Aan de galg met Lee Callahan: Western

By Neal Chadwick

Lee Callahan voelde de harde klap van zijn vuist op zijn kin.

Hij vloog in het stof en toen hij zijn hoofd ophief zag hij grimmige, vastberaden gezichten en een revolver snuit.

"Lee!"

Dat was Madeleine.

Ze wilde naar hem toe snellen, maar twee sterke, hard grijpende mannenhanden hielden haar meedogenloos bij de polsen vast.

"Blijf voortaan met je handen van mijn dochter af, Callahan!" siste de oude McGregor. Het haar bij zijn slapen was allang grijs geworden, maar in het midden van zijn gebruinde gezicht stonden twee boos knipperende blauwe ogen. Hij was een rancher. Rechts en links van hem stonden enkele cowboys die hij in dienst had.

"Pap, hij heeft me niets gedaan!"

Wanhoop stond op Madeleines fijnbesnaarde gezicht geschreven. Er waren al een paar tranen over haar wangen gerold.

"Ha!" zei McGregor. "Dat zou nog leuker zijn!"

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Mar 27, 2023
• ISBN: 9783745228526

Book preview

Neal Chadwick

Aan de galg met Lee Callahan: Western

UUID: 0d7b4fc9-3f2c-4295-9295-bf273d43627b

Dieses eBook wurde mit StreetLib Write (https://writeapp.io) erstellt.

Inhaltsverzeichnis

Aan de galg met Lee Callahan: Western

Copyright

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42

43

44

45

Aan de galg met Lee Callahan: Western

door Neal Chadwick

Copyright

Een boek van CassiopeiaPress: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van.

Alfred Bekker

© Roman door Auteur

COVER WERNER ÖCKL

Neal Chadwick is een pseudoniem van Alfred Bekker

© van dit nummer 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met werkelijk levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg op Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Volg op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

Lee Callahan voelde de harde klap van zijn vuist op zijn kin.

Hij vloog in het stof en toen hij zijn hoofd ophief zag hij grimmige, vastberaden gezichten en een revolver snuit.

Lee!

Dat was Madeleine.

Ze wilde naar hem toe snellen, maar twee sterke, hard grijpende mannenhanden hielden haar meedogenloos bij de polsen vast.

Blijf voortaan met je handen van mijn dochter af, Callahan! siste de oude McGregor. Het haar bij zijn slapen was allang grijs geworden, maar in het midden van zijn gebruinde gezicht stonden twee boos knipperende blauwe ogen. Hij was een rancher. Rechts en links van hem stonden enkele cowboys die hij in dienst had.

Pap, hij heeft me niets gedaan!

Wanhoop stond op Madeleines fijnbesnaarde gezicht geschreven. Er waren al een paar tranen over haar wangen gerold.

Ha! zei McGregor. Dat zou nog leuker zijn!

We waren gewoon... aan het praten!

Erg genoeg! Ik wil dat dit stopt! Voor eens en altijd!

Lee lag nog steeds in het stof.

Er was niets dat hij kon doen. De revolver van de rancher was nog steeds op hem gericht en de blos die in McGregors gezicht was ontstaan, sprak voor zich.

Als McGregor niet de vader was geweest van de vrouw van wie hij hield, had hij misschien geprobeerd de Colt zelf te pakken.

Maar zoals de zaken er voor stonden, wilde hij Madeleine's vader niet neerschieten. En als het vermeden kon worden, zou hij het ook niet doen.

Lee veegde het bloed van zijn lip. Hij kon de paar klappen die de jongens hem hadden gegeven makkelijk opvangen.

En hij zou niet zo gemakkelijk opgeven.

Misschien kunt u eerst dat verdomde strijkijzer opbergen, Mr McGregor! stelde Lee zo kalm mogelijk voor. Dan kunnen we beter praten...

De rancher vernauwde zijn ogen.

Er valt niets meer te zeggen tussen ons! siste hij. Als je Madeleine weer ontmoet, kan ik niets garanderen! Ik zal niet toestaan dat mijn dochter valt voor een bastaard, een halfbloed!

Een ruk ging door Lee's hele lichaam. Dus nu was het eindelijk uit. Lee had het de hele tijd verwacht. Hij had geweten dat zo'n opmerking zou komen.

Maar toen het kwam, deed het ondanks alles pijn.

Zijn gelaatstrekken werden donkerder.

Een paar seconden lang ontmoetten zijn ogen die van McGregor.

Toen brak plotseling een stem die gewend was gezag uit te oefenen de stilte.

Problemen?

Het was Morris, de sheriff van Bellfort, en Lee was blij dat hij eindelijk kwam opdagen.

McGregor moest zijn woede zichtbaar bedwingen en met enige moeite lukte dat. Hij slikte en stopte het pistool terug in de holster.

Lee stond op.

Wat is er aan de hand? vroeg Sheriff Morris. En terwijl hij dat deed, gleed zijn blik onderzoekend langs de mannen. Madeleine maakte zich op dat moment los en rende naar Lee. Haar slanke armen sloten zich om zijn nek.

Is er iets met je gebeurd, Lee?

Nee, niets ernstigs.

Ik wil niet dat mijn dochter uitgaat met die ....... die klootzak van een halfbloed! schold McGregor, spugend op de grond. Dat is toch geen overdreven wens, Sheriff?

Morris haalde zijn schouders op.

McGregors mond draaide zich grimmig om. Trouwens, dit is strikt een familiekwestie! En het gaat u niets aan, Sheriff!

Als het echt alleen een familiekwestie was, dan zouden het mijn zaken niet zijn. Maar als hier schietijzers worden getrokken, dan wordt het iets anders - en dan zijn het mijn zaken!

Hij heeft mijn dochter gemolesteerd, Morris! siste de boer boos.

Nee, pa! Dat is niet waar!

Morris duwde zijn hoed in zijn nek.

Neem je dochter mee en rij naar huis met je mensen! zei hij. Ik denk dat dat het beste is voor nu!

Even was er een gespannen stilte. Toen gromde McGregor: Kom op, Madeleine!

Ze keek op naar Lee.

Ik denk dat ik beter met hem mee kan gaan.

Lee knikte en een zachte glimlach speelde rond zijn mond.

Ja.

Ze streelde haar hand nog eens door zijn warrige haar. Toen ging ze naar haar vader, die haar boos aanstaarde en haar pols greep.

Toen McGregor wegging met zijn rugzak, draaide Madeleine zich nog een keer kort om.

Lee keek haar na.

Kleine McGregor is niets voor jou, Callahan! zei Morris. Als ik je een goede raad mag geven, blijf met je handen van haar af! McGregor kan niet tegen een grapje in deze zaken, en als je niet ophoudt en ergens anders een vrouw zoekt dan op zijn ranch, dan...

Morris aarzelde.

Wat dan?

Dan komen er onvermijdelijk problemen.

Lee raapte zijn hoed op van de vloer.

Hij denkt dat iemand als ik minder waard is dan iemand als hij alleen omdat mijn huid een beetje donkerder is! Is dat zo?

Het kan me niet schelen waarom McGregor je ongeschikt vindt als echtgenoot van zijn dochter. Al was het maar omdat er een paar vlekken op uw hoed zitten.... Ik hoop dat ik duidelijk ben geweest. Ik wil geen problemen op Bellfort. Ik geef nergens anders om!

Maar Lee wuifde het weg.

Ik kan je niets beloven, Morris!

Toen liep hij langs de sheriff zonder om te kijken.

Callahan! riep Morris hem na.

Lee stopte kort.

Wat nog meer, Sheriff?

Ik heb niets tegen je, Callahan, maar ik kan je ook niets beloven! Als je domme dingen wilt doen en niet voor rede vatbaar bent, dan kan ik je bijvoorbeeld niet beloven er op tijd te zijn om je te beschermen tegen McGregor's driftbuien!

Lee haalde onverschillig zijn schouders op.

Ik kan voor mezelf zorgen!

2

Lee Callahan had afgezien van een drankje in de saloon. Misschien waren sommige van McGregor's mensen daar nog en wilde hij hen vermijden.

Niet dat hij bang voor hen was, maar hij wilde ook geen problemen uitlokken. Bovendien was er vandaag al meer dan genoeg gebeurd.

En zo was hij op zijn paard gestapt en de stad uitgereden.

Voor hem lagen glooiende grasheuvels, in de verte beboste berghellingen.

Het was goed land hier rond de stad Bellfort.

Land om vee of schapen te houden of om graan te verbouwen.

Na een tijdje zag Lee een kleine ranch verschijnen achter een heuvelrug.

Het behoorde toe aan Luke en Mildred O'Kensey.

Vele jaren geleden waren de twee hier verschenen met een huifkar en een kleine baby, kochten wat land en creëerden daar met hun handwerk iets uit het niets.

De baby was een man geworden, Joel was zijn naam.

Tijdens een schietpartij had een verdwaalde kogel hem getroffen en gedood.

Joel O'Kensey had niets te maken met deze zaak. Hij zat gewoon aan de verkeerde tafel in de saloon op