ONS EENDAG
Die geweld kom vinnig en warm van agter af, pluk my vingers tussen joune uit en slinger my deur die lug. Daar is geen klank nie. Ek voel my hart teen my ribbes hamer. Ek voel die hitte van agter af om my vou. Dit gebeur stadig. Ek sien my skaduwee oor die plaveistene skuif. Dit raak groter. Want die grond kom nader. Ek tref die stene en dis nie so seer soos wat ek verwag nie.
Die sand girts onder my voete, die korrels grof en warm teen my sole. Jou hand is koel en lig in myne. Jy swaai jou arm saam met ons treë, asof ons kinders is. Die brander breek en jaag skuimend op ons af. Jy trek my daarheen en ons voete sink in die nat sand weg voor die koue water ons tone bereik. Dit styg
