Ετεροχρονισμένο Διαζύγιο ΙΙ

By Daniel Canals Flores

Περιγραφή:

Το Ετεροχρονισμένο Διαζύγιο ΙΙ, Το όνειρο της Βερενίκης είναι μέρος της τριλογίας Ετεροχρονισμένο Διαζύγιο. Μπορεί να διαβαστεί ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα βιβλία.

Θέλεις να γνωρίσεις τους Μαλτόν; Ποια είναι η γυναίκα με τα αξέχαστα μπλε μάτια; Θα θριαμβεύσει το Καλό έναντι του Κακού; Ετοιμάσου να μπεις σε έναν κόσμο ιδιαίτερο και μοναδικό.

Οι δρόμοι μια ξεχωριστής μητέρας που αναζητά την κόρη της και μιας καταραμένης οικογένειας θα διασταυρωθούν εξαιτίας…

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Daniel Canals Flores
• Release date: Aug 21, 2020
• ISBN: 9781071563311

Daniel Canals Flores

Escritor aficionado, a mis 46 años inicio mi carrera sin ninguna experiencia previa. Me gusta escribir poemas, relatos cortos y micro cuentos inspirado por lecturas de Charles Bukowski o Kerouac.Texto: La bicicleta del milenio, publicado en la Revista Ekatombe. Junio 2018III Concurso de Microrrelatos La Radio en Colectivo/Valencia Escribe. Mayo/Junio 2018. 1er. Finalista con el micro cuento: Industria 4.0.III Concurso de cartas Ojos Verdes Ediciones, Cartas quemadas. Texto: Sanatorio La ChapellePoema La cucaracha. Publicado por la Revista La Cucaracha. Julio 2018La rata y Ante todo honestidad. Microrrelatos publicados online por la Revista La Sirena Varada, en México. Julio 2018.Revista Antología Microrrelatos No3 Onomatopeyas de Historias Pulp. Seleccionado por el texto: Peligro inminenteGanador del III Concurso de Microrrelatos Valencia Escribe-La Radio en Colectivo del mes de Junio/Julio. Por el texto:Beso Letal.

Book preview

Ετεροχρονισμένο Διαζύγιο ΙΙ

Το όνειρο της Βερενίκης

Ντανιέλ Κανάλς Φλόρες

Αυτή η νουβέλα δεν θα ήταν δυνατή χωρίς εσένα. Σ’ αγαπώ.

Ευχαριστίες

Θέλω να ευχαριστήσω για τη συνεργασία τους τα παρακάτω άτομα. Δεν είναι εύκολο να γραφτεί ένα κεφάλαιο την εβδομάδα, χωρίς κανενός είδους σχεδιάγραμμα ή προμελετημένη πλοκή. Η μόνη στήριξη ήταν οι άνθρωποι γύρω μου, που είχαν την υπομονή να διαβάσουν και να διορθώσουν το έργο καθώς προχωρούσε.

Ma José A. P., για την αμέριστη υποστήριξή της, τη διόρθωση στο ύφος και τη δομή αυτής της νουβέλας.

Rafael Blasco López, για την ψυχολογική υποστήριξη, τη διόρθωση στο ύφος και τη λεπτή του ειρωνεία την ώρα της κριτικής του.

Historias Pulp, María Larralde και Elmer Ruddenskjrik, για τη δημιουργία αυτού του θαυμάσιου εξώφυλλου, τη μακέτα των κειμένων και την διαρκή και αμέριστη συμπαράστασή τους σε όλα μου τα έργα.

Isabel Ripoll, για την ανάγνωση μηδέν της νουβέλας καθώς γράφονταν.

***

Κεφάλαιο 1

Η Βερενίκη είδε και πάλι το ίδιο επαναλαμβανόμενο όνειρο που έβλεπε από μικρή. Βρισκόταν μόνη, κλεισμένη σε ένα κρυστάλλινο παλάτι και δεν μπορούσε να βγει ποτέ. Σα μια νυχτοπεταλούδα κλεισμένη μέσα σε μία λάμπα να φτεροκοπά και να χτυπιέται ανυπεράσπιστη πάνω στο γυαλί πάλι και πάλι.

Στο όνειρό της έτρεχε ξυπόλυτη, ψάχνοντας απεγνωσμένα την έξοδο. Ένα σεντόνι μόνο σκέπαζε το κορμί της, και φούσκωνε γύρω της. Όταν έφτανε σε κάποιον τοίχο, έβλεπε ένα μικρό παιδί μέσα από το κρύσταλλο, που την κοίταζε τρυφερά και της ζητούσε να το πάρει αγκαλιά χωρίς σταματημό. Γύριζε και έτρεχε πάλι προς τον άλλο τοίχο, τρέχοντας μέσα σε ένα μακρύ διάδρομο. Συνεχώς μέσα στον ίδιο διαβολεμένο βρόχο.

Εκείνο το πρωί, ξύπνησε με μια περίεργη αίσθηση. Ανακάλυψε κάποιους λεκέδες από αίμα στα σεντόνια. Η μητέρα της, της εξήγησε πως είχε γίνει γυναίκα. Επίσης, την κοίταξε πολύ σοβαρή και της είπε πως από εκείνη τη στιγμή, θα μπορούσε να μείνει έγκυος αν κάποιος άντρας την πλησίαζε υπερβολικά. Νέα και αφελής αποφάσισε πως αυτό δεν θα της συνέβαινε ποτέ. Δεν μπορούσε να βγάλει από το μυαλό της το παιδί στο όνειρό της.

***

Μερικά χρόνια αργότερα...

Η Βερενίκη απέκτησε φήμη στα γύρω χωριά λόγω της ομορφιάς της. Ξανθιά, με μακριά μαλλιά και μπλε μάτια που υπνώτιζαν όποιον τη συναντούσε και του έμεναν αξέχαστα. Κανείς δεν μπορούσε να της αρνηθεί τίποτα και πολλοί συγχωριανοί της ονειρεύονταν να την κάνουν γυναίκα τους. Δεν ήταν όμως η γυναίκα που θα παντρευόταν τον πρώτο τυχαίο χωρικό. Η μοίρα της επιφύλασσε μια σειρά από εκπλήξεις που αν τις γνώριζε τότε, σίγουρα θα προτιμούσε να περάσει την υπόλοιπη ζωή της φροντίζοντας έναν αγρότη σύζυγο.

Η φήμη της ομορφιάς της έφτασε γρήγορα στ’ αυτιά του ισχυρού κόμη του Μαλτόν, κατόχου και ιδιοκτήτη όλων των γειτονικών εκτάσεων, που δεν άργησε πολύ για να την καλέσει σε έναν από τους χορούς που έκανε τακτικά στο κάστρο του.

Ήταν ένας ευγενικός και γενναιόδωρος κύριος. Ήταν παντρεμένος και είχε δύο γιους σε ηλικία γάμου, τον Μάριο και τον Λέοναρντ. Ο πρώτος ήταν αυτός που θα κληρονομούσε όλη την ιδιοκτησία του πατέρα του. Ο δεύτερος θα αφοσιωνόταν στην υπηρεσία της εκκλησίας, όπως πρόσταζε η οικογενειακή παράδοση. Ο κόμης είχε την ελπίδα να παντρέψει τον Μάριο με μια όμορφη δεσποινίδα με ευγενή καταγωγή, αλλά ως τότε καμία γυναίκα δεν είχε εντυπωσιάσει το πνεύμα του πρωτότοκου. Γι’ αυτό και γίνονταν συνέχεια χοροί και γιορτές.

Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, με τους καλεσμένους συγκεντρωμένους στην εντυπωσιακή σάλα χορού του κάστρου, έκανε την εμφάνισή της η Βερενίκη. Φορούσε ένα απλό φουστάνι που είχε βρει σε ένα μπαούλο της γιαγιάς της. Με τη βοήθεια της μητέρας της, το είχε μεταποιήσει ώστε να το χρησιμοποιήσει για την περίσταση.

Οι ψίθυροι γρήγορα διέτρεξαν την τεράστια αίθουσα και όλα τα βλέμματα γύρισαν προς στην όμορφη κοπέλα. Το δαχτυλίδι με την κόκκινη σκαλιστή πέτρα που έλαμπε στο χέρι της, της έδινε έναν αέρα κομψότητας και μυστηρίου. Μαζί με την ομορφιά της και την απλότητα του φορέματός της, την έκανε να μοιάζει εξωπραγματική. Από άλλο κόσμο.

Ο Μάριος εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά εκείνης της άγνωστης και δεν άργησε να την πλησιάσει για να την προσκαλέσει στον πρώτο χορό της γιορτινής βραδιάς. Ο κόμης ευχαριστημένος για το ενδιαφέρον που έδειχνε ο γιος του, σχολίασε στη σύζυγό του:

–Φαίνεται πως τελικά, τα βέλη του έρωτα χτύπησαν τον Μάριο, αγαπητή μου.

–Ο μεγάλος σου ο γιος αξίζει την εμπιστοσύνη σου. Ήταν μόνο θέμα χρόνου να ερωτευθεί κάποια ωραία γυναίκα. Μα το Θεό, δεν θα μπορούσε να διαλέξει καλύτερα. Ποια είναι, αγαπητέ μου;

–Είναι μια χωρική από τα μέρη μας, δεν είναι ευγενής, αλλά η οικογένειά της πάντα ξεχώριζε για την εντιμότητα και την εργατικότητά της. Νομίζω πως με την κατάλληλη εκπαίδευση, που είμαι σίγουρος πως θα μπορούσες να αναλάβεις προσωπικά, θα μπορούσε να γίνει μια καλή σύζυγος για τον αγαπημένο μας γιο.

–Ας μην προτρέχουμε, αγαπητέ μου, κι ας απολαύσουμε τη βραδιά με τους καλεσμένους μας.

Ο Μάριος χόρευε με τη Βερενίκη εκείνη τη στιγμή, έχοντας την αποδοχή των καλεσμένων. Όχι όλων βέβαια, αφού ο Λέοναρντ παρατηρούσε τη σκηνή από έναν εξώστη βρίζοντας την τύχη του αδερφού του και τη δική του επίσης.

Στη διάρκεια της βραδιάς, η Βερενίκη δεν απομακρύνθηκε λεπτό από τον Μάριο. Είχε κι αυτή εντυπωσιαστεί ευχάριστα από τον ψηλό και καλοφτιαγμένο καβαλιέρο της, που ήταν κομψά ντυμένος και της φέρονταν με πολλή ευγένεια από την πρώτη στιγμή που την είδε. Τα μάτια και των δυο τους έλαμπαν, σημάδι κεραυνοβόλου έρωτα.

Μετά το χορό, η γιορτή συνεχίστηκε με ένα πλούσιο δείπνο, όπου ο κόμης πρόσφερε τα καλύτερα κρασιά και εξαιρετικά εδέσματα. Η Βερενίκη και ο Μάριος κάθισαν ο ένας απέναντι στον άλλο, δίνοντας την αίσθηση πως γνωρίζονταν χρόνια.

Στο πλάι του Μάριου, ο Λέοναρντ δεν τους έχασε στιγμή από τα μάτια του. Ο αδερφός του, του σύστησε τη Βερενίκη ως τη μελλοντική βασίλισσά του κι αυτή δεν απέφυγε το να κοκκινίσει και να γελάσει νευρικά μ’ αυτό το σχόλιο.

Ο Λέοναρντ έκλινε το κεφάλι με σεβασμό, με μια λάμψη κακίας στα μάτια, που μόνο γλύκαναν ελαφρά όταν σταμάτησαν πάνω στην κοπέλα. Η Βερενίκη αισθάνθηκε μια κρυάδα στην πλάτη της κοιτάζοντάς τον. Ύστερα, ο καθένας ξαναπήρε τη θέση του στο τεράστιο τραπέζι και άρχισε το συμπόσιο.

Το δείπνο τελείωσε αργά, μετά τα μεσάνυχτα, με τους μισούς σχεδόν καλεσμένους να κοιμούνται στα μεγάλα κρεβάτια στους διάφορους χώρους του αρχοντικού.  Η Βερενίκη αντίθετα, προτίμησε να πάει στο σπίτι της γιατί σκέφτηκε πως οι γονείς της θα ανησυχούσαν. Ο Μάριος προσφέρθηκε ευγενικά να τη συνοδεύσει.

Έφυγαν με μια άμαξα, ενώ ο Λέοναρντ, κρυμμένος πίσω από μια πολεμίστρα του κάστρου, τους έβλεπε να απομακρύνονται. «Η Βερενίκη θα γίνει δική μου και μόνο δική μου, ορκίζομαι στους τάφους των τιμημένων προγόνων μου», υποσχέθηκε στον εαυτό του. 

Ο Μάριος, περήφανος και προστατευτικός στο πλάι της Βερενίκης, οδηγούσε την άμαξα προς το χωριό. Μια λάμπα λαδιού φώτιζε το σκοτεινό δρόμο τους και μια τεράστια πανσέληνος έκανε τα υπόλοιπα. Έφτασαν μετά από μισή ώρα χωρίς να συναντήσουν κάποιο