Geheim van Valentina

By Laiyna I. Allaya

Dit is het vierde deel uit reeks 2. Valentina haar leven zit verstrikt in de geheimen die ze angstvallig probeert te verbergen. Dat is ook de reden dat ze jaren geleden besloten heeft altijd alleenstaande moeder te blijven, ze zou een partner alleen maar in gevaar brengen. Maar hoe vecht je tegen de liefde? Daarbovenop wordt ze plotseling geconfronteerd met haar krachten.

• Language: Nederlands
• Publisher: Laiyna I. Allaya
• Release date: Jul 31, 2022
• ISBN: 9781005937195

Laiyna I. Allaya

Laiyna (schuilnaam) groeide op in een onstabiel gezin waar ze zich leerde verschuilen in fantasie. Ondanks zij een geweldige zorgzame moeder had, bezorgde haar narcistische vader voor een kindertijd met een duistere verborgen zijde door verschillende vormen misbruik. Traumatische ervaringen die ze jaren lang angstvallig verborgen hield achter een gordijn van stilte. Langs de andere kant zorgde dit ervoor dat ze vaak in tal van vreemde situaties terecht kwam die mee helpen om zich dieper in te leven in allerhande uiteenlopende personages.Al van in de lagere school schreef Laiyna verhalen en gedichten vooral als vlucht uit de vaak harde realiteit. Verder werd ze geïnspireerd door spiritualiteit en psychologie die een leidraad vormt in haar leven. Deze passies vind je zeker terug in haar waaier aan originele verhalen.Ondanks ze echte uit de hand gelopen fantasie gebruikt, blijft de basis van haar verhalen steeds verbazend realistisch.Aangezien het voor Laiyna slechts een uit de hand gelopen hobby is, blijven eveneens de prijzen van de ebooks bewust eerder te laag. Hopelijk vinden haar lezers het daardoor niet zo erg dat je af en toe een klein schrijffoutje kan vinden.Kan je wel beloven dat elk verhaal met evenveel zorg is uitgedacht en je aandacht moet hebben voor de subtiele verborgen tips en hints die soms pas enkele verhalen later duidelijk worden.Je kan Laiyna.l.allaya trouwens ook volgen op instagram.

Book preview

Geheim van Valentina

Deel 4 uit reeks 2 ‘onrechtstreeks verbonden’

Geschreven door Laiyna L. Allaya

Copyright 2022 Laiyna L. Allaya

Smashwords Edition, License Notes

This ebook is licensed for your personal enjoyment only. This ebook may not be re-sold or given away to other people. If you would like to share this book with another person, please purchase an additional copy for each recipient. If you’re reading this book and did not purchase it, or it was not purchased for your use only, then please return to Smashwords.com and purchase your own copy. Thank you for respecting the hard work of this author.

Aan mijn onvervangbare collega's

Lindsey, bedankt voor alle eerlijke feedback die je me gaf tijdens het proeflezen.

Els, bedankt voor de tijd die je stak in het aanleren van alles wat ik nodig had om mijn schrijfdroom te realiseren en het verduidelijken gigantisch veel spellingsregels.

Dankzij jullie is dit boek nog beter dan ik had durven dromen.

Valentina

Het lijkt werkelijk onecht alsof ik dit allemaal niet verdiend heb. Dit is niet de toekomst die ik ooit dacht te verkrijgen. Het is puur het omgekeerde van dat wat mij altijd was geleerd. Dat ik niets verdiende, dat alle ongeluk mijn schuld is, dat ik niets waard ben en nooit iets zal bereiken…

Ondanks ik er niet aan probeer te denken blijft het verleden mij kwellen en achtervolgen. Zelfs na drie jaar therapie die Alexia voor mij regelde weet ik dat mijn wonden nog steeds diep geworteld zijn.

Heb immers nooit alles verteld, er zijn nog zoveel dingen die ik zelf weiger te herinneren. Ze jagen mij na in mijn slaap en zorgen telkens opnieuw voor eindeloze horror nachten. Verhuizen langs de andere kant was voor mij gemakkelijk geweest aangezien ik amper bezittingen heb. Bijna al mijn oude rommel was de kringloopwinkel komen ophalen. Alexia heeft er immers voor gezorgd dat mijn appartement volledig in orde is van meubels tot ingebouwde keuken met zelfs bestek en potten, pannen, een volledig ingerichte badkamer en slaapkamer met mooie lakens en mega zachte handdoeken...

Een ware volledige nieuwe start. Nog leuker is dat ze me alles mee heeft laten kiezen zodat mijn persoonlijkheid in de inrichting vertegenwoordigd is. Goedkoop was voor haar ook geen optie. Als het niet duurzaam was sloot ze het onmiddellijk uit.

Ben met de wagen hooguit 4 keer over en weer moeten rijden om alles te brengen. Het is vreemd om plotseling alles te bezitten dat ik nooit heb gehad. Nog vreemder om buren te hebben die mij aanvaarden als een volwaardig persoon. Ik weet het. Heb nog steeds veel moeite mensen te vertrouwen en dichtbij te laten komen waarschijnlijk zal ik nooit de volledige waarheid durven vertellen.

Binnen zeven weken verwachten we de eerste 4 meisjes al en tot dan hebben we tijd elkaar goed te leren kennen en onze levenswijze aan elkaar aan te passen. Alexia vond het van belang dat we elkaars leuke en irritante trekjes al kende voordat we in de ring worden gegooit.

Lente en Noah zijn echt een leuk koppel. Het is duidelijk waarom ze Alexia en Christian kennen van vroeger. Hun humor en manier van leven ligt dicht bij elkaar. Heb nog nooit in mijn leven zo vaak gelachen op een dag door Noah zijn vele ludieke uitspraken en opmerkingen.

Merk ook aan Amber dat ze er van geniet een soort van vaderfiguur in de buurt te hebben. Op enkele dagen tijd is ze fel verandert op de goede wijze van het woord. Ze hangt letterlijk aan Noah en hij lijkt het wel leuk te vinden om een fan te hebben in al zijn doen en laten. Haar zelfverzekerdheid is ook enorm gegroeid. Eerlijk toegegeven is het precies wat mijn dochter nodig had. Alexia heeft haar ook al ingefluisterd om Noah en Lente meteen tante en nonkel te noemen. Dat klinkt inderdaad veel huiselijker en waarschijnlijk is het niet slecht voor haar een titel te hebben om hen te benoemen.

Ik zet een schoendoos in de kast van de slaapkamer en haal er even de afgeleefde oude pop uit. Het is het enige voorwerp uit mijn kindertijd dat ik nog bezit. De enige reden dat ik wist dat ik niet gek aan worden was te beseffen in welke leugen ik destijds hoorde te leven. De pijn en illusies van mijn kinderjaren die mij nog steeds verstikken als een schaduw die op mijn schouders zit.

Bescherm deze pop met u leven en hou ze altijd bij jou.

Dat had men mij voor we thuis vertrokken op het hart gedrukt. Dat was een wijze raad geweest…uiteindelijk had deze mij letterlijk mijn leven teruggegeven. Nu ja, wat er nog te redden viel dan. Stop de pop weer in de doos en berg ze veilig op. Op de kast zet ik de enige familiefoto die ik heb. Ik met mijn beide ouders op vijfjarige leeftijd.

Zucht diep maar verberg mijn gemis vast beter wanneer ik niet alleen ben. Daarna haal ik een fotokader uit de doos met de kopie van mijn geboorteakte. Zonder aarzelen hang ik hem aan de muur aan het enige haakje in de kamer. Zodat ik mij er elke dag weer kan aan laten herinneren wie ik ben en altijd al ben geweest.

Mezelf

‘ Valentina? Heb je voor mij een momentje onder vier ogen?’ Verbaasd kijk ik Alexia aan.

Intussen sluit ze deur achter zich zonder mijn antwoord af te wachten. Ze staart een kort moment naar het vreemde Russische document dat ik aan de muur hang, fronst haar wenkbrauwen maar toch zegt ze niets. Behalve mijn naam en een datum kan ze er waarschijnlijk toch niets van lezen.

‘Zeg maar, wat kan ik voor jou betekenen,’ ga ik verder. Ze zucht diep terwijl ze mij gebaart even op het bed te gaan zitten.

Haar lichaamstaal vertelt me dat er iets aan de hand is. Het valt me meteen op dat ze zenuwachtig is en haar woorden nog voor ze begonnen is, afweegt.

‘Luister, weet je nog dat ik je een half jaar geleden vroeg om te gaan kijken op zaterdagavond?’ Vervolgens stopt ze abrupt met praten. Ik glimlach en knik denkend aan al die keren die ik de laatste maanden naar hem heb gekeken door het raam. Hij is nog even knap als vroeger. Dan gaat ze voorzichtig verder.

‘Luister, ik ga je niet vertellen hoe ik aan deze info kom. Dat is op dit moment niet belangrijk. Maar er is iets over hem dat jij echt voor morgenmiddag moet weten.’ Ze kijkt me bezorgd aan.

‘Hoe bedoel je?’ De verwarring in mijn hoofd is groot. Vraag me af wat ze bedoelt aangezien wat ze zegt geen enkele steek houdt. ‘Waarom morgenmiddag?’ Ga ik door, nog steeds mezelf afvragend waar ze naartoe wil. Op dat moment legt ze een fotokader in mijn handen van Elise samen met haar drie kinderen.

Een diepe schok gaat door mijn lichaam het ogenblik mijn oog op hem valt. Zou hem overal herkennen. Met open mond staar ik verbaasd naar de foto in de ogen van mijn droomprins. Voel een zekere paniek door mij heen gaan. Complete overdondering… Dit Is onmogelijk…

‘Hij weet niet dat jij het bent. Maar ik geloof dat je hem echt graag ziet en ik weet ook heel zeker dat hij nog steeds elke week op jou zit te wachten aangezien ik hem in januari nog kort heb gesproken.’

Weet werkelijk niet meer wat zeggen. Compleet met stomheid geslagen. Hij blijkt al die tijd een zoon te zijn van Elise. De vrouw die al jaren voogdij heeft over Amber… ? Elise die net als ik bij Heather heeft gewoond. Plots besef ik dat mijn mysterie man ineens een naam heeft en ik door de verhalen van Noah heel wat van hem weet. Alexia legt haar arm om mij heen.

‘Weet je nog dat je zei, dat Noah je soms aan hem deed denken maar hij toch niet op hem lijkt,’ gaat ze verder. Ik knik verbouwereerd. Mijn hart klopte vast nog nooit zo snel.

‘Dat is omdat het al die tijd zijn broer al was,’ fluistert ze bijna onhoorbaar.

Dit is wat ze een vreemde wending noemen… wist ze het al die tijd dan al? Hoe kan ze dit in hemelsnaam weten met de weinige info die ik ooit had gegeven dat hij het zou zijn? Weet werkelijk niet wat ik hiermee moet. Waarom heeft ze nooit iets gezegd?

‘Je hebt beslist een goede smaak en je zou een nog geweldigere schoonfamilie kunnen hebben,’ vult ze aan.

‘Moest het jou nu wel eindelijk vertellen omdat ik weet dat jij waarschijnlijk graag jezelf mentaal wat voorbereid wanneer hij morgen langskomt.’ Ondertussen voel ik tranen over mijn wangen lopen. De man waarop ik hopeloos verliefd ben blijkt een zoon van Elise en de broer van mijn Collega. Durf ik hem wel onder ogen komen nadat ik hem meer dan 3 jaar aan zijn lot heb overgelaten…

Elise zei laatst dat Ilias sinds zijn laatste relatie zeven jaar geleden een gesloten boek is, uit het huis is gegaan en het een vraagteken is waar hij mee bezig is. Hij komt wel wekelijks langs maar over zijn sociaal leven weet ze niets. Buiten dan dat hij een hoge functie heeft op zijn werk praat hij absoluut niet over zijn privé. Had Noah aangevuld. Ben ik de reden dat hij niets meer verteld? Wat ga ik doen wanneer hij plotseling voor mijn neus staat?

‘Wat moet ik in hemelsnaam tegen hem zeggen?’ Voel een harde krop in mijn keel en kijk Alexia verslagen aan. Alexia glimlacht rustig.

‘Dat gaan wij nu samen instuderen,’ is alles wat ze nog zegt. Duidelijk heel zeker van haar plan.

‘Beloof je dat dit exact gaat verlopen zoals ik bedacht heb,’ doet ze een poging mij gerust te stellen. Kan alleen maar hopen dat ze gelijk heeft. Alsof zij kan weten wat er gaat gebeuren. Het is niet dat ze een magische spiegel heeft om de toekomst te zien. Ondanks dat ik bij Heather destijd al enkele vreemde dingen heb ervaren geloof ik nog steeds in de toevalligheden van vele gebeurtenissen. Toch heb ik weinig andere keuze dan Alexia opnieuw te vertrouwen. Woon hier dus hem ontlopen wordt vast een onmogelijke zaak. Er is dit keer geen keuze, kan niet anders dan Alexia te volgen. Weet dat ze het goed met mij voorheeft. Moet het gewoon een kans geven… toch?

Alsof ik nog een andere keuze heb…

Dit is zo fout...

Al snel is het de volgende dag. Terwijl iedereen naar de inkomhal loopt, trekt Alexia me even aan de kant Achter de deur. Op dit moment zou ik het liefst mezelf omdraaien en voor altijd in mijn appartementje opsluiten.

‘Gaat het lukken denk je?’ Vraagt ze gedempt. De angst schiet me naar de keel en geeft me moeite om te ademen. Sinds ze mij gisterenavond attent maakte op die foto ben ik nog steeds in shock. Alsof mijn onechte droom hier te mogen werken en wonen nog niet ver genoeg gezocht was, doet het universum er alvast nog een schepje bovenop. Dit keer kan ik er niet omheen. Het heeft namelijk geen zin weg te lopen, uiteindelijk ontdekt hij het toch.

Alexia heeft uren op mij ingesproken en ingeoefend wat ik vandaag zou zeggen. Een voorbereiding die broodnodig is zodat ik zeker niet op de vlucht sla. Het enige idee dat momenteel door mijn gedachten gaat. Zijn de woorden uit mijn herinneringen.

Ren voor je leven.

Onderdrukte herinneringen poppen op in mijn hoofd en drukt op mijn adem.

‘Geef mij je hand en denk bij jezelf opnieuw en opnieuw, ik kan dit,’ fluistert ze stil.

Okee. Ik kan dit. Ik kan dit. Ik moet dit kunnen… Intussen beginnen mijn handen vreemd te tintelen terwijl een diep intens rustgevend gevoel via haar handen de mijne binnenstroomt.

Kijk haar verbaasd aan. Dit is gewoon niet meer realistisch. Alsof alle angst even uit mijn lichaam wegvloeit. Compleet geschokt staar ik haar met open mond aan. Het voelt alsof ze mij een schot heeft gegeven met heroïne en mijn lijf in extase gaat. De heerlijkheid loopt over mijn ruggengraat tot in mijn tenen. Een onwerkelijk zalig gevoel van tevredenheid vult mijn gedachten.

‘Dat is beter toch,’ fluistert ze ietsje mysterieus. Met een grote glimlach kijkt ze mij aan. Als ik dit niet had gevoeld zou ik dit nooit kunnen geloven. Er is geen tijd om vragen te stellen besef ik, terwijl ik haar vragend aan blijf kijken

‘Vertrouw mij Valentina. Negeer iedereen, ga recht op je doel af maar wacht op mijn signaal. Jij kan dit echt.’ drukt ze mij op het hart en voor de eerste keer sinds gisteren geloof ik haar echt. Heb me denk ik nog nooit zo zelfverzekerd gevoeld. Dit was het gevoel waar ik al jaren tevergeefs naar smacht. Het kan me niet schelen hoe ze dit deed. Zelfs ik heb Alexia onderschat, bedenk ik mij. Natuurlijk weet ik dat ze speciaal is. Ze had destijds die regenboogkleuren waar Heather me ooit over sprak. Dat was de reden dat ik haar toen bij de kruidenier had opgemerkt. Ze had mijn aandacht onmiddellijk getrokken. Ik moest haar gewoon helpen. Het was sterker dan mijn wil. Intussen loopt Alexia naar de inkomhal. Als eerste hoor ik Noah die hem hartelijk begroet

‘Ilias broertje fijn dat je gekomen bent!’ roept hij uit. Hoor hoe ze elkaar klopjes op de rug geven. Daarna begroet hij Lente en Christian om vervolgens Alexia aan te spreken. Begrijp niet waarover hij het heeft maar geloof erin dat Alexia heus weet wat ze doet. Ik moet nu gewoon het juiste signaal afwachten.

‘Alexia, de dame van de grote beloftes waar ik nog steeds geen resultaat van heb gemerkt,’ klinkt zijn heerlijke vertrouwde stem duidelijk gespeeld sarcastisch.

‘De vakantie begint officieel pas morgen, dus alles is nog perfect op schema. Geduld is een schone deugd, en dit is trouwens niet de juiste omgeving.’ Blokt ze meteen af.

‘Zal je nog wel moeten voorstellen aan Valentina natuurlijk.’ Gaat Noah vrolijk verder. Plots komt Alexia zonder meer luid en duidelijk tussenbeide met het signaal waar ik op moest wachten.

Ik kan dit

Ik kan dit

‘Denk eigenlijk niet dat je hen nog aan elkaar moet voorstellen om eerlijk te zijn?’ Verbaasd staart iedereen haar aan. Intussen wandel ik de inkomhal in en iedereen staat net zoals ze mij had verteld met hun rug naar mij toe. Alleen Alexia kijkt mij bemoedigend aan.

‘Hoe bedoel je?’ antwoordt Ilias verbaasd. Op dat moment neem ik het woord zonder een kik te geven.

‘Dat klopt,... wij kennen elkaar al,’ geschrokken draait Ilias zich om en staart mij verbaasd, compleet overdonderd aan. Glimlach voorzichtig en loop langzaam dichter bij. Zijn ogen glanzen alsof ik ze instant heb verblind. Voel me vreselijk schuldig over wat ik hem heb aangedaan maar laat het niet merken. Zou haast verdrinken in zijn ogen.

‘Het spijt me dat het zo lang geleden is,... dat verdiende je niet.’ Pas dan glimlacht Ilias… het lijkt even of hij is zijn tong verloren. Dan herpakt hij zich en neemt mijn uitgestoken handen voorzichtig aan. Enkele seconden staart hij naar zijn ring om mijn vinger en daarna ongelovig recht in mijn ogen en hapt naar adem. Ik slik mijn angst weer weg.

‘Veel te lang,’ zucht hij duidelijk compleet uit zijn normale doen. Alles wat om ons heen gebeurd ontgaat me in dit magische moment. Dan lijkt Ilias toch zijn tong terug gevonden te hebben.

‘Kan ik jou even ergens apart spreken, heel even maar.’ Vraagt hij ineens. Ik glimlach bedenkend dat Alexia inderdaad wist wat hij zou vragen en wijs zijn verzoek af door mijn hoofd ontkennend te schudden en werp mijn blik even neer.

Dit is de macht waar ze over had gesproken, het wegduwen en weer aantrekken. De meest simpele vorm van flirten en uitdagen. Hem nog even op zijn honger laten zitten had ze gelachen. Dan kijk ik hem weer aan.

‘Vandaag niet… wat dacht je van morgen en dan trakteer jij maar ineens met een tas koffie.’ Stel ik meteen voor. Ergens ben ik bang dat hij gaat weigeren, hoe onrealistisch het ook al klinkt.

‘Okee, daar kan ik nog wel mee leven,’stamelt hij verrast. Duidelijk nog steeds in de war. Zijn verwarring is behoorlijk opwindend. Het geeft mij een vreemd gevoel dat ik nooit eerder heb gehad maar het voelt zalig.

‘Alleen praten… okee.’ Voeg ik er duidelijk aan toe. Ondanks dit niet was afgesproken druk ik een zachte kus op zijn wang en draai me om waardoor mijn handen onherroepelijk uit de zijne glijden en loop de hal gewoon weer uit. Met enige onderliggende paniek in zijn woorden roept hij me achterna net voor ik de deur uitloop

‘Ga je niet zeggen waar en wanneer?’ Ik draai me glimlachend om en schud opnieuw mijn hoofd. ‘Het is morgen zaterdag, ik ga er vanuit dat ik op geen stomme vragen hoef te antwoorden.’ Voor de eerste keer in mijn ganse leven gebruik ik sarcasme om op hem te reageren. Daarna loop ik de gezamenlijke ruimte door richting mijn eigen appartementje. Mijn hart klopt als een gek in mijn keel. Hoor Christian het luid uitproesten.

‘Broertje, wat was dat?’ Hoor ik Noah verbaasd op de achtergrond. Daarop begint Alexia met Christian mee te lachen.

‘Zie je dat niet?’ Grinnikt Christian.’U lieve collega heeft net een afspraakje geregeld morgen met u broer,’ klinkt hij enorm geamuseerd. Bij die woorden trek ik de deur achter mij dicht en loop door naar mijn slaapkamer waar ik mij met mijn rug tegen de deur op de vloer laat zakken. Ik zou blij moeten zijn toch… waarom lijkt het dan of mijn hart wordt verscheurd. Alexia had gelijk. Ik hou echt van hem. Meer dan ik ooit zou durven toegeven. Zijn ogen straalde alleen maar pure liefde uit.

Kan hem niet beschermen als ik hem toelaat in mijn leven. Hij had mij moeten vergeten. Welke idioot wacht nu meer dan 3 jaar op een dame waar hij niet eens de naam van weet. Hij houdt van mij… maar waarom? Ik heb nooit iets voor hem gedaan. Wat ziet hij in hemelsnaam in mij?

Hoe kan hij zo lang wachten op iemand die na elke aanraking die we ooit deelden minuten lang in paniek naar adem snakte door de vreselijke herinneringen die daardoor telkens weer werden getriggerd. Mag trouwens geen relatie hebben. Het is gewoon te gevaarlijk. Haat mezelf dat ik te zwak was hem van in het begin niet gewoon weg te duwen. Waar zat ik met mijn dwaze gedachten?

In mijn hoofd hoor ik plots het antwoord weer van Noah. Dat was best lachwekkend bedenk ik mij.

Broertje, wat was dat?

Had hen allemaal overweldigd met het verrassingseffect. Dat was werkelijk het beste wapen ooit. Ik grinnik plots zenuwachtig. Morgen heb ik een date. Heb het echt gedaan. Ik kan dit. Is dit nu hoe verliefdheid voelt? Het beeld van zijn verliefde blik spookt door mijn gedachten. Hij is zo onwerkelijk knap. Zweer dat ik voor zondag niet meer naar binnen ga. Durf Noah en Lente niet meer onder ogen komen. Hoe ga ik hen uitleggen dat ik Ilias destijds heb laten stikken?

'Onze rijke zakenman,' had Noah een keertje gezegd. Wat weet ik eigenlijk van hem? Plots krijg ik een bericht op mijn smartphone.

Doe je jouw voordeur even voor me open. Ik weet dat je mij nodig hebt.

Typisch Alexia. Sta op en ondanks ik liefst even van de aarde zou verdwijnen, laat ik haar toch binnen.

Het is al bijna avond wanneer Lente eindelijk op mijn deur komt kloppen. Ik lig al sinds gisterenmiddag op het bed doelloos voor me uit te staren. Buiten een toiletbezoek heb ik niets meer gedaan. Zelfs niet eens gegeten of gedronken. Waar moet ik in hemelsnaam met mezelf naartoe?

Ben vooral in de war en voel me compleet verloren. Het shock effect had mij verlamd. Ondanks ik niet van plan was Lente binnen te laten kan ik mijn dochter ook niet vertellen het niet te doen. Ze was gelukkig gisteren niet in de buurt en weet dus van niets. Hoor hoe Lente aan Amber vraagt of ze graag Noah even helpt in de keuken. Ze maakt zich uiteraard ongerust wat lief is toch? Haar voetstappen komen langzaam dichterbij. Waarom heb ik ook mijn slaapkamerdeur open gelaten? Draai me met mijn rug naar haar toe en staar verder doelloos voor me uit. Vervolgens sluit ze de deur van mijn slaapkamer. Opnieuw wandelt ze dichterbij, en zet zich naast me neer op het bed.

‘Dat was erg moedig van je gisteren,’ zegt ze plots. ‘Maak je geen zorgen, deze terugslag is volkomen normaal, dat is het nadeel aan wat Alexia met jou heeft gedaan. Je lichaam voelde zich even zo geweldig dat hoe je jezelf normaal voelt plotseling veel zwaarder lijkt. Alsof je moet afkicken van de energieboost,’ gaat ze verder. Draai me om en kijk haar verbaasd aan. Vraag me af hoe ze weet wat Alexia heeft gedaan? Lente glimlacht breed.

‘Het is belangrijk dat je ooit de confrontatie met je angsten aangaat wil je ontdekken wat jouw speciale gave is.’ Ze kijkt me bezorgd aan. Schud mijn hoofd ongelovig.

‘Ik ben niet speciaal en ik heb al zeker geen speciale gave,’ mompel ik. Daarop begint Lente te lachen. ‘Je hebt wel de gave Ilias te betoveren tot hulpeloos slaafje. Ik zweer het dat ik hem op al die jaren ik hem ken nog nooit, maar dan ook nog nooit, zo naar iemand heb zien kijken. Nog geen honderdste van dat. Als je hem had gevraagd om op zijn knieën te gaan zitten en te blaffen als een hond had hij het waarschijnlijk ook nog gedaan.’ Het idee alleen laat me even glimlachen. Waarschijnlijk heeft ze gelijk.

‘Ik had gehoopt dat hij ondertussen iemand anders zou hebben ontmoet.’ Fluister ik zachtjes. Voel plots de tranen in mijn ogen prikken.

‘Denk ook niet dat ik ooit kan zijn wie hij verdient.’ Maak ik mijn zin af. Even kijkt ze mij zonder iets te zeggen aan. Vraag me af wat ze denkt. Zou ze weten waarover ik spreek? Ze zucht diep en schudt haar hoofd.

‘Begrijp wat je bedoelt.’ Klinkt het ingetogen. Kijk haar verbaasd aan omdat het lijkt alsof ze mijn ongestelde vraag beantwoordt maar eveneens omdat het een soort van bekentenis lijkt over haar. Intussen kijkt ze me bedenkelijk aan en dan glimlacht ze weer.

‘Zal je leren wat ik ooit heb moeten leren. Het verschil zit in jouw onbewuste gedachten. Alles wat dwingend overkomt geeft flashbacks en remmingen, geloof me, ik ken er alles van, maar wanneer jij zelf beslist niet. Tenzij hij op dat moment een stap verder doet dan jij jezelf hebt voorgenomen.’ Ik knik voorzichtig. Er zit inderdaad wel iets in die woorden.

‘Het spel dat Alexia jou gisteren liet spelen is daardoor perfect. Jij had de volledige controle over hem vooral door het verrassingseffect en hij durfde zelfs amper jouw handen aannemen uit angst iets fout te doen. Ik vond het werkelijk hilarisch het spijt me