Wetenschappelijk Schrijven en Wetenschappelijk Werk

By Paul Van Dijk

Wetenschappelijk schrijven van bachelor theses, master theses, diploma theses, master theses gemakkelijk gemaakt.

 

Er zijn veel verschillende manieren om een academische opleiding af te ronden, en geen enkele is minder waardevol dan een andere. Ze zijn allemaal even belangrijk en kunnen levensveranderend zijn voor hun respectieve studenten. En toch hebben zoveel studenten moeite om zelfs maar te gaan zitten om zulk werk te doen. Zij worden door professoren en docenten aan hun lot overgelaten en zelfs hun supervisoren kunnen niet voldoende helpen.

 

Dus hoewel het een bijzonder belangrijk onderwerp is, is er weinig literatuur waartoe deze studenten zich kunnen wenden. Dit kan zowel angst als een enorme hoeveelheid stress veroorzaken. Toch kan het schrijven van een bachelorscriptie ook heel leuk zijn, want uiteindelijk gaat het om een onderwerp dat lang wordt bestudeerd en waar dus veel eigenbelang bij komt kijken.

 

De inhoud van het boek is:

• De wetenschappelijke stijl
• Bewijs je argumentatie
• Correct citeren
• Het overwinnen van schrijfhindernissen
• Een overzicht maken
• Gendergevoelig taalgebruik

 

Om ervoor te zorgen dat het schrijven van een wetenschappelijke tekst niet wordt herinnerd als een tijd vol verschrikking en problemen, wil dit boek een aantal basisbeginselen uitleggen en tips en methoden aanreiken voor degenen die zelf momenteel in deze moeilijke fase van hun leven verkeren.

• Language: Nederlands
• Publisher: Paul Van Dijk
• Release date: Aug 31, 2022
• ISBN: 9798215473108

Book preview

Wetenschappelijk Schrijven en Wetenschappelijk Werk

Paul van Dijk

Inhoud

Inleiding

De wetenschappelijke stijl

Abstract, objectief en trouw aan het thema

Bewijzen van argumenten

Hypothesen

Lezingen geven en kritiek leveren

Verwijzen naar bronnen

Kritiek leveren in een discussie

De Conclusie

Correct citeren

Rechtstreekse aanhaling

Indirecte aanhaling

Hindernissen bij het schrijven

Vier-splitser, mind map & regel van negen

Definitieve correctie

De structuur van een professioneel werkstuk

De ontmaskering

De inleiding

De samenvatting

Analyse

De conclusie

Bibliografie en bronnen

Affidavit

Extra hoofdstuk over gendering: Gendergevoelig taalgebruik

Afsluitende woorden

Bronnen

Inleiding

Hoewel schrijven, het vasthouden van een vulpen of biros en intussen ook typen op een toetsenbord op school wordt geleerd, vinden veel mensen het nog steeds moeilijk om hun gedachten op papier of een scherm over te brengen. Zelfs binnen de school nemen de weinige kinderen die werkelijk actief en gewillig hun gedachten opschrijven of zelfs zinnen uit een van de schoolboeken overschrijven, sterk afstand van hun klasgenoten. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ook studenten dit probleem niet bespaard blijft.

Het schrijven van een eigen thesis, of het nu voor de bachelor of de master is, is het hoogtepunt van het leven van elke student. De vele semesters en alle jaren van actieve voorbereiding bouwen op naar dit moment. Ondanks deze voorbereiding worden studenten helaas alleen gelaten. In plaats van dat de bachelorscriptie een afspiegeling is van wat men heeft geleerd en dus gemakkelijk tot stand komt, is dit proces voor zoveel jongeren een bijzonder moeilijke weg.

Schrijfproblemen en -complicaties komen inderdaad in elke studierichting vrij vaak voor en zijn dus ook een zeer centrale oorzaak voor het veel langer moeten studeren dan eigenlijk nodig is of voor het afhaken bij een studierichting. Dit gebeurt steeds vaker, vooral in de menswetenschappen en de sociale wetenschappen.

Deze jongeren zijn grondig voorbereid op deze moeilijke taak. Elk huiswerk en elk examen bereidt hen voor op deze echte taak: het schrijven van hun eigen thesis. Dit probleem doet zich echter niet alleen voor bij studenten, maar bij leerlingen van elke leeftijd op elke school in het land; slechts door huiswerk te maken en examens af te leggen, stellen zeer weinig jongeren werkelijk een routine vast en houden zij zich daar vervolgens aan. Een routine, en dus een directe stilistische structuur, is essentieel binnen een bachelor- en/of masterscriptie. Het is juist deze routine waar zovelen voor terugschrikken, waardoor men uiteindelijk halfslachtige excuses verzint om de psyche ervan te overtuigen dat er belangrijkere dingen zijn dan het werkelijk doordacht schrijven van een tekst.

Veelgehoorde excuses klinken meestal hetzelfde; er zijn ineens zoveel belangrijkere dingen te doen. Of het nu gaat om het jaarlijkse telefoontje naar de grootouders, het bezoek aan de ouders, boodschappen doen, het vuilnis buiten zetten, kijken naar de vogels die buiten op een tak zitten en een vrolijk liedje zingen, of zelfs staren naar het plafond of een grijze, sombere muur. Dit zijn allemaal smoesjes die studenten gebruiken om zich niet bezig te hoeven houden met de echt belangrijke dingen in het leven.

Het sleutelwoord is hier niet eens dat de jongeren van vandaag, volgens verklaringen van oudere generaties, geen verantwoordelijkheid meer kunnen dragen en dat zij zich daarom niet met deze taken bezighouden, maar veeleer dat schrijven nu gewoon geen plezier meer is voor mensen. Uit studies van de laatste jaren blijkt steeds meer dat de twee jongste generaties in hun leven een bijzonder groot doel voor ogen hebben: Zij willen doen wat hen vervult, zij willen plezier hebben in de dingen die zij doen. Het is dan ook begrijpelijk dat juist de jongeren die zich aan dit richtsnoer houden, die een studie hebben gekozen die zij leuk vinden, die hen op volle toeren doet draaien en waarmee zij zich een leven lang kunnen bezighouden, het plezier in het schrijven missen.

Het schrijven van een bachelorscriptie is niet eens alleen maar gericht op schrijven. In plaats daarvan is de eigenlijke taak zo veel groter. Het komt zelden voor dat iemand, ongeacht zijn leeftijd, een onderwerp echt zo goed kent dat geen verder onderzoek nodig is, dat geen jaartallen of specifieke kenmerken hoeven te worden opgezocht. Aangezien dit meestal niet het geval is, is het schrijven van een werkstuk voor een student een bijzonder lang proces met vele stappen die moeten worden doorlopen.

Dus voor het eigenlijke schrijven komt het onderzoek. Er moet een bijzonder groot aantal vragen worden beantwoord, wat betekent dat de leerlingen individueel de tijd moeten nemen om zich voor te bereiden op het schrijven van een tekst. Dit is zeker niet te vergelijken met een huiswerk op school, waarbij nauwelijks enige moeite werd gedaan of waarbij een eenvoudige tekst meteen werd gekopieerd of overgeschreven. Nee, dit is een uiterst belangrijk eindwerk dat levens kan veranderen. Elke vraag moet afzonderlijk worden beantwoord. Het gaat echter niet eens om de inhoud van het proefschrift of de bachelorscriptie. In plaats daarvan gaat het om de kenmerken van een wetenschappelijke tekst.

Bijvoorbeeld, wanneer kan een wetenschappelijke tekst als wetenschappelijk worden beschouwd? Gaat het er echt alleen maar om dat de tekst ingewikkeld is en moeilijk te lezen of te begrijpen? Is het toegestaan om in de eerste persoon te schrijven of moet altijd de derde persoon worden gebruikt? Hoe is het op een zinvolle manier gestructureerd? En hoe precies kan een taak die het schrijven van een wetenschappelijke tekst inhoudt, worden begrepen?

Dergelijke vragen kunnen niet alleen vermoeiend zijn, maar ontnemen de student ook alle moed, want anders bekeken is het niet ongebruikelijk dat studenten zich echt met een onderwerp bezighouden. Zij houden ervan onderzoek te doen en hun kennis steeds weer uit te breiden. De bestaande kennis is er, ze kunnen het alleen niet opschrijven en dat kan snel een echte pijn worden. Uiteindelijk hebben deze jonge mensen alles wat ze nodig hebben om hun carrière op gang te brengen, om een bijzonder grote ontwikkelingsstap in hun leven te zetten, maar dan mislukt het uiteindelijk vanwege zo'n klein detail dat niet eens iets met het eigenlijke onderwerp te maken heeft?

Dit heeft niet alleen gevolgen voor studenten. Professoren klagen ook al geruime tijd dat hun studenten schrijfzwakke punten hebben. Een bijzonder hoog percentage van alle cursussen voldoet niet aan de door de professoren gestelde eisen. Waarom precies is dit het geval en waarom is het schrijven van een wetenschappelijke tekst zo moeilijk voor de huidige generatie, terwijl in het verleden aanzienlijk meer mensen aan deze norm voldeden?

Er zijn veel factoren die bijdragen tot schrijfachterstand, vooral factoren die te maken hebben met de algemene opvoeding van ouders of verzorgers, maar ook en vooral met de manier waarop de inhoud van het vak aan de leerlingen wordt onderwezen. De manier waarop dit precies gebeurt, is een bijzonder grote hindernis bij het schrijven van een tekst in het algemeen of bij het eigenlijke leren schrijven. Vooral in wetenschappelijke teksten worden precies deze hindernissen naar een nieuw niveau getild.

Vage termen, onnauwkeurige uitleg van begrippen en bijzonder moeilijk te verteren wetenschappelijk jargon zorgen ervoor dat deze jongeren nooit de juiste schrijfwijze leren en er zelfs niet naar vragen. Op het gebied van de natuurwetenschappen bijvoorbeeld worden in de colleges formules en algemene trefwoorden toegevoegd, die echter niet op deze wijze in een bachelorscriptie worden overgenomen, maar veel diepgaander moeten worden toegelicht. Het omslachtige taalgebruik van de professor zorgt ervoor dat even omslachtig taalgebruik in een wetenschappelijk artikel wordt neergeschreven, en in colleges wordt zeer weinig aandacht besteed aan duidelijke begrijpelijkheid en grammaticale correctheid.

Kortom, er zijn in deze tijd weinig duidelijke referentiepunten waartoe studenten zich kunnen wenden. Zoals alle wetenschappen veranderen en evolueren, zo veranderen natuurlijk ook de voorschriften die op dergelijke academische teksten van toepassing zijn. Deze voorschriften en richtlijnen zijn nu ingewikkelder en moeilijker dan ooit,