Voorouderlijke geesten

By Alfred Bekker

Voorouderlijke geesten

door Alfred Bekker

 

.

 

Er gebeuren vreemde, onverklaarbare dingen in het leven van een jonge advocate in Canada sinds zij een indiaanse sjamaan begint te verdedigen die beschuldigd wordt van moord op een zakenman en wiens hotel en golfterrein gebouwd zijn op de plaats van een oude indiaanse cultus. Wordt ze gestalkt door wraakzuchtige indiaanse vooroudergeesten of is ze eerder het slachtoffer van een verraderlijke samenzwering? Spoedig zijn er meer slachtoffers...

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfred Bekker
• Release date: Mar 30, 2021
• ISBN: 9781393606567

Alfred Bekker

Alfred Bekker wurde am 27.9.1964 in Borghorst (heute Steinfurt) geboren und wuchs in den münsterländischen Gemeinden Ladbergen und Lengerich auf. 1984 machte er Abitur, leistete danach Zivildienst auf der Pflegestation eines Altenheims und studierte an der Universität Osnabrück für das Lehramt an Grund- und Hauptschulen. Insgesamt 13 Jahre war er danach im Schuldienst tätig, bevor er sich ausschließlich der Schriftstellerei widmete. Schon als Student veröffentlichte Bekker zahlreiche Romane und Kurzgeschichten. Er war Mitautor zugkräftiger Romanserien wie Kommissar X, Jerry Cotton, Rhen Dhark, Bad Earth und Sternenfaust und schrieb eine Reihe von Kriminalromanen. Angeregt durch seine Tätigkeit als Lehrer wandte er sich schließlich auch dem Kinder- und Jugendbuch zu, wo er Buchserien wie 'Tatort Mittelalter', 'Da Vincis Fälle', 'Elbenkinder' und 'Die wilden Orks' entwickelte. Seine Fantasy-Romane um 'Das Reich der Elben', die 'DrachenErde-Saga' und die 'Gorian'-Trilogie machten ihn einem großen Publikum bekannt. Darüber hinaus schreibt er weiterhin Krimis und gemeinsam mit seiner Frau unter dem Pseudonym Conny Walden historische Romane. Einige Gruselromane für Teenager verfasste er unter dem Namen John Devlin. Für Krimis verwendete er auch das Pseudonym Neal Chadwick. Seine Romane erschienen u.a. bei Blanvalet, BVK, Goldmann, Lyx, Schneiderbuch, Arena, dtv, Ueberreuter und Bastei Lübbe und wurden in zahlreiche Sprachen übersetzt.

Book preview

Voorouderlijke geesten

door Alfred Bekker

.

Er gebeuren vreemde, onverklaarbare dingen in het leven van een jonge advocate in Canada sinds zij een indiaanse sjamaan begint te verdedigen die beschuldigd wordt van moord op een zakenman en wiens hotel en golfterrein gebouwd zijn op de plaats van een oude indiaanse cultus. Wordt ze gestalkt door wraakzuchtige indiaanse vooroudergeesten of is ze eerder het slachtoffer van een verraderlijke samenzwering? Spoedig zijn er meer slachtoffers...

Copyright

Een CassiopeiaPress-boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books en BEKKERpublishing zijn imprints van Alfred Bekker

© door auteur / COVER STEVE MAYER

© van deze uitgave 2021 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

1

Kijk daar, Doug! Het figuur! riep de mooie vrouw van middelbare leeftijd uit. Haar ogen waren wijd open. Ze beet onwillekeurig op haar lip en slikte.

Doug McAllister, een grijsharige man van in de vijftig, fronste zijn wenkbrauwen. In zijn ene hand hield hij een drankje terwijl zijn blik door de grote ramen ging die zo kenmerkend waren voor het Victory Hotel. Met zijn ogen speurde hij de glooiende heuvels af van de reusachtige golfbaan die zich uitstrekte rond het al even reusachtige hotelcomplex.

Waar, Clarissa? vroeg McAllister ongeduldig.

Daar! Clarissa McAllister, zijn vrouw, stak een van haar slanke armen uit, terwijl McAllister ongelovig naar de horizon staarde en toen het drankje opzij zette. Hij ging een beetje dichter bij het raam staan.

Mijn God, fluisterde hij. Dit kan niet waar zijn...

McAllister slikte.

Op een van de heuvels was een vreemde figuur te zien. Van een afstand zag het eruit als een bizarre kruising tussen een bizon en een mens. Aanvankelijk leek deze figuur McAllister op een demon in levende lijve uit de geestenwereld van de Indiaanse sjamanen.

Maar natuurlijk wist hij dat dat niet kon. Hij vernauwde zijn ogen.

De figuur was een halfnaakte man wiens rug bedekt was met een bizonhuid en op wiens hoofd de uitgeholde schedel als een kroon was geblazoeneerd - samen met de gebogen hoorns.

En de figuur danste in een vreemd, stampend ritme.

Het is die gek weer! schold McAllister.

Zal ik de politie bellen? vroeg Clarissa, van wie de gelaatstrekken bezorgdheid verraadden.

Dat doe je. Maar ze zal toch te laat zijn. Verzamel alle hoteldetectives die op dit moment beschikbaar zijn!

Goed!

Op dat moment kwam een onopvallende man met een half kaal hoofd de kamer binnen. Hij was gedrongen en bleek. Mr. McAllister, ik moet u dringend spreken, legde hij ietwat verlegen uit.

Niet nu, Mr. Baring! siste McAllister.

Maar...

Baring brak abrupt af toen McAllister zijn gezicht naar hem toekeerde en hij de uitdrukking op het gezicht van de ander zag.

Baring slikte.

En toen stormde McAllister naar buiten, door de glazen schuifdeur naar buiten.

De lucht was benauwd en drukkend. McAllister opende zijn overhemdskraag en maakte zijn stropdas los. Hij ademde zwaar.

Terwijl hij naar de vreemde figuur keek die op de heuvel danste, had hij het gevoel dat een onbekende kracht zijn lucht wurgde.

McAllister balde onwillekeurig zijn vuisten. Woede welde in hem op. Ongebreidelde woede vermengd met naamloze angst. Toen wierp hij een blik op de elektrische karretjes waarin de golfende gasten over het terrein reden. McAllister nam een beslissing. Hij stapte in een van die elektrische auto's en reed recht op de dansende man in de bizonhuid af. Het was een warme dag geweest. Zweet stond op McAllister's voorhoofd, maar in de verte hadden de wolken zich opgestapeld tot enorme torens die dreigend boven het land opdoemden. Er zou een storm komen.

De eerste koele winden waaiden al over het heuvelland.

Mr. McAllister, wacht! riep iemand hem na. Wacht op de detectives, ze zullen deze kerel eruit gooien.

Maar McAllister luisterde niet.

Hij reed door.

Zijn blik was er op gericht. De vreemde danseres was ondertussen onder de aandacht van McAllister gekomen. Hij keek vanaf zijn heuvel neer op de aankomst. McAllister kende hem. Niet van naam, maar hij had hem al eens ontmoet.

De vreemde indiaan had hem al verschillende keren overvallen, in een poging hem bang te maken en te intimideren.

Eindelijk had McAllister de heuvel bereikt. Hij sprong uit de elektrische auto en liep naar de danseres toe.

Wat doe jij hier, schold hij. Hoe durf je hier te komen!

De man was lang, ongeveer een kop groter dan McAllister, en hij was al geen kleine man.

Zijn huid was bronskleurig, zijn ogen donker en kalm.

Zijn blik rustte op McAllister.

U bent op vreemde bodem hier, meneer, verklaarde McAllister. Maar dat maakte geen enkele indruk op de danseres.

Hij stond daar, bijna bevroren in een zoutpilaar, alleen maar naar McAllister te kijken. Toen zei hij, langzaam, met een donkere stem: Je bent vervloekt, Doug McAllister.

Wat is dit voor onzin, schreeuwde McAllister. Loop naar de hel!

De Indiaan verviel in een gezang. Hij greep een buidel van zijn nek en hield die in de richting van Doug McAllister.

Stop ermee, stop er gewoon mee.

De Indiaan werd stil. Zijn donkere ogen onderzochten McAllister. Toen dwaalde zijn blik af naar links. De hoteldetectives naderden, drie forse mannen in grijze pakken. Op een kleine afstand, volgde Clarissa.

Het is die gekke Indiase ambtenaar weer, meende een van de rechercheurs. Ik denk dat hij ongevaarlijk is.

Als je je daar niet in vergist, gromde McAllister. Hij stapte een beetje dichter naar de Indiaan toe.

Je bent vervloekt, herhaalde de Indiaan, zijn grimmige dreigement. Zijn stem klonk donker, en de vreselijke zekerheid die er uit klonk deed McAllister onwillekeurig rillen.

Je probeert me te bedreigen, schreeuwde McAllister.

Ik ben niet bedreigend, zei de Indiaan. Ik laat je alleen weten wat er gaat gebeuren.

En wat zou dat zijn?

De dood is zeker voor jou. maar dat niet alleen. Je geest zal rusteloos over deze heuvels dwalen, net als de geesten van onze voorouders die onder deze aarde liggen, ontheiligd door mensen zoals jij.

Daarmee draaide de Indiaan zich om en liep weg.

McAllister wendde zich tot de ietwat beduusd kijkende hoteldetectives.

"Wat is er aan de hand? Ga je niets doen?

Wat moeten we doen, zei een van hen, we kennen zijn naam en adres, en hebben hem al overladen met tientallen aanmaningen.

Op dat moment draaide David Three Hands, de man met de bizonhuid, zich om en schreeuwde: Je bent zo goed als dood, McAllister!

2

Madeleine