Hemelreizen

By Hubert Landmeter

Het jaar 2119. Achttien miljard mensen. Geen criminaliteit. Geen armoe. Geen privacy. Het Departement van Virtueel Tijdreizen biedt therapie voor mensen met een toekomstfobie: een virtuele blik op wat de komende jaren gaan brengen, gededuceerd uit persoonlijkheid en ambities, losgelaten op een probabilistische wereld ontworpen uit talloze algoritmes. En dan is er de concurrent: Toekomst Reizen.

Toekomst Reizen heeft een half decennium terug nog aan de top van de entertainmentindustrie gestaan. Mensen nemen maar wat graag een kijkje in hun toekomst. Vanuit de stoel van een tijdcabine, een datakap die perfect over je hersenpan sluit, vullen toekomstbeelden je gedachten, geëxtrapoleerd vanuit je kennis, ervaringen en verwachtingen. Voorafgaand het bijbehorende verhaaltje over hoe het bewustzijn naar je toekomstige ik reist en zo de kennis van de toekomst naar je eigen hersens transporteert. Zo realistisch, alsof je werkelijk naar je eigen toekomst gaat. Goedgekeurd door het Departement van Virtueel Tijdreizen.

Maar gauw zal Toekomst Reizen faillissement aanvragen. Klanten blijven weg. Geregeld keren mensen getraumatiseerd terug uit de toekomst. Van het een op het andere moment dringt er zo tien jaar aan informatie het bewustzijn binnen, kennis en ervaring die de klant nooit heeft opgedaan. Ze zien een toekomst waarin criminaliteit weer aan de orde van de dag is. Er gaan zelfs geruchten dat sommige reizigers de schrik niet hebben overleefd. Of zonder geheugen terugkeren. Niks extrapolatie. Niks kermisattractie. Toekomst Reizen is het echte werk!

Het is al weer acht jaar geleden dat Len zijn echtgenote verloor aan een ongeluk met haar zweefwagen. Hij heeft haar dood nooit kunnen verwerken en sindsdien hecht hij weinig waarde aan zijn eigen leven. De discussies over de gevaren van Toekomst Reizen heeft hij gevolgd op het holonet, maar hij slaat alle waarschuwingen en roddels in de wind. Zijn doel is om in de toekomst informatie op te vragen in de persoonsregisters die, sinds privacy is afgeschaft, voor iedereen openbaar is.

Is Toekomst Reizen nu wel of niet een vorm van entertainment? Hoe anders is de ervaring met het DVT? Wat gebeurt er als je naar een toekomst reist waarin je niet meer leeft? Wanneer hij de verborgen, wrede waarheid achter het fenomeen Toekomst Reizen ontdekt, krijgt Len antwoord op vragen die de mensheid nooit heeft beziggehouden.

• Language: Nederlands
• Publisher: Hubert Landmeter
• Release date: Feb 20, 2021
• ISBN: 9780463894132

Hubert Landmeter

Hubert Landmeter (1971) woont in ’s-Hertogenbosch en schrijft vooral thrillers en bovennatuurlijke fictie. Inspiratie om te schrijven begon ooit bij Stephen King en Dean Koontz. Later werd daar Douglas Kennedy aan toegevoegd, en Carlos Ruiz Zafón. Hubert beschouwt perspectief, toon en ritme als de belangrijkste aspecten in het vertelproces: een verhaal is zo goed als het verteld is.Hij jureerde de Unleash Award in 2010 en Fantastels in 2009 en 2010. In 2011 won hij de eerste editie van de Pure Thrillers Award, een wedstrijd voor korte verhalen tot 7.000 woorden, met “De ogen van de afgrond”.Tussen 2009 en 2012 was Hubert redactielid van Pure Fantasy. Hij snapt niet, net zo min als veel indie-auteurs, waarom zijn magnum opus zo lang op zich laat wachten. Hij voelt dat hij pas geslaagd is als de lezer vergeet dat het allemaal maar een verhaal is.

Book preview

Cover art © Kohji Asakawa / Pixabay

Alle rechten voorbehouden

Smashwords Edition Licence Notes

This ebook is licensed for your personal enjoyment only. This ebook may not be re-sold or given away to other people. If you would like to share this book with another person, please purchase an additional copy for each recipient. If you’re reading this book and did not purchase it, or it was not purchased for your enjoyment only, then please return to Smashwords.com or your favorite retailer and purchase your own copy. Thank you for respecting the hard work of this author.

INHOUD

Auteursrechten

Hemelreizen

Nawoord

Over de auteur

Meer van de auteur

Hemelreizen

Len McCoil vond het vreemd dat, toen hij het gebouw van Toekomst Reizen betrad, de monitor voorbij de ingang levenloos boven hem bleef hangen en niet afdaalde om zijn ogen te scannen. Terwijl de schuifdeuren zich geruisloos achter hem sloten, keek hij door de koele ontvangstruimte. Zes lege fauteuils tegen de muur bevestigden dat het lage vertrek tevens de wachtkamer was. Half verscholen achter een grijze balie zat een receptioniste. Ze wierp hem een blik toe door een hologram heen, een grafiek met staafdiagrammen die de projector in de lucht graveerde. Hij liep over de melkwitte vloer van geaderd bladmarmer naar de balie en voelde intussen langs zijn achterzak om zich ervan te verzekeren dat hij zijn iCard had meegenomen. Hij had die al lang niet meer gebruikt. Zelden nog verliet hij zijn woning sinds zijn vrouw was verongelukt.

‘Goedemiddag, meneer McCoil.’

Hij boog zich iets over de balie om haar naamplaatje te bekijken. ‘Goed geraden, Anne,’ zei hij. Al was het nauwelijks een gok: hij verscheen op afspraak en je had geen helderziende blik nodig om te begrijpen dat geen mens in dagen door de schuifdeuren was gekomen. Voor Toekomst Reizen bv was het tij gekeerd. Zes jaar na de oprichting koerste het reisbureau niet meer af op de toekomst, maar op faillissement.

Len knikte met zijn hoofd over zijn schouder. ‘Zeg, is die scanner kapot, toevallig?’ Hij schoof zijn iCard in de gleuf van de betaalmachine, terwijl hij zijn duim- en wijsvinger op het zilverkleurige vierkantje hield zodat hij geïdentificeerd kon worden als de kaarthouder.

‘Dat is niet nodig,’ zei Anne snel, haar nerveuze blik op de iCard. Zijn vraag leek ze niet gehoord te hebben.

Len