Voor de Kroon en de Draak

By Stephen Hunt

Voor de Kroon en de Draak

Het zijn de laatste jaren van de 18e eeuw, maar een wereld die weinigen zouden herkennen. De mensen van Europa schuilen in kleine eilandjes van veiligheid, toevluchtsoorden voor de betoverde wildernis - de vreemde grenzeloze bossen die de mensen de Tumble noemen.

In dit door demonen geteisterde landschap moet de laaggeboren officier Taliesin zijn mannen leiden, verwikkeld in de meest dodelijke intriges terwijl hij oorlogen voert voor een adellijke klasse die hem veracht.

Met wrede moordenaars uit de ergste gleuven van het rijk achter hem aan en de troepen van de machtigste naties van het vasteland tegen hem, zijn de kansen tegen Taliesin. Zwaar.

Toch zal hij doorvechten, tegen legers, tovenaars, moordenaars, beesten en de hel zelf.

Niet uit loyaliteit, of uit respect voor zijn sluwe vorst - zelfs niet voor de berg zilver die de eilandkoningin hem heeft beloofd als hij slaagt.

Maar omdat vechten alles is wat hij en zijn geperste bende moordenaars en dieven ooit hebben gekend.

***

Boek 1 van de Triple Realm duologie.

Voor de Kroon en de Draak (#1)
Het Fort in de Vorst (#2)

***

OVER DE AUTEUR

Stephen Hunt is de schepper van de geliefde 'Far-called' fantasy-serie (Gollancz/Hachette), evenals de 'Jackelian' serie, die wereldwijd wordt uitgegeven via HarperCollins, samen met hun andere fantasy-auteurs, George R.R. Martin, J.R.R. Tolkien, Raymond E. Feist en C.S. Lewis.

***

REVIEWS

Lof voor de romans van Stephen Hunt:

'Mr. Hunt gaat er in sneltreinvaart vandoor.'
- THE WALL STREET JOURNAL

Hunt's verbeeldingskracht is waarschijnlijk zichtbaar vanuit de ruimte. Hij strooit met concepten die andere schrijvers zouden ontginnen voor een trilogie als chocoladepapier.
- TOM HOLT

Allerlei bizarre en fantastische extravagantie.
- DAILY MAIL

Dwingend leesvoer voor alle leeftijden.
- GUARDIAN

Bezaaid met vindingrijkheid.
-THE INDEPENDENT

Om te zeggen dat dit boek boordevol actie zit is bijna een understatement... een heerlijk escapistisch garen!
- INTERZONE

Hunt heeft het verhaal volgepropt met intrigerende foefjes... aangrijpend en origineel.
- UITGEVERS WEEKBLAD

Een bloedstollend avontuur in Indiana Jones-stijl.
-RT BOEKBESPREKINGEN

Een merkwaardige deels-toekomstmix.
- KIRKUS RECENSIES

Een inventief, ambitieus werk, vol wonderen en wonderen.
- THE TIMES

Hunt weet wat zijn publiek wil en geeft het met een sardonische humor en zorgvuldig ontwikkelde spanning.
- TIME OUT

'Een meeslepend verhaal... het verhaal kabbelt voort... constante inventiviteit houdt de lezer aan de haak... de finale is een knallende opeenvolging van cliffhangers en verrassende comebacks. Geweldig leuk.
- SFX MAGAZINE

Doe je veiligheidsgordels om voor een hectische kat-en-muis-ontmoeting... een spannend verhaal.
- SF REVU

• Language: Nederlands
• Publisher: Stephen Hunt
• Release date: May 10, 2024
• ISBN: 9798223360032

Book preview

Voor de Kroon en de Draak

Stephen Hunt

image-placeholder

Green Nebula

VOOR DE KROON EN DE DRAAK

Boek 1 van de Triple Realm Duologie.

Voor het eerst gepubliceerd in 1994 door Green Nebula Press.

Copyright © 2020 door Stephen Hunt.

Typeset en ontwerp door Green Nebula Press.

Kunst omslag: Philip Rowlands. Hoofdstuk pictogrammen: Andrew Tolley.

Het recht van Stephen Hunt om te worden geïdentificeerd als de auteur van dit werk is beweerd door hem in overeenstemming met de Copyright, Designs and Patents Act 1988.

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd of verspreid in enige vorm of op enige wijze, of worden opgeslagen in een database of retrievalsysteem, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Iedereen die ongeoorloofde handelingen verricht met betrekking tot deze publicatie kan strafrechtelijk worden vervolgd en civielrechtelijk aansprakelijk worden gesteld voor schadeclaims.

Dit boek wordt verkocht onder de voorwaarde dat het zonder voorafgaande toestemming van de uitgever niet mag worden uitgeleend, doorverkocht, verhuurd of op andere wijze in omloop gebracht in een andere band of omslag dan die waarin het is uitgegeven en zonder dat een soortgelijke voorwaarde, waaronder deze voorwaarde, wordt opgelegd aan een volgende koper.

Om Stephen te volgen op Twitter:

Om Stephen te volgen op FaceBook:

Gebruik het formulier op http://www.stephenhunt.net/typo/typoform.php om typefouten, vergissingen en dergelijke in dit werk te helpen melden.

Gebruik het gratis inschrijfformulier op http://www.StephenHunt.net/alerts.php om automatisch per e-mail te worden gewaarschuwd wanneer er nieuwe boeken van Stephen beschikbaar zijn om te downloaden.

Ga voor meer informatie over de romans van Stephen Hunt naar zijn website: http:

Voor de maffia, gebruik druivenschot.

- Arthur Wellesley, 1e hertog van Wellington.

image-placeholder

Een kaart van het Drie Rijk en de landen van Europa.

image-placeholder

Ter nagedachtenis aan...

Mijn vader, John Hunt, gaf me veel mee, niet in het minst een liefde voor lezen en een voorliefde voor de literatuur van het fantastische.

Ook door Stephen Hunt en uitgegeven door Green Nebula

Ook door Stephen Hunt en uitgegeven door Green Nebula

~ DE GLIJDENDE LEEGTE SERIE ~

Seizoen 1 Omnibus Collectie (#1 & #2 & #3): Leegte Helemaal Naar Beneden

Anomale Stuwkracht (#4)

Helse Vloot (#5)

Reis van de Verloren Leegte (#6)

***

~ DE AGATHA WITCHLEY MYSTERIES: ALS STEPHEN A. HUNT ~

Geheimen Van de Maan

***

~ DE DRIEVOUDIGE KONINKRIJKSERIE ~

Voor de Kroon en de Draak (#1)

Het Fort in de Vorst (#2)

***

~ DE LIEDEREN VAN OUDE SOL SERIE ~

Leeg Tussen de Sterren (#1)

***

~ DE JACKELIAN SERIE ~

Missie naar Mightadore (#7)

***

~ ANDERE WERKEN ~

Zes Tegen de Sterren

Naar de Hel Gestuurd

Een Steampunk Kerstlied

Het Paradijs van de Pashtun Jongen

***

~ NON-FICTIE ~

Vreemde Invallen: Een Gids Voor Nieuwsgierigen naar UFO's en UAP's

***

Ga voor links naar al deze boeken naar http://stephenhunt.net

image-placeholder

Lof voor Stephen Hunt

Lof voor Stephen Hunt…

Mr. Hunt gaat er in sneltreinvaart vandoor.

- THE WALL STREET JOURNAL

***

Hunt's verbeeldingskracht is waarschijnlijk zichtbaar vanuit de ruimte. Hij strooit met concepten die andere schrijvers zouden ontginnen voor een trilogie als chocoladepapier.

- TOM HOLT

***

Allerlei bizarre en fantastische extravagantie.

- DAILY MAIL

***

Dwingend leesvoer voor alle leeftijden.

- GUARDIAN

***

Een inventief, ambitieus werk, vol wonderen en verwondering.

- THE TIMES

***

Hunt weet wat zijn publiek wil en geeft het met een sardonische humor en zorgvuldig ontwikkelde spanning.

- TIME OUT

***

'Doorspekt met inventie.

-THE INDEPENDENT

***

'Om te zeggen dat dit boek boordevol actie zit is bijna een understatement... een heerlijk escapistisch garen!'

- INTERZONE

***

Hunt heeft het verhaal volgepropt met intrigerende foefjes... aangrijpend en origineel.

- UITGEVERS WEEKBLAD

***

Een bloedstollend avontuur in Indiana Jones-stijl.

-RT BOEKBESPREKINGEN

***

Een curieuze deels-toekomstmix.

- KIRKUS RECENSIES

***

'Een meeslepend verhaal ... het verhaal kabbelt voort ... constante inventiviteit houdt de lezer aan de haak ... de finale is een knallende opeenvolging van cliffhangers en verrassende comebacks. Geweldig leuk.

- SFX MAGAZINE

***

Doe je gordels om voor een hectische kat-en-muis-ontmoeting... een spannend verhaal.

- SF REVU

Inhoudsopgave

1.PROLOOG

2.EEN TOEPASSING VOOR UITSCHOT

3.TROMMEL DRAIOCHT

4.DE BERGMAN

5.CAMLAN-GEBONDEN

6.DE KEUZE VAN ONZE VIJANDEN

7.DE GOGMAGOG

8.VLIEGEN

9.OVERLEVINGEN

10.DE NOORDMAN

11.HET VERLANGEN VAN DE MAANKONINGIN

12.HET IJZEREN SCHIP

13.PUNT VERSLAAT RAND

14.DE DAGDA

15.DE KHAIR-ED-DIN

16.EEN TRIESTE DOOD

17.VIER GULDEN PER HOOFD

18.HAVEN HESPERUS

19.GOEDE KONING GANDERMAN

20.PIRATENBIJEENKOMST

21.RAWN DE JAGER

22.VULKAANVUUR

1

image-placeholder

PROLOOG

Schreeuwen gierden door de avondlucht terwijl de kruisigingen doorgingen, een lange rij houten kruisen die zich uitstrekte over de parades van de stad en tot in de glooiende heuvels daarachter. Creons blik ging omhoog naar de hemel van Rome, een vlucht ganzen afgetekend tegen de bloedrode zon. Bloedrood, een toepasselijke voorspelling.

De Visigotische generaal van de keizer voegde zich bij Creon op het balkon van het paleis. Nog een huurling, natuurlijk. De meeste officieren van het legioen waren maanden geleden gevlucht om de rangen van de rivaal van de keizer te versterken. Er liep een echt wreed litteken over het gezicht van de generaal, alsof zijn hoofd in tweeën was gespleten en op de een of andere manier weer samengesmolten was door wilskracht alleen.

Doet de aanblik je denken aan je god, Griek? vroeg Kahr.

Ze hadden geen kruizen meer tegen de tijd dat ze bij hem kwamen, zei Creon. En hij is niet onze god.

Kahr raakte zijn wolvenmantel aan, een bijgelovig gebaar. Kind van, dan. Misschien wordt een van die mannen over nog eens driehonderd jaar ook heilig verklaard door een of andere priester. Je denkt graag na, nietwaar, denk je dat dat waarschijnlijk is?

Creon wist dat zijn religie een vreemde fascinatie had voor de boomaanbiddende stammen. Het visioen van een profeet die stierf aan een Libanese eik was een krachtig beeld gebleken voor het volk van Kahr.

Nog driehonderd jaar. Je bent een optimist, waarom denk je dat we nog zo lang hebben?

De woorden van de Griek versterkend, weerklonken er manische kreten vanuit het paleis achter hen. Een gemarteld hoog geluid, en in tegenstelling tot de kolommen van gekruisigde overlopers buiten, een pijn die volledig door henzelf was veroorzaakt.

Ik denk dat de keizer eindelijk heeft begrepen dat onze rebelse vriend Licinius oprukt naar de hoofdstad, merkte Creon op.

Zie je voorbij de rivier? Kahr wees naar de heuvels. "De rook? Zijn troepen verbranden de landgoederen. Je goede man is niet langer de baas over zijn troepen. Licinius noemde mijn volk wilden, maar we hebben nooit de nederzettingen van onze eigen stam in brand gestoken. Mijn verkenners zeggen dat meer dan de helft van zijn leger bestaat uit demisapi van het ex-legioen. Beesten. Hoe kun je verwachten beesten te beheersen? Ze hadden ze allemaal naar de wildernis moeten verbannen na de laatste slavenopstand."

Er is nog tijd, smeekte Creon. Jij hebt hier de leiding over het garnizoen; neem de scalp van Maximinus Daias en schenk hem aan Licinius. Schenk Licinius met Rome. Je kunt de burgeroorlog stoppen, beëindigen voordat de keizers alles vernietigen.

De Visigotische generaal schudde zijn hoofd. Je bent een dwaas, Creon. De Caesar is paranoïde, hij is altijd omringd door zijn garde van demisapi; die monsters verscheuren alles wat ook maar een haar van hun dierbare meester probeert aan te raken. Bovendien zal je rebellenvriend Licinius mijn volk afslachten, of we nu vluchten of blijven, ons overgeven of vechten. Laat hem het Rijk ten val brengen, wat kan jou dat schelen? Ze gebruikten daemonry om Athene te verpletteren en je volk tot slaaf te maken. Hoe kun je Rome dienen? Ze veranderden de wereld in een gruwel met hun betoveringen en toverijen, ze veranderden dieren en bossen in gruwelen. Laat Rome tot stilstand komen en zichzelf verscheuren als een gewond dier, dan zullen mijn stammen arriveren als vrije mannen. We zullen terugkeren om hen eraan te herinneren dat er dingen zijn die hun zilver niet kan kopen!

Je hebt je nooit aangesloten bij een tutormachine, zei Creon. Je kunt niet begrijpen wat de keizer van plan is, de ruwe macht die hij onder controle heeft. Maximinus Daias begrijpt niet met welk speelgoed ze hem hebben laten spelen. We hadden nooit een andere keizer in Rome moeten toelaten zonder de riten te ondergaan.

Kahr lachte erom, maar het was geen vrolijk geluid. Caesar mag dan zo gek zijn als een melaatse, maar er zijn dingen waar zelfs hij niet mee naar bed gaat. Je daemon is nu drie jaar weg, en zijn verboden met hem. Als je je nog steeds aan zijn leer houdt, je laat je geleerden Caesar tegenhouden, laat ze proberen nee te zeggen tegen de Keizer - dan hameren we je lichaam voor het vallen van de avond in de Citizen’s Way.

Denk je dat ik bang ben voor Caesar? zei Creon, een spoor van woede die zijn normaal kalme stem besmette. Als ik hem ten val kon brengen, zou ik het in een seconde doen. Maar je weet dat het niets zou betekenen. De broederschap is in stukken gehakt door Vulcanus’ vertrek. De Keizer heeft geen tekort aan schoothondjes binnen onze gelederen om hem te helpen. Ik heb mijn partij gezegd Maximinus niet te helpen, maar meer dan de helft van hen is partijdig voor een van de Keizers. Ik kan mijn mensen niet meer controleren, laat staan de andere partijen.

Niet zo luid, Griek, zei Kahr. Caesars humeur zal er niet zichtbaar beter op worden als hij hoort hoe jij over zijn bewind denkt. Hij denkt nu dat hij een god is, en ik verwacht dat hij zeer binnenkort zal ontdekken dat hij maar al te sterfelijk is. Dat is voor geen enkele god gemakkelijk om te beseffen, en het zal ook niet gemakkelijk zijn voor de mensen om hem heen.

Vandaag zijn we allemaal dood, generaal, antwoordde Creon.

Kom dan met me mee, zei Kahr. Ik ben niet van plan hier betrapt te worden als Licinius’ rebellenlegioenen de stad overvallen. Mijn soldaten controleren de oostelijke poort, je kunt morgen met ons meeglippen en Rome aan haar waanzin overlaten. Tegen de tijd dat we ontsnappen, zullen Caesars demisapi het veel te druk hebben om een groep buitenlandse deserteurs te achtervolgen.

Creon schudde zijn hoofd. Nee. We hadden dit al lang geleden moeten stoppen. Ik moet de Senaat bij elkaar roepen en hopen dat genoeg senatoren gehoor geven aan de oproep voor de raad om een einde te maken aan deze waanzin.

Wees voorzichtig, Griek, gromde Kahr. Zoals je al zei, je volk is verdeeld in vele groeperingen.

***

Samengeknepen en vermoeide ogen keken naar Kahr toen hij in de schaduw van een tempel aan de rand van de stad stond. Zijn centurions hadden zich langzaam om hem heen verzameld, sommigen met een gewone wapenrusting aan zodat de ongeplande concentratie officieren niet zou opvallen.

Je weet wat je moet doen, legde hij uit. Trek je terug richting Natiaum in eenheid en vermijd contact met elk ander legioen. Als je aan deze kant van Atiati loyalistische troepen tegenkomt, vertel ze dan dat Maximinus Daias heeft gehoord dat de rebellen hun leger hebben opgesplitst om Rome te flankeren, en dat jullie zijn gestuurd om zijn achterhoede lastig te vallen. De keizer is gek genoeg om zulke troepen te sturen.

Dat ontlokte een bitter lachje aan het legioen van de generaal, huurmoordenaars die genoeg hadden van de onmenselijkheden van Rome, van huisdieren die in de senaat werden benoemd, beesten die werden opgegroeid tot rassen van slaafse halfmensen, toverijen en betoveringen die een normaal mens gek konden maken omdat hun wereld verandering na verandering doormaakte.

In het zuiden barstte een reeks holle knallen in de lucht, stof van de gebakken grond die de stad omringde filterde in de wind.

Verdomme, maar ze zijn dichtbij, zei een soldaat.

Als je ver genoeg naar het noorden van de centrale provincies reist, ontmoeten we elkaar in de grensbossen en gaan we terug naar onze dorpen voordat de herfst zijn intrede doet, ging Kahr verder. Laat degene die hier wint stikken in zijn overwinning.

Maar de bossen zijn vervaagd, protesteerde een legionair. Er is daar nu geen landbouw meer mogelijk. Als onze dorpen nog staan waar ze stonden, zou dat een wonder zijn.

Het litteken van de generaal leek zijn bovenlip in een grijns te trekken, waardoor het gezicht van de man wreder leek. Je hebt te lang slap in Rome geleefd, jongen. We maken nog steeds deel uit van de orde, de Wereldboom zal ons beschermen onder de dekking van haar takken. Froh en Wotan zullen ons volk niet vergeten, niet op dit moment.

Beschaamd liet de legionair zijn blik vallen. De generaal en zijn gezelschap werden niet uitgedaagd toen ze door de oostelijke poort van Rome vertrokken.

Kahr stond even onder de enorme boog en keek naar de lucht. Een dun dampspoor markeerde de passage van een eenzame vlucht van de Aviatis van de keizer. Kahr wist dat ze nu moeite hadden om de vliegende oorlogsmachines aan de praat te krijgen. Eerst zou een andere tutormachine beginnen te ontbinden en tot stilstand komen. Dan zou er weer een tutor-ingenieur verdwijnen in het conflict, of verloren gaan als prefecten om de steeds kleiner wordende voorraad luxeartikelen vechten. Geen straaljagers en kantelrotors meer. Geen tanks meer. Geen krachtige, geavanceerde motoren meer. Geen zelfladende kanonnen en kanonnen die sneller projectielen afvuren dan het oog kan volgen.

Alles stortte in. Rome had haar glorie opgebouwd uit een kaartenhuis en nu hun Daemon Prins gevlucht was, keerde wat er over was van de natuurlijke orde terug. De doortocht van Vulcanus zorgde voor de storm die alles deed instorten.

Dat feit gaf de Hunnische krijgsheer een klein beetje voldoening om zich aan vast te houden. De Caesars waren omgegaan met duistere krachten en daarbij verwrongen geraakt. Ze breidden hun corruptie uit over de hele wereld en regeerden door een krachtige mix van angst, geweld en het bovennatuurlijke.

Natuurlijke wraak, vergelding in de vorm van Wotans wil was voorbestemd om uiteindelijk terug te slaan, en hij zou zijn kleinkinderen vertellen dat hij er bij het einde van de beschaving bij was geweest om het te zien.

De Visigotische huurlingen baanden zich een weg door de zwermen gebroken, terugtrekkende manipels en verwarde vluchtelingen en trokken weg uit de keizerlijke hoofdstad. Alsof het hen herinnerde aan de reikwijdte van de keizer, hamerden Demisapi soldaten onder de brandende ochtendzon - de lijn van kruisen reikte, naar verluidt, tot aan Dianis in het noorden.

Kahr stopte onder de irritante stofwolken, maakte zijn waterzak los en haastte zich naar de boomgaard met kruisen naast de weg.

Een van de demisapi die aan de rand van het gras stond, bewoog zich om Kahr te onderscheppen. Het beest deed de Visigotische officier denken aan de wolven die hem als jongen de stuipen op het lijf hadden gejaagd. Grijze schaduwen die in de schemering door de schaduw van de bomen doken, rillend onder zijn ruwe wollen deken terwijl de roedel rond het hek van zijn moeder scharrelde, vierpotige moordenaars die moedig waren geworden door de winterse verlatenheid.

Geen water, gromde het. Verraders.

Aan de kant, snauwde Kahr terug. Beweeg, of ik breek je smerige ruggengraat.

Het wezen veegde zijn pilum op en stapte achteruit, terwijl het Kahr bedreigde met de loop van het wapen. Geen water. Orders.

Kahr sloeg de gouden adelaar die zijn korte karmozijnrode mantel vasthield aan zijn borstplaat. Orders is het nu! Herken je geen officier als er een voor je staat? Ga uit mijn weg of ik zorg ervoor dat je broeders je rottende karkas naast deze arme stakkers vastnagelen.

Orders, mokte de beestenman en ging opzij om de generaal het kruisveld te laten naderen.

Kahr greep het houten kruisstuk dat hij had uitgekozen en trok het schuin zodat hij de bewoner kon bereiken.

Gulzig likte de gekruisigde gevangene aan het water dat van Kahr’s drinkhuid druppelde.

Geen doornenkroon voor mij? mompelde Creon.

Waar zou ik die vandaan moeten halen in deze tijd van het jaar? zei de generaal. Je had naar me moeten luisteren, Griek. Ik neem aan dat je mensen niet aan je verwachtingen hebben voldaan?

Creon hoestte bloed op toen de vloeistof zijn maag raakte. Zo - stom. Het is voorbij - voor - de beschaving. Waarom? Zoveel - pijn.

Rome was een ziekte. Kahr keek naar Creons zwetende gezicht, stuiptrekkend van de pijn. Wil je een mes vasthouden?

Creon hijgde, lachte bijna. Nee - nee - zwaard. Nooit geleefd door - dat.

Kahr knikte, omhelsde Creon en stak zijn lemmet in het hart van de man, de bebaarde Griek boog zich één keer over het kruis en viel toen slap neer.

Hij is vermoord, vermoord, zeurde de beestenman beschuldigend achter zijn officier.

Kahr duwde het wezen brutaal aan de kant. Heb je het niet gehoord, legionair? We zijn allemaal doden vandaag.

Zes dagen later stortte de wereld in.

2

image-placeholder

EEN TOEPASSING VOOR UITSCHOT

De dood was in het dal.

Een slecht lot voor een regio die gewend was om een van de weinige geïsoleerde eilanden van veiligheid te zijn tussen de wilde, afschuwelijke schoonheid van de tumble.

Pwyll hief de zware metalen verrekijker voor zijn ogen. Het apparaat legde het bloedbad op de bodem van de vallei vast en bracht het scherp in beeld. Beneden strekten dunne rookspiralen zich hoog uit in een druilerige, doffe lucht; Pwylls blik volgde het dampspoor naar beneden, richting kasteel Drum Draiocht. Hier en daar barstten woedende brokken puin uit een reeds gepunteerde gordijnmuur, een duidelijk bewijs van de nauwkeurigheid van de culverin kanonnen van het belegerende leger.

Een zwartgeblakerde strook grond omringde de gracht waar hertog Matholwch de sloppenwijken van de stad in brand had gestoken, zodat zijn vijand geen enkele dekking meer had die de gebouwen zouden hebben geboden. De vraag of de edelman de hele stad met de grond gelijk zou hebben gemaakt, werd academisch toen de uitgehongerde militie van Drum Draiocht muitte.

De boerderij is deze kant op, kuchte een stem achter Pwyll. Pwylls escorte was een schermer uit het vorstendom Emrys, een kleine bruut die alleen bewapend was met een spagaat van een sergeant, maar een vechter die eruitzag alsof hij de spies met kwade kracht kon hanteren.

Als lid van de Cavalerie van het Huis van de Koningin deelde Pwyll de minachting van de cavalerist voor het kogelvoer dat het grootste deel uitmaakte van het leger van het Rijk; mannen die alleen geschikt waren om het veld te ruimen voor de glorieuze charges waaraan hij en zijn kameraden verslaafd waren. En onder al het ongewassen gespuis waren de fencibles het ergste van het stel, hulpmilitairen die zich alleen aanmeldden om te ontsnappen aan de persbendes en ronselaars van hun county's - uitschot dat aan meer ongeregeldheden deelnam dan ze ooit neersloegen.

Breng je dan een boodschap naar de boerderij? vroeg de schermer.

Pwyll vond het niet nodig om de brutale soldaat te antwoorden en gromde alleen maar.

Hij grimaste, gewend aan de afranselingen en wreedheden die de meeste officieren uitdeelden om hun strijders onder de duim te houden, en aan de kille minachting die officieren hadden voor mensen die niet van 'goede' kwaliteit waren.

Die op de boerderij krijgen normaal gesproken niet veel aandacht, vervolgde de levyman. Tenzij er een cess schoongemaakt moet worden. Dan worden ze snel genoeg geroepen, heb ik gehoord.

Er is altijd een nut voor uitschot, zei Pwyll, op zijn toon duidelijk makend dat hij zijn escorte tot hen rekende.

Met een grijns liep de levyman verder. Hij wist dat de beste manier om een aristocraat als Pwyll te irriteren was om te blijven ratelen alsof hij een oude bediende was die zijn hele leven op het landgoed van de man had gediend, de afstandelijke manieren van de officier te negeren en net genoeg respect te tonen voor de cavalerist om een geseling te ontlopen.

Pwyll had de spraakzame fencible over zich heen gekregen van de kolonel van zijn eskader. Met de verwarring van de belegering waren de inspanningen die Drum Draiocht had geleverd om de stad te bewaken tegen de invallen van het woud bijna volledig mislukt. Wilde, verborgen dingen hadden de afwezigheid van orde gevoeld en waren brutaal geworden, soms vielen ze bij daglicht aan. Alsof een extra man een verschil zou maken voor de sluwe elfenwezens die op de loer liggen.

Ja, kapitein, altijd een nut voor uitschot. De muleteers brachten gisteren een trein vers kruit, prima spul ook, draagt rondschot bijna net zo ver als de mulch die ze eerder gebruikten. Ik veronderstel dat ze nu ook de hele nacht door zullen donderen, ze zullen het ons onmogelijk maken om te slapen.

Pwyll spuwde een hap spuug in een doornstruik. Vervloekt was het geluk dat hem hier had gebracht. De rest van zijn eskader was hazen aan het jagen met de plaatselijke schildknaap, heggen aan het berijden en aan het jagen, en hij moest naar deze laaggeboren dwaas luisteren. Trommel Draiocht zal haar muren sneller verliezen dan jij je rust, jij verdomde idioot.

Nou, hier zijn we dan, meneer, de soldaat wees een boerderijgebouw aan dat op de top van de vallei rustte. Daar is je boerderij, en nu meld ik me bij de lichte compagnie voor verse dienst.

Pwyll overwoog om de schermer te bevelen te blijven, maar hij wilde het geklets van de soldaat niet langer verdragen dan nodig was.

De Fencible zag de officier aarzelen en hem toen met een minachtende zwaai wegsturen. Hij glimlachte bij zichzelf toen hij zijn weg terug naar het hoofdkamp zocht. Ze waren zeker niet van goede kwaliteit bij de boerderij en hij had geen zin om getuige te zijn van wat er zou kunnen volgen.

Op het erf van de boerderij was een canvas afdak over twee van de muren getrokken en daaronder lag een verzameling drakenkoppen languit, soldaten die aan het dobbelen waren, zich aan het scheren waren of hun sabels aan het slijpen waren. Om de vuursteensloten tegen het vocht te beschermen, waren de sloten van hun puffers omwikkeld met lappen en de lopen gekurkt.

Draak-bruinen: bruin voor de haveloze vuilgekleurde uniformen die ze droegen, draak voor de steigerende slang die op de groene vlag van de koningin wapperde. Voetvolk. Geperste paardendieven en struikrovers. Uitschot uit de goot.

Waar is de hogere officier? eiste Pwyll, boos dat niemand naar buiten stapte in de ijskoude regen om hem uit te dagen.

Onder het bladerdak negeerden de drakenbruiners hem, het enige teken dat hij überhaupt had gesproken was een lichte daling in het gespreksniveau.

Ik vroeg waar is jullie senior kapitein? herhaalde Pwyll woedend. Toen hij zag dat geen enkele man aandacht aan hem besteedde, bewoog hij zich onder het canvas en koos een donkerharige soldaat uit die op een kist zat.

Pwyll was groot onder zijn cavaleristen, dus het was ongebruikelijk voor hem om iemand tegen te komen die zo groot was als hijzelf. De zittende man was niet alleen groot, maar hij had ook de spieren van een stier. Hij zag eruit alsof hij het kasteel in de vallei met één hand kon aanvallen, gewoon door haar stenen eruit te rukken.

De soldaat maakte de loop van zijn holsterpuffer schoon, het handvat van het pistool was van metaal in plaats van houtsnijwerk, een duidelijk teken dat de drakenbruin oorspronkelijk uit de dorre hooglanden van Stoat kwam. Het was vreemd om een Astolatier in het leger van het Rijk te vinden, aangezien er bijna geen jaar voorbij ging zonder dat er een bergdorp werd afgeslacht in een opstand.

Vervloekt zijn uw ogen, meneer, u zult me vertellen waar uw hogere officier is, of ik laat u ophangen en villen tot ik de kleur van uw miserabele ruggengraat kan zien.

Pwyll werd gefixeerd met een ijzige blik, de koude blauwe ogen van de soldaat staarden achteloos in die van de cavalerist. Het was een merkwaardig jong gezicht om zo'n blik van wreedheid in zijn lijnen te hebben geëtst.

Boven Pwyll had zich een plas water gevormd in een gat in het canvas, ijskoude druppels spatten neer op zijn helm. De soldaat keek lui omhoog naar het gat, alsof hij suggereerde dat het belangrijker was dan de dreigementen van de officier. Hij wendde zijn hoofd in de richting van een van de boerderijgebouwen.

Pwyll begon iets te zeggen en liep toen, brandend van woede, naar het gebouw toe.

Toen hij hun officier had gevonden, zwoer Pwyll bij zichzelf dat hij ervoor zou zorgen dat elk van die laaggeboren lakeien zou boeten voor hun brutaliteit.

Pwyll trapte praktisch de deur van de boerderij in en verraste een groep mannen die rond een tafel zaten te gokken. Hij zocht naar hun kapitein. Eén was uit het vieze bruine uniform, gekleed als een stadsdandy die klaar was om de straat af te struinen op zoek naar bordelen. De man verdeelde zijn aandacht tussen zijn kaarten en een bord kaas en chutney. De gelaatstrekken van de dandy waren bijna te delicaat voor Pwyll om te geloven dat de man een soldaat was, misschien een kaartspits die was binnengewandeld om voor zijn avondeten te spelen.

Pwyll wilde de dandy net vragen of hij de hoogste officier was toen het tot hem doordrong dat de gokker niet veel ouder was dan de blauwogige hooglander die hem buiten met stom zwijgen had beledigd. Veel jonge edellieden kochten provisies, maar welke kwaliteit zou zo wanhopig zijn om er een te kopen met dit opgedrongen gezelschap van dieven en kemphanen?

Na de kapitein? vroeg de dandy, Pwylls blik bevestigend. Boven op zolder, je zult het niet missen, het is de enige kamer die er is.

"Naar boven, meneer," spuwde Pwyll, boos over de vriendelijke familiariteit in de stem van de blonde soldaat.

"Ja meneer, zei de dandy. Kijk jou eens, zal ik je laten zien?"

Hij liet het klinken alsof Pwyll misschien niet in staat was om zelf de trap op te lopen en woedend duwde de officier zich langs de tafel.

Pwyll tikte op de enige deur en ging meteen naar binnen. Ik heb-

Verbaasd bleef hij staan. Bij een klein raam lag de enige bewoner van de kamer languit op een mahoniehouten drumtafel die inderhaast tot bed was omgebouwd. Ongeschoren droeg de man een versleten broek met de blauwe streep van een kapitein eronder. De dertigjarige officier droeg ook het verbleekte beige jack van een Cornwall Pionier.

Onder een onverzorgde bos bruin haar richtte een verwijde, halfdronken pupil zich op Pwyll, een zwarte ooglap bedekte de andere oogkas van de officier.

Pwyll herpakte zich. Je bent nodig...

Rot op, cavalerie, onderbrak de kapitein, terwijl hij over zijn slecht geschoren kin wreef en knipperend rechtop ging zitten in de stroom zonlicht die door de loodglazen ramen naar binnen viel. Welke dag is het?

Kapitein Pwyll, Koninklijke Emrys Cavalerie, gromde Pwyll, terwijl hij salueerde.

Taliesin, Old Shadow's eigen favorieten, en jullie kunnen nog steeds oprotten, cavalerie.

Pwyll keek met afschuw naar zijn broederofficier. Je aanwezigheid is vereist door generaal Teyron, Taliesin.

Taliesin krabde aan zijn ooglap alsof het beledigende orgaan er nog steeds zat. Wat is de aanklacht?

Pwyll keek Taliesin verbijsterd aan. Ik weet niet...

Waarmee ben ik belast, cavalerie?

Er zijn geen... begon Pwyll, afgeleid. Je hebt opdracht om vanavond de stafmaaltijd van de generaal bij te wonen, samen met de officieren van je compagnie.

Taliesin lachte, een luid dreunend geluid dat de kleine slaapkamer vulde als kanonvuur. Avondeten is het? Een etentje met de slager. Dat is een rijke.

Pwyll begon over Taliesins terloopse gebruik van de bijnaam van de generaal. De Slager. De naam paste Teyron als een goed genaaide kanten handschoen, een edelman die net zo wreed was als de moordenaars die hij met afgemeten en meedogenloze efficiëntie commandeerde.

De beul van koningin Annan. Telkens als het vorstendom Emrys moest laten zien dat het nog steeds vasthield aan het nominale koningschap van het Drievoudige Rijk, stuurden ze Teyron om een stapel lijken te bouwen. Ironisch genoeg beschouwde Teyron zichzelf als een beschaafd man en verafschuwde hij de lelijke naam die zijn troepen hem hadden gegeven.

Taliesin stak zijn hand uit en haalde een wijnfles uit de rommel op de grond. Hij nam een gulzige slok en rolde weer om; zijn gezicht begraven in een kussen met paisley-patroon. Zeg tegen de Slager dat ik hem vanavond graag ontvang, cavalerie.

Er is ook nog de kwestie van je gezelschap, voegde Pwyll eraan toe. Jij zorgt ervoor dat de soldaten op de binnenplaats gesjord worden. Ze hebben discipline nodig; ze hebben niet eens een wacht geplaatst op jullie positie hier.

Er ligt een zweep in de stal achter de stal, zei Taliesin. Je probeert ze te geselen als je de drang voelt.

Ik eis dat je deze mannen straft! riep Pwyll, terwijl hij naar Taliesins bed liep. Ze zijn brutaal, grenzen aan muiterij. Als je je verantwoordelijkheid niet nakomt, kom ik terug met een legerprovoost en zal ik ze zelf rauw ontslaan.

Taliesin draaide zich om, waardoor zijn voeten over de rand van de tafel hingen. Er moet gedood worden, cavalerie, en ik verwed er een zak zilveren engelen om dat het mijn jongens zijn die het doen. Vergeet niet dat het slagveld groot is. Genoeg ruimte voor een paardrijdende dwaas om ergens in een greppel gerold te worden. Je kolonel zou niet eens merken dat je vermist bent tot de campagne voorbij is.

Hier zal het niet eindigen, dreigde Pwyll, terwijl hij zich omdraaide om de kamer uit te lopen.

Toen de huisbediende verdween, volgde Taliesin de soldaat en voegde zich bij de drakenbruinen in de boerderijkeuken beneden.

Er was een zwijn niet al te vol van de geneugten van het bestaan, man, lachte de reus die Pwyll op de binnenplaats had genegeerd.

Stond er een schildwacht buiten, Connaire Mor?

Ja, natuurlijk, antwoordde de hooglander. We zagen de dwaas aankomen zodra hij op de weg was.

Ik bedoelde een bewaker die naar het kasteel kijkt, niet naar het bos.

Connaire Mor haalde zijn schouders op. Als er problemen voor ons zijn, dan liggen die in de tuimeling, nee met die roedel gehuurde messen die vastzitten in Drum Draiocht.

Zet een verdomde uitkijkpost op tegenover het kasteel.

Er kwam vannacht iets uit het bos dat rondsnuffelde, hield Connaire Mor vol. De mannen in de schuur hoorden het.

Taliesin schudde zijn hoofd. Hij wist dat de bijgelovige bergman de afgelopen nachten borden melk had neergezet voor het feeënvolk, in een poging de wezens van het heksenbos gunstig te stemmen.

Waarschijnlijk sluipt er een wolvenroedel rond. De belegering is zo goed als voorbij, maar er zijn al nachtelijke vluchten geweest zo laat in de strijd. De rebellen zijn wanhopig daar beneden. Ze moeten zich realiseren dat het met ze gedaan is. Matholwch's gehuurde regimenten kunnen proberen uit te breken. Ik wil niet dat het eerste wat ik weet is dat ze hier binnen komen stelen en mijn keel doorsnijden. Dus zet verdomme de wacht!

Nog steeds aan tafel keek de dandy op van zijn spel. Waar kwam de paardenbeul voor?

Waar kwam hij voor, Gunnar? Taliesin lachte. De goede man heeft ons uitgenodigd voor het feest van de Slager vanavond. Het lijkt erop dat de generaal ons een goede maaltijd wil geven om ons te sterken voor de hel die hij ons morgen zal aandoen.

Ja, en de man heeft een groot hart.

***

Buiten het landhuis van de plaatselijke landheer stond een stel wachters opgesteld in zilveren rokkostuums, hun harnassen die het spookachtige schijnsel van de maan met het kaarslicht van het landhuis weerkaatsten.

Saluerend trokken de wachters hun vuursteengeweren opzij zodat de nieuwkomers naar binnen konden. Taliesin en zijn twee begeleiders slenterden over de met steengroeven betegelde vloeren naar een banketzaal vol stafofficieren. Een rij kleurrijke legerstandaarden marcheerde langs de muur - Emrys, Dal Albaeon,