De duivel met de ster: Western

By Luke Sinclair

door Luke Sinclair
(299)

"Alleen Larry doorzag zijn bloedige spel"


Het paard slaakte een kreet en knikte met zijn achterhand toen de ruiter hem naar achteren rukte. Flynn had net genoeg tijd om zijn benen op te trekken zodat hij niet onder het tuimelende paard viel. Hij trok het dier met harde hand op zijn zij en rukte het geweer uit de schede. Hij wachtte tot het stof opzij waaide en zijn zicht vrijmaakte. Hij wist dat het paard niet meer zou opstaan. Want hij had de doffe klap van de kogel gehoord toen die het lichaam van het paard raakte.

• Language: Nederlands
• Publisher: CassiopeiaPress
• Release date: Sep 22, 2023
• ISBN: 9783753210711

Book preview

Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met echt levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

De duivel met de ster: Western

door Luke Sinclair

Alleen Larry doorzag zijn bloedige spel

Het paard slaakte een kreet en knikte met zijn achterhand toen de ruiter hem naar achteren rukte. Flynn had net genoeg tijd om zijn benen op te trekken zodat hij niet onder het tuimelende paard viel. Hij trok het dier met harde hand op zijn zij en rukte het geweer uit de schede. Hij wachtte tot het stof opzij waaide en zijn zicht vrijmaakte. Hij wist dat het paard niet meer zou opstaan. Want hij had de doffe klap van de kogel gehoord toen die het lichaam van het paard raakte.

Het blaffen van de schoten was nu opgehouden, maar er werd nog steeds geschreeuwd. Ze kwamen om een blanke man te doden en zijn scalp en wapens mee te nemen, zoals ze al zo vaak hadden gedaan. Flynn voelde al uren dat ze er waren; zijn instinct had het hem verteld.

Maar wat had het voor zin om terug te gaan? Als hij genoeg munitie en een goede dekking had, zou hij het misschien een tijdje kunnen volhouden. Larry Flynn's enige dekking was zijn stervende paard.

Nu kon hij ze ook zien: Een wilde horde met een fanatieke wil om te doden, met beschilderde gezichten en wapperende haren en kleurige veren op lansen en geweren.

Een onstuimig stel op stoere, stoffige paarden. Ze moeten gedacht hebben dat hij al verslagen was, want ze reden recht in zijn vuur.

Flynn veegde de voorste ruiter met één kogel van zijn paard. Zonder nauwkeurig te kunnen richten, joeg hij de kogels uit de loop zo snel als hij de bolt-action boog heen en weer kon rukken.

*

Een van de paarden rolde om in een stofwolk. Een ander struikelde erover en sloeg zijn berijder tegen de grond. Larry Flynn vuurde non-stop in de wirwar van stof, paarden en menselijke lichamen. Een van de Apaches schoot een pijl af die zich met een doffe plof in het lichaam van het paard boorde. Het dodelijk gewonde dier steigerde en wierp Flynn naar achteren. Het geweer gleed bijna uit zijn bezwete handen. Een Apache rende te voet op hem af. Flynn hief het geweer en kromde zijn vinger, maar het geweer was leeg. Flynn liet het vloekend vallen en rukte de revolver tevoorschijn. De kogel raakte de Apache recht in de borst en wierp hem in het stof.

Er waren nog maar vijf kogels over voor Flynn - en zijn mes.

Maar de Apaches braken op dat moment plotseling hun storm af. Ze rukten hun pinto's rond, spatten uit elkaar en probeerden de dennenbomen aan weerszijden van het stoffige pad te bereiken. Ze hadden een hekel aan gericht vuur en waren altijd dol geweest op hinderlagen en verrassingsaanvallen.

Een onderbreking voor Flynn, maar hij wist dat ze terug zouden komen.

Hij stopte de revolver in zijn zak en pakte het Henry geweer. Hij brandde zijn vingers aan de gloeiend hete loop, maar schonk er geen aandacht aan. Haastig schoof hij nieuwe patronen in het buisvormige magazijn. Terwijl hij dat deed, bleef hij naar de dennen kijken. Hij kon hier niet blijven, want ze zouden hem omsingelen.

Hij viste naar de waterfles en keek naar de lage rotsbarrière die het zicht naar de horizon blokkeerde. Daar kon hij misschien een uur langer blijven.

Hij rende terwijl er nog hoop was om de rotsen te bereiken. Maar hij had het mis. Hij hoorde aan hun geschreeuw dat ze weer achter hem aan zaten. En nu had hij niet eens het dode paard als dekking. Hij stopte en draaide zich om. Breedbenig, geweer in de hand, stond hij op het stoffige pad op hen te wachten, klaar om te doden en te sterven.

Hij schoot er een neer. De volgende kon hij alleen met een klap van het paard krijgen. Hij ontweek een lans, raakte het paardenlichaam en werd opzij geslingerd. Hij greep een van de ruiterloze paarden en probeerde zich op zijn rug te slingeren. Het dier deinsde achteruit. Hij struikelde en zijn voeten sleepten over de grond. Eén hand hield nog steeds het geweer vast. Het geschreeuw was overal om hem heen. De Indianen speelden kat en muis met hem.

Uiteindelijk lukte het hem echter om op de rug van het paard te komen en recht te staan. Hij stootte de stalen loop van zijn Henry-geweer in een van de beschilderde gezichten en stak meedogenloos de sporen in de flanken van het paard. Het paard loeide en ging er vandoor. Iemand probeerde hem tegen te houden. Hij bukte. De klap wierp hem op de nek van de Apache pony en raakte het andere paard recht in de zij. Het viel hinnikend in het stof. Flynn sprong eroverheen en dreef het paniekerige dier het open veld op.

Ze kwamen achter hem aan en moedigden elkaar aan met luid geschreeuw. Nu begon het een spel te worden waar ze van genoten. Een klopjacht waarin ze hun vaardigheid en uithoudingsvermogen konden bewijzen. Een spel dat al populair was bij adolescente krijgers. Alleen voor Leslie Flynn was het een jacht op leven en dood.

Apachen wisten hoe ze het allerlaatste uit een paard moesten halen en hoe ze de kracht van een dier nauwkeurig konden inschatten tot het punt van volledige instorting. Flynn had geen andere keuze dan zijn dier net zo meedogenloos op te jagen. Maar hoe hard hij ook worstelde, zijn achtervolgers kwamen dichterbij. Twee haalden hem in op de rechterflank en duwden hem weg in de richting van een ondiepe bergkam. Flynn was ervan overtuigd dat daar meer Apaches waren, maar hij kon niets anders doen dan toegeven aan hun druk.

Het dier onder hem hijgde en zijn longen pompten als blaasbalgen. De heuvelrug schoof links langs hem heen en, zoals hij verwachtte, verschenen daar plotseling drie ruiters, schreeuwend en zwaaiend met hun wapens, in een poging hem terug te drijven naar de andere flankruiters. Op deze manier wilden ze hem opjagen tot zijn paard bezweek.

Flynn zette de sporen hard in en ging op weg naar een pijnboombos ongeveer anderhalve kilometer verderop.

Er klonken schoten op hem af, maar natuurlijk misten ze uit de volle loop van hun zeurpieten. Het paard onder Flynn vertraagde al, zijn adem scherp en hees, en het was nog minstens een halve mijl naar dat bosje.

De twee flankruiters drongen dicht tegen hem aan. Ze hadden de snelste en duurzaamste paarden, en Flynn had duidelijk niet een van de beste. Maar hij liet zich niet door hen naar de andere kant terugdringen. Hij vuurde een schot op ze af en ze probeerden niet dichterbij te komen. Ze leken te weten dat zijn paard vroeg of laat toch het onderspit moest delven. Flynn kon niets meer uit de Indiaanse pony krijgen en hij was ook niet gewend aan het primitieve houten Apache-zadel.

Het was nog ongeveer tweehonderd meter naar dat dennenbosje toen het paard in een of ander gat stapte en viel. Flynn vloog door de lucht en raakte de grond. Ergens raakte zijn waterfles een rots. Het paard kantelde en Flynn rolde door het stof, buiten het bereik van de slaande hoeven. Hij lag een paar tellen versuft en richtte toen zijn hoofd op.

Ze waren nu behoorlijk dichtbij. Hij greep zijn geweer en sprong overeind. Een lans boorde zich in de harde grond naast hem en bleef erin steken. Hij vuurde een haastig schot af, maar miste. De ruiter zwaaide af en beschreef een boog. Rennend raapte Flynn zijn waterfles van de grond en zocht dekking achter een steen.

De Apaches dreven hun pinto's wild heen en weer. Hun geschreeuw klonk als het gegil van een opgewonden roedel honden die een gewonde beer heeft. Flynn vuurde snel achter elkaar om hen te laten zien dat hij hen geen enkele kans wilde geven. Maar hij kon de snel bewegende doelen niet raken. Zijn adem kwam met horten en stoten en zijn handen trilden van de inspanning van de zware rit. De kruitdamp van zijn eigen wapen blies bijtend in zijn gezicht. Het was slechts een kwestie van momenten voordat ze hem hadden.

Hij stopte met vuren om de paar patronen die hij nog had niet nutteloos te verspillen. Met een ratelende adem wachtte hij tot ze zijn dekking zouden omzeilen en in zijn rug terecht zouden komen.

Een jonge krijger hield met zijn rechterhand zijn geweer boven zijn hoofd en rukte het steeds weer omhoog. Terwijl hij dat deed, schreeuwde hij luid en blafte en draaide zijn briesende paard rondjes totdat het opstuivende stof hem bijna omhulde. Toen rende hij er plotseling vandoor, zijn paard hard bewegend met zijn hielen. Zijn geschreeuw was schril en zenuwslopend, vooral als je alleen was en al snel zonder munitie kwam te zitten.

Nu werd het serieus voor Flynn. Deze jonge krijger was in een gevaarlijke vechthysterie terechtgekomen en hij sleurde de anderen met zich mee. Aan de overwinnaar behoorde de glorie, de scalp en de buit. Voor de overwonnenen bleef alleen de dood over, naamloos ergens in de uitgestrektheid van de woestijn.

Het fijne zand knarste toen Leslie Flynn zijn tanden op elkaar klemde en zijn geweer hief. Maar hij kon de Apache niet raken terwijl hij laag op zijn paard bukte. Flynn moest op het paard schieten. De Apache sprong als een hagedis weg van het duikende paard en rende op Flynn af. De kogel