Versmolten: Versmolten, #1

By E. L. Todd

Het nieuwe fantasy-avontuur van deze New York Times bestsellerauteur zit vol actie, met een vleugje Tolkien, romantiek, magie, en draken! Perfect voor de fans van Sarah J. Maas, Cassandra Clare of Leigh Bardugo!

 

Vanaf het moment dat ze als baby midden in de nacht voor de poort van het dorp werd achtergelaten, heeft Cora's leven zich in dit kleine dorp afgespeeld. Ze ontwijkt de huwelijksloterij en avances van mannen die in haar ogen slechts jongens zijn, en werkt ondertussen als smid, de allerbeste van de smederij. Maar dat zou niemand ooit durven toegeven.
Tot de Sjamanen komen.
Ze zoeken iemand... of iets.
Cora is altijd al opvliegend geweest, dus als ze ziet hoe een Sjamaan de ziel van een jongen probeert uit te zuigen, steekt ze hem genadeloos neer.
Er is echter één probleem ... Sjamanen kunnen niet gedood worden.
Ze moet vluchten en wordt gedwongen de enige plek waar ze zich ooit thuis heeft gevoeld te verlaten.
Maar dan ontmoet ze een enorme, vuurspuwende, koppige draak.
Ze weet alleen niet dat dit beest meer is dan alleen een draak.
Hij is versmolten met een man.
Een man die haar leven voorgoed zal veranderen.

• Language: Nederlands
• Publisher: Hartwick Publishing
• Release date: Feb 24, 2022
• ISBN: 9798201417178

E. L. Todd

E. L. Todd was raised in California where she attended California State University, Stanislaus and received her bachelor’s degree in biological sciences, then continued onto her master’s degree in education. While science is interesting and a hobby, her passion is writing. After writing novels as a small child, her craft grew until she found the confidence to show her closest friends—which is how Only For You, the first installment of the Forever and Always series, and the Soul Saga series began. When she isn’t reading or writing, she is listening to indie rock music. Her current favorite artist is Mumford and Sons, whom she credits most of her inspiration for her novels. She also enjoys running and swimming, as well as working as a high school teacher. She also works as an assistant editor at Final-Edits.com. She has an unusual obsession with dogs, even though she doesn’t own one, and her favorite vacation spot is Disneyland, which she visits several times a year. The most important aspect of her life is her friends, whom contributed so much time and energy into all of her novels. According to E. L. Todd, “Without them, Only For You and Soul Catcher never would have come to fruition. I am theirs forever.”

Book preview

Hoofdstuk 1

De dolk was perfect uitgebalanceerd. Hoe hij ook werd vastgepakt, het gewicht was gelijkwaardig verdeeld en het draaide om een zwaartepunt dat direct tussen de rand van het handvat en de kling zelf zat. Het lemmet werd zo op een natuurlijke wijze een verlengstuk van de pols en doorkliefde de lucht zo snel dat het niet met het blote oog waargenomen kon worden.

Het was een meesterwerk.

Cora legde het op de werkbank en bewonderde haar werk. Het metaal glom onder het kaarslicht, stralend als het ochtendgloren. Aangezien zij de meest bekwame smid van het dorp was, waren haar wapens simpelweg de beste.

De deur zwaaide open en zware laarzen dreunden over de houten vloer.

Cora wist precies wie het was, afgaand op de lome manier waarop hij zijn gewicht verplaatste. Ze kon helaas niet om het feit heen dat ze met alle dorpsbewoners om moest gaan, ook met de slijmballen die ze nauwelijks kon verdragen. Ik heb daarnet een nieuwe kruisboog gemaakt. Wil je hem zien?

Seth naderde de werkbank en liet zijn brede armen op het oppervlak rusten. Zijn bruine ogen onderzochten het zwaard voordat hij zijn blik op haar richtte. Zijn mondhoeken waren opgetrokken in een zelfvoldane glimlach. Ik kijk liever naar jou.

Ze werd er kotsmisselijk van. Dat gevoel is niet wederzijds, Seth. Vertel me nu wat je wilt zodat je weer kunt gaan.

Kom op, liefje.

In haar binnenste laaide het smeulende vuur weer op. Ik ben je liefje niet. Ik heb een naam gekregen met een reden, dus gebruik die dan ook.

Die stomme blik op zijn gezicht verdween maar niet. Ga je naar het vreugdevuur vanavond?

Niet als jij er bent.

De glimlach verdween langzaam. Blijkbaar had hij genoeg beledigingen moeten incasseren om zich eindelijk beledigd te voelen. Je bent kouder dan metaal, weet je dat?

Misschien mag ik je gewoon niet. Ze draaide zich weg om een hamer te pakken, maar werd tot stilstand gedwongen.

Seth greep haar bij de pols en trok haar naar zich toe. Dat kun je maar beter wel doen. Want je zal mijn liefje worden, of je het leuk vindt of niet.

Zijn hand voelde nog weerzinwekkender dan gloeiendhete lava. Elke vezel van haar lichaam schreeuwde het uit door deze onwelkome aanraking. Ze greep zonder nadenken de dolk en maakte zich klaar om hem dwars door zijn handpalm te boren.

Cora. Dorians stem weerklonk vanuit de deuropening. De kracht die in het woord alleen al school, was genoeg om haar te stoppen.

Seth trok zijn hand weg en stapte achteruit met een angstige blik in zijn ogen. Hij masseerde zijn hand, alsof Cora hem al had geraakt. Zijn arrogantie galmde niet langer door de ruimte als een luide deurbel.

Dorian liep langzaam de winkel in. De afkeuring was duidelijk te zien in de harde lijnen van zijn gezicht. Seth, ga weg. Ik kan Cora slechts een beperkte tijd in bedwang houden.

Seth wierp Cora een duistere blik toe die duidelijk zei: Dit is nog niet voorbij. Toen liep hij naar buiten. Zijn zware laarzen bonkten tegen de vloerplanken. Toen de deur achter hem dichtviel, waren Cora en Dorian eindelijk alleen.

Dorian naderde de toonbank. De teleurstelling was duidelijk te zien in zijn ogen. Hij had weliswaar geen woord gezegd, maar het was duidelijk wat hij wilde zeggen.

Cora legde het zwaard terug op de toonbank. Het is de mooiste die ik ooit gemaakt heb.

Het is een indrukwekkend exemplaar. Hij rustte met zijn ellebogen op de toonbank en hield zijn ogen op haar gezicht gericht.

Ze wilde zijn blik niet beantwoorden omdat ze wist wat er zou komen.

Je mag je er niet zo tegen verzetten. Je weet dat je een echtgenoot zal moeten kiezen.

Waarom? De woede schoot als een vlam uit haar keel. Ik ben hartstikke gelukkig met mijn leven zoals het nu is.

Je hebt iemand nodig die voor je zorgt.

Ik zorg voor mezelf, snauwde ze.

Je kunt niet eeuwig smid blijven. De mensen in de stad zeggen dat...

Het kan me niet schelen wat ze zeggen. Ik ben de beste smid ter wereld. Dat trekt niemand in twijfel. Als ze liever jagen of ten strijde trekken met slechte wapens, alleen om wat er tussen mijn benen zit, dan zijn het idioten.

Dorian haalde zijn vingers door zijn dikke, donkere haar. Hij trok het over zijn ogen en veegde het weer aan de kant. Ik kan niet eeuwig voor je blijven zorgen. Ik heb mijn eigen gezin.

Nadat ze op straat was achtergelaten, had Dorian Cora als wees in huis genomen. Hij gaf haar te eten, voorzag onderdak en leerde haar het vak. Maar nu hoefde hij al tijden niet meer voor haar te zorgen. Jij zorgt niet meer voor mij. Ik onderhoud mezelf met de verkoop van mijn wapens. Je zal eerlijk gezegd nooit een betere smid of goedkopere hulp vinden. Ik ben degene die jou een plezier doet.

Hij schudde lichtjes zijn hoofd. Maar hoelang zal dat nog duren? In het begin vond niemand het erg dat je een beroep uitoefende. Maar je bent nu een dame, Cora. Dat ben je al heel lang. Het is gepast om een echtgenoot te zoeken en een gezin te stichten.

Maar wat als ik geen man en een gezin wil? Cora had geen interesse in de jongens uit het dorp. Ze waren voor haar gewoon slechts jongens.

Dat is dan jammer, zei hij kil. Zo zit het leven nou eenmaal in elkaar.

Wie zegt dat? vroeg ze. Maatschappelijke regels zijn geen echte regels. Het zijn meningen. En ik heb de mijne.

Hij keek naar de werkbank en zuchtte, alsof dit gesprek hem hoofdpijn bezorgde. Cora, je bent een slimme vrouw. Misschien ben je het niet eens met wat ik zeg, maar dat maakt nog niet dat je mijn raadgeving moet afwimpelen. De weg die voor je ligt zal alleen maar moeilijker worden als je je blijft verzetten. Ik stel voor dat je een echtgenoot kiest nu er nog goede zijn om uit te kiezen.

Vertel me alsjeblieft niet dat je in Seth een goede huwelijkskandidaat ziet. Hij was een arrogante klootzak. Cora peinsde er niet over met hem te trouwen, zelfs al was hij de laatste man op aarde.

Ik vind hem beter dan vele anderen. Zijn familie bezit katoenvelden. Er zal goed voor je gezorgd worden.

Cora kon zich er niet van weerhouden om met haar ogen te rollen.

Cora. Zijn diepe stem weerklonk. Ik bewonder je onafhankelijkheid, maar wees niet zo kinderachtig. Je bent slim genoeg om te begrijpen hoe de wereld werkt. Als je niet trouwt, zal je in het bordeel terechtkomen.

Ik ga nog liever dood. Ze zou haar eigen keel doorsnijden als het moest.

Trouw dan met Seth. Of kies iemand anders. Het doet er niet echt toe. Maar zo kan je niet eeuwig blijven leven.

Ze pakte het mes weer op en bewonderde het in het schemerige licht. Wapens smeden was haar enige passie. Ze concentreerde zich graag op het vormen van het metaal en het op de juiste temperatuur brengen van de smederij. Dat gaf haar het gevoel dat ze leefde. Romantiek, trouwen en baby's... dat was niet haar ding.

Cora.

Ze liet haar blik langzaam naar de zijne glijden en hield haar gedachten diep verborgen.

Waren mijn zonen maar zo sterk als jij. Dorian zorgde voor haar, terwijl hij dat niet hoefde te doen. En hoewel zijn familie niet veel had, slaagden ze er toch in een extra mond te voeden. Hoewel hij haar niet bijzonder liefhad, was hij nooit wreed. Misschien bewondert de rest van het dorp je niet, maar ik wel. Ik heb je het vak geleerd, maar op de een of andere manier overtref je mij. Je pikt geen onzin en je houdt je hoofd trots omhoog, maar zonder arrogant te zijn. En je bent mooi maar niet ijdel. Die kwaliteiten betekenen echter niet veel als je er niets mee doet. Trouwen met een goede man is het enige offer dat je hoeft te brengen. Dan zul je alles kunnen blijven doen waar je van houdt, en zul je geen reden hebben om verdrietig te zijn. Ik weet dat je mijn raad in het verleden altijd hebt opgevolgd, dus volg die nu ook op.

Het huwelijk was weerzinwekkend. Het zou een marteling zijn om wettelijk gebonden te zijn aan een man van wie ze niet hield. Maar ze had bijna geen opties meer. Dorian had altijd het beste met haar voor, en hij behandelde haar als een zoon. Als er iemand was die ze vertrouwde, dan was hij het wel. Ik zal erover nadenken.

Hoofdstuk 2

Juffrouw Fitz vertelde altijd de beste verhalen.

Of ze nu waar of niet waar waren, het maakte niet uit. De verhalen waren meeslepend en vermakend. Jong en oud verzamelden zich rond het kampvuur om juffrouw Fitz oude verhalen en profetieën van de verre toekomst te horen bovenhalen.

Cora ging altijd, ondanks de blikken die altijd op haar gericht waren. Afkeurende klanken vulden de lucht en de meisjes fluisterden tegen elkaar terwijl ze haar kille blikken toewierpen. Zij was het onderwerp van de dag omdat zij een van de laatsten was die nog geen echtgenoot had.

Het kon haar niet schelen wat ze dachten.

Cora nam plaats tegen een boomstam en bewonderde de vlammen in het midden van de open plek. Ze brandden in een ritmisch patroon, dansten op de muziek van de sterren, knetterden en knisperden hun eigen liedjes.

Ze was in gedachten verzonken toen juffrouw Fitz van wal stak.

Vanavond zullen we het over draken hebben.

Sommige mensen bij het kampvuur zuchtten teleurgesteld. De legende van de draken werd al eeuwen verteld. Maar anderen verstijfden van belangstelling en wilden het verhaal zo vaak mogelijk horen.

Het was Cora's lievelingsonderwerp.

Juffrouw Fitz haalde haar verhalenstem boven en liet die over de open plek galmen toen ze bulderde. Iedereen kroop onder zijn schapendeken om zich warm te houden. In het begin der tijden regeerden draken over Anastille. Ze leefden zowel hoog in de bergen als laag in de valleien. Zij waren de koningen van het land en heersten over alles wat leefde.

Maar dat veranderde allemaal toen de mens duizenden jaren geleden te voet Anastille bereikte. Toen in hun thuisland de hoogste berg ontplofte en in brand vloog, konden ze niet langer blijven en trokken zich terug op de eerste de beste landmassa die ze tegenkwamen. Helaas wisten ze niet wie daar heerste.

Cora hing aan haar lippen, ook al had ze het verhaal al tientallen keren gehoord. Ze vond het idee van gevleugelde beesten die over de mens heersten zeer interessant.

De draken waren wijs en machtig. Ze vertrouwden de mensen die naar hun land kwamen niet blindelings. Ze hielden hen goed in de gaten om er zeker van te zijn dat ze geen bedreiging vormden. Juffrouw Fitz keek iedereen in de menigte aan en zocht in hun gezichten naar een reactie. Na honderden jaren raakten de mensen die constante controle zat. Ze kregen een klein stukje land bij de zee toegewezen. Toen de bevolking groeide, slonken hun voorraden. Dus vroegen ze de drakenleider om volledige vrijheid, zodat ze zouden kunnen samenleven op het land dat de draken voor zichzelf hadden opgeëist.

Cora friemelde aan de ring aan haar wijsvinger. Hij was bruin en gemaakt van berkenhout. Binnenin zat een prachtige smaragd. Dorian had die haar jaren geleden gegeven, maar ze wist niet waar hij hem vandaan had. Hoewel ze een smid was, begreep ze dat juwelen niet goedkoop waren.

De draken wilden dit eigenlijk niet, maar ze waren het hen verplicht. Ze hadden de mensen honderden jaren lang rustig en geïsoleerd kunnen houden. Ze klaagden al die tijd nooit en gedroegen zich nooit vijandig. Bovendien leken ze de schoonheid van de draken te waarderen, vooral hun schubben. Het was algemeen bekend dat ijdelheid de enige zwakte van draken is. Als je ooit een vijandige draak ontmoet, geef dan een compliment over de helderheid van diens schubben. Dat zou wel eens je redding kunnen zijn.

De draken hadden eenvoudigweg de mensen kunnen doden en een einde maken aan hun aanwezigheid, maar als aardse schepsels begrepen zij dat de grond, de aarde en het gras niet aan één enkele soort konden toebehoren. In feite leende iedereen het gewoon, en tenslotte werd ieders lichaam weer deel van de grond. Hoewel draken gewoonlijk altijd wijs zijn, beseften ze niet hoe slecht deze beslissing was.

De spanning steeg rond het kampvuur. Kinderen trokken hun deken strakker om hun schouders en het vuur knetterde in stil protest tegen het verhaal. De sterren aan de hemel schenen en leken net zo aandachtig te luisteren. Cora trok haar knieën tegen haar borst en sloeg haar armen om haar benen, zodat ze een kleine bal vormde.

De leider van het volk, Koning Lux, protesteerde en wilde gelijkheid en vrijheid in Anastille. Ze wilden niet langer te gast zijn in dit verre land. Ze wilden hun eigen land en hun eigen wetten. Alleen meer land toewijzen was voor hem niet genoeg. Dus vroeg hij de draken om een geschenk, een symbool van ware verbondenheid. Na een jaar lang beraadslagen, want draken nemen altijd overal hun tijd voor, besloten ze uiteindelijk de wens van de mensen in te willigen. Dit wordt de eerste samensmelting genoemd.

Stil gefluister barstte los rond het kampvuur. Wie net bij het kampvuur kwam zitten, stelde metgezellen eindeloze vragen, in plaats van juffrouw Fitz het gewoon zelf te laten uitleggen.

Juffrouw Fitz hief haar handen op om iedereen tot zwijgen te manen. Niet één keer hoefde ze te roepen om ieders aandacht te krijgen. Zelfs in haar stilte lag autoriteit. De eerste samensmelting is het grootste moment uit onze geschiedenis, want het is het moment waarop de draak er vrijwillig mee instemde om met een mens te versmelten, om een hybride te worden, zodat mens en draak als één persoon kunnen bestaan.

Toen Cora dit verhaal voor het eerst hoorde, kon ze haar oren nauwelijks geloven. De gedachte om met een draak versmolten te zijn, om te kunnen vliegen en vuur te spuwen, was iets dat haar tot diep in de nacht wakker hield. Soms droomde ze dat ze haar vleugels uitsloeg en over de hoogste rotsen van de bergen in het noorden zweefde. Soms droomde ze van een harnas van schubben, die glinsterden in het zonlicht. En soms wenste ze dat haar dromen werkelijkheid werden.

"Wanneer een draak ervoor kiest om met een mens te versmelten, is dat het grootste gebaar dat een draak kan maken. Mensen beweren dat ze kunnen communiceren met alleen hun gedachten, en soms met alleen emoties, zonder woorden. Het versmolten wezen heeft twee harten, en de menselijke versie kan zich op elk moment openbaren zoals hij ooit was, om dan vervolgens weer als draak te veranderen.

Wanneer een mens versmelt met een draak, is hij gezegend met een onnatuurlijk lang leven. Hij wordt bijna onsterfelijk, en alleen een dodelijke wond maakt hem vatbaar voor de dood. Zo’n gave mag men niet onderschatten. Juffrouw Fitz onderzocht de gezichten van de menigte, en toen ze het gewenste effect had, ging ze verder. Dat was het begin van een nieuwe tijd, waarin draken, mensen, dwergen en elfen als gelijken naast elkaar leefden.

Cora wist niet veel over elfen en dwergen. Ze wist dat ze ooit hadden bestaan, maar dat was dan ook het enige. Aangezien ze al haar hele leven alleen maar mensen zag, kon ze zich moeilijk iets anders voorstellen.

Maar dit duurde niet lang. Koning Lux was corrupt en machtsbelust. Hij begon een campagne om zoveel mogelijk draken te laten samensmelten, en doodde degenen die weigerden met hem samen te werken. Na honderd jaar bereikte hij zijn doel en roeide in dat tijdsbestek het drakenras volledig uit.

Hoewel ze nooit een draak had gekend of zelfs maar een foto had gezien, stemde dit deel van het verhaal haar altijd droevig. De mensen kwamen naar dit land als vluchtelingen en de draken waren hen genadig geweest en gaven hen asiel. En dit was hoe het menselijk ras hen terugbetaalde? Het maakte haar misselijk.

Er ontstond een opstand onder de elven en dwergen. Zij hadden de mensen nooit geaccepteerd, en toen de slavernij begon, beschouwden zij dat als een oorlogsdaad. Dit leidde tot wat wij kennen als de Grote Oorlog.

Cora had hier ook al over gehoord en wist dat het bloederig was geweest.

Hoewel ze in de minderheid waren, versloegen de wrede mensen hun vijanden. Generaal Rush, Koning Lux' zoon, was de gemeenste soldaat van het leger. Hij doodde meer elven en dwergen dan alle andere soldaten samen. Hij werd beschouwd als hun geheime wapen, omdat zijn bloeddorstigheid nooit verzadigd kon worden. Hij werd gedreven door politieke machtswellust en was dan ook de belangrijkste drijfveer achter de oorlog.

Cora zou nooit begrijpen hoe die spanningen hadden kunnen leiden tot zo'n bloederige strijd. Mensen waren van nature hebzuchtig, maar nu ze begreep op welke schaal, verachtte ze haar eigen soort.

En nu zijn de draken slechts een sprookje. Juffrouw Fitz’ stem werd droevig. Ze zijn slechts een sprookje dat we vertellen wanneer alle roddels al verteld zijn. We leven tegenwoordig in een wrede wereld, geregeerd door de mens.

Cora begon diep in gedachten verzonken met haar ring te spelen.

Een jongen aan de rand van het kampvuur nam het woord. Zullen de draken ooit terugkomen?

Waarschijnlijk niet, antwoordde juffrouw Fitz. Dat lijkt me zeer onwaarschijnlijk.

Is Koning Lux nog steeds versmolten? vroeg een jong meisje.

Dat weet ik niet zeker, antwoordde juffrouw Fitz. Maar omdat hij al zo lang leeft, neem ik aan van wel.

Cora kreeg kippenvel bij die gedachte. De kans bestond dus dat er nog een draak in Anastille was. Maar hij was een gevangene van Lux, die wrede koning.

Hoe kan een mens een draak laten samensmelten? vroeg de jongen die eerst een vraag had gesteld.

Dat is mij een raadsel, zei juffrouw Fitz. Maar ik kan alleen maar aannemen dat dat een duistere marteling is. Geen draak zou vrijwillig een man dienen die zijn hele ras heeft uitgeroeid.

Koning Lux beroofde hen elk kwartaal, wanneer zijn mannen belasting kwamen innen. Sommige families moesten verhongeren om de zakken van de koning te kunnen spekken. De soldaten hielden vol dat die belasting nodig was om hen te beschermen tegen aanvallen of invasies.

Maar van wie?

Mensen waren de enige overgebleven wezens in Anastille. Waartegen werden ze precies beschermd? Het was allemaal een excuus om de burgers te beroven van iedere cent.

Het was belachelijk.

Juffrouw Fitz bekeek de nieuwsgierige ogen en stak toen weer van wal. De draken hadden ons nooit blindelings mogen vertrouwen. Ze stelden hun harten voor ons open, maar dat werd hun ondergang. En ik schaam me voor mijn soort omdat we zoiets walgelijks hebben gedaan.

Amen.

Juffrouw Fitz, waarom zijn er eigenlijk drie koningen? vroeg een jong meisje.

Juffrouw Fitz rechtte haar rug, alsof dat een vraag was waar een uitgebreid antwoord bij hoorde. Dat weet niemand zeker, maar ik vermoed —

De wachter rende de zandweg op met een fakkel in zijn hand. Iedereen draaide zich in zijn richting, want het was ongebruikelijk om iemand ergens naartoe te zien rennen — tenzij er iets ergs was gebeurd. Hij stopte bij het kampvuur en wendde zich tot juffrouw Fitz. Hij was bezweet en had een angstige blik in zijn ogen. Het kampvuur belichtte elk kenmerk van zijn gezicht. De man van de wacht, gehuld in harnas en bewapend, was echt bang. En dat voorspelde niet veel goeds. De Sjamanen naderen de poort.

Hoofdstuk 3

De sjamanen waren nog maar één keer in de stad geweest, om een man die in de wacht van de koning diende te ondervragen. Er hadden zich geruchten verspreid over hun geur. Ze waren gehuld in zwarte kleding en hielden elke centimeter van hun huid verborgen. Ze hadden de vorm van een mens, maar stonken naar de dood. Wanneer ze hun hoofd bewogen, was dat met een eigenaardige traagheid, alsof ze vogels waren die op de grond naar hun volgende maaltijd speurden. Alleen al hun aanwezigheid verjoeg alle hoop.

Cora had ze alleen van een afstandje gezien, en dat was dichtbij genoeg geweest. Ondanks haar dappere hart en onverschrokken persoonlijkheid wist ze dat ze onverslaanbare tegenstanders waren. Geen enkel wapen dat zij smeedde, kon hun kracht evenaren.

Ze droegen niet eens wapens.

Ze ging ervan uit dat het magiërs waren, met een grote magische kracht die niet geëvenaard kon worden door een bijl of een kruisboog. Hun defensief gedrag zat diep in hun hersenen verankerd, en het feit dat niemand wist welke krachten ze hadden, maakte hen des te beangstigender.

Dorian trok Cora mee naar binnen, in het huis waar hij met zijn familie woonde. Je blijft hier vannacht.

Ze wilde hem niet belasten met haar aanwezigheid. Het huis was klein en ze zorgden al voor drie jongens. Met haar erbij hadden ze nog een mond te voeden, en een extra persoon om een bed te bezetten. Ik red me wel boven de winkel. Ze had haar intrek genomen in die kleine ruimte. Er was een bed, een badkamer en een keuken. Het was niet veel, maar het was meer dan genoeg voor haar.

Nee. Dorian sloot de voordeur en haakte zijn slagzwaard vast aan zijn heup. Niemand weet waarom ze hier zijn en wat ze willen. We blijven samen. Dorian toonde nooit angst, maar hij maakte zich duidelijk zorgen over de veiligheid van zijn familie. Hou je gedeisd. Hou de winkel morgen gesloten.

Maar dat is onze zaak. Ze probeerde de hysterie te onderdrukken. Zonder inkomsten zouden ze geen vlees kunnen kopen bij de slager, of eieren bij de boer. We moeten openblijven.

Het is ons leven niet waard, Cora. Zijn bruine ogen boorden zich in de hare. Op de een of andere manier kon hij haar overtuigen met slechts een blik. Hij had het onnatuurlijke vermogen om haar van gedachten te laten veranderen met zoiets simpels als zijn bezorgdheid. Blijf binnen en hou je gedeisd. Einde verhaal.

Een dag later waren de Sjamanen nog steeds in de stad. Cora hoefde het huis niet te verlaten om te weten dat ze er waren. De drukkende sfeer die in de lucht hing, sprak boekdelen. De angst hing in elke hoek. De lentevreugde was als sneeuw