OM ‘NUWE PA’ TE WEES
DIE eerste ding wat ek oor ouerskap geleer het, is dat die kinders nêrens heen gaan nie. Met Corinne se geboorte het die verantwoordelikheid my soos ’n vuishou getref en my doodbang gemaak. Ek het besef dié ouerskapding is vir altyd.
En dis nie soos om ’n babahondjie te hê nie – as jy ’n gemors daarvan maak, is die gevolge veel erger as ’n bietjie bollie op die mat. Neem jy die kind Maandag skool toe, moet jy sowaar Dinsdag opstaan en hulle weer vat. Bliksem, moet hulle elke dag gaan?
Die dinge wat jy as kind as vanselfsprekend aanvaar het – soos ontbyt, middagen aandete – is nou jou taak.
Maar laat ek my eers bekendstel: Hallo, my naam is Jamie. Julle ken my dalk uit die rolprent-, televisie-, komedie-of musiekwêreld, maar dit alles skeel twee jong meisies in my lewe min.
Hulle ken my net as “Pa”.
Corinne is nou 27 en Anelise 13. Hulle het verskillende ma’s. (Moenie mý oordeel nie, dan sal ek jóú nie oordeel nie.)
Alles oor ouerskap het ek by Estelle en Mark Talley geleer, die pragtige egpaar wat my op sewe maande aangeneem het. Ek beskou hulle as my grootouers, want (en probeer byhou, want die storie is deurmekaar) 13 jaar tevore het hulle my ma aangeneem.
Mark is my ma, Louise, se oom. Haar ma, my biologiese ouma, het glo gestres toe sy my ma se sibbes probeer grootmaak het. Ek weet hoe moeilik dit is om kinders groot te maak wanneer jy geld
