Die vader van alle voetslaanroetes
“Hierdie herinner my aan die begin van The Lord of the Rings, die toneel waar Frodo in die woudpaadjie afhardloop om vir Gandalf te groet,” sê Rachel Fischer.
Dis ons eerste dag op die Fanie Bothastaproete en ek, Rachel en Annelize Mare het pas by die Ceylon-hut weggespring. As ’n voetpad deur ’n dennewoud reeds soos ’n hobbit se shire lyk, wag ’n fantasiewêreld vorentoe.
Toe Rachel vroeër die week vir haar medewerkers van ons vyfdag-Fanie vertel, het een glo gegrap: “Ek hoop vir julle onthalwe die roete is makliker as die man!” Maar moeilik of nie, dié oudminister van die destydse Nasionale Party het ’n visie gehad.
Die staproete is in 1973 geopen en was die baanbreker van ’n beoogde nasionale netwerk van voetslaanpaaie. Mnr. Botha het gedroom van ’n staphoofweg uit die Soutpansberg in Limpopo tot by die Sederberg in die Wes-Kaap. Sy idee was gebaseer op die bekende Appalachiese voetslaanpad wat vir 3 500 km deur die ooste van Amerika strek.
Al het hierdie “deurpad” nooit ’n werklikheid geword nie, bly die Fanie Botha legendaries en ’n puik opsie om twee, drie, vier óf vyf dae lank die Drakensbergplatorand te verken.
Die roete loop deur denneplantasies, inheemse woude, grasvelde en sandsteenrotsformasies met ’n Laeveldse lappieskombers wat onder jou voete uitstrek. En onthou jou baaibroek! Hier is oral riviere, watervalle en poele.
DAG 1 9KM
Ceylon na Maritzbos
Die eerste dag is eintlik net opwaming. Die roete kronkel meestal deur denneplantasies. Vir die eerste uur loop ons effens opdraande, en dan vir die volgende uur geleidelik af verby die Lone Creek-waterval.
Die waterval is sowat 750m links van die
