’n Liewe sokkiedief
In Kaapstad sukkel ek om my kar tussen twee ander, wat lelik ongepoets geparkeer staan, in te wurm. ’n Man met ’n hond en ’n Bybel onder die arm gee aanwysings.
Toe ek uitklim, verklaar hy, hand op die Bybel, dat hy my kar baie mooi sal oppas. “Ek en my waghond,” sê hy gewigtig.
Die hond kyk beamend toe. Sy naam is Vriet, want hy vreet glo alles. Die man maak sy Bybel
