browne, die naast een mannelijk lijk stond.

"Meerdere