EK MIS ‘DAARDIE MEISIE’ VAN VOOR DIE SKIETERY
DIS asof die honderde motoriste haar nie raaksien hier waar sy langs die besige pad staan en vreesbevange in die bek van die pistool vaskyk nie.
Sy probeer om hulp skree, maar kan geen geluid uitkry nie. Die skoot klap oorverdowend…
Dan, op presies dieselfde oomblik as soveel nagte tevore, skrik Carine van Staden (32) uit haar herhalende nagmerrie wakker. Natgesweet en angsbevange.
“Dis ’n toneel wat oor en oor by my spook,” sê Carine. En elke keer voel dit soos die aaklige werklikheid – nes die oomblik vier jaar gelede toe ’n voormalige korporaal in die weermag, Jacob Marakalla, haar geskiet het. Ja, sy was gelukkig om te oorleef, maar haar durende trauma is ’n soort dood. “Ek leef dalk,
