Die geboorte van Nossob
In 1963 was die hoofkantoor van die destydse Gemsbokpark op Twee Rivieren in die suide, met Mata-Mata reeds gevestig as buitepos en toeristekamp. Die enigste ander plek waar mense gewoon het, was Unie-end, waar die assistentveldwagter Jan Jannewarie en ’n paar Boesmans gewoon het. Elias le Riche se ouer broer, Stoffel, was Mata-Mata se veldwagter en tussen Joep (Elias en Stoffel se pa) en Stoffel kon hulle effektiewe beheer oor die Auobrivier uitoefen. Hulle het daarin geslaag om stropery te beheer en al die windpompe in werkende toestand te hou.
Die Nossobrivier was ’n ander storie. Noord van Twee Rivieren was daar geen noemenswaardige teenwoordigheid van parkamptenare nie. As parkhoof het Joep elke ses of agt weke die Nossobrivier gepatrolleer, maar na gelang hy verder noord getrek het, het die wildstropers agter sy rug weer na hartelus aangegaan met hulle aktiwiteite. Daarbenewens was daar ook min boorgate vergeleke met die Auobrivier se sestien.
Joep het besef dat sake nie so kon voortduur nie. Hy het besef dat dit nodig was om ’n kamp iewers langs die Nossobrivier te vestig. Die teenwoordigheid en dienste van ’n natuurbewaarder in die noordelike Nossobrivier sou stropery aan bande lê en terselfdertyd ontwikkeling en bewaring bevorder.
In 1963 keer Elias as 23-jarige jong man terug van die Universiteit van Pretoria met sy vars BSc-graad. Hy doen aansoek om ’n pos as veldwagter. Elias kry die pos en sy eerste opdrag is om ’n kamp op die oewer van die Nossobrivier te begin.
Elias het volgens sy pa Joep se instruksies sowat 160 kilometer noord gery, al met die
