Bir Adı Olmalı

By Emily Yaramis

İç dünyasına yolculuğa çıkan yazar, “Tükenmez kalemlerin tükenik olduğu zamanlara yolculuk” ile başlıyor eserine.
Psikolojik ve sosyolojik olarak hayatı anlamaya ve okumaya çalışan yazar haklı olarak eserde, “Allah aşkına! kötülük ne zaman bu kadar organize oldu ve bu kadar cesur oldu? Hep cesurdu da bir ben mi fark edemedim?” diye kendine sitem ediyor.
Zamanın aldatıcılığı ve çıldırtıcılığı karşısında yazar; “İnsanların ince şeyleri düşünmeye vaktinin olmadığı bir çağda kalabalıklar içinde yalnızlığını...” haykırıyor satırlarında.
Ve umarsız bir hayatı yaşayan yığın yığın kalabalıkların beyin ölümü yazarın içini kanatıyor ve bu acınacak hali kalemi, “Açıklamalarında kaç beyin ölümünün şahidi olduk?” sorusuyla kitabına damlatıyor.
İnsanların yanılgısını ve içinde bulunduğu çıkılmazları ise “Hislerim güçlü derken bile ahmaklığın pazarında akıl arıyordu.” şeklinde ifade ediyor.
Gözlemlerini denemeleri ile buluşturan yazar, etrafında olup biten onca zulüm ve masum insanlara biçilen zor hayatları ise bir isyan sorusu ile haykırıyor: “Masumiyetin bedeli neden hep bu kadar ağır oldu?”
Ve içinde yolculuğuna devam eden yazar her insanın içinde yaptığı yolculuğa, “Asayı yere vurup tüm büyüleri alt üst eden Musa’nın Rabbi, Nuh’un oğlu Sam’ı dirilten İsa’nın Rabbi, parmağının işaretiyle Ay’ı ikiye bölen Muhammed’in (sav) Rabbi, benim de Rabbim. Onun ihsan ve sevdasına layık olamadığım için pişmanım.” şeklinde tercüman oluyor.
Bazen de hayatın zorluklarını bir bir kelime kelime resmeden yazar herkesin duygusuna “Heyecanlarımız buruk, ruhumuz yangın yeri. Alevleri içimizde, dumanı başımızda tüter.” sözleri ile bir renk çalıveriyor.
Hayatın izlerini ve yaşanmışlığı hatta anı satırları arasına taşıyan yazar felsefenin koridorlarından topladığı kelimeleri “Temaslarının sana verdiği hazlar ayaklarının altındadır. Zamana meydan okuyamamış kısır aynılar döngüsü gerçeği yansıtmaktan acizken aynısıyla yeniden aynı olma isteği gerçeği tüm çıplaklığıyla ortaya sermiştir. Kırmızı düğme ile navigasyon, aynalarda görüntü vermeye başlar.” diyerek satırları arasına yerleştirivermiş.
Hayatın onca yorgunluğu içinde insanın kendine, özüne dönmesini; kendini ve özünü sevmesi ile hayatın daha güzelleşeceğine inanan yazar, her insanın kendine sesleneceği satırlarla kendine sesleniyor: “Hoş geldin! Hoş buldum seni. Ezel ve ebed arkadaşım, sevgili kendim!”
Samimiyet penceresinden insanın gönül penceresine ışık tutan yazar; “Görünür görünmez tüm hayır kapılarını tokmaklamak en güzel, içten ve samimi niyazlarla mümkündür.” diyor. Bu anlamda insanın en önemli meselesinin kimlik oluşturma meselesi olduğunu aksi durumda insanın hayatın kör kuyularında kaybolacağını; “Eğer kimlik noktasında kendine hizmet edememişsen bütün bunlar sana yük olur ve bu yük gün gelir seni çökertir.” şeklinde ifade eden yazar; “mabuduna ters düşen / maksuduna düz olamazdı.” ile meseleyi özetliyor.
Ve iç dünyasından billur bade mısralarını gönlümüze akıtıveriyor:
öyle varsayımlarla düşünemem seni
yanılırım
öyle çelişkili hesaplar yok aklımda
bunalırım
öyle darmadağın bir hikaye bu
ezel ebed yurdundan hediye
öyle rol yapamam yani
saçmalarım
öyle doluyum ki
anlıycan
kehribar edalım
gökkubbe sığınağım.
Kitap, sizi tatlı bir yolculuğa çıkarıyor. Hem iç dünyanızda hem de dış dünyanızda güzel bir yolculuk yapmak için sizi kitabın satırları arasında yolculuğunuz ile baş başa bırakıyorum.

gökmenzâde

• Language: Türkçe
• Publisher: Crab Publishing
• Release date: Jun 19, 2023
• ISBN: 9798201737764

Emily Yaramis

İlk olarak 1982 yılında Çankırı ilinin Balıbağı köyünde bir sabah vakti annesinin yüzünde bir tebessüm olarak belirdi. Yedi yaşına kadar köyün bütün güzellikleriyle hemdem olmuştu.Duygu ve düşüncelerin en güzel ifadesini oluşturan alfabeyi Çankırı Atatürk İlköğretim Okulunda çok kıymetli öğretmeni Nilüfer Yığın’dan öğrenmişti. Orta öğrenimini Dr. Refik Saydam İlköğretim Okulunda tamamladı. Çankırı Nevzat Ayaz Anadolu Öğretmen Lisesinden On Dokuz Mayıs Üniversitesi Sinop Eğitim Fakültesi Okul Öncesi Öğretmenliğine uzanan eğitim yolunun daha nerelere uzanacağını bilmiyordu.Düzce ve Ankara’da iki yıl kara tahtanın başında talihinin aydınlık taşlarını döşüyordu.Sevdanın gönül kapısını çalması ile Amerika’ya uzanan yolun kapılarının açılması bir olmuştu. Şimdilerde eşi ve dört evladıyla Oklahoma City’de can ipliğini zaman çıngırağına sarma gayretinde.Öğretmenliği ve anneliğinden taşan kelimelerden ördüğü hayat desenli deneme ve şiirleri çeşitli dergilerde gönüllere doğru yol almaya devam ediyor.

Book preview

TAKDİM

İç dünyasına yolculuğa çıkan yazar, Tükenmez kalemlerin tükenik olduğu zamanlara yolculuk ile başlıyor eserine.

Psikolojik ve sosyolojik olarak hayatı anlamaya ve okumaya çalışan yazar haklı olarak eserde, Allah aşkına! kötülük ne zaman bu kadar organize oldu ve bu kadar cesur oldu? Hep cesurdu da bir ben mi fark edemedim? diye kendine sitem ediyor.

Zamanın aldatıcılığı ve çıldırtıcılığı karşısında yazar; İnsanların ince şeyleri düşünmeye vaktinin olmadığı bir çağda kalabalıklar içinde yalnızlığını... haykırıyor satırlarında.

Ve umarsız bir hayatı yaşayan yığın yığın kalabalıkların beyin ölümü yazarın içini kanatıyor ve bu acınacak hali kalemi, Açıklamalarında kaç beyin ölümünün şahidi olduk? sorusuyla kitabına damlatıyor.

İnsanların yanılgısını ve içinde bulunduğu çıkılmazları ise Hislerim güçlü derken bile ahmaklığın pazarında akıl arıyordu. şeklinde ifade ediyor.

Gözlemlerini denemeleri ile buluşturan yazar, etrafında olup biten onca zulüm ve masum insanlara biçilen zor hayatları ise bir isyan sorusu ile haykırıyor: Masumiyetin bedeli neden hep bu kadar ağır oldu?

Ve içinde yolculuğuna devam eden yazar her insanın içinde yaptığı yolculuğa, Asayı yere vurup tüm büyüleri alt üst eden Musa’nın Rabbi, Nuh’un oğlu Sam’ı dirilten İsa’nın Rabbi, parmağının işaretiyle Ay’ı ikiye bölen Muhammed’in (sav) Rabbi, benim de Rabbim. Onun ihsan ve sevdasına layık olamadığım için pişmanım. şeklinde tercüman oluyor.

Bazen de hayatın zorluklarını bir bir kelime kelime resmeden yazar herkesin duygusuna Heyecanlarımız buruk, ruhumuz yangın yeri. Alevleri içimizde, dumanı başımızda tüter. sözleri ile bir renk çalıveriyor.

Hayatın izlerini ve yaşanmışlığı hatta anı satırları arasına taşıyan yazar felsefenin koridorlarından topladığı kelimeleri Temaslarının sana verdiği hazlar ayaklarının altındadır. Zamana meydan okuyamamış kısır aynılar döngüsü gerçeği yansıtmaktan acizken aynısıyla yeniden aynı olma isteği gerçeği tüm çıplaklığıyla ortaya sermiştir. Kırmızı düğme ile navigasyon, aynalarda görüntü vermeye başlar. diyerek satırları arasına yerleştirivermiş.

Hayatın onca yorgunluğu içinde insanın kendine, özüne dönmesini; kendini ve özünü sevmesi ile hayatın daha güzelleşeceğine inanan yazar, her insanın kendine sesleneceği satırlarla kendine sesleniyor: Hoş geldin! Hoş buldum seni. Ezel ve ebed arkadaşım, sevgili kendim!

Samimiyet penceresinden insanın gönül penceresine ışık tutan yazar; Görünür görünmez tüm hayır kapılarını tokmaklamak en güzel, içten ve samimi niyazlarla mümkündür. diyor. Bu anlamda insanın en önemli meselesinin kimlik oluşturma meselesi olduğunu aksi durumda insanın hayatın kör kuyularında kaybolacağını; Eğer kimlik noktasında kendine hizmet edememişsen bütün bunlar sana yük olur ve bu yük gün gelir seni çökertir. şeklinde ifade eden yazar; mabuduna ters düşen / maksuduna düz olamazdı. ile meseleyi özetliyor.

Ve iç dünyasından billur bade mısralarını gönlümüze akıtıveriyor:

öyle varsayımlarla düşünemem seni

yanılırım

öyle çelişkili hesaplar yok aklımda

bunalırım

öyle darmadağın bir hikaye bu

ezel ebed yurdundan hediye

öyle rol yapamam yani

saçmalarım

öyle doluyum ki

anlıycan

kehribar edalım

gökkubbe sığınağım.

Kitap, sizi tatlı bir yolculuğa çıkarıyor. Hem iç dünyanızda hem de dış dünyanızda güzel bir yolculuk yapmak için sizi kitabın satırları arasında yolculuğunuz ile baş başa bırakıyorum.

gökmenzâde

ÖZGEÇMİŞLİ ÖN SÖZ

Dürüst bir şekilde ben kendimin hatasıyım diyebilir mi insan? Gerçekten diyebilir mi insan bunu. Kendine bu kadar dürüst davranabilir mi? Başına gelen iyi, kötü her halden başkalarını suçlu tutmayı bırakabilir mi?

Ömrümüzün her safhasında zehir zemberek sorular ağında boğuluyoruz. Dışardan sakin gözüken hal ve ahvallerimiz, içerden hiç tükenmeyen gizemli sesler senfonisi. İnsan denen varlık bir muamma olmalı. Her