Verdwalen op het lichtend pad

By Laiyna I. Allaya

Dit boek is het vervolg op foute weg naar vrijheid uit dezelfde reeks. Elise is intussen een jonge vrouw met een job in de verpleging. Ze heeft geweldige collega's, woont alleen in de stad en verhuurt haar ouderlijke woning aan Heather. Ondanks iedereen denkt dat het goed met haar gaat, vecht ze mentaal een eenzame oorlog. Een gevecht dat op lange termijn steeds tegen meer hindernissen botst.

• Language: Nederlands
• Publisher: Laiyna I. Allaya
• Release date: Jul 16, 2022
• ISBN: 9781005607807

Laiyna I. Allaya

Laiyna (schuilnaam) groeide op in een onstabiel gezin waar ze zich leerde verschuilen in fantasie. Ondanks zij een geweldige zorgzame moeder had, bezorgde haar narcistische vader voor een kindertijd met een duistere verborgen zijde door verschillende vormen misbruik. Traumatische ervaringen die ze jaren lang angstvallig verborgen hield achter een gordijn van stilte. Langs de andere kant zorgde dit ervoor dat ze vaak in tal van vreemde situaties terecht kwam die mee helpen om zich dieper in te leven in allerhande uiteenlopende personages.Al van in de lagere school schreef Laiyna verhalen en gedichten vooral als vlucht uit de vaak harde realiteit. Verder werd ze geïnspireerd door spiritualiteit en psychologie die een leidraad vormt in haar leven. Deze passies vind je zeker terug in haar waaier aan originele verhalen.Ondanks ze echte uit de hand gelopen fantasie gebruikt, blijft de basis van haar verhalen steeds verbazend realistisch.Aangezien het voor Laiyna slechts een uit de hand gelopen hobby is, blijven eveneens de prijzen van de ebooks bewust eerder te laag. Hopelijk vinden haar lezers het daardoor niet zo erg dat je af en toe een klein schrijffoutje kan vinden.Kan je wel beloven dat elk verhaal met evenveel zorg is uitgedacht en je aandacht moet hebben voor de subtiele verborgen tips en hints die soms pas enkele verhalen later duidelijk worden.Je kan Laiyna.l.allaya trouwens ook volgen op instagram.

Book preview

Verdwalen op het lichtend pad

Deel 2 uit reeks 1 ‘In de schaduw van de regenboog’

Geschreven door Laiyna L. Allaya

Copyright 2022 Laiyna L. Allaya

Smashwords Edition, License Notes

This ebook is licensed for your personal enjoyment only. This ebook may not be re-sold or given away to other people. If you would like to share this book with another person, please purchase an additional copy for each recipient. If you’re reading this book and did not purchase it, or it was not purchased for your use only, then please return to Smashwords.com and purchase your own copy. Thank you for respecting the hard work of this author

Aan mijn onvervangbare collega's

Lindsey, bedankt voor alle eerlijke feedback en toevallige ideeën die je me gaf voor en tijdens het proeflezen.

Els, bedankt voor de tijd die je stak in het aanleren van gigantisch veel spellingsregels en het delen van je noodzakelijke ervaring om dit script te voltooien.

Dankzij jullie is dit boek nog beter dan ik had durven dromen.

Elise

Plof me naast mijn collega's neer aan de tafel.

Wat was me dat voor een ochtendspits, zucht ik uit. Nora schenkt alvast mijn tas koffie in terwijl Truus de melk naar me toe schuift.

De volgende patiënt die oproept mag 5 minuten wachten, intussen kijken ze mij beide dwingend aan. Weet best dat ik te goed ben voor onze patiënten maar het is sterker dan mezelf. Het is niet eens mijn taak om al die dingen te doen en bovendien hebben we momenteel laatste jaars stagiaires die zoveel mogelijk alleen moeten proberen te werken.

Je blijft jezelf voorbij lopen en ze raken verwend. Voegt ze eraan toe met een speelse knipoog. Haal mijn schouders op in een poging haar woorden weg te wuiven. Natuurlijk weet ik dat ik echt wel recht heb op mijn pauzes maar het is sterker dan mezelf. Wil gewoon iedereen zoveel mogelijk gelukkig maken en zo veilig en perfect mogelijk achterlaten. Het voelt goed om anderen gelukkig te maken. Dat zit me gewoon in het bloed. Hoogstwaarschijnlijk geërfd van mijn moeder.

Ondertussen beginnen mijn twee collega's te praten over hun nachtelijke uitschuivers. Heb hen daarin nooit goed begrepen. Ze leven net ietsje te vrij naar mijn mening maar hou ervan naar hun vreemde avonturen te luisteren gaande over parenclubs waar je blijkbaar met elkaars partner mag vrijen en een vreemde soort bar waar ze naartoe gaan met de meest pikante pakjes aan om zowel mannen als vrouwen te versieren voor een one night stand.

Waarom ga je niet gewoon één keertje met ons mee, je bent nog steeds vrijgezel. Hoe denk je ooit een partner te vinden als je nooit uw huis verlaat en u geest verruimd. Je moet alles gewoon eens gedaan hebben in het leven. Schud mijn hoofd.

Dat is niet het type partner dat ik zoek, mijn enige perfecte match ligt trouwens al op het kerkhof. Ik hoef nooit niemand meer, het zou voelen of dat ik Mike bedrieg. Geef toe dat het me nog steeds diep verwond er nog maar aan te denken.

Nou hoe lang ben je Ondertussen al alleen dan? Vuurt Truus betweterig op me af.

Werp m'n blik neer.

Vijf jaar, mompel ik zachtjes. Nora legt haar arm om mij heen waardoor ik het alleen nog lastiger krijg.

Misschien moet je eens goed luisteren mijn engeltje. Denk je dat jouw Mike zou willen dat je nog lang en ongelukkig blijft verdwalen. Of zou hij willen dat je op zoek gaat naar het lichtend pad met geluk en een lach. Meid, je leeft nu op dit moment. Je verdient het echt wel om van iemand te houden. Haar hartelijke glimlach doet mijn hartslag weer dalen.

Maak je vooral geen zorgen, een nieuwe liefde komt vast wel snel op je weg. Mijn antwoord uit zich in pure stilte. Ben gewoon niet klaar om Mike los te laten. Ook niet na al die jaren. Het lijkt wel of ik met hem een deel van mezelf verloor, een stukje dat onherstelbaar is.

Ik zie jou binnen dit en twee jaar al mama worden van je eerste telgje… en daar gaat het zeker niet bij blijven, knipoogt Nora.

Het eerste wordt een knap klein jongetje met net dezelfde donkere doordringende ogen als zijn vader, praat ze door. Deze keer gaat het gesprek te ver voor mij. Dat ze al gaat beschrijven hoe mijn kind eruit gaat zien en dat dat hij donkere ogen heeft. Wat niet wil zeggen dat ik inderdaad ooit wel graag mama zou worden. Iets dat wellicht niet okee is aangezien ik teveel rook en teveel drink. Denk ook niet dat het überhaupt verantwoord is, gebroken als ik ben, aan kinderen te durven denken. Heb ook niet eens een partner. Wil zelfs geen partner vinden en een kind van een one night stand lijkt me al helemaal uit den boze, laat staan dat ik op zoek zou gaan naar een donor...

Terwijl die twee erover doorgaan dwaal ik even af in mijn gedachten.

Moet je nu eens iets weten, haalt Truus me uit mijn gedachten. Haar gezicht staat plotseling erg ernstig.

Ik moet morgen naar mijn borsten laten kijken… en ik heb niet eens borsten, komt er kurkdroog uit. Mijn oog valt op haar platte boezem waardoor ik instant de slappe lach krijg. Haar borsten zijn werkelijk platter dan plat.

Nee maar nu serieus… hoe gaan ze die in hemelsnaam kunnen plat krijgen geplet tussen die twee platen. Vervolledigd ze onze gedachten. Intussen doet ze voor met haar handen wat ze bedoeld. Precies op dat ogenblik komt er een oproep binnen.

Ik zat hier eerst, dus die is voor mij. Truus staat op en loopt naar buiten. Even valt er een stilte.

Wist je dat je hem zelfs al ontmoet hebt, zegt Nora plots. Kijk haar vragend aan en schud onbegrijpend mijn hoofd. Haar glimlach is ineens zacht en begripvol.

Je bent nog steeds aan het vechten tegen wie je bent Elise. Jij bent één van de weinigen uitverkoren met één van de elementen. Je weet wel, water, wind,... en jij bent vuur, toch? Kijk haar verbaasd aan en knik voorzichtig. Vraag me af hoe ze dit weet. Ze grinnikt en neemt mijn hand vast.

Mijn lieve engeltje, jij hebt één van de grootste meest heldere aura's die ik ooit heb gezien, je kleuren zijn volledig vervaagd. Wou het je al veel eerder vertellen want je bent duidelijk verdwaald. Mike wou beslist dat jij zou leven, ben er heel zeker van dat hij je ergens die boodschap heeft achtergelaten maar je het gewoon niet wenst te zien. Voel een traan over mijn wang rollen. Wil me niet voelen zoals dit, zeker niet tijdens mijn werkuren.

Niemand verdient het om ongelukkig te blijven, en daarvoor hoor je in de eerste plaats voor jezelf te zorgen en niet je in alle macht te storten op zorgen voor anderen want dan loop je binnenkort gewoon leeg. Durf ook eindelijk de liefde toelaten want je verdiend het om opnieuw verliefd te worden. Dit waren niet de woorden die ik van Nora had verwacht te horen. De altijd speelse vrolijke uitgelaten dame blijkt eentje van ons te zijn. Blijkbaar heeft ze de gave om aura's te zien, net als Mike destijds. Ze beschreef het identiek zoals Martijn mijn aura beschrijft.

Het sijpelt me langzaam binnen dat ze mij eerder al wel de juiste woorden had gezegd die ik op dat moment nodig had. Toch leek het toen eerder toevallig. Besef nu pas dat ze waarschijnlijk meer weet dan ze laat blijken. Ondertussen weet ik ook dat een kracht bezitten van de elementen uiterst zeldzaam blijkt te zijn. Heb eveneens het nut van mijn vuur nog niet gevonden. Het enige handige is, dat ik geen aansteker nodig heb om een joint aan te steken. Als ook ken ik helemaal al geen potentiële partners en ze sprak over donkere doordringende ogen. Misschien zit ze er deze keer volledig naast… dat kan toch?

Op dat ogenblik komen de stagiaires binnen voor hun pauze. Ik veeg snel mijn traan van mijn gezicht.

Je zal weldra wel ontdekken wat ik bedoel, vult ze haar woorden aan. Ik haal mijn schouders op.

Zit er echt niet op te wachten, antwoord ik vlot. Ik sta op en vertrek naar de volgende oproep.

Het was jouw beurt niet!

En dan! Mijn reactie klinkt groffer dan bedoeld. Voel me namelijk extreem in het nauw gedreven. Als Mike echt wil wat zij zegt, dan moet het universum me maar dwingen… ik denk er zelfs niet aan. Ook niet als ik iemand tegenkom. Niets of niemand kan die mening veranderen.

Na een veel te korte nacht, trek ik de voordeur achter mij dicht en loop zoals iedere andere ochtend over de lege straten richting de tramhalte. Er is geen mens te bespeuren buiten. De gure wind zweept af en toe in mijn gezicht waardoor ik ga rillen. De koude en het tikken van mijn laarsjes is het enige gezelschap van het moment. Zoals iedere ochtend ben ik diep in gedachten verzonken. Voor ik het goed besef wordt ik in een stevige greep achter de hoek tegen een muur geduwd met een hand voor mijn mond. Het leek wel een aanval uit het niets. Voel de punt van een mes tegen mijn hals drukken.

Pas dan merk ik te zijn terecht gekomen in een inham tussen twee woningen in het pikkedonker. Het duistere figuur gekleed in donkere kledij met bivakmuts op heeft me echt wel verrast. Alsof die uit het niets