Ik hoop dat ze een huilbaby krijgt

By Fred Triep

Zes dertigers ontmoeten elkaar weer op een reünie van hun middelbare school, waar ze vijftien jaar geleden examen deden. In hun eindexamenklas waren ze vrienden, maar door verschillende studies zijn ze elkaar kwijtgeraakt. Tijdens de reünie blijkt dat de drie mannen en drie vrouwen dezelfde passie hebben: wandelen. Ze besluiten samen in weekeinden LAW 14, het Groot- Frieslandpad, te gaan lopen dat Bergen aan Zee met Leer in Duitsland verbindt.
Tijdens de tocht ontwikkelt hun vriendschap zich en gaan emoties als verliefdheid, afkeer, jaloezie en haat een steeds grotere rol spelen.

• Language: Nederlands
• Publisher: F. Triep Multimedia
• Release date: Aug 25, 2020
• ISBN: 9781005261955

Fred Triep

I ben een gepensioneerde bioloog. Ik schrijf boeken (romans en reisboeken)

Book preview

Ik hoop dat

ze een

huilbaby

krijgt

FRED TRIEP

Eerste Druk, augustus 2020

Copyright © 2020 Fred Triep

Foto cover: Fred Triep

Foto achterkant: Marlies Vaz Nunes

Kaart Groot- Frieslandpad: Cartografie door Marijn Bosma

Redactie en correcties: Marlies Vaz Nunes en Marjet Maks

Alle rechten voorbehouden.

Uitgever: F. Triep Multimedia

Hoewel aan de totstandkoming van deze uitgave de uiterste zorg is besteed, aanvaarden de auteur en uitgever geen aansprakelijkheid voor eventuele fouten en onvolkomenheden, noch voor de directe of indirecte gevolgen hiervan.

Niets uit deze uitgave mag zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever worden openbaar gemaakt of verveelvoudigd, waaronder begrepen het reproduceren door middel van druk, offset, fotokopie of microfilm of in enige digitale, elektronische, optische of andere vorm of (en dit geldt zonodig in aanvulling op het auteursrecht) het reproduceren (i) ten behoeve van een onderneming, organisatie of instelling of (ii) voor eigen oefening, studie of gebruik welk(e) niet strikt privé van aard

Voorwoord

Het verhaal en de personen zijn verzonnen. Elke overeenkomst met bestaande gebeurtenissen en personen berust op puur toeval.

Ik wil Marlies Vaz Nunes en Marjet Maks hartelijk bedanken voor hun suggesties, kritische opmerkingen en correcties van de tekst. Daardoor heb ik het manuscript kunnen aanvullen en kunnen vervolmaken. Zonder hun hulp was het niet gelukt om dit boek af te rond

Informatie over de wandelroute

De zes personages in dit boek, Annefleur, Danielle, Louise, Arno, Harold en Menno lopen samen een lang afstandspad van de Stichting Wandelnet, LAW 14, het Groot- Frieslandpad.

Kaart van de route van LAW 14

Deze LAW is ontwikkeld door Wandelnet samen met de vereniging TeVoet.

Hoe is deze route ontstaan? Martien Veth, een wandelaar uit Nieuwe Niedorp ontwikkelde in de jaren 2006 en 2007 een wandelroute van Bergen aan Zee naar Enkhuizen, die hij Westfries Dwars noemde. De provincie Noord- Holland vond het een goed idee en liet het project door een bureau doorlichten. Na een positief advies werd er geld voor uit getrokken.

Leden van de vereniging TeVoet uit Noord- Holland, Friesland en Groningen namen het initiatief om met dit routedeel een wandelroute door Noord- Nederland van west naar oost te maken, die een LAW status zou kunnen krijgen. In oktober 2010 was de route getekend en Wandelnet wilde hem wel realiseren.

Het eerste deel van de route (Bergen aan Zee- Sneek) werd geopend op 31 januari 2015 op de Fiets- en Wandelbeurs. De hele route, van Bergen aan Zee naar Leer in Duitsland, werd officieel geopend op 12 september 2016 in Nije Beets.

De route loopt in West- Friesland van Bergen aan Zee via Schoorl, Dirkshorn, Nieuwe Niedorp, Aartswoud, Twisk, Opperdoes, Medemblik, Wervershoof en Zwaagdijk- Oost naar Enkhuizen. In het zomerseizoen kan men de oversteek van Enkhuizen naar Stavoren met een reguliere bootdienst maken. Vanaf Stavoren volgt de route onder andere de volgende plaatsen: Hindelopen, Workum, IJlst, Sneek, Akkrum, Nije Beets, Beetsterzwaag, Hemrik, Haulerwijk, Een, Norg, Vries, Schipborg, Annen, Veendam, Oude Pekela, Vriescheloo en Bellingwolde. Bij Bellingwolde steekt de route de grens met Duitsland over om bij de Eems aan te komen. De route volgt de Eems via Papenburg naar de eindbestemming Leer aan de Leda, een zijrivier van de Eems.

Deze LAW heeft de naam Groot- Frieslandpad gekregen, omdat hij West- Friesland verbindt met Oost- Friesland en doet denken aan de tijd dat de Friezen leefden van het Zwin tot in Duitsland.

Fred Triep is padcoordinator van het deel van de route in West- Friesland en beheerder van de Facebookgroep Grootfrieslandpad.

Meer info:

Het Groot- Frieslandpad

https://www.wandelnet.nl/wandelroute/405/Groot-Frieslandpad/overzicht

Facebookgroep van het Groot- Frieslandpad

https://www.facebook.com/groups/1137643956357538

1. Harold op de bank

‘Het kan mij verdomme helemaal niets meer schelen’, riep Harold en hij drukte hard op de Enter toets. Het scherm ververste en er kwam een dankbetuiging van de GIN bank op zijn scherm. Zojuist had hij twintigduizend aandelen van het nieuwe bedrijf Mindgrow gekocht. De media waren juichend over de laatste ontwikkelingen op het gebied van de geheugentraining. Hij had minutenlang getwijfeld of hij, namens zijn bank, een partij aandelen zou kopen.

Als één van de topbankiers van investeringsbank ABC moest hij moeilijke beslissingen nemen en daar genoot hij van. Maar nu voelde hij zich onzeker. Dat kwam door die toestand met Annefleur. Misschien had hij zich veel te druk over haar gemaakt. Hij kon haar niet uit zijn hoofd zetten. In het begin van de wandeltocht zocht ze zijn aandacht, maar later wilde ze niets meer met hem te maken hebben. Wat had hij verkeerd gedaan? Kon je vrouwen wel helemaal begrijpen? Kon hij nog terug naar Danielle? Zij had zich de laatste tijd van hem afgewend, omdat hij steeds weer met die andere vrouw contact had gezocht.

‘Harold, gaat het goed met je? Ik hoorde je zo hard roepen achter je toetsenbord?’ vroeg Lucia, zijn assistente, die naar hem toe was gelopen.

Hij keek naar haar op en antwoordde: ‘Ja hoor, alles is in orde.’

‘Mmm,’ zei Lucia, ‘je ziet er wel uitgeput uit. Zal ik een kopje koffie voor je halen?’

‘O, heerlijk. Daar ben ik hard aan toe!’

‘Oké’ zei ze. ‘Ik ga het voor je halen.’

Harold dacht even na over zijn aankoop van de aandelen. Had hij nog wat over het hoofd gezien? Nee, de prospectussen van de GIN bank waren duidelijk en er zat zeker toekomst in de apparaten van Mindgrow. Hij had duidelijke een gouden greep gedaan door die aandelen te kopen.

Wat moest hij met die Annefleur? Zij was lid van een wandelclub waarvan ook hij en nog vier mensen lid waren. Sinds enige tijd maakten ze met zijn zessen een voettocht over een lang afstandspad door noord Nederland, het Groot- Frieslandpad. Het was allemaal te wijten aan deze groep wandelaars dat hij zich zo rot voelde. Was hij er maar niet aan begonnen. Hoewel, van het lopen over de dijken door de polders en de zandige paden door de bossen had hij genoten. Wandelen was een aangename bezigheid, maar met deze groep en die vreselijk wispelturige, vlinderachtige vrouw… Wat moest hij doen? Stoppen met deze club en haar helemaal vergeten? Ze zouden in september gedurende een lang weekend de tocht afmaken, door van Oude Pekela via Bellingwolde en Papenburg naar het eindpunt Leer in Duitsland te lopen. Zou hij zijn deelname annuleren?

Lucia kwam aangelopen met een kop koffie. Er zat een appeltaartpunt bij.

‘Koffie, mijnheer Albrechts. Met gebak, want uw collega Onno heeft een goede deal gedaan.’

‘Dank je Lucia, je bent een schat. Wat zou ik zonder jou moeten doen?’

‘Graag gedaan, maar ook zonder mij zou u het hier redden.’

‘Ik weet het niet. Wat heerlijk zo’n appeltaartpunt er bij.’

‘Geniet er van. Ik ga verder aan die klus die U mij gisteren gegeven hebt.’

Hij nam een hap van het gebakje en zei kauwend: ‘Ik heb net geïnvesteerd in Mindgrow, wat een geweldige kans om te beleggen in apparaten die mensen echt willen.’

‘Dat klinkt goed, mijnheer Albrechts. Wat is dat voor een bedrijf?’

‘Mindgrow maakte apparaten, waarmee mensen de mogelijkheden om te onthouden en te leren kunnen verbeteren.’

‘O, dat wil iedereen wel, zaken beter onthouden.’ Zij liep terug naar haar werkplek en hij nam een slok van zijn koffie. Dat smaakte hem.

De telefoon ging en hij pakte hem op.

‘Dag Harold, met Caroline van de afdeling controle.’

‘Dag Caroline, leuk je weer te spreken.’ Hij dacht aan die mooie avond en nacht met haar, een paar maanden geleden. Dat was toen Danielle een paar dagen bij een vriendin was.

‘Harold, ik heb een schokkend bericht voor je. Ik zie dat je heel veel aandelen in Mindgrow hebt gekocht. Weet je wel dat dit bedrijf volgens de laatst berichten onbetrouwbaar is?’

‘Nee, hoe zo?’ Harold schrok.

‘Onze medewerkers hebben de afgelopen weken het bedrijf doorgelicht en ontdekt dat de balansen heel erg opgepoetst zijn door hun accountants. Mogelijk is het een frauduleus bedrijf. Als dat zo is, dan komt de ABC bank door jouw aankoop in de problemen.’

‘Oei,’ zei Harold, ’dat wist ik niet. Ik heb er niets over gelezen.’

‘Heb je ons rapport dan niet gelezen? Ik heb het je verleden week toegestuurd.’

‘Waarschijnlijk te oppervlakkig gelezen. Ik ga het straks nog eens bekijken.’

‘Je zit in de problemen, Harold,’ zei Caroline, ‘Hoe ga je dit oplossen?’

‘Ik ga er over nadenken. Bedankt voor je telefoontje. Nog een fijne werkdag.’

Harold verbrak de verbinding. Hij wist dat hij dat rapport helemaal niet had ingezien. Hij had gedacht dat er geen zinvolle informatie in stond en het daarom terzijde gelegd. Bovendien had hij er ook geen zin in gehad om het te lezen, omdat hij teveel aan zijn hoofd had gehad. Maar nu kwamen er donkere wolken aan de horizon. Zijn bazen zouden hem er zeker op aanspreken. En zijn bonus, die hij december zou krijgen? Wat zou daarmee gebeuren? Wat een vreselijke dag. Had hij nu een stomme beslissing genomen?

2. Arno

‘Pff, wat een hitte,’ mompelde Arno, terwijl hij verder stapte. Ze klommen omhoog naar een uitzichtpunt in de duinen. Hij voelde zijn hart in zijn lichaam bonzen. Het was zeker vijfentwintig graden, wat ongebruikelijk hoog was voor september.

Hij was op stap met zijn wandelclubje. Harold, Menno, Annefleur, Danielle, Louise en hijzelf zaten vijftien jaar geleden in de eindexamenklas van het tweede Lyceum in Amsterdam. In de eindexamenklas had Arno het gevoel gehad, dat ze vrienden voor het leven waren. Maar na de diploma-uitreiking waren ze elkaar uit het oog verloren. Hij had na zijn studie Geschiedenis een baan als leraar gevonden bij een school in Amsterdam.

Op de reünie afgelopen juni hadden ze elkaar weer getroffen. en ze waren blij geweest elkaar weer te zien. Toen ze hun levensgeschiedenissen hadden uitgewisseld, bleek dat ze alle zes graag buiten waren en wandelden. Annefleur had toen voorgesteld om eens samen een lang afstand pad te gaan wandelen, waarmee ze instemden.

Hij was graag buiten en wandelde en fietste vaak. Als enthousiaste wandelaar had hij een paar jaar geleden met zijn toenmalige vriendin Cindy het Pieterpad in de weekenden gelopen. Na zijn tocht raakte zijn relatie helaas uit. Hij miste een vriendin, waarmee hij vaker een lange afstand pad zou kunnen afleggen. Het voorstel van Annefleur pakte hij dan ook graag aan. Wie weet kon hij vaker met één van hen wandelen.

Arno had het Groot- Frieslandpad genoemd als een optie. Dat was een route van Bergen aan Zee via West- Friesland, Friesland, Drenthe en Groningen naar Leer in Duitsland en hij had de gids van deze wandelroute voor zijn verjaardag gekregen. Het Groot- Frieslandpad was een nieuwe LAW (LAW 14) van het Wandelnet, die de afgelopen jaren samen met vrijwilligers van de vereniging TeVoet was ontwikkeld en nu door vrijwilligers van Wandelnet werd beheerd. De route was 362 km lang en hij deed onder andere de plaatsen Bergen aan Zee, Medemblik, Enkhuizen, Stavoren, Workum, Sneek, Norg, Veendam en Bellingwolde in Nederland aan en de plaatsen Papenburg en Leer in Duitsland. Arno hoopte dat hij met dit gezelschap de hele tocht zou kunnen lopen.

‘Eerst maar een weekend lopen,’ had Louise gezegd, ‘daarna zien we wel of we nog meer van deze tocht gaan doen.’

‘Vanzelfsprekend,’ had Arno geantwoord, ‘we gaan niet tegen onze zin meerdere dagen met elkaar lopen. Maar laten we wat in september afspreken. Als jullie dan allemaal kunnen.’

De anderen hadden daarmee ingestemd. Na een aantal borrels had het zestal een weekend kunnen prikken. Daarna hadden ze afgesproken dat Arno een overnachtingsadres voor de vrijdagavond en de zaterdagavond zou uitzoeken.

Arno strompelde verder naar de top van het duin. Hij was er bijna, toen Harold hem inhaalde .

‘Wat een pokkenklim,’ zei Harold. ‘En dan bij deze hitte.’

‘Ja, het is even afzien.’

‘En dat na zo’n vreselijke nacht,’ vervolgde Harold.

‘Heb je niet goed geslapen?’

Arno had voor de wandelgroep drie kamers geregeld in het Zeehuis, een groepsaccommodatie in Bergen aan Zee van de vereniging NIVON, omdat het moeilijk was een Bed & Breakfast te vinden waar ze alle zes zouden kunnen slapen.

‘Zo’n huis met stapelbedden is toch helemaal onder de maat,’ brieste Harold. ‘Als ik voor mijn werk op reis ben, slaap ik altijd in de beste hotels.’

‘Dat kan wel Harold, maar dit moet wel betaalbaar blijven voor de hele groep. Ik zelf zoek altijd betaalbare accommodaties uit en ik ga in de zomer vaak kamperen.’

‘Ach ja, als leraar heb je misschien niet zulke financiële mogelijkheden als ik.’

‘Dat zou best kunnen,’ beaamde Arno.

Zij sjokten verder omhoog naar het uitkijkpunt. Even later bereikten ook de anderen de top van het duin.

‘Wow, wat een uitzicht! Kijk, je kan daar de Kerf nog zien waar we een half uur geleden liepen!’ riep Annefleur en ze wees in de verte.

Arno had al snel gemerkt dat zij heel spontaan was. Hij herinnerde zich, hoe ze in zijn eindexamenklas was. In de les Frans van mijnheer Kooistra maakte ze regelmatig leuke opmerkingen. Toen de leerlingen eens de opdracht kregen om in het Frans een zin te vormen met persoonlijk voornaamwoord, werkwoord en lijdend voorwerp, had ze de volgende zin geproduceerd: ‘Monsieur Kooistra aime Madame Grootveld.’ Het was een publiek geheim dat Kooistra een relatie had met Grootveld van Klassieke Talen. De docent had toen zijn lippen gekruld alsof hij zijn afkeuring wilde geven, maar de beweging ging daarna over in een glimlach. Toen ze eens in zijn les verschillende grapjes achter elkaar had gemaakt, had hij gezegd: ‘Nu is het wel genoeg, Fleurtje.’

Zij had er prompt op gereageerd met: ‘Maar mijnheer Kooistra, mijn naam is Annefleur.’

Arno vond haar leuk, hijzelf was niet zo’n grote prater. Hij was meer een binnenvetter, maar voelde zich wel aangetrokken door haar. Haar spontaniteit en charme waren overweldigend. En ze zag er ook fantastisch uit: met ogen zo blauw als de kleur van vergeet-mij-nietjes en goudblond, lang haar.

‘Het is bijna een spirituele ervaring om hier te zijn,’ zei Danielle, die Yoga- en Meditatielerares was.

‘Ach ja,’ reageerde Harold en hij vertrok zijn gezicht in een grijns.

‘Arno, je weet dat ik een relatie met Danielle heb, maar die loopt momenteel niet zo goed’ fluisterde hij in Arno’s linkeroor.

Arno wisselde zijn blik tussen Harold en Danielle. Wat een verschillende persoonlijkheden waren zij. Hij kon niet begrijpen dat ze desondanks een relatie hadden.

‘Nee, dat wist ik niet. Is dat een probleem voor onze wandelgroep?’

‘Ik denk het niet, maar ik ben zo langzamerhand uitgekeken op dat zweverige mens. Ik kijk wat verder om mij heen nu. Ik voel mij niet zo gebonden meer.’

‘Oké,’ antwoordde Arno. Hij liep naar het pad aan de andere kant van het uitkijkduin. Louise was op het bankje gaan zitten en had een thermofles uit haar dagrugzak gehaald.

‘Even zitten en een bakkie doen,’ zei ze, terwijl ze heet water over het koffiepoeder in haar beker schonk.

‘Ach, neem de tijd,’ antwoordde Arno en hij ging naast haar op het bankje zitten.

‘Ja, lekker. Even uitrusten. Ik ben ook zo moe, heb het de afgelopen week erg druk gehad op mijn werk,’ vervolgde Louise.

‘Waar werk je eigenlijk?’ vroeg Arno.

‘Ik zit bij het CBS en we moesten de voorspellingen voor de groei van de economie voor het komende jaar afronden. Dat was bijzonder stressen, maar het rapport ligt maandag klaar.’

‘Geniet van je koffie. Ik maak even een kopje thee.’

‘Jongens, wat is het hier gezellig,’ zei Annefleur en ze ging naast Arno zitten. ‘Voor mij ook een weekend rust. Ik hoef dit weekend even geen nieuwe werken in te studeren.’

Arno knikte.

‘Wat zijn dat voor leuke paarse bloemetjes langs het pad,’ vroeg Annefleur. ‘Weten jullie wat voor planten dat zijn?’

‘Het is slangenkruid, een plant die je vaak langs paden aantreft,’ zei Arno.

‘En die paardenbloemachtige hoog opgaande planten?’ vervolgde Annefleur.

‘Dat is een havikskruid.’

‘Wat leuk, dat je dit allemaal weet. Hoe kom je aan al die kennis, Arno?’

‘Ik was in mijn jeugd lid van de NJN en daar heb ik veel Nederlandse planten geleerd.’

Hij dacht weer aan al die zaterdagochtenden, dat hij met anderen op excursie ging. Naar Texel of de Botshol. Toen hij vijfentwintig werd, moest