MY PAD MET VERSLAWING ‘Ek was die sleutel tot my herstel’
Drink net een glasie wyn, het ’n vriend Hannelie de Wet op ’n partytjie aangemoedig. Sy was toe in graad tien. Min het die predikantsdogter daardie aand geweet sy sou op 45 ’n alkoholis wees.
Vandag is Hannelie, ná jare van hel vir haar en haar gesin, reeds tien jaar “skoon”. Tog, eenmaal ’n alkoholis, altyd een.
“Die enigste manier waarop ek hierdie siekte op ’n afstand kan bly hou, is om nooit weer ’n druppel drank te neem nie. Nie eens in kos nie.
“Daardie aand, ná daardie een glas, was ek die gees van die partytjie. Sorgeloos en vol bravade. Ek het gevoel ek wou soos ’n nar op tafels dans. Ek het besef drank kan my kitsoplossing wees vir die leë, donker gevoel, vir die magneet wat my gemoed afgetrek het.”
Jare later eers sou Hannelie vasstel daardie swaarte in haar binneste, soms afgewissel deur gevoelens van euforie, was bipolêre gemoedstoornis. “In my geval is albei siektes, bipolariteit en alkoholisme, geneties.”
In haar verdere
