Helse Vloot

By Stephen Hunt

Hel Vloot

Komt er iets schokkend engs deze kant op?

Commandant Adella Vega van de marine van de Alliantie - ook wel bekend als de Helle-Vloot - zit vast aan het einde van de melkweg voor straf met de losers, dieven en pedante pennenlikkers van de vloot.

Adella vond dat al erg genoeg. Totdat grote delen van haar sector donker werden. Komt er nu iets groots, slechts en bijzonder naars haar kant op?

En wat heeft haar hachelijke situatie te maken met de vrijhandelaarskapitein Lana Fiveworlds, haar gammele schip Gravity Rose en haar onaangepaste bemanning?

Helaas staan al hun problemen op het punt te botsen en zich te vermenigvuldigen op de meest gruwelijke manier sinds de Vela Supernova Remnant ontplofte.

Soms is de toekomst zo helder dat je beter een zonnebril met lood kunt meenemen... en een rail-kanon of drie.

Want de beste space operaserie op aarde heeft zojuist een ontmoeting gehad met het opwindende universum van militaire science fiction!

***

OVER DE GLIJDENDE LEEGTE SERIE

Omnibus Collectie (#1 & #2 & #3): Leegte Helemaal Naar Beneden
Anomale Stuwkracht (#4)
Helse Vloot (#5)
Reis van de Verloren Leegte (#6)

***

OVER DE AUTEUR

Stephen Hunt is de schepper van de geliefde 'Far-called' serie (Gollancz/Hachette), evenals de 'Jackelian' serie, wereldwijd uitgegeven via HarperCollins samen met hun andere sciencefiction auteurs, Isaac Asimov, Arthur C. Clarke, Philip K. Dick, en Ray Bradbury.

***

REVIEWS

Lof voor de romans van Stephen Hunt:

'Mr. Hunt gaat er in sneltreinvaart vandoor.'
- THE WALL STREET JOURNAL

Hunt's verbeeldingskracht is waarschijnlijk zichtbaar vanuit de ruimte. Hij strooit met concepten die andere schrijvers zouden ontginnen voor een trilogie als chocoladepapier.
- TOM HOLT

Allerlei bizarre en fantastische extravagantie.
- DAILY MAIL

Dwingend leesvoer voor alle leeftijden.
- GUARDIAN

Bezaaid met vindingrijkheid.
-THE INDEPENDENT

Om te zeggen dat dit boek boordevol actie zit is bijna een understatement... een heerlijk escapistisch garen!
- INTERZONE

Hunt heeft het verhaal volgepropt met intrigerende foefjes... aangrijpend en origineel.
- UITGEVERS WEEKBLAD

Een bloedstollend avontuur in Indiana Jones-stijl.
-RT BOEKBESPREKINGEN

Een merkwaardige deels-toekomstmix.
- KIRKUS RECENSIES

Een inventief, ambitieus werk, vol wonderen en wonderen.
- THE TIMES

Hunt weet wat zijn publiek wil en geeft het met een sardonische humor en zorgvuldig ontwikkelde spanning.
- TIME OUT

'Een meeslepend verhaal... het verhaal kabbelt voort... constante inventiviteit houdt de lezer aan de haak... de finale is een knallende opeenvolging van cliffhangers en verrassende comebacks. Geweldig leuk.
- SFX MAGAZINE

Doe je veiligheidsgordels om voor een hectische kat-en-muis-ontmoeting... een spannend verhaal.
- SF REVU

• Language: Nederlands
• Publisher: Stephen Hunt
• Release date: May 10, 2024
• ISBN: 9798223431664

Book preview

Helse Vloot

Stephen Hunt

image-placeholder

Green Nebula

Helse Vloot

Boek 5 in de Sliding Void-serie.

Eerste publicatie in 2018 door Green Nebula Press.

Copyright © 2018 door Stephen Hunt.

Typeset en ontwerp door Green Nebula Press.

Het recht van Stephen Hunt om te worden geïdentificeerd als de auteur van dit werk is beweerd door hem in overeenstemming met de Copyright, Designs and Patents Act 1988.

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd of verspreid in enige vorm of op enige wijze, of worden opgeslagen in een database of retrievalsysteem, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Iedereen die ongeoorloofde handelingen verricht met betrekking tot deze publicatie kan strafrechtelijk worden vervolgd en civielrechtelijk aansprakelijk worden gesteld voor schadeclaims.

Dit boek wordt verkocht onder de voorwaarde dat het zonder voorafgaande toestemming van de uitgever niet mag worden uitgeleend, doorverkocht, verhuurd of op andere wijze in omloop gebracht in een andere band of omslag dan die waarin het is uitgegeven en zonder dat een soortgelijke voorwaarde, waaronder deze voorwaarde, wordt opgelegd aan een volgende koper.

Om Stephen te volgen op Twitter: http://www.twitter.com/SFcrowsnest

Om Stephen te volgen op FaceBook: http://www.facebook.com/SciFi.Fantasy

Gebruik het formulier op

http://www.stephenhunt.net/typo/typoform.php

Om automatisch per e-mail een bericht te ontvangen wanneer er nieuwe boeken van Stephen beschikbaar zijn om te downloaden, gebruik het gratis inschrijfformulier op http://www.StephenHunt.net/alerts.php

Zie voor meer informatie over de romans van Stephen A. Hunt zijn website op http://www.StephenHunt.net

Geen enkele kapitein kan het heel verkeerd doen als hij zijn schip naast dat van de vijand legt.

- Horatio Nelson.

Lof voor Stephen Hunt…

Lof voor Stephen Hunt…

Mr. Hunt gaat er in sneltreinvaart vandoor.

- THE WALL STREET JOURNAL

***

Hunt's verbeeldingskracht is waarschijnlijk zichtbaar vanuit de ruimte. Hij strooit met concepten die andere schrijvers zouden ontginnen voor een trilogie als chocoladepapier.

- TOM HOLT

***

Allerlei bizarre en fantastische extravagantie.

- DAILY MAIL

***

Dwingend leesvoer voor alle leeftijden.

- GUARDIAN

***

Een inventief, ambitieus werk, vol wonderen en verwondering.

- THE TIMES

***

Hunt weet wat zijn publiek wil en geeft het met een sardonische humor en zorgvuldig ontwikkelde spanning.

- TIME OUT

***

'Doorspekt met inventie.

-THE INDEPENDENT

***

'Om te zeggen dat dit boek boordevol actie zit is bijna een understatement... een heerlijk escapistisch garen!'

- INTERZONE

***

Hunt heeft het verhaal volgepropt met intrigerende foefjes... aangrijpend en origineel.

- UITGEVERS WEEKBLAD

***

Een bloedstollend avontuur in Indiana Jones-stijl.

-RT BOEKBESPREKINGEN

***

Een curieuze deels-toekomstmix.

- KIRKUS RECENSIES

***

'Een meeslepend verhaal ... het verhaal kabbelt voort ... constante inventiviteit houdt de lezer aan de haak ... de finale is een knallende opeenvolging van cliffhangers en verrassende comebacks. Geweldig leuk.

- SFX MAGAZINE

***

Doe je gordels om voor een hectische kat-en-muis-ontmoeting... een spannend verhaal.

- SF REVU

Ook door Stephen Hunt en uitgegeven door Green Nebula

Ook door Stephen Hunt en uitgegeven door Green Nebula

~ DE GLIJDENDE LEEGTE SERIE ~

Seizoen 1 Omnibus Collectie (#1 & #2 & #3): Leegte Helemaal Naar Beneden

Anomale Stuwkracht (#4)

Helse Vloot (#5)

Reis van de Verloren Leegte (#6)

***

~ DE AGATHA WITCHLEY MYSTERIES: ALS STEPHEN A. HUNT ~

Geheimen Van de Maan

***

~ DE DRIEVOUDIGE KONINKRIJKSERIE ~

Voor de Kroon en de Draak (#1)

Het Fort in de Vorst (#2)

***

~ DE LIEDEREN VAN OUDE SOL SERIE ~

Leeg Tussen de Sterren (#1)

***

~ DE JACKELIAN SERIE ~

Missie naar Mightadore (#7)

***

~ ANDERE WERKEN ~

Zes Tegen de Sterren

Hel Gestuurd

Een Steampunk Kerstlied

Het Paradijs van de Pashtun Jongen

***

~ NON-FICTIE ~

Vreemde Invallen: Een Gids Voor Nieuwsgierigen naar UFO's en UAP's

***

Ga voor links naar al deze boeken naar http://stephenhunt.net

Inhoudsopgave

1.Schrap het afval.

2.Slechte boei.

3.Gevechtsvloot.

4.De tovenares neer.

5.Zusje Feit.

6.Commando glorie.

7.Ontmoet de zon.

8.Dode man's stok.

9.De Slachter.

10.Stemmen in geloof.

11.Naar achteren gerichte Vector.

12.Bewijsregels.

13.Afwezigheid van plicht.

14.Hyperruimte hemel.

15.Ziet er goed uit voor een dode vrouw.

16.Piraten van de drijvende haven.

17.Normalen dansen.

18.Je kent het wel.

19.Oude vrienden. Vergeten.

20.Ontsnappen.

21.Dokter Feelfine vermoordt je nu.

22.Verstekeling.

23.De thuisvloot is waar het hart (van de strijd) is.

24.Gekleed en verdwaasd.

25.Alle pijn.

26.Eer hen.

27.Altijd in de minderheid.

28.Je krijgt geen kwart in een pint.

29.Geslagen door plasma

30.Zon met zeven vlammen.

31.Hellevloot.

32.Rollen en gaan.

33.Satans Zeef.

34.Eeuwige patrouille.

35.Epiloog.

1

Schrap het afval.

I k heb een probleem met het brouwsel, meneer!

Commandant Adella Vega keek op van achter haar bureau en wierp luitenant Anders Vistisen een vermoeide blik toe. Is dat er niet altijd? Het soort dat schepen doet zinken, of carrières doet zinken in dit deel van de melkweg...?

Dat gezegde was een vaste grap in Adella’s hoek van Hell-Fleet.

Kent u een deel van de melkweg dat erger is dan dit, commandant Vega? vroeg Vistisen.

Een systeem waar actief geschut rondvliegt? stelde Adela voor. "Dit probleem, luitenant, is het op DV-station of op dirt-side?" Ze hoefde het eigenlijk niet te vragen, maar deed het toch.

Het is op Bardfeld’s Wereld, meneer. Uw aanwezigheid wordt verzocht door het Legioen. Er is een shuttle klaargemaakt en op de lanceerrail.

Heel attent van je, Vistisen, dat je er een in de pijp stopt voor mijn langzame, voortdurende carrièredood. Licht me onderweg in, zuchtte Adella.

Vistisen had lang genoeg als haar leidinggevende op het station gefungeerd om het dagelijkse kaf van het koren te scheiden van de echte problemen die zich voordeden. Adella was halverwege haar kantoor toen Uddin Cesti verscheen, snel waggelend naar haar deuropening voordat Vistisen hem kon onderscheppen. Ah, de verschillende problemen van mijn commando. Het aantal gevallen van narcotica-gerelateerd wanordelijk gedrag verviervoudigde onder haar bemanning elke keer dat de corpulente sluwe koopman zijn schip, de Shamash, naar DV-Station schoof om aan te meren. Adella hoefde de A.I. van haar station niet te vragen om uit te zoeken wie al die smokkelwaar leverde.

Nee, ik hoef geen Sherlock Holmes te zijn om het uit te zoeken. Laat me raden, meneer Cesti, de Provoost Maarschalk heeft weer beslag gelegd op een van uw ladingen en u wilt dat ik uw probleem oplos?

Uddin Cesti hief zijn beide mollige handen op in wat de man als een geruststellend gebaar beschouwde. "U trekt mijn reputatie in twijfel, beste commandant. Ik ben hier om u te helpen met uw probleem."

Mijn probleem? Adella wierp luitenant Vistisen een ijzige blik toe. Hoe kan het dat jij mijn problemen eerder kent dan ik?

Eén hand klapt niet alleen, Commandant Vega. Ik heb het gehoord omdat jouw moeilijkheden op de oppervlakte van Bardfeld’s Wereld zijn waar mijn klanten zijn.

"Ja, je klanten," zei Adella.

De wereld van Bardfeld was vooral een gloeiend hete woestijn. De oceanen van de planeet waren een geologisch tijdperk eerder opgedroogd, lang voordat de mensheid en haar bondgenoten van de Drievoudige Alliantie in de omloopbaan verschenen. Het heeft betere dagen gekend, maar wie kan dat hier niet zeggen? Uddin Cesti’s klanten, de Zandengelen, waren in eerste instantie menselijk voordat de kolonisten hun lichamen genetisch aanpasten aan de lokale omgeving. Zandengelen, naar hun vleugels ter grootte van een engel die fungeerden als gecombineerde zonne-energie- en vochtcollectoren. Zandengelen hadden niet veel nodig om een comfortabel nomadenbestaan te leiden, grazend door de eindeloze oranje duinen. Misschien om met rust gelaten te worden? De enige luxe die de vloot hen leek te willen ontzeggen. Soms was Adella jaloers op hoe weinig de stammen aan de kant van het zand nodig hadden.

Aangezien het mijn klanten zijn met wie u problemen heeft, beste commandant, dacht ik dat u mijn aanbod om hieronder te bemiddelen wel op prijs zou stellen. Nu de zoutbakstenen van de stammen onlangs zijn geleverd, zullen ze mij hartelijker bejegenen dan de vloot.

Is dat niet de waarheid. Oké, meneer Cesti, zei Adella, terwijl ze naar de uitgang liep, u gaat met mij mee. Luitenant, ik ben bang dat Uddin Cesti uw plaats in de shuttle heeft gestolen. Begin aan die destroyer terwijl ik vuil-zij ben.

Luitenant Vistisen probeerde zijn vreugde niet te verbergen over het feit dat hij de onherbergzame wereld beneden niet bezocht. "Aye aye, schipper! Begint u met de Quickmatch, meneer?"

Dat is ze. Ik heb haar hoger op het schema gezet. De chef kwam erachter dat ze een beter schokbestendig klimaatsysteem voor de gekoeldwaterfabriek heeft dan wij. Het is een blijvertje.

Luitenant Vistisen glimlachte. "Klinkt als een goed moment om hem te vragen de airconditioning van mijn dek te repareren, schipper. Het voelt zo koud als niets op de hondenwacht."

Als je troost wilde, luitenant, had je je moeten aanmelden bij meneer Cesti, hier.

Wij zijn ook een werkschip, zei de koopvaardijkapitein beledigd.

Ja, extra hard werken als onze anti-smokkelpatrouilles lopen. Adella en de handelaar liepen naar de hangars van het station. Het DV-station was niet echt een orbitale habitat wat luxe betreft. Geen parken, biomes of grote buitenruimtes om een planetair bestaan na te bootsen. De Dark Viking was oorspronkelijk een slagschip, maar was door de eeuwen heen aangepast voor haar nieuwe rol als baanstation. Een beetje toegevoegd hier. Daar een beetje toegevoegd. Onderdelen van andere schepen gekannibaliseerd en erop gelast: generatormodules, zonne-energie arrays, habitat drums, carrier hangars, tankopslag. Het maakte het leuk om ergens te komen, navigeren door een door jury-ingenieurs gebouwd doolhof. Soms denk ik dat ze het extra moeilijk maakten om ergens te komen, gewoon voor de lol. Verveelde vlootingenieurs waren een gevaarlijk ras.

Ze bereikten de centrale hangar, gingen aan boord van de shuttle en verlieten de lanceerrail met een magnetische twang, draaiend voor de planetaire inscheping. Adella wierp een lange blik op het doel van haar station tijdens het zweven. De moeder van alle scheepskerkhoven blokkeerde haar zicht op de sterren. Een puinveld in de ruimte van oude vlootschepen, ontdaan van elk bruikbaar onderdeel dat geschikt was voor hergebruik; wat overbleef, werd gesloopt. Iedereen hier noemde het de Spookvloot. Elk type militair schip in verschillende staat van ontbinding: vliegdekschepen, planetaire aanvalsschepen, stealthschepen, fabschepen, kruisers, destroyers, fregatten, tegenmaatregelen schepen, tankers en bevoorradingsschepen. Het Bardfeld System was in deze hoek van de melkweg de speciale scheepsontmantelingsfaciliteit. Schepen kraken was niet waar Adella voor had getekend, maar het was wel het commando dat ze had gekregen. De marine van de Drievoudige Alliantie wilde niet dat gepensioneerde oorlogsschepen in verkeerde handen vielen. Daar waren er genoeg van. Het universum leek nooit een tekort te hebben aan piraten, huurlingen, afscheidingsgezinde werelden, vijandelijke staten, psychopaten en criminelen. Dus hier gingen schepen met tanden dood als ze uit de vaart werden genomen. En dit is ook de plek waar marineloopbanen werden geschrapt. Geen officiële strafplaats, let wel. Dat was de vlootbrik op Bardfeld’s Wereld, hieronder. Maar als je net niet voor een officiële krijgsraad kwam, belandde je toch op de schroothoopafdeling in het Bardfeld-systeem.

Adella maakte zich vast. Er was vandaag geen menselijke piloot op de vlucht. Omdat dit een routinevlucht was, zonder tegenstand op de grond, was hun marinevlieger een automatische piloot zo groot als een schoenendoos. Ze piepte de belangrijkste kunstmatige intelligentie van het station op, Slugger, om formeel aan te geven dat de Chief nu het commando voerde over hun kleine fort van vreugde.

Oké, Mr. Cesti, waarom vertel je me niet wat mijn Problem du Jour is?

Cesti wreef nadenkend over zijn dikke baard terwijl hij op zijn landingsbank ging zitten. De zandengelen protesteren tegen het binnendringen van de vloot op een van hun heilige plaatsen.

En waarom zouden we dat doen?

De laatste storm legde de botten van een azzaz bloot buiten het hoofdkwartier van de vloot.

"Ah," zei Adella. De azzaz waren ooit monsters ter grootte van een leviathan geweest die in de oceanen van de planeet dreven en plankton opzogen als organische schoonmaakmachines. Nu maakten ze deel uit van het fossielenbestand. De zandengelen geloofden dat de ziel van hun wereld in zulke heilige botten zat.

"Jullie geliefde leider is niet van plan om de nieuwe vondst te respecteren. Er was al een gevangenendetachement aan het opbouwen in het getroffen gebied. Uw schout-bij-nacht gelooft dat het geloof van de Zandengelen, en ik citeer, een verzonnen komedie is."

Adella zuchtte. Schout-bij-nacht Harper Pullinger was, zoals de schout-bij-nacht duidelijk aangaf, een prijskont. Dit hele systeem is een grap commando voor een grap officier. Als iemand ooit zijn post hier verdiende, dan was het die dwaas wel.

Hun shuttle begon te schudden en te rammelen toen ze de atmosferische envelop van de exosfeer passeerde. Het trillen nam af toen hun antizwaartekrachtveld begon te werken en hun afdaling afremde. De shuttle was ooit een aanvalsdrop geweest. Adella had de AFD-7 Peregrine-klasse gezien op een binnenkomend manifest tijdens de ontmanteling van een eeuwenoud troepenschip. Ze had ervoor gezorgd dat Chief Kessi er zijn klauwen op had gezet voordat het werd gestript voor onderdelen. Toegewezen voor persoonlijk gebruik. Niet dat Adella ernaar uitkeek om de oppervlakte te bezoeken, met schout-bij-nacht Harper Pullinger die daar zijn pedante uitvalsbasis had. Maar elke landing waarvan je kon weglopen was een goede landing en ze hadden aanvalsschepen gebouwd die zo eenvoudig en veilig waren dat zelfs vlootmariniers ze gebruikten zonder zichzelf te doden.

Ik zou dankbaar moeten zijn voor kleine gunsten. Als de gangen van de Duistere Viking niet zo smal waren en onze vertrekken niet zo ouderwets, zou ik lucht delen met onze idiote leider.

Tien minuten later landden ze op Dra Dras, een rotsachtig plateau met shuttle landingsvelden die uitkeken over het plaatselijke hoofdkwartier van de vloot. Hectare aaneengeschakelde betonnen gebouwen en fysieke schilden om de oranje zandplaten daarachter tegen te houden. Een citadel zonder einde. De Dra Dras basis werd gebouwd als sectorhoofdkwartier voor de oostelijke grens. Maar dat was het eigenlijk niet. Slechts een klein deel van de constructies was operationeel, de rest leeg en façades voor het echte doel van het complex. Het leveren van constructiewerk voor de gevangenen in de Fleet Stockade aan de andere kant van het plateau. Hard werk op een harde wereld die speciaal was uitgekozen om de tijd van een strafcommando in beslag te nemen. Eindeloze zon voor zonne-energie collectoren. Eindeloos zand voor het maken van beton en glas. Oneindige arbeid voor elk vlootpersoneel dat brutaal of schuldig genoeg is om naar deze planeet te worden veroordeeld. Adella zuchtte toen ze uit de shuttle stapte. Alsof ze in een zinderende oven stapte, na de omgevingscontrole van de shuttle. Ze begon meteen te zweten. Het enige goede dat je over Dra Dras Base kunt zeggen, is dat het mijn prul-commando op het station boven op een promotie doet lijken.

Zo groot, zei Uddin Cesti, neerkijkend op de basis. Zo nutteloos. Denk je dat de schout-bij-nacht een paar lege gebouwen kan verhuren als opslagruimte? Dit zijn tenslotte mijn belastingcenten die werken.

Adella dook onder het knallende metaal van haar shuttle toen die afkoelde, op weg naar het bunkerachtige grondstation van het landingsveld. Er stonden twee voertuigen met rupsbanden buiten geparkeerd en ze durfde niet naar de protestlocatie te lopen in deze hitte. Meneer Cesti, ik weet zeker dat de belastingdienst van de Alliantie minder van u heeft gezien dan een blinde kraai wormen.

Ah, beste commandant, maar de worm is het enige dier dat nooit naar beneden valt.

Ben jij niet de gelukkige? Adella stapte samen met haar tamme handelaar in het dichtstbijzijnde voertuig en zette de aandrijving op handmatig. Ze wilde de situatie niet verergeren door de automatische piloot demonstranten als een bedreiging te laten classificeren. Misschien zou ze er een paar omver rijden. Aandrijfsystemen van militaire voertuigen waren notoir schietgraag, zelfs als er geen zand in de circuits zat. Uddin Cesti tikte de coördinaten voor zijn klanten in.

Een hobbelige, ongemakkelijke rit om op de locatie te komen. Duizenden nomaden belegeren een bouwplaats in de woestijn. Fabrieken op rupsbanden om zand om te zetten in betonblokken, glasplaten opgestapeld. Liggers die op staal leken maar een composiet waren gesponnen uit de mineralen van het duin. Lasapparatuur, kranen, bulldozers. Tientallen half afgebouwde gebouwen. Voor dit alles lag een depressie in de duinen waar de botten van het lang uitgestorven wezen uitstaken als de ribbenkast van een gedode reus. Het Legioen had een cordon soldaten opgesteld om de werkploeg te beschermen. Er werd echter niet veel gewerkt.

Adella parkeerde haar voertuig in de schaduw van een van de half afgebouwde gebouwen en stapte af met Uddin Cesti. Ze naderde het cordon. Er waren evenveel legionairs als tribale demonstranten. Onder hun troepen waren tientallen soorten vertegenwoordigd. De legionairs droegen een licht ballistisch harnas, met een camouflagepatroon in helder wit om de brandende zon te reflecteren. Alles behalve het kleine zevenvlamige zonne-insigne - goud tegen een rode en groene kuif - op hun borstplaten. Adella had geruchten gehoord dat het Externe Legioen de koelsystemen van hun pakken op Bardfeld’s Wereld had uitgeschakeld, gewoon voor de lol.

De rij soldaten werd omsingeld door boze stamleden. Zandengelen fladderden met hun zonnevleugels, speren staken hoog in de lucht, een gepassioneerd lied van keelklikken en kreunen, half gebed en half dreiging. Hun huid zag eruit als een schildpad, hun gezichten verwrongen en vijandig. Een paar gegooide stenen kletterden tegen het harnas van de soldaten. Er was niets groters te vinden om op de duinen te gooien. Vandaag toonde het vreemdelingenlegioen zich terughoudend.

Adella liep naar de vrouwelijke officier die de leiding had. Er zijn hier wel erg veel legionairs voor een wachtdienst. Ken ik jou?

Heel grappig, Commandant Vega, zei Kolonel Scolar Pes. Je begrijpt heel goed dat ik de enige Arthiaan op deze planeet ben.

Ja, Sco, maar die grap wordt nooit oud.

Het was eigenlijk de schuld van de beerachtige kolonel. Net als de intelligentste pratende panda’s in het universum; als de grotendeels vrouwelijke soort van Scolar vruchtbaarder was geweest, hadden ze niet op industriële schaal hoeven klonen. Arth uit elkaar houden was op dit moment Adella’s minste probleem. "Ik neem aan dat jij luitenant Vistisen hierover hebt gebeld?"

Inderdaad. Het Legioen is bevolen om de bemanning te beschermen tegen de stammen. Uw detachement moet onverwijld doorgaan met de bouwwerkzaamheden.

Nou, Kolonel, als het Legioen niet zo goedkoop was dat het de administratiekosten moest delen met de Vloot op Bardfeld’s Wereld, dan had je zelf een gevaarlijke planeet kunnen hebben voor een trainingskamp en barakken. Nauwelijks terravormbare werelden zijn hier niet duur.

Ik heb liever jungle dan zandvlakten, commandant, maar er dienen honderden soorten in het vreemdelingenlegioen en niemand van ons mag stemmen over onze inzet.

Adella keek naar de kwebbelende menigte die hun speren in de lucht staken. Dus dit is nu mijn rotzooi? Ik kan me ook niet herinneren dat ik daarover gestemd heb.

"Alsjeblieft, zei Scolar Pes, Laat er tenminste één redelijke vlootofficier op Bardfeld’s Wereld zijn. Weet je hoe moeilijk ons leven zal worden als de stammen zich tegen ons keren? Onze legionairs komen hier om te trainen voor vijandige opstanden op andere werelden. Niet op deze planeet."

Maak die training van jou een stuk realistischer, zei Adella. Maar dan zou ik dagelijks dit soort telefoontjes krijgen. Het schema van mijn station naar de hel schieten, dat. Aan de andere kant, misschien kon een van die zandengelen een speer steken in de schout-bij-nacht...’

Dus je wilt helpen?

"Wat we hier hebben, kolonel, is een interpretatieprobleem. De omheining bemanning is bevolen om zonder vertraging door te werken. Maar hier zijn al die plaatselijke bewoners, die stenen gooien en onze werkploeg de stuipen op het lijf jagen. Dat is vertraging. Dus moeten we de orders van de schout-bij-nacht opvolgen door het vertragende obstakel te verwijderen."

Ik wil het vuur niet openen op de menigte, gromde de kolonel.

Ook niet mijn stijl. Is dat niet de waarheid. Adella wendde zich tot de koopman. Meneer Cesti, wat vinden uw klanten ervan om heilige botten op te graven en die relikwieën honderd kilometer naar het noorden te verplaatsen? Laten we zeggen, ergens waar het minder op een bouwplaats lijkt?

Ja, ja, dat zou kunnen werken. Het zijn de botten die heilig worden gehouden, niet hun begraafplaats. Er zou eerst een priester betaald moeten worden om het skelet te zegenen, zei de kapitein van de koopman. Ik weet zeker dat ik de beste deal voor je kan sluiten.

Oh, alsjeblieft. Adella keek naar de bouwploeg van de vloot, die allemaal vrolijk wegliepen onder de dreiging van dreigend geweld. Ja, want deze wereld heeft nog meer lege betonnen bunkers nodig die afbrokkelen tot zand lang voordat ze ooit bewoond worden. En laten we gaan met een doel.

Adella was onder de indruk van de snelheid waarmee priesters werden gevonden en de botten werden gezegend. Verdacht snel. Ze vroeg zich af of de plaatselijke heilige Joes hadden rondgehangen, wachtend tot hun handpalmen waren ingevet voordat ze de relikwieën zouden redden? Onder het zingende aandringen van hun priesters daalden de lokale bewoners op de botten af en haalden ze ze snel uit het zand. Een groep stamleden worstelde zich onder elke rib en droeg de resten van het schepsel weg terwijl de rest van de menigte gilde van verrukking.

Had Uddin Cesti dit geregeld om zijn deel te innen en een gunst te innen die hij in de omloop verschuldigd was? Commandant Vega hield er niet van om voor de gek gehouden te worden. Ongeveer het enige dat ik deel met...

Een Arikaree-klasse dropship scheerde door de wolkenloze lucht boven de site. Het was echter niet heet uit de ruimte gelanceerd - de koellichamen waren gesloten. Luchtvoertuigen konden niet goed overweg met het zand op Bardfeld’s Wereld. Een AFD-21 Arikaree, een van de weinige vogels die de vloot bestuurde die sterk genoeg was om de lokale omgeving aan te kunnen zonder meer tijd in de onderhoudswerkplaats door te brengen dan in de lucht. Hij cirkelde langzaam en landde aan de veilige kant van het Legioen-kordon. De plaatselijke bevolking had geraden wie er aan boord was, net als Adella. De stamleden begonnen in hun keel te zingen over Zom Staf, een onwetend opperhoofd uit een legende die diende als het traditionele onderwerp van stammenhumor. Dit lied ging over de leider die krijgers toestond om buiten zijn tent in de rij te staan voor zijn vrouw, zich niet bewust van wat er onder de schaduw gebeurde.

Schout-bij-nacht Harper Pullinger stapte uit een verlaagd platform aan de staart van de flyer. Zoals altijd droeg hij een volledig gekleed uniform vol linten en vlechten, voor het geval zijn personeel vergat wie de leiding had. Hij moest wel zweten. Adella merkte op dat Pullinger eindelijk de campagne over zijn hoofdhuid had opgegeven. Geen kammetje meer voor die vage plukjes haar. Het volledig kaalgeschoren hoofd leek een marginale verbetering; het glom als een vuurtoren in de brandende zon. Zijn weerspiegelde glorie.

Commandant Vega! Ik heb je niet naar de basis geroepen.

Sir. Ik was de details aan het afronden met Kolonel Pes voor de rotatie van het Legioen door het station, zei Adella. Vroeg of laat zou ik de zaak toch wel besproken hebben.

Ik weet zeker dat u op de hoogte bent, schout-bij-nacht, zei kolonel Pes, dat ons bevoorradingsschip laat heeft gepost.

Natuurlijk ben ik op de hoogte, siste schout-bij-nacht admiraal Pullinger, alsof alleen al de suggestie van het tegendeel een belediging voor zijn bevel was. Als commandant Vega het communicatienetwerk van ons systeem goed onderhield, zou logistiek nooit zo’n probleem zijn geworden. Maar ik veronderstel dat ik op niets beters kan hopen dan op het personeel waarmee ik moet samenwerken.

Meneer. Ons comms reparatieschip is binnen een uur terug, zei Adella.

Ik verwacht een onmiddellijke update, commandant. Het is een schande dat onze verbinding met de vloot twee maanden lang niet werkt! Pullinger tuurde kortzichtig naar het lege zand voor de site. Waar zijn die helse fossielen van dat beest?

Afgevoerd, meneer, zei Adella. Een commerciële afvoer, dat is geen leugen.

Wat, verwijderd? Schout-bij-nacht Pullinger zwaaide naar voren, de kwebbelende menigte onderzoekend, alsof hun bestaan nog maar net tot zijn bewustzijn was doorgedrongen. Adella was er vrij zeker van dat Pullinger nooit de moeite had genomen om de lokale taal onder de knie te krijgen. Ver beneden zijn waardigheid. Vermoedt de schout-bij-nacht dat ze over hem zingen? Kolonel, drijf dit verdomde gespuis uiteen voordat ze beseffen dat hun kostbare relikwieën in een breker liggen. Deze eenheid werkt veel te traag.

Adella deed geen moeite om de schout-bij-nacht te corrigeren. Misschien kun je deze eindeloze duinen beschouwen als een breker? Ze hebben de bergen van deze wereld in de loop der eeuwen uitgehold. Pullinger leek zich ook niet te realiseren dat verslappen iets was voor de gevangenen van de kazerne, anders zouden deze mannen en vrouwen wel zinvollere taken hebben dan zand in beton veranderen onder zijn commando. Nog een punt dat ik beter niet kan corrigeren.

Een onmiddellijke update, commandant! blafte de vice-admiraal terwijl hij naar zijn wachtende dropship liep.

Ik denk dat ik zijn orders zal interpreteren als het escorteren van de stammen naar de nieuwe begraafplaats van de botten, zei kolonel Pes terwijl hij toekeek hoe het dropship van de officier opsteeg.

Nou, legionairs kunnen nooit te veel marcheren, stemde Adella in.

Ze wilde net teruggaan naar het grondvoertuig toen er een Zandengel voor haar opdook. Oud, zoals alleen oud kan zijn zonder fatsoenlijke levensverlengende technologie. Mannelijk, gehuld in witte gewaden, zijn doorschijnende zonnevleugels fladderden zachtjes, blauw als oud verbleekt kathedraalglas. De stof van zijn met tulband omwikkelde hoofd droeg een zilveren insigne, een zon genageld met zestien scherpe stralen. De Onoverwonnen Zon. Een van de priesters die ze had laten betalen door Uddin Cesti.

De Vega, de Vega, siste de priester, met een keel die van genen was gemaakt, waardoor het moeilijk was om normale woorden te vormen. Nou, hij hoefde nauwelijks nog te eten. Hij nam alleen water tot zich.

Commandant Vega boog naar de oude man. Ik bid dat de beenderen van je azzaz ver van deze plaats zullen bloeien.

De botten gaan, kraakte de priester. De stammen gaan ook, binnenkort.

Adella had het vreemde gevoel dat hij het over diepere zaken had dan de bijna-rel die hier was uitgebroken. Waarheen, oude vriend?

Diepe woestijn, ver en ver weg, kraste de priester. Hij greep haar arm. Jij moet ook gaan.

De diepe woestijn in?

Nee. Je zult niet overleven waar wij het uithouden. Hij wees met een vinger naar de blauwe wolkenloze hemel. Jouw diepten. De jouwe! Mogen ze je beschermen.

De sterren? Ik denk dat deze een beetje te veel pijp heeft gedronken in zijn comfortabele tent. Bescherm me waartegen? vroeg Adella.

De oude eters! Moge de duisternis jullie verbergen! De vreemde profetie van de priester eindigde en hij liep achter zijn mensen aan. Oude eter? Adella gebruikte haar implantaat om op FleetNet te zoeken naar lokale legendes waarin die term voorkomt. Ze kon niets vinden. Niets. Gewoon bijgeloof van een heilige die meer weet dan zijn cultus. Wat weet iemand die overleeft op zonne-energie eigenlijk van eten?

***

Adella’s startpatroon slingerde het aanvalsschip over het kamp van het Externe Legioen vijf mijl ten noorden van het plateau. Laag genoeg om rijen legionairs te zien die snel door de woestijn liepen, een paar onverlaten begraven in het zand, alleen hun hoofden zichtbaar. Laarzen in de vloot waren zwaar, maar de ideeën van het Legioen over dit onderwerp gaven een geheel nieuwe betekenis aan het begrip pijn.

Adella neuriede een regel uit None Left, het semi-officiële volkslied van het Legioen. Laten we, samen met onze dropships, de Dood vergeten, die ons zo weinig vergeet. Want wij zijn het Legioen.

Commandant? zei Uddin Cesti.

Niets, meneer Cesti.

Een succesvolle operatie vandaag, beste commandant.

"Ja, je zou bijna zeggen verdacht succesvol," zei Adella. Ze stond op het punt de sluwe handelaar te confronteren met haar twijfels, maar de lampjes op het bord van haar station werden rood en de stem van luitenant Vistisen klonk over de gecodeerde lijn naar het DV-station.

Ik heb een probleem met het brouwsel, meneer!

Natuurlijk doe je dat!

En deze keer was het een echte domper. Het soort dat schepen deed zinken.

2

Slechte boei.

Er was niet veel voor nodig om meester roerganger Beklum Sakwa overprikkeld te laten lijken. De vlootofficier, een krabachtige Kaggen, was aan Adella’s commando toegevoegd omdat hij zijn mede-Kaggens ervan probeerde te overtuigen dat hij een heilige was en aanbidding verdiende. Dat aanbidden gebeurde op de aloude manier van financiële donaties op het kerkbord en door andere bemanningsleden zijn werk te laten doen. Oplichting die leidde tot religieuze onrust in de vloot werd niet vriendelijk bekeken. Afgezien van zijn twijfelachtige moraal was roerganger Sakwa verder een bekwaam officier. Des te moeilijker was het om te geloven wat hij aan Adella moest rapporteren.

"Je hebt twee maanden lang onze communicatieverbindingen aan boord van de Graf von Arco gecontroleerd en dit is het krankzinnige verhaal dat je me te vertellen hebt?"

Schipper, ik zweer op mijn leven dat ik u niet probeer op te lichten.

"U weet dat uw comms reparatieschip een transponder op haar romp heeft, Kapitein Roerganger. Ik kan de vluchtgegevens van de Graf von Arco opvragen om uit te zoeken of je de afgelopen maandenvan ongeoorloofde recreatiehebt genoten."