Έντονες τύψεις - Κεφάλαιο 1

By Ίνγκερ Γκέμελγκαρντ Μάντσεν

Ο Γιόχαν Μπόχε, αστυνομικός από το τμήμα του Κεντρικού και Δυτικού Τζούτλαντ, σκοτώνεται από οδηγό που τον χτύπησε και τον πάτησε μπροστά από το σπίτι του, ένα βράδυ αργά, τον Μάρτιο. Το αφεντικό του, ο Άξελ Μποργκ, είναι ένας από τους ανθρώπους στη σκηνή του εγκλήματος και εκεί συνειδητοποίησε την αγριότητα του φόνου. Ο εννιάχρονος γιος του Γιόχαν Μπόχε λέει ότι είδε το αυτοκίνητο και τον οδηγό, για τον οποίο ισχυρίζεται ότι είναι αστυνομικός. Η μήπως είναι η ζωηρή φαντασία του αγοριού; Όταν η κάμερα παρακολούθησης επιβεβαίωσε τους ισχυρισμούς του γιου του, ο Ρολάντο Μπενίτο, επιθεωρητής από την Ανεξάρτητη Αστυνομική Επιτροπή Καταγγελιών, αναλαμβάνει την υπόθεση. Είχε κάποιος από τους συναδέλφους του Γιόχαν κίνητρο να διαπράξει αυτό τον ειδεχθή φόνο;

• Language: Ελληνικά
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: Nov 26, 2019
• ISBN: 9788726229790

Book preview

purchaser.

Έντονες τύψεις

Κεφάλαιο 1

Μόλις έσβησε τη μηχανή του αυτοκινήτου, επικράτησε σιγή στο γκαράζ. Η αφύσικα γρήγορη αναπνοή του ήταν το μόνο που ακουγόταν.

Όταν μπήκε στο γκαράζ, φωτίστηκε ο πάγκος εργασίας. Προφανώς, ο Λούκας είχε δουλέψει ξανά στο κλουβί χωρίς κατόπιν να καθαρίσει. Υπήρχαν πριονίδια παντού και το πριόνι δεν ήταν στη θέση του μαζί με τα άλλα εργαλεία στον τοίχο. Προφανώς, ο γιος του είχε παρατήσει το έργο του – ξανά. Ένιωσε λίγη χαρά γνωρίζοντας ότι τουλάχιστον προσπάθησε και δεν τα παράτησε για να κάτσει μπροστά από την τηλεόραση ή τον υπολογιστή. Τα εννιάχρονα αγόρια πρέπει να είναι δραστήρια και δεν του άρεσαν τα αθλήματα, σε αντίθεση με την Μία που προπονούνταν στο χάντμπολ δύο φορές την εβδομάδα. Βέβαια, ήταν λίγα χρόνια μεγαλύτερη, οπότε ίσως άλλαζε μεγαλώνοντας και εκείνος.

Ένιωθε ενοχλημένος που ο γιος του δεν άκουγε ποτέ και που δεν είχε κληρονομήσει τα επιδέξια δάχτυλα του πατέρα του, ή την αίσθηση ευταξίας που είχε εκείνος. Είχαν ζωγραφίσει μαζί στους τοίχους τα περιγράμματα όλων των εργαλείων, επομένως το να βρει τη θέση του πριονιού δεν ήταν και τόσο δύσκολο. Το οξύ στο στομάχι του έβραζε και η καρδιά του άρχισε να χτυπά γρηγορότερα.

Έγειρε πίσω στο κάθισμά του με τα χέρια του στο τιμόνι, σαν να οδηγούσε ακόμη, έκλεισε τα μάτια του και προσπάθησε να διώξει την ενόχληση και τον θυμό. Το πρόβλημα δεν ήταν το πριόνι. Ούτε η ακαταστασία ούτε ο Λούκας.

Αυτός ήταν το πρόβλημα - τα άγχη και οι κακές επιλογές του. Ίσως τότε να μην είχε συμβεί τίποτα, αν είχε ξεπεράσει τον εαυτό του και είχε πει τα πάντα στην Άλις. Ένιωθε ότι είχε γίνει καχύποπτη για λίγο. Το έβλεπε κάθε φορά που δούλευε μέχρι αργά ή όταν της έλεγε ότι είχε συνέδριο στο εξωτερικό. Ήξερε, αλλά δεν έλεγε τίποτα. Τον αγαπούσε πραγματικά τόσο πολύ; Πίστευε ότι δεν είχε καλύτερη προοπτική από εκείνον; Ήταν μια όμορφη γυναίκα και μπορούσε να έχει όποιον ήθελε.

Άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε το σκοτάδι. Τον κυρίευσε έντονη ζήλια στη σκέψη της Άλις με άλλον άντρα. Αυτό και μόνο του έδειξε πόσο απαίσιος ήταν. Δεν είχε δικαίωμα να νιώθει έτσι, ούτε να νιώθει την ανακούφιση που τον διαπερνούσε καθώς οδηγούσε δίπλα από τη βίλα και είδε ότι τα φώτα ήταν σβηστά, πράγμα που σήμαινε ότι η Άλις και τα παιδιά κοιμόνταν.