Geheime VAN GISTER
Op dié Paasfeesoggend, wel ’n paar minute voor middag, voel Denique soos ’n skilpad wat twee doppe dra. Sy trek die kombers oor haar kop. Die sonstrale loer deur die gleufie van die gordyne.
Sy gooi die kombers weer af. Hoekom is die son so onbeskof? Sy kan nie wag vir winter nie! Die reëndruppels wat koel teen haar vel afgly. Die wind wat deur haar krulle wapper. Die wolke wat die son versteek. ’n Dun stem ruk haar na die werklikheid.
“Dennie! Maak klaar,”hoor sy haar ma, Shanique, skree.
Dan hoor sy haar pa, Donovan:“Sonnebloooom!”
As dit nie vir hom was nie, sou sy steeds op Swellendam, by Kelly, gewees het! Nou is sy hier op ’n dorpie wat haar nog nooit aangeraak het nie. Donovan moes Ceres toe trek vir werk. Denique het by haar antie Debbie op Swellendam gebly terwyl sy die kwartaal voltooi het. Hulle het nog al die jare daar gebly en sy wou nie trek en haar lewe agterlaat nie.
Die blomme en bome laat haar so nies, sy kan
