De Schaal van Offerande

By Paul van Leeuwenkamp

Een virtuele wereld die echter is dan de alledaagse realiteit. Maar ja, wie wil er nu realiteit? Een patiënt gaat op stap voor het eerst in lange tijd. Maar wie weet er na al die tijd nog waarom hij patiënt was? Paul van Leeuwenkamp stelt ongemakkelijke vragen en de antwoorden zijn misschien niet wat we willen horen...

Utrechts auteur Paul van Leeuwenkamp publiceerde verhalen en gedichten in o.a. De Leeswolf, Holland SF en Concept. Zijn gedichten, onder meer bekroond met de poëzieprijs van Sint-Truiden, werden verzameld in de bundels Brede gebaren, Als een huis en Krabbels op de krant. Hij schrijft daarnaast essays over fantastiek en poëzie, was redacteur van het tijdschrift Schreef en is sinds enkele jaren vaste medewerker bij het literaire tijdschrift Ballustrada.

• Language: Nederlands
• Publisher: Uitgeverij Verschijnsel
• Release date: Feb 25, 2012
• ISBN: 9781466123304

Paul van Leeuwenkamp

Paul van Leeuwenkamp werd geboren op 1 april 1955 en is al enkele decennia werkzaam in de ICT als ontwerper en informatie¬analist. Hij publiceerde verhalen, gedichten en essays in tijd¬schriften (Holland SF, Ballustrada, De Leeswolf, Concept) en verzamelbundels (In de verste verte..., 2002; Gust van Brussel: veelzijdig auteur, 2004, en Zwarte Sterren 1, 2005). Zijn gedichten, onder meer bekroond met de poëzieprijs van Sint-Truiden, werden verzameld in de bundels Brede gebaren (1992), Als een huis (1996) en Krabbels op de krant (2004). Hij schrijft recensies en korte essays over SF en fantasy en poëzie, ondermeer voor De Leeswolf, Holland SF, Concept en Meander. Hij was redacteur van het tijdschrift Schreef en is sinds enkele jaren vaste medewerker bij het literaire tijdschrift Ballustrada.

Book preview

Dat rotmens! Dat kutwijf! Ze heeft het allemaal voor elkaar. Ik zou haar willen laten verdwijnen. Haar willen terugsturen naar de leegte van nooit gerealiseerde mogelijkheden. Ik zou haar willen laten branden in het besef dat ik, Paulus de machtige, haar de voet dwars heb gezet. Ik zou haar onbeweeglijk in een doodse stilte willen laten zweven, als een losgeslagen ruimtevaarder in een benauwd en zweterig ruimtepak, met af en toe, op onverwachte momenten, de momenten van haar diepste wanhoop, plotseling een bulderend gelach, mijn gelach.

Maar dat durf ik niet, uit angst daar dan ook Pascal toe te veroordelen. En dus trotseer ik de onbeweeglijkheid om me heen en houd ik me doof voor het geluid van mijn eigen tandenknarsen. Ik maan mezelf tot rust, spreek met beleid mijn laatste krachten aan en dwing mezelf dit verhaal in begrijpelijke zinnen te vertellen. Het verhaal van de verandering die zich in de wereld heeft voltrokken, van de strijd die nog altijd doorgaat, zelfs wanneer er niets lijkt te gebeuren. Misschien brengt het me op een idee om de huidige impasse te doorbreken. Of misschien gebeurt er toch nog iets buiten mij om, iets dat zich tot nu toe aan mijn waarneming heeft onttrokken.

Was het ontstaan van leven, het uitsterven van de dinosaurussen of het bereiken van de maan slechts meer van hetzelfde, een mechanisch afwikkelen van mogelijkheden die binnen de materiële oergassen aanwezig waren, de verandering die nu zijn voltooiing lijkt te naderen, is van geheel andere aard. Het begon in het begin van de eenentwintigste eeuw. Toen kwamen wij mensen voor een drempel te staan waarover we massaal struikelden. Op een enkele uitzondering als Pascal en ik na. En misschien dat rotwijf.

Ja, laat ik met haar beginnen. Misschien is het makkelijker om een klein, concreet detail als uitgangspunt te nemen en vandaaruit een breder beeld op te bouwen. En misschien slaag ik er beter in te wennen aan dit moeizame schrijfproces wanneer ik begin met iets dat mij direct raakt.

Ik denk nog steeds dat zij onbelangrijk is, een pion op het schaakbord van de schepping, op z’n hoogst een instrument van de duisternis, een vleesgeworden paard van Troje dat in de armen van Pascal is gedreven. Maar in mijn persoonlijke leven heeft zij toch een doorslaggevende rol gespeeld.

Ze is niet knap, maar soms begrijp ik dat Pascal tot haar wordt aangetrokken. Niet alleen omdat er geen andere vrouwen voorhanden zijn. Haar ongecompliceerde natuur spreekt iemand als Pascal aan op een primitief niveau, raakt instincten die zijn gevormd door voorbije tijden en ver achterlopen bij de eisen die de werkelijkheid thans stelt, maar die nog altijd ons doen en laten bepalen. Ze heeft iets van de moedergodin uit de voorchristelijke tijd. Een en al vruchtbaar vlees en zorgzaamheid.

We vonden haar op een van onze laatste tochten naar het centrum. Via de bouwvallen langs de Voorstraat waren we op weg naar de Oudegracht toen de stilte plotseling werd doorbroken door hysterisch gekrijs. We haastten ons naar het Neude, waar het geluid vandaan leek te komen, en