De Koningin van 1b

By Anja Vereijken

Wat als je vriendin zich gedraagt als een koningin? En erger nog: jij als haar dienares?

Anna en Julia zijn vriendinnen. Vanaf het begin van de basisschool zitten ze bij elkaar in de klas. Dan gaan ze samen naar het lyceum in de stad. In een paar weken tijd wordt hun hele wereldje op z'n kop gezet. Alle meiden uit de brugklas proberen een plaatsje te veroveren binnen de nieuwe vriendinnenclubjes. Hoe reageer je als je beste vriendin jou dingen laat doen die je zelf eigenlijk niet wilt?
Door de ogen van Anna, Julia en de kritische Lieke ervaar je de kracht en de macht van een meidenkliek. Spannende jeugroman die laat zien hoe ernstig de gevolgen van meidenvenijn kunnen zijn.

Reactie lezer:

Wauw! Ik heb het boek in een ruk uitgelezen! Ik vond het echt geweldig! Vanaf het begin word je als lezer al helemaal in het verhaal gezogen. Waardoor je, als je ophoudt, weer verder wilt lezen het is verslavend.

De heftige dingen worden mild beschreven waardoor je niet afgedwaald raakt maar goed geconcentreerd blijft lezen .

Hoe de hoofdpersonen zich voelen is goed beschreven. Ik vind het goed hoe de schrijfster zo’n heftig onderwerp goed heeft kunnen opschrijven. Het laat je schrikken en het is een waarschuwing voor ieder meisje. Het heeft me aan het denken gezet. Geef me een bak chips en een nieuwe Anja Vereijken en mij hoor je de rest van de dag niet meer.

• Language: Nederlands
• Publisher: XinXii
• Release date: Oct 1, 2008
• ISBN: 9789081329019

Book preview

Mooi

Hoofdstuk 1

Anna

Schat opschieten, het is tijd!, riep Anna’s moeder vanuit de hal.

Boven op haar kamer keek Anna nog één keer naar de lippenstift die ze mee wilde nemen. Was het wel de goede kleur? Zouden de anderen die kleur ook mooi vinden? Wat als ze hem spuuglelijk vonden? Ze stopte de lippenstift in haar nieuwe rugzak. Volgeladen met boeken was hij eigenlijk te zwaar. Ze had nog geen idee welke boeken ze ging gebruiken die dag, dus had ze ze allemaal maar in haar tas gestopt. Slecht idee.

Ze liep de trap af en gaf haar moeder beneden een zoen. Buiten stond Julia al te wachten. Julia was haar beste vriendin. Ze hadden op dezelfde basisschool gezeten. Vorige week waren ze allebei gestart op het Heerendonck Lyceum. Voor de eerste lesweek was begonnen, hadden ze een paar introductiedagen gehad. Dagen waarin ze de school, hun mentor, mijnheer Hanse, en de andere leerlingen hadden leren kennen. Anna had best opgezien tegen deze dagen. Ze had ze ook niet echt leuk gevonden.

De eerste lesweek was spannend geweest: voor het eerst naar een nieuwe school, met maar liefst 1600 leerlingen. Bijna elke les waren ze te laat geweest, omdat ze steeds het leslokaal niet konden vinden. Het leek wel een doolhof.

Die eerste week was ook heftig; als brugklassers waren ze nieuw. Ze werden nog niet gezien als medeleerlingen, maar als indringers die zich moesten bewijzen. Ze voelden zich bekeken en ze werden gepest. Anna kende alleen de kinderen die bij haar op de basisschool hadden gezeten. Maar Julia kende veel meer kinderen, vooral meiden. Zij zat namelijk op allerlei clubjes. Zo had ze wekelijks haar paardrijclub, jazzballet en hockey en elke twee weken zong Julia in een koor. Meestal zong ze solo. Ze kon prachtig zingen. Anna’s ouders hadden niet zoveel geld en niet veel tijd. Daarom zat ze alleen op voetbal. Dat vond ze wel leuk, maar meer ook niet.

Julia had alles mee. Ze was ontzettend mooi, met lang blond haar. Krullend haar. Haar dat altijd goed zat. Anna snapte daar niets van. Ze was zelf iedere ochtend met haar eigen haar een half uur bezig voor het ermee door kon. Goed zat het nooit. Haar donkere, springerige haar wilde bijna nooit wat zij wilde. Daarom droeg ze het vaak in een saaie staart. Julia niet; die droeg het altijd los. Julia was ook heel slank. Anna vond haar eigen billen te dik. Daarom droeg ze meestal lange truien en bloezen. Die strakke spijkerbroeken van Julia zouden haar niet staan. En korte rokjes evenmin.

Vandaag droeg Julia een hip rokje onder een duur leren jasje.

Anna begroette haar vriendin.

Heb je het spul bij je?, vroeg Julia met een

geheimzinnige blik.

In mijn tas, antwoordde ze.

Terwijl ze de straat uit fietsten richting school, sprak Julia enthousiast over hun plannetje.

Julia had gisteren besloten iets te doen aan het gepest van de oudere leerlingen. Daarin had ze het clubje vriendinnen om haar heen betrokken.

Anna kende twee van de andere meiden, de overige vier kende ze niet echt goed. Dat waren meiden die van een andere basisschool kwamen.

Anna had Julia’s plannetje niet geweldig gevonden, maar Julia kon ontzettend vasthoudend zijn. Zoals een jaar geleden, in de schuur van Julia’s ouders. Julia had haar opgebeld en gevraagd of ze wilde komen. Bij Julia was het altijd leuk spelen: ze woonde in een groot huis, met een enorme tuin, aan de rand van het dorp. Naast het huis was een bos. Ze bouwden er hutten en speelden er verstoppertje. Julia was die keer in de schuur geweest. Toen ze daar naar binnen was gegaan, had Julia in kleermakerszit op de grond gezeten, samen met Lieke. Het had haar verbaasd dat Lieke er ook was: daar had Julia niets van gezegd. Lieke zat toen ook bij hen in de klas, maar met haar hadden ze niet zoveel contact.

Lieke zag er soms een beetje vreemd uit: ze droeg vaak donkere kleding en om haar ogen zat altijd een randje zwart. Lieke had een knalpaarse omafiets en het jaar daarvoor hadden haar haren ook even die kleur gehad. Het uiterlijk van Lieke paste niet bij dat van Julia. Julia had ook vaak over Lieke geroddeld.

Toch hadden Julia en Lieke die dag daar in de schuur ineens de dikste vriendinnen geleken. Julia had met een gebaar aangegeven dat ze bij hen op de grond moest komen zitten. Nieuwsgierig had ze dat gedaan. Toen had Lieke iets uit de zak van haar jasje gehaald. Het was een pakje sigaretten geweest. Ze had er eentje in haar mond gestoken. En alsof het de normaalste zaak van de wereld was, had Julia haar een aansteker voorgehouden. Lieke had aan de sigaret getrokken en meteen was er rook uit haar mond gekomen. Ze had de sigaret doorgegeven aan Julia. Die had ook een trek genomen en de rook pas ietsjes later uitgeblazen. Toen was ze zelf aan de beurt geweest.

Nee, dank je, had ze gezegd. Ze had gedacht aan oom Kees. Die was twee jaar daarvoor overleden.

Op haar vraag waaraan hij was doodgegaan, had haar moeder gezegd: Aan het roken. Daar wilde ze zelf niet aan doodgaan. Ze wilde sowieso niet doodgaan. Dus wilde ze niet roken.

Julia was ontzettend boos geworden. Lieke had haar alleen maar minachtend aangekeken en haar neus opgehaald. Uiteindelijk had Julia haar weggestuurd. Op de fiets terug naar huis had ze moeten huilen. Had ze dan moeten toegeven?

Twee weken lang had Julia haar genegeerd. Ze had niet gebeld en op school had ze gedaan of ze haar niet zag staan. Daarna was Julia weer gewoon tegen haar gaan doen. Sindsdien had Anna niet vaak meer iets durven weigeren van Julia.

En nu dit plannetje dus. Julia had besloten dat ze er volwassen uit moesten zien. Dan zou het snel zijn afgelopen met het getreiter van de oudere leerlingen. Julia had ieder van de meiden de opdracht gegeven iets van make-up mee te nemen naar school. Voor de lessen zouden beginnen, zouden ze zich allemaal gaan opmaken. Julia was ervan overtuigd dat ze hiermee aanzien zouden krijgen. Hun moeders zouden dit nooit goedkeuren, dus moest het stiekem gebeuren. Ze hadden ook watjes meegenomen om de make-up te verwijderen voor ze weer naar huis zouden gaan.

Ze kwamen aan bij de school, waar de andere meiden al zenuwachtig op Julia stonden te wachten. Lieke en Chantal kende ze. Sanne, Eva, Rachel en Madelon had ze tijdens de introductiedagen pas voor het eerst ontmoet. Ze plaatsten hun fietsen in een van de rekken en liepen vervolgens, zoals ze hadden afgesproken, naar de toiletten van de school. Chantal liep naast Julia. Een van de toiletten was bezet. Verder was er niemand in de ruimte aanwezig.

Met z’n achten gingen ze bij de wastafels staan. Ze haalden de make-upspulletjes uit hun tassen en legden deze op de wastafels. Julia nam de eyeliner die Chantal had meegebracht en begon haar ogen te verfraaien. Chantal stond naast Julia en keek haar vol bewondering aan. De andere meiden gingen ook aan de slag met de make-up. Niemand zei iets, er werd alleen wat gegiecheld. Even keek Anna toe, toen pakte ze een oogschaduw. Ze had dit nog niet vaak gedaan. Ze bekeek het resultaat in de spiegel. Ze was niet erg tevreden. Haar ogen waren heel donker, ze was iemand anders. Ze leek een beetje op Lieke.

De deur van het toilet dat bezet was, ging open. Een van de oudere leerlingen kwam naar buiten. Verbaasd keek ze naar hen. Toen begon ze heel hard te lachen. Snel liep ze de toiletruimte uit. Anna keek even naar Julia en de andere meiden.

Doorgaan meiden, zei Julia, dat was Barbara, ken ik van hockey. Vooral negeren. Het wordt zo dadelijk drukker, dan moeten we klaar zijn.

Na enkele minuten was iedereen zover. Anna keek naar haar vriendinnen; niemand was erop vooruitgegaan, behalve Julia. En Lieke misschien, maar die had eigenlijk niet veel aan haar gezicht veranderd. Ze had alleen het lijntje om haar ogen nog wat zwarter gemaakt en haar lippen licht gekleurd.

Prachtig dames!, riep Julia. Jullie zien er allemaal zeer volwassen uit. Laten we gaan.

Terwijl ze hun spulletjes verzamelden, vloog plots de deur van het toilet open. In de deuropening stond Barbara, samen met een hele club leerlingen uit de hogere klassen. Ze schaterden het uit.

Anna voelde haar wangen rood worden.

Achter Barbara stonden een heleboel leerlingen nieuwsgierig te duwen en te trekken. Iedereen wilde zien wat er aan de hand was.

Kijk hier, een stelletjes peuters!, gilde Barbara. Ze hebben hun moeders toilettas geplunderd en zichzelf veranderd in clowns.

Alle leerlingen die samen met haar voor de deur van het toilet stonden, lachten. Het leek wel of de hele school was samengedromd voor die deur.

"Jullie kunnen zo het circus in, maar jullie horen op de crèche! Vort, ga jullie