Slaaf: De Gezellen van Nazire, #2

By Ben Buitendijk

Als jongen van twaalf is Kanter Isefson ontvoerd en verkocht als slaaf. Wanneer hij verantwoordelijk wordt voor het magazijn ontdekt hij dat zijn meester, handelaar in tapijten, betrokken is bij de handel in een verboden middel, daartoe gedwongen door een man die dreigt zijn vrouw en dochters als slavinnen te verkopen als hij niet meewerkt of er iets van uitlekt.
Kanter is verliefd op de oudste dochter en hij is vast besloten een eind te maken aan deze handel en aan deze bedreiging. Maar hoe kan hij dat doen zonder de familie in gevaar te brengen?
Wanneer er een karavaan arriveert met een nieuwe voorraad, krijgt hij hulp uit een onverwachte hoek.

• Language: Nederlands
• Publisher: Ben Buitendijk
• Release date: Nov 13, 2018
• ISBN: 9781540112330

Book preview

Slaaf

Als jongen van twaalf is Kanter Isefson ontvoerd en verkocht als slaaf. Wanneer hij verantwoordelijk wordt voor het magazijn ontdekt hij dat zijn meester, handelaar in tapijten, betrokken is bij de handel in een verboden middel, daartoe gedwongen door een man die dreigt zijn vrouw en dochters als slavinnen te verkopen als hij niet meewerkt of er iets van uitlekt.

Kanter is verliefd op de oudste dochter en hij is vast besloten een eind te maken aan deze handel en aan deze bedreiging. Maar hoe kan hij dat doen zonder de familie in gevaar te brengen?

Wanneer er een karavaan arriveert met een nieuwe voorraad, krijgt hij hulp uit een onverwachte hoek.

Copyright 2018 Ben Buitendijk

Omslag ontwerp door Ben Buitendijk

Alle rechten voorbehouden

Dit verhaal is fictie. Namen, personages, plaatsen en gebeurtenissen zijn het product van de verbeelding van de schrijver.

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt worden in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch of door fotokopieën, opname, of op enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur (of optioneel: de uitgever).

Als koel water voor een dorstige ziek is goed nieuws uit een ver land.

Uit: De Wijsheid van Nazire

Uit: de Geografica van Otto Sulferson

Hassora Demmi is een gebied met een wel heel uitzonderlijke geschiedenis. De hoofdstad Tevora, de enige stad van betekenis, begon als een grensfort van Groot Kusef halverwege de tweede eeuw. Eind derde eeuw raakte het weer in onbruik. Toen Udai Groot Kusef veroverde, liet hij het fort herbouwen en plaatste er een garnizoen, dat het fort verliet nadat het rijk van de Ruiters ineengestort was.

Daarna stond het enkele decennia leeg.

Tot er drie schepen uit het noorden op de kust verschenen. Lokaal is hier bijna niets meer over bekend, maar door de verhalen te combineren ben ik tot de conclusie gekomen dat Araz, de pretendent voor de troon van Tareth, die in 639 verdween met een aanzienlijk gevolg, hierheen gezeild is. Hij vestigde zich in het fort met de zijnen. Maar in een poging uit de geschiedenis te verdwijnen veranderde hij zijn naam naar Hassora en namen hij en zijn volgelingen de plaatselijke taal over.

En blijkbaar hebben ze hun best gedaan hun oorsprong daarna te vergeten, want niemand kon mij iets over hun historie vertellen. Het was het rennende paard op de standaard van de familie Hassora, gelijk aan de standaard die Araz indertijd voerde, en de verhalen bij de lokale bevolking over de drie schepen die mij op het spoor zetten. Ik heb hier verder ook geen bewijs voor, maar het is toch mijn overtuiging dat het zo gelopen is.

i. slaaf

Waar was Ulassar?

Kanter had overal gekeken, in het magazijn, het kantoor, zijn kamer. En niemand had hem sinds de middag nog gezien.

Waar kon hij zijn? En waarom klopten de boeken niet? Had het met elkaar te maken? Was hij gevlucht omdat de boeken niet klopten? Of klopten de boeken niet omdat hij weg was?

Allemaal vragen zonder antwoord, tot hij Ulassar vond.

Maar hij had overal al gekeken.

Nee, wacht. De olijfgaard!

Kanter draaide zich om en liep naar de poort.

Als Ulassar wat tijd voor zichzelf wilde, zocht hij meestal de olijfgaard op. Daar was het rustig.

Hij liep de poort uit en langs de muur naar de zuidzijde van het landhuis. Vanaf de hoek leidde een smal pad schuin de heuvel op naar de olijfgaard die met een heg van doornstruiken was afgeschermd. Hij maakte het hek open en stapte naar binnen.

Het was een rustige plaats. In de schaduw onder de bomen was het aangenaam koel. De geluiden van de binnenplaats werden afgeschermd door de muur.

Naar links en rechts kijkend liep Kanter tussen de bomen door naar de achterkant van de gaard. Ongeveer halverwege zag hij Ulassar zitten.

Eindelijk.

'Ulassar.'

De oudere man zat met zijn rug tegen een boom. Kanter kon zijn gezicht niet zien. Maar wie kon het anders zijn.

Hij liep naar hem toe. 'Ulassar?' Maar de man reageerde niet.

Sliep hij?

Nee! Kanter zag meteen dat er iets mis was. Er was iets onnatuurlijks aan zijn houding.

Kanter liet zich op zijn knieën zakken en legde zijn oor tegen Ulassars borst.

Niets.

Hij was dood.

Kanter schudde zijn hoofd. Tranen prikten in zijn ogen. Niet Ulassar. Zo oud was hij nog niet. Net vijftig. Hij raakte zijn wang aan, streelde die. Het lichaam was nog warm, registreerde hij onbewust.

'Ulassar!'

Hij had Kanter opgevangen toen hij als jongen van twaalf hier was binnengekomen. Hij had hem opgeleid voor zijn taak. Hij was er altijd geweest. En nu, nu was hij er niet meer.

De tranen begonnen te vloeien.

Na een tijdje, toen de vloed wat afnam, zag hij dat Ulassar iets in zijn hand had. Hij maakte de vingers open en zag er een blad in liggen, een blad van een struik of boom.

Hij pakte het blad op en hield het onder zijn neus. De geur was heel sterk, aromatisch, vol. Hij had het nooit eerder geroken. Of toch wel? Soms had deze geur in het kantoor gehangen.

Een bang vermoeden kwam op.

Kanter wrong Ulassars mond open. In de wang vond hij een prop, een gekauwd blad.

Bessa! Dit was bessa. Het blad dat de geest verminkte en het lichaam verzwakte. Hij herinnerde zich de waarschuwingen van thuis. Geen goed woord hadden zijn leraren er voor over gehad. En het was Ulassar fataal geworden.

Opnieuw vloeiden de tranen.

'Waarom? Waarom, Ulassar?'

Kanter ging staan. Hij stak het blad en de prop uit Ulassars mond in zijn zak. Hij moest meester Kadir waarschuwen.

*

De meester was in het huis. Kanter stapte de veranda aan de voorzijde van het woonhuis op en veegde zijn voeten op de mat die daar lag. Hij haalde een aantal maal diep adem om zichzelf weer onder controle te krijgen en klopte op de deur.

Even later opende Usuta de deur. Dat verraste hem want zij was het hoofd van de staf in het huis en liet dit liever aan minderen over.

'Usarif!’ vroeg ze. Hoewel ze een kop kleiner was dan hij, slaagde ze erin uit de hoogte te doen. ’Wat wil je?'

Kanter had inmiddels wel geleerd om te reageren op de naam Usarif, maar in zijn hoofd hield hij vast aan de naam die zijn ouders hem hadden gegeven. Dat was zijn enige band met thuis.

'Ik moet de meester spreken, over Ulassar.'

'Moet?' Usuta keek hem misprijzend aan. 'Ik zal hem op de hoogte stellen.'

Kanter knikte en stapte weg van de deur. Het had geen zin aan te dringen. Usuta had geen achting voor een slaaf van buiten.

Geduldig wachtte hij tot meester Kadir naar buiten kwam.

'Wat is er?' vroeg mester Kadir geprikkeld, toen hij eindelijk naar buiten kwam.