Reünie

By Suzanne Peters

Jaren na haar verhuizing van Limburg naar Amsterdam is Kiki haar brugklasleven volledig uit het oog verloren. Een uitnodiging voor een reünie van haar school maakt haar nieuwsgierig. Zouden haar oude vriendinnen haar nog herkennen? En Milo, haar eerste vriendje aan wie ze veel mooie herinneringen heeft? Ondanks praktische bezwaren met haar eigen winkel, besluit ze een uitje te maken naar haar geboorteplaats. Maar is ze voorbereid op wat haar te wachten staat?

 

Reünie is een romantische feelgood-novelle met als thema's genderidentiteit, vooroordelen en vriendschap.

• Language: Nederlands
• Publisher: De Boekenvos
• Release date: Feb 7, 2023
• ISBN: 9798215969908

Book preview

1

Voordat Kiki naar haar werk ging, keek ze nog in de brievenbus. Dat was ze gisteren helemaal vergeten, toen ze zo laat thuis was gekomen. Er lag een pakketje reclamefolders. Dat moest ze meenemen, waarschijnlijk stond de advertentie van haar groentewinkel erin. Djuna kreeg nooit reclame thuisbezorgd en wilde het eindresultaat vast zien.

Bijna wilde Kiki de brievenbus weer sluiten, maar toen viel haar oog op een enveloppe. Nieuwsgierig pakte ze hem. Precies zo'n enveloppe kreeg ze ook toen ze een dagje had gespijbeld met Milo. Hoelang was dat inmiddels geleden? Toch zeker twaalf jaar...

‘Laten we iets geks doen,’ stelde Milo voor. Het was goed te zien dat hij de laatste dagen veel buiten was geweest. Zijn zongebruinde huid stak duidelijk af tegen de witte tanktop. Expres gekozen, leek het, want met zijn blauwe Hawaiishort met grote, witte bloemen en een ketting met een haaientand leek zijn look compleet. Een zonnebril verborg vandaag zijn ogen.

‘Wat dan?’ vroeg Kiki.

Milo was speciaal omgefietst om samen met haar naar school te kunnen fietsen. Dat deed hij sinds ze iets hadden elke dag. Charlotte vond het overdreven, Kiki vond het juist fijn. Zo zag ze hem net wat meer. De zon brandde op haar blote benen en armen. Het had al dagen niet geregend en het voelde warmer dan de tweeëndertig graden die het weerbericht aangaf. Een ware hittegolf. Door de warmte had ze vannacht slecht geslapen en ze keek daarom op tegen de lange dag op school.

‘Laten we naar het meer gaan.’

‘Na school?’ vroeg Kiki.

‘Nee, nu.’

‘Wat?’ vroeg ze verbaasd. Even leek het alsof ze haar balans op haar fiets verloor. ‘Dat kan toch niet? We hebben wiskunde.’

Milo haalde zijn schouders op. ‘Het is veel te warm,’ zei hij. ‘Jordy blijft ook thuis vandaag, hoorde ik. En we hebben toch geen belangrijke toetsen.’

‘Dat kan echt niet,’ zei Kiki. Al klonk het wel erg aanlokkelijk. Lekker het koele water in. En dat alleen met Milo... Ze vond hem zo ontzettend leuk en ze wilde het liefst ieder moment van de dag samen met hem doorbrengen. Maar meestal waren Charlotte en Lisa er. En andere keren had het voetbalteam Milo nodig. Er was altijd wel iets...

‘Voor één dagje toch zeker wel?’

Kiki haalde diep adem. ‘Worden onze ouders niet boos?’ vroeg ze.

‘Die hoeven niets te weten,’ grijnsde Milo.

Maar ze kwamen het wel te weten. Via een brief, in dezelfde soort enveloppe die Kiki nu in haar handen hield. En boos... Haar vader was woest geweest en ze kreeg twee weken huisarrest. Maar toch: het was het meer dan waard geweest.

Wat een logo al niet teweeg kon brengen. Ook al was Kiki na haar verhuizing nooit meer in Limburg geweest, ze dacht meteen terug aan vroeger. Nadat haar vader een nieuwe baan had gekregen waarvoor ze naar de Bijlmer waren verhuisd, belde ze wekenlang iedere dag met Milo. Ze zeiden hoe gek ze op elkaar waren en hoe ze elkaar in de vakantie zouden opzoeken.

Dat gebeurde maar één keer. Het contact verwaterde daarna simpelweg. Kiki bouwde haar eigen leven op in het kleurrijke stukje Amsterdam. En ze wist zeker dat Milo ook verder was gegaan met zijn leven. Zo liepen dingen nu eenmaal.

Ze opende de enveloppe en bekeek het witte papier. Bovenaan stond opnieuw het logo, dit keer met ballonnen eromheen. ‘50 jaar!’ stond eronder, iedere letter in een andere, feestelijke kleur. Kiki begon te lezen.

Beste oud-leerling!

Omdat we dit jaar vijftig jaar bestaan, ben jij uitgenodigd om het feestje met ons te vieren! Kom naar onze reünie en zie je oude vrienden terug!

Er stonden verder wat contactgegevens en een datum bij.

Wauw! Een reünie. Kiki had vaak aan haar oude vrienden gedacht. Soms zocht ze hen wel op social media op, om te kijken hoe het met hen ging. Maar het was lastig om hen te vinden. Lisa’s profiel had ze regelmatig bekeken en ook Jordy kon ze gemakkelijk vinden. Maar Charlotte? Nee, die had ze nog niet gespot. En Milo? Die eveneens niet.

Juist Milo had ze regelmatig proberen te vinden. Zonder succes.

Ze stopte de enveloppe in haar tas en ging snel naar haar werk. Ze moest nog maar zien of ze wel helemaal naar Limburg wilde reizen voor een reünie. Met een eigen winkel was het moeilijk om vrij te nemen.

Djuna was druk in de weer met kleurig fruit. De exotische geuren kwamen Kiki al tegemoet. Kiki glimlachte bij het zien van haar zelfontworpen logo op de winkelruit. ‘Biolokaal’. Het woord ‘bio’ was groot in het groen geschreven. Het woord ‘lokaal’ oogde juist alsof het met krijt was geschreven. Om het nog meer op te laten vallen, had Kiki met krijtstiften allemaal groente en fruit op de ramen getekend. Regelmatig schreef ze er ook een weekaanbieding bij met een passende tekening. Nu de zon er mooi op scheen, was ze extra trots op haar ontwerp. Je zag het al van ver!

Ze hadden drie jaar geleden de winkel samen geopend en Kiki kon zich geen betere zakenpartner voorstellen dan Djuna. Djuna was een geboren, rasechte Amsterdamse. Haar ouders waren gastarbeiders uit Turkije en haar vader droomde altijd van een eigen groentewinkel. Door zijn ziekte kwam het daar echter nooit van. Kiki kende Djuna vanaf de eerste schooldag in Amsterdam en sindsdien waren ze onafscheidelijk. Al gingen ze na de middelbare school wel allebei naar een