Het spookachtige kasteel: Romantic Thriller

By Leslie Garber

door Leslie Garber




Een jonge vrouw wordt verliefd op de telg van een oude adellijke familie. Maar het kasteel van de familie lijkt vervuld van een duistere vloek...

De zandkleurige muren van kasteel Eichenbach torenden hoog op.

De melkachtige gloed van de avondzon baadde het imposante statige gebouw met zijn erkers en torens, gelegen op een heuvel, in een zacht licht.

Als je vanuit de vallei naar boven kijkt, kun je niet anders dan een zeker ontzag voelen.

Van hieruit werd eeuwenlang over het omliggende platteland geregeerd. Tot op de dag van vandaag heeft het kasteel niets van zijn sublieme uitstraling verloren.

Dus dit wordt jullie thuis, dacht de jonge barones Susanne von Radvanyi, niet zonder een lichte huivering.

Ze zat op de achterbank van een grote Mercedes limousine waarin de chauffeur van prins von Eichenbach haar had opgehaald om haar naar het kasteel van haar toekomstige verloofde Wilfried von Eichenbach te brengen. Hij wilde haar voorstellen aan zijn ouders. Susanne's hart ging sneller kloppen toen de limousine nu de smalle weg opdraaide die in kronkelende bochten naar het kasteel leidde. Aan weerszijden waren terrasvormige parken.

Wilfrieds gezicht, omlijst door donker haar, verscheen in haar geestesoog. Ze had hem ontmoet op het bruiloftsfeest van een ver familielid. Het was liefde op het eerste gezicht geweest. Zijn donkergrijze ogen, de gelijkmatige gelaatstrekken en de ingehouden, sympathieke glimlach - dit alles had haar vanaf het begin betoverd.

Een magie die zelfs bij verdere ontmoetingen niet minder was geworden.

En nu was ze hierheen gekomen op uitnodiging van Wilfried, naar de voorouderlijke zetel van zijn voorouders.

Ze keek er al naar uit. Zij en Wilfried hadden al plannen voor een engagement....

• Language: Nederlands
• Publisher: Alfredbooks
• Release date: Jul 27, 2023
• ISBN: 9783745232271

Book preview

Copyright

Een CassiopeiaPress boek: CASSIOPEIAPRESS, UKSAK E-Books, Alfred Bekker, Alfred Bekker presents, Casssiopeia-XXX-press, Alfredbooks, Uksak Special Edition, Cassiopeiapress Extra Edition, Cassiopeiapress/AlfredBooks en BEKKERpublishing zijn imprints van

Alfred Bekker

© Roman door Auteur /

Leslie Garber is een pseudoniem van Alfred Bekker.

© van deze uitgave 2023 door AlfredBekker/CassiopeiaPress, Lengerich/Westfalen

De verzonnen personen hebben niets te maken met echte levende personen. Overeenkomsten in namen zijn toevallig en niet bedoeld.

Alle rechten voorbehouden.

www.AlfredBekker.de

[e-mail]

Volg me op Twitter:

https://twitter.com/BekkerAlfred

Lees het laatste nieuws hier:

https://alfred-bekker-autor.business.site/

Naar de blog van de uitgever!

Blijf op de hoogte van nieuwe publicaties en achtergronden!

https://cassiopeia.press

Alles over fictie!

1

De zandkleurige muren van kasteel Eichenbach torenden hoog op.

De melkachtige gloed van de avondzon baadde het imposante statige gebouw met zijn erkers en torens, gelegen op een heuvel, in een zacht licht.

Als je vanuit de vallei naar boven kijkt, kun je niet anders dan een zeker ontzag voelen.

Van hieruit werd eeuwenlang over het omliggende platteland geregeerd. Tot op de dag van vandaag heeft het kasteel niets van zijn sublieme uitstraling verloren.

Dus dit wordt jullie thuis, dacht de jonge barones Susanne von Radvanyi, niet zonder een lichte huivering.

Ze zat op de achterbank van een grote Mercedes limousine waarin de chauffeur van prins von Eichenbach haar had opgehaald om haar naar het kasteel van haar toekomstige verloofde Wilfried von Eichenbach te brengen. Hij wilde haar voorstellen aan zijn ouders. Susanne's hart ging sneller kloppen toen de limousine nu de smalle weg opdraaide die in kronkelende bochten naar het kasteel leidde. Aan weerszijden waren terrasvormige parken.

Wilfrieds gezicht, omlijst door donker haar, verscheen in haar geestesoog. Ze had hem ontmoet op het bruiloftsfeest van een ver familielid. Het was liefde op het eerste gezicht geweest. Zijn donkergrijze ogen, de gelijkmatige gelaatstrekken en de ingehouden, sympathieke glimlach - dit alles had haar vanaf het begin betoverd.

Een magie die zelfs bij verdere ontmoetingen niet minder was geworden.

En nu was ze hierheen gekomen op uitnodiging van Wilfried, naar de voorouderlijke zetel van zijn voorouders.

Ze keek er al naar uit. Zij en Wilfried hadden al plannen voor een engagement....

Een gevoel van geluk overviel Susanne bij de gedachte aan Wilfried en de toekomst die voor hen lag. Ze kon zich goed voorstellen dat ze op een dag aan zijn zijde het vorstenhuis zou leiden en de moeder zou worden van een toekomstige generatie Eichenbachs.

De limousine bereikte de prachtige poort met ronde bogen, waarin een deskundige steenhouwer eeuwen geleden met opmerkelijke vaardigheid het familiewapen van de familie von Eichenbach had uitgehouwen. De koets reed de ruime binnenplaats van het kasteel op. Er was een parkeerplaats en parkachtige groene zones. Overal waren prachtige bloemperken en zorgvuldig geplante struiken. De bloemperken hadden de vorm van driehoeken, met verharde paden ertussen.

De bloemen bloeiden in rood, wit en geel - de kleuren van het wapen van het Huis Eichenbach. Fonteinen klaterden.

Ze waren uitgevoerd in dezelfde, enigszins gelige zandsteen als het metselwerk van de borstwering die het hele landgoed omringde. Het kasteel bestond uit een imposant hoofdgebouw met meerdere verdiepingen en verschillende kleinere gebouwen met de woningen van de bedienden.

Er waren ook stallen voor rijpaarden en een aparte kapel.

Daar zijn we dan, barones Susanne, zei Ferdinand, de chauffeur die grijs was geworden in dienst van het vorstenhuis van Eichenbach. Hij had de auto met vaste hand bestuurd, zodat je je bijna gedragen voelde door een draagstoel.

Susanne glimlachte.

Dank je, Ferdinand.

Wilfrieds vader, prins Friedrich von Eichenbach, had erop gestaan dat Susanne in zijn limousine zou worden opgehaald en niet met zijn eigen auto zou arriveren. En Wilfried had haar aangeraden dit teken van vriendschappelijke genegenheid niet te weigeren. Op deze manier liet de prins niets anders zien dan dat de jonge barones van harte welkom was bij hem.

Ferdinand stapte uit en opende de deur voor Susanne.

Onze bediende Johann zal voor uw bagage zorgen, legde hij uit.

Een slimme tweezits sportwagen brulde op dat moment door de hoge kasteelpoort en stopte naast de donkere limousine van de prins. Het dak was naar achteren geklapt op deze glorieuze zonnige dag. Susanne herkende de man achter het stuur meteen.

Wilfried! riep ze enthousiast.

Wilfried stapte uit en kwam naar haar toe. Hij zag er goed uit, dacht Susanne. Wat kon je je toch een charmante prins voorstellen! De double-breasted blazer met het onopvallend aangebrachte prinselijke wapen en de elegant gedragen pochet pasten als een handschoen.

Het familiewapen kwam ook terug in de versiering van de kostbare dasspeld.

Wilfried nam Susanne's hand, drukte er een volle kus op en zei toen met een charmante glimlach om zijn lippen: Barones Susanne, ik heet u van harte welkom in Schloss Eichenbach...

En toen knipoogde hij geamuseerd naar haar.

Ze besloot mee te doen met het spel. Maar alleen voor even...

Zo formeel? vroeg Susanne met een glimlach.

Wilfried hield haar hand langer vast dan nodig was geweest.

Hun ogen ontmoetten elkaar en versmolten even. Susanne zuchtte gelukkig. Een aangename rilling liep over haar rug en haar hart maakte een sprongetje.

Ik ben heel blij dat je er bent, Susanne, zei Wilfried toen. En het is me ook gelukt om net op tijd terug te zijn in het kasteel om je te begroeten...

Waar ben je geweest?

Je weet dat ik veel te maken heb met de administratie van de familiebedrijven.... en uitgerekend vandaag kwam een belastingcontroleur op korte termijn de boeken van onze wijnmakerij controleren.

Ik hoop dat er geen problemen waren...

Nee, onze boeken zijn prima. Maar dat is allemaal secundair nu.... Nu je hier bent!

Ondertussen kwam de bediende de trap van het enorme portaal af. Ferdinand opende de kofferbak en droeg Susanne's bagage - een koffer en een tas - een eindje naar hem toe.

Jullie kamers zijn al klaargemaakt, Susanne, zei Wilfried. Ik hoop dat alles naar wens is...

Zeker, Wilfried... Susanne glimlachte peinzend en haakte zich aan haar geliefde vast. En eigenlijk is er niet veel voor nodig. Geen prachtige kamers en dergelijke. Als ik bij je in de buurt ben, voel ik me goed, Wilfried...

Hij keek haar aan.

Zijn gezicht had nu een serieuze blik.

Andersom denk ik er net zo over, antwoordde hij toen.

Heel even had Susanne de indruk dat er een schaduw over het gezicht van Wilfried von Eichenbach lag.

Susanne had tijdens hun eerdere ontmoetingen al gemerkt dat de toekomstige prins af en toe licht melancholisch leek. Alsof er af en toe iets uit het verleden op zijn ziel drukte. Susanne wist niet wat dat