Kristal Helder

By Mike Jansen

Kristal helder

Een episodische novelle in een dystopische toekomst, niet eens zo heel veel verwijderd van onze hedendaagse realiteit.

In deze uitgave het volgende:

Uitzicht op Diluvipolis - Ramon zoekt een pad naar rijkdom en macht en gaat daarbij letterlijk over lijken. Maar in Heilavn blijft weinig onopgemerkt en er zijn machten die hem ver te boven gaan.

Kristalheldere dagen - Gundar wil erbij horen en daar heeft hij veel voor over. Wanneer hij de Skeinpunks tegenkomt, lijken ze perfect voor hem en hij voelt zich eindelijk geaccepteerd. Wanneer hij de schuiplaats van een zekere Cosmo onderzoekt, komt hij achter geheimen die misschien beter verborgen konden blijven.

Kille vooruitzichten - Nieuwsgierig naar een van zijn patiënten, brengt een directeur van een psychiatrische inrichting een bezoek. Wat hij te horen krijgt is op zijn minst bijzonder en wellicht ook verontrustend.

• Language: Nederlands
• Publisher: Fantasize
• Release date: Dec 15, 2020
• ISBN: 9781005350512

Mike Jansen

Mike has published flash fiction, short stories and longer work in various anthologies and magazines in the Netherlands and Belgium, including Cerberus, Manifesto Bravado, Wonderwaan, Ator Mondis and Babel-SF and Verschijnsel anthologies such as Ragnarok and Zwarte Zielen (Black Souls).Obviously he lives in the Netherlands, in Hilversum which is close to Amsterdam. He has won awards for best new author and best author in the King Kong Award in 1991 and 1992 respectively as well as an honorable mention for a submission to the Australian Altair Magazine launch competition in 1998More recent publications in various English language ezines and anthologies.http://www.meznir.info======================= NEDERLANDS =======================Mike heeft Flash Fiction, korte verhalen en langer werk gepubliceerd in verschillende verhalenbundels en bladen in Nederland. Daaronder de magazines Cerberus, Wonderwaan, Ator Mondis en de Babel-SF en Verschijnsel verzamelbundels zoals Ragnarok en Zwarte Zielen. Vanaf 1991 is Mike aan het schrijven geweest aan verschillende korte verhalen en is hij begonnen aan zeven romans. Die allemaal niet af kwamen om uiteenlopende redenen. Daarnaast heeft hij in verschillende King Kong Award en Millennium Prijs Jury's gezeten en heeft hij samen met Roelof Goudriaan een jaar of tien aan Babel Publications gewerkt.In 1991 won hij de Rob Vooren prijs voor beste nieuwe auteur en in 1992 de King Kong Award voor beste korte verhaal, samen met Paul Harland. In 2012 won Mike zowel de jury- als de publieksprijs in de Baarnse Cultuurprijs en de Thor Verhalenwedstrijd van het SaBi Verhalenforum. Daarnaast won hij de Fantastels 2012 award.Na een schrijfhiaat van zo’n tien jaar schreef Mike eind 2011 zijn debuutroman, De Falende God, een breed opgezette dark fantasy roman, eerste deel van een pentalogie. Het tweede deel ‘In Schaduwen van Weleer’ verscheen in de loop van 2012 bij Verschijnsel.Meer recent schrijft hij ook veel in het Engels en publiceert op de Engelse markt voor bladen en verzamelbundels, mede omdat daar in Nederland niet genoeg ruimte voor is.Een bezigheid die hij ook weer heeft opgepakt is het hoofdredacteursschap voor uitgeverij Verschijnsel (de voortzetting van Babel Publications), waar zijn voornaamste aandachtsgebied de e-publicatie-markt is.Hij woont in Hilversum met zijn gezin en naast schrijven werkt hij ook nog wel eens voor een cutting edge technologiebedrijf en doet dat redelijk internationaal.

Book preview

Voorwoord - Karen van den Andel

Uitzicht op Diluvipolis

Kristalheldere dagen

Kille vooruitzichten

Over de auteur

Over Fantasize

Voorwoord

Karen van den Andel

Een voorwoord. Mijn eerste keer, voor de eerste boekpublicatie van Fantasize en voor de eerste keer drie verhalen van Mike Jansen in een bundel. Een driedubbele eer. Mike en Fantasize werken al sinds 2017 samen, eerst in de vorm van het publiceren van zijn verhalen op de site, nu is Mike actief betrokken bij Fantasize.

Mede hierdoor hebben we veel extra aandacht gekregen voor wat we doen, maar hebben we ook veel stappen richting de toekomst kunnen zetten, waarvan dit boek het eerste resultaat is. Ook de link tussen Edge.Zero, door Mike en Peter Kaptein gestart, en ons, is zichtbaar geworden in het voorwoord van de Edge.Zero van 2020, waarin de beste genreverhalen uit 2019 zijn opgenomen. Wij worden daarin geprezen als veelbelovend en dat voelt goed.

Fantasize is een meerjarenproject en inmiddels al aardig bekend, met een hele grote groep mensen die soms dag en nacht, vrijwel dagelijks, veel tijd, kennis, vaardigheid, energie en toewijding investeren om van Fantasize een actieve community te maken waar niemand omheen kan en waarin vele disciplines terecht kunnen en tot hun recht komen.

Met name zijn we trots op de samenwerking met illustratoren, die met hun kunst de verhalen verrijken en uniek maken. De synergie tussen schrijver en illustrator is enorm en maakt Fantasize dan ook een interessante partij voor lezers en andere geïnteresseerden. Door het samenvoegen van al deze facetten is de groei van Fantasize organisch en significant en dat was voor Mike een van de redenen om aan mij te vragen of wij met Kristal helder wilden beginnen ten behoeve van de uitgeefplannen die we hebben.

De novelle van Mike die je nu in handen hebt, is een unieke bundel met drie verhalen: Uitzicht op Diluvipolis, Kristalheldere dagen en Kille vooruitzichten, respectievelijk uit 1994, 1999 en 2002. Tais Teng heeft voor deze eerste editie met Mike samengewerkt bij het illustreren.

In Kristal helder voeren fantastische elementen niet de boventoon, maar zijn wel voelbaar en zichtbaar. Het is ándere fantasy danwel sciencefiction dan waar men aan gewend is, maar dat ken ik goed van Mike en zijn verhalen. Fantasy of sciencefiction is niet enkel maar tovenaars of ruimteschepen, het mag ook subtieler en meer op de psyche inwerken.

Elk verhaal in deze bundel is op zichzelf te lezen met een begin, midden en einde, zoals je van een verhaal verwacht. Samen gaan deze losse verhalen een relatie met elkaar aan, vormen ze een episodisch geheel, versterken ze elkaar, gaan ze in elkaar over, roepen ze associaties op, laten ze de gedachten afdwalen, voeren ze je mee naar nieuwe concepten en ideeën, entertainen ze en komen ze uiteindelijk weer samen in het laatste verhaal. Aan de lezer om de links te leggen, wat geen noodzaak is, maar het kan. Dat maakt deze bundel zo rijk.

De veelvoud aan mogelijke dwarsverbanden, verbindingen en ideeën is de kracht van deze bundel. Het is tevens de kracht van Fantasize. Sterker nog, dit is Fantasize. Daarom presenteer ik je vol trots Kristal helder van Mike Jansen.

Veel leesplezier!

Karen van den Andel, uitgever

Tilburg, december 2020

Uitzicht op Diluvipolis

1

De nacht was helder, fonkelende sterren wedijverden met paarsblauw knipperend neon, felkleurige reclameboodschappen op immense ledschermen en het glimmen van staal en chroom. De veelvingerige torens van IBM-CRX, SONY-Gentek en Akinais vormden het kenmerkende silhouet van Heilavn. Tussen de slanke spitsen die naar de hemel reikten, stond de donkere kolos van de Penzoilboortoren, lang geleden in onbruik geraakt, nu alleen nog een monument van lelijke, betonnen functionaliteit.

Voor Ramon Vendiaz was het ook niet meer dan dat: een silhouet, een onbereikbaar beeld van rijkdom en macht. Hij huiverde in de kille noordenwind, die hier over de rivier striemde en witte koppen op het staalgrijze oppervlak vormde. De geur van roest, uitlaatgassen en riool, samengeroerd in een machtige soep, deed een aanslag op je longen. En er was nog iets anders, een droge, kille geur. Zo ver weg, dacht Ramon. En toch zo dichtbij. Hij dacht aan de gigantische ijsmassa die als een log creatuur lag te wachten, honderden kilometers noordelijker, klaar om te versnellen en de argeloze mensenmassa van Heilavn te vernietigen.

Hij trok zijn bruinleren trenchcoat dichter om zich heen om de kou buiten te sluiten en slenterde heen en weer langs de kade. Hoewel het hartje zomer was, ademde hij witte wolken uit. Hij grijnsde naar twee voorbijgangers, een man en een vrouw, armen innig verstrengeld, alleen aandacht voor elkaar. Hij zag dat de vrouw even werd afgeleid en naar hem keek. Hij las bewondering in haar ogen. Ze was niet echt duur gekleed en hij negeerde haar verder.

Klokslag acht hoorde hij het bekende dribbelpasje van Cosmo. Ongehaast speurde hij in de richting van het geluid en even later kwam Cosmo tevoorschijn naast de kale, bakstenen muur van pakhuis veertien, een onopvallende schaduw, nauwelijks afgetekend in het licht van een eenzame natriumlamp. Ramon slenterde op zijn gemak naar hem toe, maar van binnen was hij gespannen, bedacht op elk geluid, elke beweging.

‘Hey, Cosmo.’ Ramon grijnsde zijn compagnon met geoefende perfectie toe.

‘Ramon, altijd goed je te zien.’ De stem van Cosmo kwam overeen met zijn gestalte, klein, onopvallend. Cosmo zelf droeg een zware, goudkleurige overjas, met bont gevoerd, die zijn lichaam van hoofd tot knieën bedekte. Een rode ribbroek was nog net zichtbaar boven groenrubberen kaplaarzen. ‘Wat heb je voor me?’

Ramon graaide in zijn binnenzak en haalde een handvol plastic kaarten, glinsterende juwelen en een bundel bankbiljetten tevoorschijn. Met een zwierig gebaar overhandigde hij de buit aan zijn compagnon. ‘En ik neem aan dat je iets voor mij hebt, goede vriend Cosmo?’

Zwijgend overhandigde Cosmo hem een chroomkleurige ampul en een zilveren ticket dat een schittering aan kleuren verspreidde waar het getroffen werd door het oranje licht uit de natriumlampen. ‘Onze leverancier kan niet veel meer garanderen, Ramon. De productiekosten stijgen en er zijn weinig grondstoffen beschikbaar.’

‘Geen probleem. Ik heb genoeg voor drie pogingen, als ik het zo voel.’ Ramon schudde even met de ampul. Vervolgens zwaaide hij het zilveren biljet voor de lamp heen en weer. ‘En met een toegangsbewijs voor de Asmodean ligt het grote geld voor het oprapen, Cosmo, vriend.’

Zijn compagnon telde inmiddels de biljetten en onderwierp de juwelen aan een nauwgezet onderzoek. ‘Dat hoop ik dan maar, Ramon. Wat je vandaag hebt meegenomen is nogal karig. Die sieraden zijn waarschijnlijk geregistreerd, omsmelten en de stenen veranderen kost geld en tijd. En dat plastic, dat is natuurlijk geen stuiver waard. Had ik je niet gezegd dat je daar de juiste duimafdruk voor nodig hebt?’

‘Ach ja, dat was ik bijna vergeten,’ zei Ramon. Hij borg de ampul en het ticket op in zijn binnenzak en haalde vervolgens een plastic zakje uit zijn rechterjaszak, dat hij aan Cosmo overhandigde. IJs bevlekt met bruin in het oranje licht, en middenin een klein, donker voorwerp, ongeveer ter grootte van een duim. ‘Zoals je ziet, Cosmo, aan alles is gedacht. Ik denk dat je nog wel een dag hebt voor ze ontdekken dat ze verdwenen is.’

Cosmo grijnsde, zijn tanden bruin en versleten, schots en scheef, een scherp contrast met de stralend witte perfectie van Ramons gebit.

Even later was de kade verlaten en had de schrale noordenwind weer vrij spel.

Tegen het aanbreken van de nieuwe dag sloot Ramon de grote pakhuisdeuren achter zich. Gapend liep hij door de ruime werkplaats, waar lage tafels tegen de muur aanstonden, bezaaid met elektronica en computerapparatuur. Op een van de schermen knipperde een rode waarschuwingsbalk, een urgent bericht. Ramon negeerde het.

Voorbij een stalen deur, twee smalle trappen op, nog een stalen deur, voicecode. Daarachter een luxueus ingericht vertrek, immens beeldscherm, drie meter diagonaal, dat momenteel geluidloos een sumoworstelpartij toonde. Dikke kussens op de vloer, rond een lage tafel. Achter in de kamer, die geen ramen had, nog net zichtbaar tussen twee papieren schuifdeuren een laag platform waarop enkel een paar zwarte satijnen lakens lagen.

Ramon trok zijn trenchcoat uit en hing hem op. Zijn kleren gooide hij in de wasmachine, die hem met de onderdanige stem van een Geisha in het Japans bedankte.

Ramon zapte langs een paar tv-kanalen. Weinig nieuws, nog geen melding van de verdwenen Lisa Marie Antonio. Als alles goed ging, zou er nooit melding van worden gemaakt. Buiten een reclame over de nieuwste gezichtscrème, het nieuwste model Alfa Romeo en een paar beelden van een duur uitziende, met goud en edelstenen ingelegde sarcofaag - Ramon floot kort - was er weinig op de honderden kanalen die hij kon ontvangen.

Hij ging wijdbeens en met armen uitgestrekt op het bed liggen. Zijn hoofd stond op springen en de rust was weldadig. Hij bestelde barbitine en whisky die even later op een plateau uit het plafond neerdaalden. Voor hij de kunstmatige slaap over zich heen liet komen schakelde hij de batterij camera’s in die zijn