SWART SKOONHEID
DIE SWARTLUIPERD SE SILHOEËT BEWEEG VOOR DIE ROTSE VERBY. SY BEWEGING HET ONMISKENBAAR DIE SOEPELHEID VAN ’N KAT WAT NIE GESIEN WIL WORD NIE
DIS ’n gitswart nag. Wolke versluier die sterre en die belofte van reën hang swaar in die lug. Die krieke se gedreun word af en toe deur ’n dassie se onheilspellende geroep onderbreek. Ek skakel my koplig af en dit dompel my in volslae duisternis. As ek een tree in die verkeerde rigting gee, sal ek by ’n loodregte krans afval en op ’n hoop rotse en knoetserige plantegroei land. Ek gee een tree vorentoe – daar is ’n sagte klikgeluid en ’n ligflits toe die bewegingsensor my waarneem en my kamera aktiveer om ’n foto te neem.
’n Halwe minuut staan ek doodstil en laat die Afrika-nag my omvou. Hier in ’n afgeleë hoek van Kenia voel ek ver van die res van die wêreld verwyder.
Die kamera se sluiter klik weer. Ek skakel weer my lig aan en loop in ’n sirkel tot agter die kamera om te sien watter beeld dit vasgevang het. Daar is ’n foto van my agter op die kamera, perfek verlig asof ek in ’n fotografiese ateljee gestaan het.
Nou moet ek net wag dat die skimagtige dier op hierdie plek verbyloop, verkieslik op ’n helder nag wanneer die kamera se stadige sluiterspoed ook die sterrenag sal vasvang.
Ek het
