De beheerder van je hart: Serie Ontrouw

By Diana Scott

De beheerder van je hart. boek III

Sommigen zouden kunnen zeggen dat Azul een vrouw van zo velen was, maar wie zijn zij om te weten wat er bestaat in het diepste van haar wezen? Afgestudeerd in informatica en ze verstopt zich meestal achter een bril en een T-shirt van twee maten groter, maar het kan haar niet schelen. Azul heeft het duidelijk, vrouw zijn is veel meer dan een lichaam. Wie zou zeggen dat er achter dat gezicht van een verlegen meisje, een authentieke internet hacker schuilt. Als actief lid van het deep web, vecht ze ervoor om het vuil dat zich in de onderwereld van het internet verbergt aan het licht te brengen. Matias moet haar als actief lid van de speciale eenheden behoeden met zijn leven en dat zou niet moeilijk zijn voor iemand met zijn gevechtservaring, als het niet was dat achter deze "onschuldige" jonge vrouw een echt roofdier schuilt. Azul is intelligent, heeft waarden en heeft een persoonlijke aantrekkingskracht zodat elke man die ze de kans gaf haar te ontmoeten in de val zou lokken. Kan een meisje op de achterste rij, uit de computerklas, een man veroveren die seksualiteit afwijst voor elke vezel van haar huid?

• Language: Nederlands
• Publisher: BadPress
• Release date: Jun 4, 2021
• ISBN: 9781667403151

Book preview

Ibiza. Wat nog meer?

De familie

Een verdomde babysitter

De verstrengeling van het netwerk

Wie duldt wie

Het eiland

Zelfbeheersing

Het wordt altijd ingewikkeld

Het grote feest

De bunker

Niets is zo eenvoudig

Ik ben een hacker

Op een verre plek

Het kan

Zon, strand en maan

Een einde zonder het geluk

We zijn allemaal Wonder Woman

Degene die zoekt ...

Ibiza, wat nog meer?

— Kom binnen, lieverd. Ga zitten. Wat kan ik je aanbieden, frisdrank, bier, water...?

Ik hoop dat ze niet méér alcohol wil drinken. Die vrouw ziet eruit als een spons, dacht  een Matias die volledig bereid was om in het kleine huis in het centrum van Ibiza het feest voort te zetten.

Het was duidelijk dat het niet de rustigste vakantie ter wereld was, maar het was die dat hij nodig had.

Na twee opeenvolgende jaren gewerkt te hebben en gedwongen te zijn genoegen te nemen met eenvoudige kruimel weekends en bruggen van drie dagen, was ibiza een toevluchtsoord voor amusement, absoluut nodig voor een man met zoveel potentieel als hij.

Matias klaagde vaak over zijn gebrek aan privéleven, maar hij hield oprecht van zijn werk, zoveel dat het tot nu toe zijn enige passie was. Samen met de vrouwen, natuurlijk. Als kapitein van de speciale eenheden, was zijn taak voornamelijk om levens te redden door zijn eigen leven te riskeren en je zou kunnen zeggen dat het die adrenaline was dat zin gaf aan zijn dagelijks leven.

Hij had zijn vorige vakantie verloren omdat hij naar Argentinië moest reizen en zijn vrienden Nico en Susana moest redden van een zekere dood. Ze maakten deel uit van zijn cirkel van vertrouwen en hij was blij ze te hebben. Hij moest glimlachen toen hij die twee verliefde stommelingen herinnerde, maar kon niet vermijden een beetje afgunst te hebben. Hoe verleidelijk en onverschillig hij voor gevoelens ook leek te zijn, had hij de behoefte om zijn hart aan een echte vrouw over te dragen.  Een vrouw die hem meer bood dan een lichaam, dorstig naar zijn mannelijke essentie. Van bed naar bed springen bracht hem slechts korte pleziertjes en een man als hij had veel, maar veel meer nodig.

De zoektocht naar liefde is meestal geen gemakkelijke taak, maar het probleem wordt veel ingewikkelder bij mannen zoals hij. Zijn manier van leven bestond uit gevaar en meer gevaar, dag na dag zijn eigen bestaan riskeren en anderen proberen te redden die hij niet eens kende.

Die vrouw zou ergens moeten bestaan die boven alles zijn vertrouwen waard was. Een om lief te hebben, zonder beperkingen, zonder angst, maar de grootste vraag was om te weten, waar ter wereld bevond ze zich?

Matias en zijn hart hadden zich één keer toevertrouwd, hij riskeerde alles en de gok liep niet goed af.

Ik ga het nooit meer riskeren. Kortom, het verleden is het verleden en dit is een nieuw jaar en ik ben van plan er van te genieten.

De man schudde het hoofd om die domme gedachten te vergeten en zich te concentreren op de roodharige schoonheid voor hem.

Hoe heette ze weer?

— Alleen fris water alsjeblieft, ik heb al te veel gedronken en ik wil niets missen — antwoordde ze terwijl ze met haar lange nagels Matias borst krabde.

— Schoonheid, dat heb ik je beloofd — en zonder het glas, noch het water te bedienen deed hij zijn T-shirt uit om zijn prachtige brede lijf te laten zien. Matias wist welk effect zijn naakte lichaam had op een bepaald type vrouwen en wilde de voorgaande handelingen versnellen.

— Mmm, je kunt zien dat je trainer bent — merkte ze op terwijl ze zijn krachtige buikspieren streelde — mag ik weten in welk fitnesscenter van Madrid je werkt? Mmm, je bent geweldig...

— In veel, schoonheid. Ik zal ze later voor je opschrijven.

Als je wist hoe ik train, denk ik niet dat je het leuk zal vinden, dacht hij.

Matias werkte niet alleen in geen enkel fitnesscenter, maar had er ook een hekel aan. Als lid van de speciale eenheden, de enige plek waar hij graag traint, was hij omringd door de natuur zelf of op het slagveld met zijn eenheid.

Met een halfzijdse glimlach die pure mannelijke essentie onthulde, begon hij haar uit te kleden. Dit zou een geweldige avond worden en natuurlijk een enige nacht. Hij zou haar nooit een andere nacht aanbieden, hij zou haar zelfs niet zijn telefoon geven, want als er iets duidelijk was voor hem, was het dat hij nooit herhaalde. Genieten van het moment zonder verplichtingen, noch beloftes. Het beste van al zijn motto´s.

Zonder waarschuwing begon hij de mond van de overweldigende vrouw te verslinden. Hij wilde haar geen tijd geven om haar ondervraging voort te zetten. Voor Matias was het heel duidelijk dat ze niet in het chalet waren met de bedoeling om te praten. Met een enkele beweging van zijn armen tilde hij haar half uitgekleed op en tuimelde haar in de ruime sofa van de woonkamer.

— Alsjeblieft, niet ophouden — de vrouw lag vurig in zijn armen en hij was volledig voorbereid op actie.

— Ik denk er niet aan schoonheid — antwoordde hij toen hij een klein stukje kant langs haar smalle benen liet glijden.

Matias wierp zich vol op die enorme borsten die op hem wachtten en begon ze te verslinden.

— Lieveling, ik ben erg behoeftig en jij bent perfect om mij te bevredigen — zijn stem klonk hees en grof.

— Ja, niet stoppen, alsjeblieft...— Matias hield haar vast met haar benen omhoog klaar om in het paradijs te duiken.

— Liefste, er is op dit moment niets dat me kan tegenhouden.

De telefoon begon op volle snelheid te rinkelen. Zonder op te houden en met een unieke en onmiskenbare melodie.

Behalve hem zei hij snikkend tegen zichzelf over de blote borsten van zijn kostbare verovering.

— Nee! neee...

— Neem niet op, ga zo door — de vrouw was wanhopig om door te gaan.

De telefoon bleef rinkelen en rinkelen. Het leek erop dat hij betaald werd om zo luid te rinkelen.

— Ik kan niet schoonheid. Beweeg je niet. Ik ben binnen een minuut terug — en hij stond met een lakse traagheid op, maar niet zonder haar eerst nog een hap te geven aan die enorme siliconenborsten.

De telefoon hield op met rinkelen.

Matias kon niet nadenken. Al zijn bloed was geconcentreerd op één enkele plek en zijn krijger was klaar om aan te vallen.

Goed, misschien...misschien...zou ik kunnen zeggen...dat ik het niet gehoord heb en heb er minstens een uurtje van genoten, dacht hij.

De kolonel zou hem niet geloven, maar op dit moment kon het hem niets schelen. Zijn lichaam had zeer dringende behoeftes. Hij besprong de schoonheid en begon te genieten van die prachtige rondingen toen plots de bel begon te rinkelen met dezelfde intensiteit als die gelukzalige telefoon vijf minuten eerder.

— En wat is dat geluid nu? — De logica van de arme man kon niet verder komen dan zijn middel.

— Ik denk dat het de deurbel is — antwoordde de schoonheid verbijsterd met zoveel onderbreking.

— Ja... — de gespierde man sobde wanhopig met een tepel in zijn mond die weigerde los te laten.

Dit keer ging de bel opnieuw rinkelen vergezeld van een paar bonzen op de deur.

Matias stond op en ging naar ze toe om te openen.

Hij deed zijn broek niet aan. Dat was niet nodig. Hij wist heel goed wie er aan de andere kant was.

Voordat hij de deur opendeed, keek hij achterom om te zien of zijn gezellin zich bedekt had met een klein deken dat hij op de achterbank had liggen. De ogen van de arme vrouw stonden wagenwijd open, het was onmogelijk voor haar om iets te begrijpen van wat daar gebeurde.

— Geef me één minuut, lieverd.

— De laatste twee! — zei ze woedend.

Matias knikte. Hij begreep de frustratie van de dame volkomen.  De arme vrouw had beloftes gekregen van een unieke en onherhaalbare nacht en momenteel had ze alleen een glas water gekregen.

Puf, zelfs dat niet, antwoordde ze tegen zichzelf met een geforceerde glimlach.

Hij had de deur nog niet volledig geopend toen er een krachtige blonde man met een kort kapsel en een baard van twee dagen, hem schaterlachend aankeek.

— Het lijkt erop dat de kleine kapitein klaar was om aan te vallen — zei hij al lachend terwijl hij naar het kruis van zijn vriend keek.

Als ze niet zulke goede vrienden waren geweest en meer dan eens elkaars leven hadden gered, zou Matias hem in volle lach afgetroeft hebben tot die gewist was.

— Kom binnen...

— Juffrouw — begroette hij al glimlachend terwijl hij de klep van zijn militaire kepie aanraakte.

Matias negeerde de hoffelijkheid van zijn vriend en vroeg hem kortaf.

— Hoeveel? — Matias wond er geen doekjes om.

— Over twee uur, op de luchthaven. Goed — terwijl hij op zijn horloge keek corrigeerde hij — om precies te zijn, een uur en veertig minuten — Matias keek hem aan zonder hem te begrijpen — Hum, ik had het ook een beetje druk — en toonde geamuseerd zijn perfecte glimlach.

— Verdomme, verdomme! dit kan mij niet nog een keer overkomen — Matias stopte niet met snotteren toen beiden zich omdraaiden om de vrouw in de sofa te zien die het deken verwijderde, haar naakte lichaam prijsgaf en hen met sensuele stem riep.

— Was het dit wat je verwachtte?

Beide mannen keken elkaar aan zonder het te begrijpen.

— Je wilde een spelletje met drie...mmm...je vriend is geweldig — terwijl ze haar lippen likte — ik mag je wel...

Lucas trok zijn shirt al van zijn schouders toen Matias hem tegenhield.

— Wat doe je?

Lucas keek hem aan alsof zijn kapitein een stommeling was.

— Wat denk je dat ik doe!

— We kunnen niet. Ik moet mijn valies klaarmaken en douchen...wie weet waar ze ons heen sturen.

— Bedoel je dat je al die dingen moet doen. Ik heb alles in de auto. Ga je maar klaarmaken, wij wachten op je — en hij glimlachte naar de halfnaakte roodharige.

Matias brulde woedend.

Dit mankeerde er nog aan. Hij had het terrein voorbereid en nu zou zijn vriend van de oogst genieten. Dit was regelrecht onrechtvaardig.

Hij liep woedend naar de badkamer toen Lucas hem bij de elleboog nam.

— Vind je het niet erg? — fluisterde hij in zijn oor.

— Ik ken niet eens haar naam — antwoordde Matias terwijl hij zijn schouders ophaalde.

— Perfect, dus kostbaar zoals altijd, niet?

— Ja. Kom op. Je hebt de twintig minuten van de douche en de valies, dan gaan we.

— Voldoende — Lucas draaide zich om terwijl hij zijn broek losknoopte — kostbare verandering van plannen.

— Voor mij perfect.

Allemachtig, fuck gromde Matias.

Hij was boos omdat zijn vakantie voorbij was en de pijn die zijn goede vriend tussen zijn benen had van kampioenschap was.

Misschien een vluggertje om de pijn te verzachten. Maar toen Matias zich omdraaide, was het alleen maar om te beseffen dat die twee niet van plan waren om plaats voor hem te maken.

Alsjeblieft, hoe snel dat vrouwen uit de liefde vallen zei hij glimlachend op weg naar de douche.

— Het spijt me vriend, je gaat met me mee, het zal voor een andere keer zijn — zei hij hardop tegen zijn kruis alsof het een onafhankelijke entiteit was.  Zijn vriend bewoog zich energiek toen hij het hijgen op de sofa hoorde — ja, ik weet heel goed dat je daar wilt zijn, maar ik ben bang dat de enige warmte die je vandaag en de volgende dagen zult ontvangen de mijne is. Als antwoord dook zijn vriend teleurgesteld weg.

........................

— Moet ik dan die stomme glimlach op de hele vlucht naar Madrid verdragen?

— Eh!...gedraag je maat, ik ben het niet die je dwingt je vakantie te onderbreken.

Het is waar, dacht Matias. Zijn vriend ging ook met hem mee naar Madrid en wie weet welke missie hen te wachten stond.

— Ik weet het. Excuseer. Heeft hij iets tegen je gezegd?

— Alleen dat jij niet antwoordde — Lucas glimlachte — dat hij je bij je kont zou grijpen en dat we terug zouden keren naar Madrid om aan de slag te gaan.

— Wat zou er zo dringend zijn?

— Geen idee, maar je kent de kolonel als hij persoonlijk belt... — Matias liet hem niet doorgaan.

— Er komt iets groots aan.

— Dat klopt. Goed, ik denk dat ik wat ga slapen, want na de doublet ben ik een beetje moe.

— Doublet?

— Die van voor ik jou ging halen en het presentje van bij je thuis natuurlijk.

Matias keek hem met afgunst aan.

— Je zult een ellending zijn... — antwoordde hij met zware stem.

— Nou, je had vlugger moeten zijn — zei hij terwijl hij zijn brede glimlach toonde.

— Het vlugge is niet mijn ding, maat, mijn ding is om hen voor uren te laten genieten.

— Ja, maar ze houden het nooit langer dan een week