De wilde Orcs: Aanval van de Orcs

By Alfred Bekker

De wilde Orcs: Aanval van de Orcs

door Alfred Bekker

 

Er ligt een grote taak te wachten voor Lirandil, de Elfen zwerver.

Onheil in Athranor In Athranor, het oude thuis van de elfen, leven orcs en mensen in voortdurende oorlog. De grootste hoop is gevestigd op prins Candric, ook al is hij pas tien jaar oud. Maar met behulp van een krachtige spreuk kan de Heer van de Orclands Candric's lichaam ruilen voor dat van een jonge ork. Candric moet zich nu staande zien te houden tussen de beukende orcs, terwijl de orc Rhomroor met zijn lichaam elk banket aan het koninklijk hof verstoort. Samen met de elfenkrijger Lirandil reizen de prins en de ork naar de Stad van de Spiegels om de vloek te verbreken.

 

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfred Bekker
• Release date: May 11, 2022
• ISBN: 9798201578251

Alfred Bekker

Alfred Bekker wurde am 27.9.1964 in Borghorst (heute Steinfurt) geboren und wuchs in den münsterländischen Gemeinden Ladbergen und Lengerich auf. 1984 machte er Abitur, leistete danach Zivildienst auf der Pflegestation eines Altenheims und studierte an der Universität Osnabrück für das Lehramt an Grund- und Hauptschulen. Insgesamt 13 Jahre war er danach im Schuldienst tätig, bevor er sich ausschließlich der Schriftstellerei widmete. Schon als Student veröffentlichte Bekker zahlreiche Romane und Kurzgeschichten. Er war Mitautor zugkräftiger Romanserien wie Kommissar X, Jerry Cotton, Rhen Dhark, Bad Earth und Sternenfaust und schrieb eine Reihe von Kriminalromanen. Angeregt durch seine Tätigkeit als Lehrer wandte er sich schließlich auch dem Kinder- und Jugendbuch zu, wo er Buchserien wie 'Tatort Mittelalter', 'Da Vincis Fälle', 'Elbenkinder' und 'Die wilden Orks' entwickelte. Seine Fantasy-Romane um 'Das Reich der Elben', die 'DrachenErde-Saga' und die 'Gorian'-Trilogie machten ihn einem großen Publikum bekannt. Darüber hinaus schreibt er weiterhin Krimis und gemeinsam mit seiner Frau unter dem Pseudonym Conny Walden historische Romane. Einige Gruselromane für Teenager verfasste er unter dem Namen John Devlin. Für Krimis verwendete er auch das Pseudonym Neal Chadwick. Seine Romane erschienen u.a. bei Blanvalet, BVK, Goldmann, Lyx, Schneiderbuch, Arena, dtv, Ueberreuter und Bastei Lübbe und wurden in zahlreiche Sprachen übersetzt.

Book preview

Copyright

Ein CassiopeiaPress Buch: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker präsentiert, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Sonder-Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks und BEKKERpublishing sind Imprints von

Alfred Bekker

© Roman by Author 

Cover art: STEVE MAYER + Hubert Robert

© dieser Ausgabe 2022 by AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen 

Die ausgedachten Personen haben nichts mit tatsächlich lebenden Personen zu tun. Namensgleichheiten sind zufällig und nicht beabsichtigt.

Alle Rechte vorbehalten.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Folge auf Facebook:

https://www.facebook.com/alfred.bekker.758/

Folge auf Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Erfahre Neuigkeiten hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Zum Blog des Verlags!

Sei informiert über Neuerscheinungen und Hintergründe!

https://cassiopeia.press

Alles rund um Belletristik!

De wilde Orcs: Aanval van de Orcs

door Alfred Bekker

Er ligt een grote taak te wachten voor Lirandil, de Elfen zwerver.

Onheil in Athranor In Athranor, het oude thuis van de elfen, leven orcs en mensen in voortdurende oorlog. De grootste hoop is gevestigd op prins Candric, ook al is hij pas tien jaar oud. Maar met behulp van een krachtige spreuk kan de Heer van de Orclands Candric's lichaam ruilen voor dat van een jonge ork. Candric moet zich nu staande zien te houden tussen de beukende orcs, terwijl de orc Rhomroor met zijn lichaam elk banket aan het koninklijk hof verstoort. Samen met de elfenkrijger Lirandil reizen de prins en de ork naar de Stad van de Spiegels om de vloek te verbreken.

Copyright

© door auteur

© 2022 van de digitale uitgave door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich (Westf.)

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Cover art: STEVE MAYER + Hubert Robert

Overzicht: Athranor & Elfen Interland

Boektitels (chronologisch) die zich afspelen in Alfred Bekker's Athranor en het Land tussen de Elfen, ongeacht of ze beschikbaar zijn als e-book, boek, audioboek of als volledige of gedeeltelijke uitgave.

De wilde Orcs (speelt zich af in de tijd van de Elfenkoning Péandir in Athranor)

Aanval van de Orcs

De vloek van het dwerggoud

De drakenaanval

Bestorming van het Elfen koninkrijk

Raid of the Trolls

De Halflingen van Athranor (speelt zich 360 jaar later af in Athranor)

De zoon van de Halflingen

De erfenis van de Halflingen

De Bevrijder van de Halflingen

Elfen - De Trilogie

(begint met de aankomst van de Elfen in het tussenland; komt overeen met "Elfen - De serie", Episode 1-43)

Het rijk van de Elfen

De Koningen van de Elfen

De oorlog van de Elfen

Elven Kinderen 1-7 (begint na de Grote Oorlog tegen Xaror)

Het juweel van de elfen

Het zwaard van de elfen

De magie van de elfen

De vlammensperen van de Elfen

In het Centaur Woud van de Elfen

De geesten van de Elfen

De ijsdemonen van de Elfen

Dwergkinderen (speelt zich af in de tijd van de Elfenkoning Daron)

De magie van de dwergen

De magische bijl van de dwergen

Het drakeneiland van de dwergen

Het kristal van de dwergen

Metgezellen van Magie

(speelt zich af in de tijd van de Elfenkoning Daron)

Lirandil - De speurder van de Elfen

(speelt zich af in de tijd van de Elfenkoning Daron)

Losse titels die verband houden met de saga van Athranor en de interstice:

Het schip van de Orcs (als John Devlin, speelt zich af in het land ten zuiden van Athranor)

Mist World - Het boek van Whuon (als John Devlin - de saga van Whuon de huurling, bekend van de delen over De Halflingen van Athranor)

Gorian Saga (speelt zich vele eeuwen na de Athranor en Interland boeken af op het continent van Oost-Aarde-Ronde, waar Caladir in zijn luchtschip aankomt).

Gorian - De erfenis van de Blades (met de Gargoyle Ar-Don)

Gorian - De Bewakers van Magie (met Eldamir/ Caladir stichtte het Caladran Rijk)

Gorian - In het rijk van de winter (met Eldamir, de blinde doder van de elfen van Athranor)

DragonEarth Saga (1-3, trilogie)

(met de elvenkrijger Branagorn, verdwaald tussen de werelden, uit deel 2)

Drakenvloek

Drakenring

Draken troon

De duivel van Münster (misdaadroman met de elvenkrijger Branagorn als onderzoeker)

De papiermaker (als Conny Walden - historische roman met Branagorn )

De Medicus van Constantinopel (als Conny Walden - historische roman met korte verschijning van Branagorn)

Leonardo's Draak (historisch boek voor jongeren - met Branagorn aka Fra Branaguorno)

De heerschappij van de ouden (toekomstroman - verschijning van Lirandil, Keandir, Gorian, Ar-Don en anderen als simulaties)

1

Rhomroor greep zijn bijl met beide handen vast. De jonge ork liet een grom horen en ontblootte zijn lange slagtanden, die altijd uit zijn mond staken. Hoewel Rhomroor nog een jonge orc was en nog lang niet volgroeid, was hij nu al sterker dan zelfs de sterkste mensen. Met beide poten greep hij het handvat van de reusachtige bijl en zwaaide het boven zijn hoofd. Toen, wild schreeuwend, viel hij zijn tegenstander aan - een ork genaamd Brox, die een paar jaar ouder was. Rhomroor kende Brox al van jongs af aan en zij konden niet met elkaar opschieten, zelfs niet toen zij samen in de modderkuil van hun stam hadden gespeeld.

Maar Brox had Rhomroor tot nu toe altijd verslagen in de strijd. Eenmaal had hij zelfs Rhomroors hoofd in de stinkende hoop van een draakhagedis gestoken.

Rhomroor was dat niet vergeten - en vandaag was de dag van de wraak. Vandaag zou Brox zijn blauwe wonder beleven!

Rhomroor sloeg met al zijn kracht op Brox in. Hij pareerde met zijn eigen wapen, dat hij zelf had gesmeed. Hij noemde het het zeis zwaard, maar het leek eigenlijk meer op een reusachtige zeis dan op een echt zwaard.

Het lemmet van Rhomroor's bijl klonk tegen het metaal van het zwaard van de zeis. Rhomroor slaakte een doordringende strijdkreet toen hij dat deed.

Brox moest twee of drie stappen terug doen.

Toen viel Rhomroor's volgende slag.

Deze klap had zoveel vaart dat hij bijna zijn evenwicht verloor.

Brox deed nog een stap terug. Heh, je hebt nu wel geleerd hoe je moet vechten, jongen!

Kleiner!

Het feit dat Brox hem zo noemde, maakte Rhomroor razend.

Misschien wilde Brox dit wel, zodat Rhomroor een fout zou maken. Het was niet de eerste keer dat Brox een tegenstander op deze manier versloeg.

Maar vandaag was alles anders. Rhomroor rukte de bijl rond, liet hem boven zijn hoofd cirkelen en viel toen zijn tegenstander weer aan. Verschillende slagen volgden elkaar op en Brox kon ze nauwelijks afweren. Hij slaagde er maar net in deze slagen af te buigen naar de zijkant, zodat hij niet gewoon van boven naar beneden werd gespleten.

Rhomroor dreef zijn tegenstander naar de rand van de rotspreekstoel waar zij beiden vochten. Er volgde nog een laatste slag. Brox probeerde te ontwijken en verloor zijn evenwicht. Rhomroor stootte met de voorkant van de bijl, en trof zijn tegenstander op het borstschild gemaakt van de hoornplaten van een draakhagedis - en Brox viel met een kreet in de diepte.

Rhomroor stapte naar de rand van de rotspreekstoel, vanwaar men een wijds uitzicht had over de omringende bergen en de nabijgelegen zee. Toen keek hij naar beneden. Beneden, aan de voet van de rots, was een modderkuil. Alle orcs die zich rond de grot van de orkheer vestigden, wentelden zich hier regelmatig. En natuurlijk vielen de verliezers van de gevechten die op de rotspreekstoel plaatsvonden er in.

Eerst was er geen teken van Brox daar beneden, maar toen kwam hij tevoorschijn uit de zachte modder, druipend van zijn kleren en harnas.

Ik heb overwonnen! riep Rhomroor, terwijl hij triomfantelijk zijn bijl in de lucht hief en een luide triomfantelijke brul liet horen.

Brox, aan de andere kant, antwoordde met een vreselijke vloek voordat hij eindelijk zijn wapens uit het moeras begon te halen. Daar moest je haast mee maken, want anders zouden ze zo zinken dat je ze niet meer zou kunnen vinden. Brox spuwde modder uit zijn mond en neusgaten en gromde iets onverstaanbaars. Wat hij precies te zeggen had, wilde Rhomroor niet weten. Men begreep ook dat Brox gewoon erg boos was en niet over zijn nederlaag heen kon komen.

De strijd is beslist! verklaarde een diepe stem. Rhomroor draaide zich om.

Dat was Moraxx, de Heer van de Drie Orc Landen.

Hij was een kop groter dan de meeste andere orcs. En terwijl de meeste anderen maar vier slagtanden uit hun bek hadden steken - twee boven en twee onder - had Moraxx er vijf. Vlak onder zijn neus groeide deze vijfde en langste slagtand uit zijn bek en dat alleen al maakte grote indruk.

Jij bent de overwinnaar, Rhomroor! verklaarde Moraxx. De ork heer stapte op Rhomroor af, legde een van zijn poten zwaar op zijn schouders! Gefeliciteerd daarmee. Ik wilde het beste voor de buitengewone taak die ik je opleg...

Rhomroor had graag geweten wat voor opdracht dit was. Maar de orkheer had daar niets over gezegd. Hij had alleen twintig jongere orcs tegen elkaar laten vechten op de rotspreekstoel. Eerst was er een wild handgemeen. Sommigen hadden kort een bondgenootschap gesloten en anderen samen naar de rand van de afgrond gedreven, om elkaar daarna weer af te breken.

Een voor een belandden ze in de modderkuil, tot uiteindelijk alleen Brox en Rhomroor nog over waren.

Eigenlijk had Rhomroor niet verwacht het zo lang vol te houden. Maar toen alleen Brox hem in de weg stond, had zijn ambitie de overhand genomen.

Het was immers een grote eer om door de orkheer voor een taak gekozen te worden.

Rhomroor stopte het handvat van de bijl terug in de leren schede die hij op zijn rug droeg. Hij trommelde met zijn vuisten op het borstschild, dat was gemaakt van een stuk reusachtig schorpioenharnas. Dit produceerde een gedempt geluid. Rhomroor voegde er een schor gezang aan toe, zoals gebruikelijk was bij orcs in zo'n geval.

Wat is er beter dan een tegenstander in de modder te gooien?

Eigenlijk was het gewoon een kwestie van erin springen en het hele orc-lichaam met modder bedekken, inclusief de kleren, zodat men er daarna uitzag als een figuur van klei. In ieder geval was de koude modder de beste manier om een beetje tot rust te komen en de heldere gedachten te laten terugkeren.

Oké, oké, Rhomroor! zei de orkheer intussen. Je hebt alle reden om trots te zijn, maar overdrijf het niet, want de echte taak ligt nog voor je. En geloof me, het zal iets zijn dat je verbeelding te boven gaat...

Uhh! zei Rhomroor, terwijl hij diep uit zijn keel wat slijm ophoestte, dat hij vervolgens luidruchtig uitspuugde. Hij had er nauwelijks over nagedacht wat de taak die de orkheer voor hem in petto had eigenlijk zou kunnen inhouden.

Ik ben overal klaar voor, Heer! zei Rhomroor toen en kirde weer, maar Moraxx hief verdedigend zijn poot op.

Genoeg van dat respectvolle slijm! zei hij, en dus slikte Rhomroor al het speeksel dat zich intussen in zijn mond had opgehoopt, weer door. Kom nu en volg mij, zodat we geen tijd meer verliezen.

Zoals u wenst, meester! zei Rhomroor gehoorzaam.

Moraxx keek naar de horizon aan de zee, waar de zon intussen al een heel stuk lager was gezakt. Het zal vannacht volle maan zijn, zoals ik heb berekend. En dat moeten we gebruiken voor de spreuk die ik voor je in gedachten heb!

2

Rhomroor volgde Moraxx naar het hol van de orkheer. Bij de ingang stonden twee bescherm orcs met lange hellebaarden en vers in de modder. Want de ork heer hield er niet van als zijn bewakers te schoon waren. Vertrouw niemand die nergens naar ruikt en van wiens lichaam geen opgedroogde modder afbrokkelt, was een oud orc spreekwoord. Niet spreekwoord, want het was gebruikelijk onder orcs om spreekwoorden te roepen, vandaar dat ze zo genoemd werden.

Fakkels schenen in de grot.

Zij liepen samen door een sombere, slecht verlichte gang en kwamen