Liefde laat zich niet dwingen

By Johanna Lime

Dit verhaal heeft in 2021 meegedaan aan de derde editie van de Waterloper Verhalenwedstrijd, een themawedstrijd in de Nederlandse fantastiek. Het thema dat ik voor dit verhaal gebruikt heb, is: Verkikkerdril.
Dit themawoord van de wedstrijd zette me erg aan het associëren. Al gauw kwam ik bij het sprookje van de kikkerprins terecht, waar ik een andere draai aan wilde geven. Ik wilde er ook iets actueels in verwerken, dat in onze moderne tijd belangrijk is, en kwam uit bij diversiteit. Het sprookjesachtige wilde ik er graag inhouden.
Liefde laat zich niet dwingen gaat over een prinses die erg van kikkers houdt. Ze heeft een stiefmoeder en een stiefzus die wel een beetje van heksen weg hebben. Haar vader wil dat ze met de prins uit hun buurland trouwt, om de vrede ook in de toekomst te bewaren. Adewij wil het wel een kans geven maar vindt dat liefde zich niet laat dwingen. Na allerlei verwikkelingen waarbij alles anders loopt, blijkt dat ook zo te zijn. Toch lukt het haar om gelukkig te worden, zoals dat in een sprookje hoort.

• Language: Nederlands
• Publisher: Johanna Lime
• Release date: Jan 21, 2022
• ISBN: 9781005945817

Johanna Lime

Johanna LimeMarjo Heijkoop en Dinie Boudestein schreven sinds hun kindertijd samen dagboeken van personages. Hun voorliefde voor fantasy en sciencefiction ontwikkelde zich tot het bouwen van een eigen fantasiewereld. Op 1-11-2011 besloten ze samen om hun dagboeken te gebruiken voor het schrijven van een roman, onder het pseudoniem Johanna Lime. Dat werd Schimmenschuw. Dit debuut is in 2015 uitgebracht bij Zilverbron. Na haar debuut volgde een trilogie met de naam De vergeten vloek. Deel 1 van deze trilogie, Sluimerend vuur, is uitgebracht in 2017 en deel 2, Smeulend venijn, kwam uit in 2018.Helaas overleed Dinie op 23-12-2018 en daarom gaat Marjo alleen verder met het schrijven van deel 3 van De vergeten vloek. Dit deel, Schamel verbond, kwam in april 2020 uit bij Zilverbron. Bij uitgeverij aquaZZ kwan in 2020 een autobiografische fictie uit, het boek De twaalfde Saturnusmaan.Johanna Lime is nu bezig aan een nieuwe trilogie, Interplanetair. Boek 1 Ruimtestad kwam uit op 5 februari 2021, boek 2 en 3 staan in de planning voor 2022 en 2023.Behalve romans schrijft Johanna ook korte verhalen. Deze verhalen, die veelal hebben meegedaan aan wedstrijden in het fantasy, sciencefiction en horror genre, zijn hier op Smashwords sinds november 2015 te vinden als e-booksIn 2018 en 2019 hebben de e-books die wij eerder al op Smashwords publiceerden een hoofdredactie gekregen en daarna zijn de verbeterde versies opnieuw uitgebracht. Het voordeel van de redactie is dat er nu duidelijk bij staat of het verhaal geschikt is voor kinderen, Young Adults of volwassenen. Op de kaften staat NL voor Nederlandstalig. Er zijn een paar e-books vertaald, dit is te zien aan EN voor Engels op de kaft.Marjo Heijkoop gaat vanaf 2019 alleen onder het pseudoniem Johanna Lime verder met het schrijven van fantasyromans en korte verhalen, hoewel Dinie altijd in haar herinnering een rol zal blijven spelen en ze vast nog wel voor inspiratie zorgen zal.De Randsteden serie bevat zeven science fiction verhalen die in juni en juli van 2019 op Smashwords werden gepubliceerd als e-books. Deze verhalen hebben Dinie en Marjo nog samen geschreven, ze hebben tussen 2012 en 2017 aan wedstrijden meegedaan en kregen in 2019 een hoofdredactie bij Tamara Geraeds.Marjo zal regelmatig nieuwe korte verhalen op Smashwords plaatsen. Wie weet komen er later zelfs romans als e-book bij te staan. Dus als u van fantasy en sciencefiction houdt, volg dan Johanna Lime.U kunt gebruik maken van de mogelijkheid die Smashwords biedt om een e-mail te ontvangen als er iets nieuws wordt uitgebracht.

Book preview

Dit verhaal heeft in 2021 meegedaan aan de derde editie van de Waterloper Verhalenwedstrijd, een themawedstrijd in de Nederlandse fantastiek, georganiseerd door mijn collega auteur bij Zilverspoor: Roselynd Randolph. Het thema dat ik voor dit verhaal gebruikt heb, is: Verkikkerdril.

Dit themawoord van de wedstrijd zette me erg aan het associëren. Al gauw kwam ik bij het sprookje van de kikkerprins terecht, waar ik een andere draai aan wilde geven. Ik wilde er ook iets actueels in verwerken, dat in onze moderne tijd belangrijk is, en kwam uit bij diversiteit. Het sprookjesachtige wilde ik er graag inhouden.

Uit het juryrapport bleek dat de positieve sfeer opvallend was, maar het verhaal was nog niet helemaal perfect. Daarom heb ik erg mijn best gedaan om deze verbeterde versie te schrijven. Ik hoop dat ik de meeste kritiekpunten uit het juryrapport daarmee getackeld heb. In ieder geval ben ik zelf tevreden met de veranderingen en vind ik dat het verhaal beter is dan de ingestuurde versie voor de wedstrijd.

Ik heb het verhaal op vanaf 15 jaar gezet, omdat ik denk dat tieners dit verhaal ook heel goed kunnen begrijpen en dat diversiteit een begrip is dat hen aan zal spreken.

Liefde laat zich niet dwingen gaat over een prinses die erg van kikkers houdt. Ze heeft een stiefmoeder en een stiefzus die wel een beetje van heksen weg hebben. Haar vader wil dat ze met de prins uit hun buurland trouwt, om de vrede ook in de toekomst te bewaren. Adewij wil het wel een kans geven maar vindt dat liefde zich niet laat dwingen. Na allerlei verwikkelingen waarbij alles anders loopt, blijkt dat ook zo te zijn. Toch lukt het haar om gelukkig te worden, zoals dat in een sprookje hoort.

Kikkerliefde

Adewij wandelde door de paleistuin en bleef stilstaan bij het graf van haar moeder. Herinneringen aan het enorme verlies kwamen weer naar boven. Ze werden opgevolgd door woede omdat haar vader haar verraden had. Hij was kort na het overlijden van haar moeder hertrouwd met Nevia. Dat was voor Adewij een enorme schok geweest, ze had zich geen raad geweten met die nieuwe situatie. Ze veegde een traan van haar wangen en schudde haar hoofd. Nee, niet stilstaan bij het verleden, ik moet vooruit kijken.

Langzaam liep ze bij het graf vandaan in de richting van de kikkervijver. Voorzichtig zakte ze aan de rand van het water neer en keek verlangend rond. Ze hield zich zo stil als een standbeeld, terwijl ze de bijzondere dieren met hun lichtbeige onderlijven en de lichtgroene vlekken op hun rug en poten bewonderde. Het exemplaar dat vlak voor haar boven water kwam, had niet door dat zij hier zat. Heel voorzichtig strekte ze haar handen boven het water uit. Behoedzaam bewogen haar armen nog een stukje verder naar voren. Plotseling schoot ze uit, en hield ze de kikker tussen haar vingers vast. Ze keek hem gefascineerd diep in de ogen, sloot de hare, en bracht zijn kop dicht bij haar lippen. Zachtjes kuste ze hem. Bij het horen van een luide kwaak opende ze haar ogen weer. Ook deze kikker was geen prins. Misschien maar beter ook: ze vond