NUWELAND: VAARWEL AAN DIE ‘GROOTSE OU DAME’
OOR die roemryke geskiedenis van Suid-Afrika se oudste rugbytuiste kan ’n mens boekdele skryf. Maar elke speler wat al op Nuweland uitgedraf het, sal jou vertel: Dis die ménse wat die stadion so besonders maak.
Die stampvol paviljoene en gebrul van die ondersteuners van die Streeptruie of Bokke laat jou voel jy’s in ’n Romeinse arena van ouds. Speel jy vir die tuisspan, kry jy hoendervleis van die lekkerte. Speel jy vir die teenstanders, is dit vrek intimiderend.
Maar onlangs het die eindfluitjie ná 130 jaar van drama en glorie vir dié stadion geblaas.
Dat die tuisspan dié Curriebeker-halfeindstryd teen die Sharks verloor het, was sout in die wonde.
Vir Kapenaars was dit veral hartseer dat die laaste rugbyhoofstuk op Nuweland weens die covid-19-pandemie voor leë, stil paviljoene afgespeel het. Want sou “Weepee, jou lekka ding!” uit derdui-sende kele nie dalk vir Siya Kolisi-hulle ekstra woema gegee het nie?
Die skuif van die WP en die Stormers na die nuwe Kaapstadstadion is nou ’n werklikheid. En rugbyliefhebbers landwyd kry nat oë by die gedagte aan Nuweland wat dalk in die stofwolk van ’n beheerde inploffing kan neersyg.
Want maak nie saak vir wie jy skree nie: Nuweland is so deel van ons nasionale rugby-DNS soos biltong en gedokterde nartjies.
Hier’s ’n kykweer na die leeftyd van dié bastion en hartsplek van rugby.
