Lis i Vetëm në Fushë: Poezi

By Rexhep Shahu

Lis i Vetëm në Fushë është një vëllim poetik nga Rexhep Shahu. Ky vëllim është botuar në vitin 2011. Rexhep Shahu është një poet i njohur shqiptar dhe autor i shume librash poetikë.

• Language: Gjuha shqipe
• Publisher: Klubi i Poezisë
• Release date: Mar 31, 2020
• ISBN: 9780463457375

Book preview

Si kuaj të zi nisur për luftë

Turfullojnë e rendin radhë e pa radhë

Kalorësit u kanë mbetë s’dihet se ku

Jelet u janë zbardhë.

Bregun synojnë dallgët e çmendura

Si në çdo luftë ku s’fitohet gjë

Përplasen në shkëmbinj e zalle

Shuhen e treten pa zë.

Me veten e kanë dhe e bëjnë stuhinë

Si njerzit që fundin harrojnë

Dhe rendin ta shalojnë lavdinë

E në fund në zalle shterrojnë.

TI JE PREJ UJI

Ti je prej uji se nuk të mbaj në duar

Më derdhesh në poret e lëkurës e sërish dua

Të derdhesh sërish e sërish.

Të pi si tokë e kallur nga etja, ngopem një çast,

Mbush të çarat e thara të shpirtit

Dhe pas pak, prapë dua se prapë digjem,

E prapë pi e s’ngopem me ty.

Ti je prej ajri...

Më përkëdhel edhe kur s’të shoh,

Kur kam ftohtë më ngroh,

Më mbush mushkëritë sa herë kam nevojë,

Më ledhaton flokët me dorë të padukshme,

Më ter djersët se mos ftohem,

Më flladit shpirtin kur më kallet zjarrmisë.

Duket se je prej drite, je drita vetë

Je dielli, hëna, ylli

Që hyn në sytë e mi e u jep dritë

Gjithë gjërave dhe botës që më rrethon

Gjithë gjërave dhe botës që kam në veten time,

Udhëve nga shkoj, të mos thej qafën në honet e hiçit

Tek ec mbi tokë, nëpër ëndërr a kur shtroj retë nën këmbë

Edhe hijes e natës time i jep dritë, ta shoh vetë e ta shohësh ti

Skutave ku ikën të natojë që të mos shihet,

Udhëve nga ecën që të mos e shkelin.

Duket je prej ëndrre, prej ëndrre je

Se vjen pa u ndjerë e më derdhësh kur dua,

Pa të parë edhe pse të thërras

Më hyn mes krahëve të hapur që të presin,

Mbështetesh në gjoksin tim që digjet, më puth lehtë

Më mbështjell për beli se e din që dua,

Më gudulis dhe hidhem përpjetë.

Po, po, prej ëndrre je, prej ëndrre

Se ta ndjej frymën që ma lëshon në fytyrë edhe pse je larg

Ta ndjej aromën e trupit mbi gjithë aromat e luleve,

Të ndjej ngjeshë për trupi kurdo,

Kudo ndjehem i mbështjellë me ty,

Si i zhytur në diell, det a Dri,

Më bëhet se ec dhe jetoj jetën brenda syrit tënd

Ndjej çdo çast trokun e hapit tënd në ritmin tim të nxituar

Në udhët e jetës që m’i ke paqtuar

Në tokën ku mbij e në qiellin ku hedh shtat

Ndjej lëngun e buzëve që s’di të teret në mua…

* * *

Ranë gjethet,

ulërimat e tyre ngjethëse i pashë e dëgjova

ditë e natë në mua.

MË HUMBI VETJA

Më humbi vetja, dheu i zi e përpiu

det’ i pangimë, ëndrra të pangime

në hijen time vetja u mbyt.

S’lashë vend që e rreh dielli pa e lypë

as hije e skuta të errëta të botës e të vetes

pa hy s’lashë...

I