Klop-klop! Buurman!
Ek lê nog êrens tussen droomland en wakker, maar ek kan die gesprek duidelik hoor terwyl die buurman en sy vrou van die boonste terras in my wa se rigting stap.
Mý wa is eintlik nie myne nie. Ek leen hom net. Omdat ek vir ’n buitelewe-tydskrif werk, kry ons gereeld die kans om met nuwe waens te kamp.
Maar my kampbure weet aanvanklik nie dis ’n geleende wa nie. En toe ek gister met dié splinternuwe huis-op-wiele – wat boon-op deur ’n nuwe vervaardiger gebou word – die kampterrein binnery, kon ek sien hoe die koppe draai.
Ek het skaars op my staanplek stilgehou, toe waai die eerste besoeker vriendelik langs die
