oos ons deesdae leef, kry ‘n mens gereeld lus om sommer self: “Ag, hou jou bek man!” te skreeu. Eers, is daar die stilte nadat iets wat netnou nog gewerk het, skielik nie meer werk nie. Dan is dit die duisternis voordat huisalarms begin loei. Volgende trek die buurt se senuweeagtige honde los en kef vir die vale omdat hulle by noual banger is vir die donker as wat ons is, en om die kakofonie van lawaai nog erger te maak, kom die dreuning van kragopwekkers kort daarna by.
