De verschroeide veer

By Tais Teng

Deel 2 van Atlantis Ongezonken. Wie de Verschroeide Veer van Lucifer bezit, kan alle legioenen van de Hel commanderen, elke wens vervullen. Vooral domme wensen. De drager haalt daarom zelden het einde van de week.
Als de veer uit de kluis verdwijnt, sturen de eigenaars de moorddadige monnik Raspoetin achter de dief aan. Het wordt een achtervolging die van het Berlijnse kratermeer tot in de steampunkpaleizen van Atlantis zelf voert.
Een wild en wonderbaarlijk avontuur in een wereld waar Columbus Atlantis ontdekte en Amerika nooit meer dan een droom was.

• Language: Nederlands
• Publisher: Tais Teng
• Release date: Dec 20, 2013
• ISBN: 9781311015303

Book preview

De wereld van Atlantis Ongezonken

Iedereen wist dat je van de wereld af valt als je naar het westen zeilde. Geen schip was immers ooit uit die richting teruggekomen?

Toen Columbus ondanks al die wijze raad in 1492 uitvoer, werd hij al na een week buitengaats ingesloten door de grimmige slagschepen van Atlantis. Columbus zag koperen raderboten met schoepen zo hoog als kathedralen, kruisbogen die hun pijlen met Grieks vuur honderd mijl ver konden schieten, een hemel vol stalen albatrossen die traag met hun gigantische vleugels sloegen.

Atlantis was een sluimerende gigant geweest. Net als China beschouwde ze alles buiten haar kusten als een wildernis vol ongewassen barbaren. Nu was ze zich bewust van Europa geworden en werd van een vage legende een supermacht die uitdrukkelijk aanwezig was.

Voorbij Atlantis ontdekte Europa de andere magische continenten: Mu en Lemuria, Huy Brasyll waar de mensen een blauwe huid hebben, de Rocky Islands van Verzonken Amerika. Het is een wereld vol magie waar een overvliegende engel een alledaags gezicht is en meerminnen zonnen op het Zandvoortse strand.

In GESTOLEN ZIELEN verspeelde GERALD BERKELS zijn ka, zijn derde ziel, bij het kaarten met een dwerg die net iets beter vals kon spelen dan Gerard zelf. Zonder zijn ka verloor het leven alle kleur en smaak: zelfs pekingeend met pruimensaus proefde als klei en smeerolie en de blauwste zomerhemel oogde loodgrijs.

Bijgestaan door de punkengel RUFUS, de boomnimf ACACIA en de Hare Krisjna-drummer SEGOVIAH moest Gerard zijn ka terug zien te winnen in een Amsterdam vol bedelende elfen en zeldzaam lichtgeraakte dwergen. Dat er een demon achter hem aanzat wegens ongeoorloofd schoolverzuim maakte de zaak er ook niet makkelijker op. In Gerards wereld nemen ze spijbelen letterlijk bloedserieus.

Kaarten

Personen, plaatsen en demonen

Acacia: boomnimf en geliefde van GERARD. Woont samen met hem bij de monnik SEGOVIAH in Slotermeer-Zuid.

Asmodeus: Als prins van de Gevallen Engelen gaat hij over wilde wellust en wurgseks. Schutspatroon van de seriemoordenaars.

Atlantis: het eiland westelijk van Spanje en het machtigste land ter wereld. Alleen met de inktzwartste magie en talloze mensenoffers houdt hun tiran DIMITRIOS XI zijn rijk boven de golven.

Dimitrios XI: Tiran van Atlantis. Tirannen waren in het oude Griekenland de legerleiders. Ze stonden boven alle partijen en werden enkel aangesteld in tijden van uiterste nood. Die noodtoestand duurt in Atlantis nu al zo’n vijfduizend jaar.

Het was een functie die bovendien niet erfelijk was. De meeste tirannen hadden dat opgelost door domweg niet te sterven of in ieder geval de eerste paar eeuwen niet.

Gerard Berkels: het soort slechte vriend waar moeders hun zonen en dochters tevergeefs voor waarschuwen. Behoorlijk goede valsspeler. Toen hij zijn ka, zijn derde ziel, verloor bij een kaartspel met een dwerg, belandde hij in Amsterdam. Vriend van de boomnimf ACACIA.

Herman Wuppertal: Een van de lagere wachters van de VERSCHROEIDE VEER.

Charybdis: het zeemonster dat Atlantis boven de golven tilt met haar 1901 handen. De centrale toren van de Citadel vormt haar opengesperde muil. Als de stroom van mensenbloed ook maar een hartenklop stokt, dan zal zij heel Atlantis als een keilsteen over de golven wegslingeren.

Lilith: de eerste vrouw van Adam en de vriendin van LUDO. Adam stuurde haar weg omdat ze veel te eigenwijs was en vroeg zijn god om een nieuwe levensgezellin. Lilith is de eeuwige Andere Vrouw die net iets spannender en hartstochtelijker is dan de jouwe. Van trouw heeft niemand haar ooit kunnen betichten.

Lucifer Roncefale (ook wel Satan, Shaitan en Iblis genaamd): aanvoerder van de Gevallen Engelen. In de worsteling met de aartsengel MICHAEL stortte hij neer omdat ze allebei te trots waren om op tijd af te remmen. De ZWEI-ENGEL-SEE is de inslagkrater.

Ludo: Roemeens straatjochie en zakkenroller. Na het stelen van de Verschroeide Veer is hij de generaal van alle helse legioenen geworden. Vriend van LILITH.

Mammon: Als prins van de Gevallen Engelen, gaat hij over onrechtmatig verkregen rijkdom en het grote graaien. Schutspatroon van de bankiers.

Michael: aartsengel en generaal van de hemelse legioenen. Zie ook: ZWEI-ENGEL-SEE

Nicholaia, San: heilige en boezemvriend van RASPOETIN. Beschermer van de reizigers.

Poseidonis: hoofdstad van ATLANTIS.

Raspoetin (geb. 1869) wordt ook wel de Waanzinnige Monnik genoemd. Hij is gebedsgenezer en part-time heilige. Verslaafd aan religieuze relikwieën. Stal de laatst overgebleven eieren van de VUURVOGEL. Hij is een uitermate charmant man en geliefd bij alle vrouwen.

Regina Hauer: Adept die de VERSCHROEIDE VEER bewaakt, leidinggevende van HERMAN WUPPERTAL.

Rufus is een punkengel en ubercool. Hij is een bai, een van GERARDS drie ZIELEN en Gerards ideaalbeeld.

Rusalka: onderwaterdemon die in diepe poelen leeft en onschuldige maagden lokt door zijn vioolspel en ze vervolgens verkracht en verslindt. RASPOETIN heeft meer dan een druppel rusalkabloed, maar hij vindt het zonde om mooie meisjes te verdrinken en elk liefdesspel verloopt bij hem altijd met beiderlei instemming.

Segoviah: een Hare Krisjna-monnik en bedreven drummer en rapper die zo zijn eigen ideeën heeft over de juiste godsdienstige rituelen. Zo goed als verlicht. ACACIA en GERARD hokken in zijn flat.

De Verschroeide Veer: Een van de veren die boven kwamen drijven na de val van LUCIFER en MICHAEL. Wie de Verschroeide Veer bezit, commandeert alle helse legioenen en ziet elke wens vervuld. Een leger van een miljoen demonen leiden is echter geen sinecure: de meeste Veerdragers halen het eind van de week dan ook niet.

De Veer kan niet uitgeleend of doorgegeven worden: de enige manier om haar in je bezit te krijgen is door haar te stelen.

Vuurvogel: het Russische equivalent van de feniks. Zij nestelt in het IJzeren Woud, dertien werst voorbij de regenboog. Haar eieren geven een dief magische krachten maar bij elk gebroken ei weet de Vuurvogel de dief iets nauwkeuriger te lokaliseren. Ze heeft geen macht in de landen onder de zon, maar ze kan je dromen binnenvliegen en daar je hart uit je lijf rukken.

Zielen: volgens de oude Egyptenaren, en ook recentere deskundigen, is elk mens opgebouwd uit vier onderdelen. Ten eerste je khat, je sterfelijke lichaam. Dan de ka die de kleur in je leven is, alle geur en smaak. De bai, het enige deel dat onsterfelijk is, ziet er net uit als jij maar vormt je ideaalbeeld, alles wat je dolgraag zou willen zijn. RUFUS is GERARDS bai. En ten slotte is er je ikh, een vogeltje dat vaak achterblijft om de mummie tegen grafschenders te beschermen.

Zwei-Engel-See: het bodemloze kratermeer tussen Berlijn en Dresden dat door het neerstorten van LUCIFER en de aartsengel MICHAEL gevormd werd. Eeuwen later kwamen twee veren bovendrijven, de Smetteloze Veer en de Verschroeide Veer. Na de Graal vormen zij de twee kostbaarste relikwieën van de wereld. Beide veren stralen echter zo fel dat ze onmogelijk van elkaar te onderscheiden zijn, tot een demon zijn geklauwde hand op je schouder legt en fluistert: ‘Wat zijn uw bevelen, meester?’

1

Amsterdam:

Die nacht droomt Gerard dat hij een engel is en hoog boven de aarde zweeft. Hij geeft een lome vleugelslag en ziet dat zijn veren modieus geblakerd zijn. Door de slagpennen zit een dozijn overmaatse veiligheidsspelden gestoken en hij draagt een leren jack.

Ik ben Rufus! denkt hij opgetogen. Rufus is een punkengel en een van Gerards drie zielen. Rufus is ubercool en onverschrokken, met een kleurige hanenkam en de uitdagende blik van de volkomen foute man. Rufus is de de reden dat Acacia van hem houdt, vermoedt Gerard. Hij heeft ongelijk: zo oppervlakkig is de liefde van een boomnimf niet.

Hij kijkt omlaag en omdat het Rufus is die omlaag blikt, tuurt hij dwars door de wolken heen. Rechts achter de kromming van de aarde liggen de Rocky Islands of America, kale bergtoppen die maar net boven de zee uitsteken. Lager schemert Ynish, het eiland van de saurussen waar elk paleis een porseleinen ei is. Dan Manitou, schitterend Huy Brasyll.

Links van Spanje, in de navel van de wereld, regeert Atlantis. De hoofdstad Poseidonis is een wit juweel in het subtropisch groen.

Hij verscherpt zijn blik en de grachten van Poseidonis doemen op. Een ware schietschijf van concentrische grachten met meer bruggen dan een marathonloper in een heel leven kan oversteken. De citadel van tiran Dimitrios XI ligt in de roos: een rood granieten fort dat door een gebeeldhouwde monsterhand wordt opgeheven.

Atlantis is de reden dat Amerika verzonk. Het eiland vormt het andere uiteinde van een geologische wip: zo lang zij boven het water uitsteekt, blijft Amerika onder de golven verzonken.

‘Kijk omlaag,’ zegt een geluidloze stem en Gerards blik zoomt prompt in. In het hart van Duitsland straalt het bodemloze meer, de Zwei-Engel-See.

In de oorlog tussen de aartswezens vochten de generaal van de engelen en de Grote Opstandeling hoog in de hemel. Michael en Lucifer stortten omlaag, met een kielzog van hellevuur en zengend sterrenstof. Elk was te arrogant om als eerste zijn vleugels te spreiden om af te remmen en ze sloegen in als meteoren.

De resulterende krater was honderden kilometers breed en onpeilbaar diep. Of het kratermeer werkelijk bodemloos is, kan niemand vertellen. Geen bathyscaaf heeft ooit de bodem bereikt.

Het meer is een staalblauwe munt onder Gerard, met Dresden in het zuiden, Berlijn aan de noordoever.

‘De veer!’ zegt de geluidloze stem. ‘Wie de verschroeide veer van Lucifer Roncefale vasthoudt, kan al zijn duistere legioenen commanderen.’

De droom trekt langzaam weg en wat er voor in de plaats komt, is minstens even aangenaam. Het eerst voelt hij de warmte van Acacia’s atletische lijf. Ze geurt naar sterrenmos met dauwdruppels, piepkleine bosaardbeien en gentianen. Hij opent zijn ogen.

‘Ik droomde dat ik Rufus was,’ zegt hij.

‘Je bént Rufus,’ lacht ze en kust hem, wrijft zich tegen hem aan. Ze is soepel als een kat en vaak even krols.

‘Er was een geluidloze stem,’ zegt hij. ‘Hij waarschuwde mij voor een veer. Wie de veer van Lucifer vasthoudt, kan al zijn duistere legioenen commanderen.’

Ze verstijft in zijn armen.

‘Een geluidloze stem is altijd een veeg teken. Het is een echo uit de toekomst. Geluidloos omdat die woorden nog niet gesproken zijn.’

‘Een voorspelling?’ vraagt Gerard.

‘Een waarschuwing. Maar de toekomst is nog niet nu en we hebben een half uur voor de wekker gaat.’ Acacia slaat haar armen om hem heen, drukt haar lippen op de zijne.

2

Berlijn:

Naar restjes van de Muur moet je echt zoeken, maar Honeckers Hek drijft nog steeds op de Zwei-Engel-See. Vanaf de kade kan Herman Wuppertal dobberende boeien zien en de zwaaiende wachttorens. Tussen de boeien slieren nog resten prikkeldraad waaraan guirlandes van alg bengelen. De getrainde zoetwaterhaaien uit de Sovjettijd zijn intussen bijna een bedreigde diersoort geworden en ze houden zich ver van elke boot. Toch blijft zwemmen nog steeds voor eigen risico.

Herman Wuppertal beent over de kade, grote gehaaste passen. Zoals gewoonlijk kon hij zijn ogen die ochtend amper openwrikken en hij is al een half uur te laat. Niet dat een Doorluchtige Wachter van de Veer aan prikklokken hoeft te doen. Uit de witte dopjes van zijn iPod schalt ‘Guten Morgen Berlin’. De hese stem van Peter Fox maakt zelfs het grauwe ochtendlicht exotisch en hij kan de apen met hun trommels bijna door de straten zien marcheren.

Een junk schuifelt op hem af, tikt aan zijn pet.

‘God zegene u.’ Zijn stem zakt tot gefluister. ‘Sterrenstof, meneer? Regelrecht van Michaels vleugels?’

Herman schudt zijn hoofd: ‘Geen belangstelling.’

De junk is opvallend schoon, glad geschoren, en hij ruikt naar groene zeep. Het is een lucht die Herman sinds zijn kindertijd niet meer geroken heeft. Meteen doemen de vervallen arbeidersflats weer op, de straten vol Trabanten. Toen was ik nog gelukkig,

‘Ik heb iets beters.’ De junk slaat zijn jas open, streelt een veer die in de gesp van zijn riem gestoken is.

‘Spoelde gisteren aan uit het meer. Zie de glans! De bovenaardse glans...’

De veer ziet er allemachtig authentiek uit. Waarschijnlijk van een albatros of anders een knappe kopie in plastic. Vooral de Roemenen zijn daar goed