AS DIE VUISTE VAL IN DIE INPERKING …
Eendag sal jy ’n veilige ruimte skep waarin jy in vrede saam met jouself sal kan opkrul. Iewers daar buite is ’n ander lewe as dié een; ’n lewe wat wag dat jy dit leef
DIE swart-en-wit badkamerteëls is koud onder my sweetpak. Ek laat my voorkop tot op my knieë sak en vou my arms om my kop. My kop pyn waar hy my met die vuis geslaan het.
’n Klos van my hare lê in die toiletbak. Dit is die derde aand agtermekaar dat hy my aan my hare uit die kombuis gesleep het. Dis die enigste vertrek waar sy vrees dat die bure hom deur die venster sal sien, keer dat hy my slaan.
