Vryheid

Soos byna elke ander oggend wanneer Zander Carelse wakker skrik, neem dit hom ’n wyle om tot verhaal te kom. Nee, hy droom nie. Hy is in die tronk. Dis dag 2 993. Nog 657 om te gaan. Hy tel die dae sodat hy nie daardeur verpletter word nie.

In die verte hoor hy die gedrup van water wat uit ’n ou pyp lek. In die lig van ’n flikkerende gloeilamp buite die sel maak hy die bekende vier mure om hom uit. Hoop, herinner hy homself, is wanhoop wat nog ’n dag uithou. En dít is ’n keuse wat hy elke dag opnuut moet maak.

Doelgerig rol hy van die dun matras af en kom regop langs sy bed te staan met sy voete effens uitmekaar. Hy buig af en plaas sy hande op die vloer, arms en