Strafstudie

By Bavo Dhooge

Nils Smeets heeft examenvragen gestolen en moet nablijven. Strafstudie om extra te blokken voor het examen van morgen. Dat hoeft gelukkig niet de ergste straf te zijn want Nina, het mooiste meisje van school, zou er ook moeten zijn. Op school blijkt het er iets anders uit te zien dan verwacht, en Nils krijgt met heel ander soort bloedstollende test te maken. Nina is er namelijk niet, niet in levende lijve in ieder geval... Ze ligt dood op de grond en Nils moet de dader vinden, waarvoor hij één uur de tijd krijgt..-

• Language: Nederlands
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: Sep 30, 2021
• ISBN: 9788726953619

Book preview

Strafstudie

Copyright © 2009, 2021 Bavo Dhooge and SAGA Egmont

All rights reserved

ISBN: 9788726953619

1st ebook edition

Format: EPUB 3.0

No part of this publication may be reproduced, stored in a retrievial system, or transmitted, in any form or by any means without the prior written permission of the publisher, nor, be otherwise circulated in any form of binding or cover other than in which it is published and without a similar condition being imposed on the subsequent purchaser.

www.sagaegmont.com

Saga Egmont - a part of Egmont, www.egmont.com

Vraag 1

WIE IS DE VERKLIKKER?

Ze openden de deur. Het was De Klem die de sleutels had. De eerste sleutel werkte niet. De tweede ook niet. De Klem vroeg aan De Witte: ‘Weet jij welke sleutel het is?’

De Witte schudde het hoofd. Het geluid deed me denken aan het slot van een cel. Dat was het. Een cel. Ze sloten me op. De Klem deed het opzettelijk. Hij wilde me nog wat meer pesten.

‘Kom, naar binnen, Smeets!’

Hij gaf me een duw in de rug. Ik stapte het lokaal binnen. Er was niemand. Er stonden meer dan twintig banken. Het rook er muf.

‘Waar moet ik gaan zitten?’ vroeg ik.

‘De eerste rij natuurlijk,’ grijnsde De Klem. ‘Je hebt niet goed opgelet in de les. Dan moet je helemaal vooraan zitten, nietwaar?’

De Witte was de stille. Hij wilde het snel van de baan hebben. ‘Ik heb nog een boel testen voor te bereiden,’ zei hij. ‘Laat het wat vooruitgaan.’

‘Je zult hier niet veel naar de rok van de juf kunnen gluren, Smeets,’ zei De Klem. ‘En naar mijn kruis zul je ook al niet kunnen kijken. Ik heb ook nog werk. Maar dat vind je wel niet erg, hé.’

Ik ging op de eerste bank zitten en keek rond.

‘Ik snap nog altijd niet waarom je het hebt gedaan,’ zei De Klem. ‘Weet jij het?’

Die vraag was voor De Witte bedoeld, maar die antwoordde niet.

‘Ik bedoel, jij bent toch de slimste van de klas, Smeets. De primus. Ze zeggen dat je een genie bent. Dat moet je me dan toch eens uitleggen. Ik ben geen genie. Ik kan dus maar niet begrijpen waarom een slimme nerd als jij een paar vragen voor een toets steelt.’

Ik haalde mijn schouders op. Keek ze een voor een aan. Ze deden me denken aan twee flikken. Wat was dit? Een ondervraging? Ik had niets verkeerds gedaan. Ja, ik had enkele vragen gestolen. Maar die waren niet voor mij. Ik kende de antwoorden al.

‘Weet je wat, je mag er een tijdje over nadenken. Je komt straks wel met een antwoord op de proppen. Hoe lang moet ik hem hier houden?’ vroeg hij aan zijn collega. ‘Eén uur.’

De stem van De Witte klonk gebroken. De stress van de testen. Maar het was ook nog iets anders. Hij leek echt ontgoocheld. Hij was de goede flik, De Klem de slechte. Straks zouden ze een lamp in mijn gezicht richten.

‘Eén uur? Dat moet ruim voldoende zijn om een antwoord te verzinnen, Smeets. Het kan niet zo moeilijk zijn. Al bij al ben je toch een strever, nee?’

Ze draaiden zich om en stapten de gang in. Ik hoorde hun stemmen. Het was heet. De zon scheen. De airco was kapot. Ze hadden me als een hond in het oudste kot van het asiel gegooid.

‘Je mag van geluk spreken, Smeets,’ zei De Klem van in de gang. ‘Je bent de laatste die deze vleugel van de school nog eens mag bewonderen. Het wordt zoals je wel weet in de zomer helemaal met de grond gelijk gemaakt. Ik zou zeggen: probeer je een beetje koest te houden of straks vergeet ik je er nog uit te halen.’

Hij zei nog iets tegen De Witte die hem de hand schudde. Ik haalde mijn boeken uit mijn rugzak. Met een zucht staarde ik naar het bord. Het was dicht. Een gesloten boek. Alles in deze klas zag er verlaten uit. Alsof er een bom was ontploft. Het leek op een ruïne.

‘Waar is Nina?’ vroeg ik zonder opkijken.

Maar De Klem negeerde me. Hij stond nog steeds in de gang en deed alsof hij me niet hoorde.

Nina, dacht ik. Ik keek naar de andere banken in de klas. Nina had hier ook moeten zitten. Ze was mijn partner in